Sam: het dagboek van een Herdershond (slot)

Een doodgewone doordeweekse hondse dag in een gehucht ver weg in Isaan…

05.50 u.: Bij het eerste daglicht strekt Sam, de Catalaans herdershond van Lung Jan zijn poten en loopt nog ietwat strammetjes in de benen een rondje over het terrein. Gewoon even checken of alles O.K. is en – God verhoede het! – geen katten z’n waakzaamheid hebben verschalkt en onder dekking van de nacht op zijn domein zijn binnengedrongen. Halfweg z’n inspectietocht wordt hij echter afgeleid door een wrattige bruine pad die, zich van niets bewust, lusteloos hoppend een weg baant richting siervijvertje. Sam, die altijd te vinden is voor een portie verse kikkerbilletjes, is blijkbaar niet goed uitgeslapen en komt net te laat in actie om deze snode indringer bij de lurven te vatten.

06.10 u.: Een luidop geeuwende Lung Jan, verschijnt nog ietwat slaapdronken met een koel glas versgeperst sinaasappelsap in de deuropening van de patio. Sam komt meteen kwispelstaartend aangerend en begroet hem buigend door de gestrekte voorpoten. Volgens veel handboekjes genre ‘hoe interpreteer ik hondentaal’ wil een hond op deze manier aangeven hoeveel hij van het baasje houdt, maar volgens Lung Jan is het eerder een teken van ongeduld om wat te bikken te krijgen.

06.20 u.: Sam zit aandachtig voor de geopende keukendeur te wachten tot Lung Jan zich heeft klaargemaakt om hem mee uit te nemen. Met een schuin kopje ziet hij goedkeurend hoe Lung Jan zijn stevige werklaarzen, die om voor de hand liggende redenen ’s nachts buiten blijven staan, omdraait en uitschudt, kwestie van niet onverhoeds een schorpioen of slang wakker te maken… Als Lung Jan Sam’s stoere loopharnas van de haak haalt volgt het traditionele touwtrekken en probeert Sam er gezwind mee in z’n bek aan de haal te gaan… Na een partij ochtendlijk worstelen stapt hij echter gedwee in het setje en kunnen ze op stap langs het jaagpad van de Mun. Net als Sam houdt Lung Jan van deze vroege ochtendlijke wandeling want dan is de temperatuur in Isaan gewoonlijk nog draaglijk voor hond én baasje. Bovendien is er, zeker in deze tijd van het jaar, het schouwspel van de nevelbanken boven de Mun, die langzaam maar zeker oplossen in de eerste priemende zonnestralen.  Terwijl Sam’s eerste dagtaak bestaat uit het hernieuwt, met krachtige stralen afbakenen van z’n terrein, lopen Lung Jan en z’n trouwe viervoeter de eerste kilometers van de dag tegen een gezapig tempo. De occasioneel passerende monnik met z’n bedelnap op z’n aalmoezentocht is steeds een raadsel voor Sam die hem meestal argwanend achternakijkt tot ie uit het zicht is verdwenen. Ook de eerste vissers met hun hengels vervaarlijk slingerend op hun knetterende en stinkende uitlaatgassen walmende brommertjes kunnen zoals steeds op z’n onverdeelde aandacht rekenen.

07.00 u.: Sam en Lung Jan komen terug thuis van hun ochtendlijke omzwervingen. Mevrouw Lung Jan, die al om 03.45 u. met de brommer naar de vroegmarkt was getrokken, was intussen even langsgekomen om een portie gemarineerde kip voor Sammie te brengen. Terwijl de geur van z’n lievelingsgerecht z’n extreem gevoelige neusorgaan prikkelt en z’n speekselklieren danig op de proef stelt, krijgt Sam het behoorlijk op z’n zenuwen omdat Lung Jan éérst zorgvuldig – en in de ogen van Sam tergend langzaam – Sam’s drinkbak reinigt en vult vooraleer hij eindelijk z’n aanlokkelijk geurende portie kip kan verorberen. Met z’n voorpoot tikt hij een paar keer ongeduldig op de keukendeur om Lung Jan tot enige spoed aan te manen.

07.05 u.: In wat op een paar fracties van seconden lijkt, heeft Sam de vakkundig aan stukken gehakte kip soldaat gemaakt. Met een volle maag en een lege agenda voor de rest van de voormiddag probeert hij vervolgens een deel van de verloren nachtrust in te halen op z’n vaste relax-stek: onder het grote, massieve traditioneel gebouwde bamboebed in de patio. Afgelopen nacht had hij immers weer driemaal toegegeven aan zijn natuurlijke en nauwelijks te beheersen driften en had hij spontaan de huilende honden in de buurt vervoegd met z’n diepe, rauwe en erg klagelijk gehuil… Zou de volle maan daar toch iets mee te maken hebben? Of was er weer iemand overleden en liep er zoals het volksgeloof hier gaat een Pi door de straten?… Jammer maar helaas: de keihard blérende luidsprekers van de eliteschool vlakbij Lung Jan’s huis gunnen hem deze keer geen respijt. Martiale muziek schalt met een hoog volume over de rijstvelden. Nog geen kwartier later komt de ijscoman, op weg naar de markt, met zijn irritante deuntje de pret verhogen. Wanneer kort daarna ook nog eens een al even luidop toeterende radiowagen stapvoets door de straat komt en op dit godvergeten uur luidkeels reclame maakt voor een Muay Thai-wedstrijd in Buriram is voor Sam het hek van de dam. Met een door radeloosheid getekende blik van ‘ik geef het op’ slentert hij op een drafje naar de achterzijde van de tuin en gaat daar lusteloos aan het hek lopen snuffelen in de – ijdele – hoop een glimp op te vangen van dat gitzwarte teefje met de witte sokjes die hij zo aardig vindt…

08.30 u.: De koeien en buffels komen uit de stallen en trekken naar hun graasgebieden. Dat is voor Sam een dagelijks ritueel geworden en wanneer hij met gespitste oren de eerste klingelende koebellen hoort, spurt hij vol interesse en met hoge verwachtingen naar de poort om hen te begroeten, neus tussen het traliewerk of plat op de buik, glurend onder de poort… Spannend…

09.00 u.: Nadat hij ruim een kwartiertje luidruchtig heeft lopen klooien met een lege frisdrankfles die hij uit de vuilnisbak heeft gerat, probeert Sam voor een tweede keer op zijn vertrouwde stek de slaap te vatten. Hij weet immers dat Lung Jan meestal in de voormiddag zich terugtrekt om te lezen en voor Thailandblog te schrijven en hij weet ook dat Lung Jan dan beter niet gestoord wordt. Peis en vree daalt neer over Baan Menam Rim, de woonst van Sam.

11.30 u.: De postbode komt langs en dat betekent het definitieve einde van Sam’s ochtendlijke relaxatieoefening. Hij herkent het sputterende brommertje van deze plichtsgetrouwe ambtenaar uit duizenden en ook hier voltrekt zich een vast ritueel. Nog voor de brave man bij het hek is, heeft Sam zich er al, tong verwachtingsvol uit de bek, achter verstopt en houdt zich doodstil tot de brief in de bus gaat. De klepperende klep is het signaal voor een opgewonden Sam om luid blaffend tevoorschijn te schieten, waarop de postbode, gemaakt opgeschrikt achteruitspringt. Sam krijgt een aai op z’n kop en de brievenbezorger een versnapering: Allebei tevreden…

12.45 u.: De temperatuur is intussen zo hoogopgelopen dat het hondswarm om niet te zetten bloedheet is. Wanneer een zichtbaar zwetende Lung Jan met een megagroot kobaltblauw plastic bad komt aansleuren veert Sam meteen op en is alle lethargie als bij toverslag verdwenen.  Terwijl Lung Jan de tuinslang uitrolt is Sam niet meer te houden: Baddertijd! Als een frenetieke gek rent hij heen en weer door de tuin en springt op en neer rond het baasje. Het vullen van het bad kan niet snel genoeg gaan en de snelheid waarmee hij het – eens gevuld – weer leeg klauwt is fenomenaal te noemen en een eervolle vermelding het Guinness Book waardig. Geen twijfel mogelijk: Dit is één van de absolute hoogtepunten van de dag voor Sam…

14.25 u.: Nog steeds nat en nagenietend van de waterpret doezelt Sam op de maat van het getuf van de voorbijvarende bootjes geregeld in op de koele tegels. Irritante vliegen die het vooral op z’n glimmende neus hebben gemunt, verhinderen echter dat hij ook effectief in Dromenland verdwaalt.

15.00 u.: Met een meewarige blik ziet Sam hoe Lung Jan de natte was naar de waslijnen in de tuin sleept. Lung Jan is een geëmancipeerde huisman en loopt, mond vol wasspelden, en armen vol klef wasgoed naar de achterzijde van het huis. Hij wil zich aan z’n taak zetten maar dat is buiten de waard, in casu Sam gerekend. Die was, altijd uit op een pretje, onhoorbaar en buiten z’n gezichtsveld Lung Jan gevolgd en wanneer die de eerste handdoek aan de lijn hangt, springt hij vanaf de verhoogde gazonpartij waar de sala werd gebouwd, in één ruk naar de handdoek en gaat er met een rotvaart, vierklauwens mee aan de haal, achternagezeten door een nog meer zwetende Lung Jan…. Altijd weer lachen geblazen…

16.00 u.: De meeste Kids waarvan de ouders het zich kunnen permitteren om ze naar school te sturen, komen rond deze tijd thuis, maar een flik deel van hen en dan vooral de meisjes lopen eerst even langs om Sam dag te zeggen. Want de meesten beschouwen hem als een soort van flink uit de kluiten gewassen, blaffende teddybeer. Sam de Charmeur laat zich deze dagelijkse aandacht steeds welgevallen. Vooral als de Kids ook nog met hem willen spelen en dollen kan de dag niet meer stuk… Alleen de ladderzatte buurman, die net iets te veel gas geeft terwijl hij een te wijde bocht met z’n brommertje neemt en keihard tegen de poort van Lung Jan knalt, kan even de pret drukken. De Lao Khao die hij samen met z’n broer stookt wordt hem soms te machtig en terwijl hij moeizaam en verbouwereerd en met geschaafde knieën recht kruipt blaft Sam luidkeels z’n ongenoegen over de storing uit.

17.15 u.: Als de zon langzaam in het westen aan de einder begint te zakken en er sprake is van enige afkoeling sproeit Lung Jan de tuin en de fruitbomen.  Dit is opnieuw een hoogtepunt voor Sammie. Hij probeert onophoudelijk en fanatiek opverend, alsof ie een Pogo-stick heeft ingeslikt, van de waterstralen te happen, tot Lung Jan er de brui aan geeft en Sam’s loopharnas aantrekt om de avondwandeling te beginnen. Eens op het jaagpad aangekomen laat Lung Jan hem soms los, want als een laatste fysieke uitdaging voor de dag, zijn er de joggers op de dijk langs de Mun. Sam is al van jongs af aan geïntrigeerd door joggers. Wat zijn dat voor rare jongens die in deze hitte zich te pletter willen lopen? ! De meesten kennen Sam en vinden het – zolang hij hen niet voor de voeten loopt – bijzonder gezellig wanneer hij enthousiast een stukje met hen meeloopt. Vooral die hupse studente Boekhouden die in het weekend haar joggingsessies onderbreekt om Sammie gezellig op z’n buikje te kriebelen is Sam’s én Lung Jan’s favoriete….

18.30 u.: Moe maar tevreden keren baasje en hond huiswaarts. Over het water van de Mun drijft het geluid van de monotoon biddende monniken van de kloosters vlakbij maar ook het gekijf van Mevrouw de buurman die luidkeels foetert over wie reparatiekosten van de kapotte brommer gaat ophoesten… Lung Jan bereidt met liefde Sam’s avondmaal en terwijl Sam daarvan geniet, geniet hij op zijn beurt van de magistrale kookkunsten van Mevrouw Lung Jan. Terwijl de donkere mantel van de avond neerdaalt over het Paradijs loopt Sam nog een laatste inspectieronde, die hij enkel even onderbreekt om z’n rug eens grondig te schuren op het kleine, zorgvuldig bijgehouden en gecultiveerde gazonnetje, een ongehoorde hondenluxe in deze buurt.

20.15 u. : Hier, in deze uithoek van Isaan gaan veel mensen slapen als de kippen op stok gaan. Morgen is het immers weer vroeg dag. Ook Sam maakt zich op voor een hopelijk ongestoorde nacht. Even spitst hij nog de oren om te horen waarover Lung Jan en Mevrouw Lung Jan zo geanimeerd aan de keukentafel discussiëren. Na een paar seconden geeft ie het op, slaakt een diepe zucht en rolt zich in een bolletje: het ging over politiek en daar geeft in Thailand geen hond om….