Regenseizoen in Isaan

Regenseizoen. Een gemiddelde Belg of Nederlander heeft waarschijnlijk de kriebels als ze dat woord horen. Krijg je al het hele jaar lang veel regendagen over je heen en dan hebben ze hier nog eens een nadrukkelijk regenseizoen? Neen bedankt.

Gedurende zijn jaren in een Thais epicentrum van zon, zee en vakantie, Pattaya, vond De Inquisiteur dat ook een vervelende verschijning. Daar aan de Zuid-Chinese zee, onder de palmbomen, wil je dat niet. Kijk je ’s ochtends naar de blauwe lucht, heerlijk, dus richting strandgenoegens. Tot je daar bent, een halfuur later arriveren er plots donkergrijze wolken uit het niets, steekt er een stevige, frisjes aanvoelende zeebries op. Je bent verplicht om in te pakken of je zit doornat te kleumen. Zelfs al duurt zo’n bui gemiddeld slechts een uurtje of zo, de pret is bedorven.

Met je brommertje naar de stamkroeg voor een stevige partij poolen, word je overvallen door zo’n plensbui en geraak je nat als een dweil. Ga je, met datzelfde brommertje, snel naar een eetstalletje om wat lokaal lekkers te halen, moet je een uur schuilen alvorens terug huiswaarts te kunnen rijden wegens overvloedige neerslag. Rij je met de wagen naar de Foodland om westerse geneugtes in te kopen, moet je constateren dat je terugweg afgesloten is door overstromingen. Doe je vier keer zo lang over dezelfde afstand.

Neen, in zo’n exotische strandomgeving wil je dat niet. En die gevoelens heb je net zo goed in Hua Hin, op Koh Samui, Phuket…

Hier in Isaan ervaart De Inquisiteur het regenseizoen helemaal anders. En dat heeft niets met rijst te maken, wij verbouwen er geen, ook de familie niet.

Het regenseizoen betekent hier het einde van een enorm lange warme en vooral droge periode.

Indien alles normaal, valt er vanaf einde oktober geen regen meer. Zo’n zes maanden. Alles wordt kurkdroog, stoffig ook. Indien je wat gewassen hebt staan – gras, groenten, bloemen, sierplanten, jonge fruitbomen, … moet je aan het sproeien of het gaat kapot.

Die droogte heeft echter ook zijn genoegens: altijd zon en zekerheid dat er geen regen valt. Zowat zes maanden lang. De kussens van je tuinmeubelen kan je lekker laten liggen, je parasols kan je met gerust hart open laten want er is ook nauwelijks wind.

Maar die droogte duurt lang, heel lang. Word je beu. Nu ja, De Inquisiteur toch, zijn Vlaamse roots waarschijnlijk.

En dan, normaal ergens rond eind april, vaak iets later, komen de regens. Die De Inquisiteur met vreugde begroet. Hoopvol kijk je dagelijks naar het gehemelte in de hoop de eerste wolken te zien aanwaaien.

En die komen, eerst voorzichtig, wat plagende wolken waaruit weinig nat valt. Dan, op een dag wordt je wakker, en zie – er ligt nattigheid. De eerste grote buien vallen vaak ’s nachts. En dat is leuk, want die nachtelijke regens houden een poosje aan. Overdag heerlijk zonnig, warm, heet zelfs, maar een maand later beginnen de ochtenden toch een beetje koeler te worden. De streek komt tot leven, de velden worden aangepakt, er wordt geploegd, bemest, aangeplant, kortom, er is terug veel te zien. Het aanzicht van Isaan verandert volledig, het lijkt dan een beetje op de Afrikaanse savanne – net hetzelfde klimaat trouwens. Dor en bruin verandert in groen, groen, en nog meer groen.

Vervolgens vallen de hoosbuien ook overdag. Fascinerend. Alsof je de douche openzet. Massale regenval, spontane beekjes en riviertjes ontstaan op plekken waar je het nooit verwacht. Poelen en rivieren geraken snel vol, vis en amfibieën brengen ze tot leven.

Doch altijd: de buien duren hooguit een uurtje of twee, dan overwint de zon weer voor een poosje. Zelden is het een ganse dag bewolkt, laat staan meerdere grijze dagen na elkaar. De temperaturen schommelen eindelijk eens een beetje: je word wakker bij vijfentwintig graden, rond elf uur geraakt het tot iets boven de dertig maar bij valavond zakt het terug naar een leuke zes, zevenentwintig. Sommige dagen is er een aangename, verkoelende bries, die soms, tegen de avond aan, een stevige wind wordt. Dan komt er onweer. En net als bij alles in Isaan: overdreven uitbundig. Mooi schouwspel in licht en geluid, en nog leuker, liefje-lief is daar een beetje angstig voor en kruipt dan dicht bij De Inquisiteur in bed.

Normaal gesproken, volgens zij die er lang voor naar school gingen toch, moeten die regens minderen in juli en augustus, om dan in september weer in volle kracht toe te slaan. Maar dat is net dezelfde prietpraat als daar aan de Noordzee, het weer laat zich nu eenmaal moeilijk voorspellen, er is ook veel minder regelmaat in de seizoenen door die veel besproken klimaatopwarming.

Want het huidige regenseizoen startte wel rond de gewone tijd, kende een poosje een normaal verloop, doch bleef aanhouden. Juli en augustus waren natte maanden. Er was zelfs een week of twee na elkaar dagelijks regen, twee tot drie buien per dag. Echter, enkele uitzonderingen daar gelaten, waren het buien met weinig volume, dikwijls wat motregen. En altijd de zon die tussendoor haar gezag laat gelden.

De Inquisiteur maalt er niet om. Vind het leuk. Hoeft de tuin niet te sproeien. Kan hij het gras niet afrijden. Kan hij de wagen niet wassen. Kan hij lekker lui alle karweien links laten liggen: ‘het regent schat’. Of ‘het gaat zo dadelijk regenen’. Of, in een erg luie bui, ‘vandaag zal het regenen’.

Kan hij zijn ietwat gekke mededorpelingen observeren. Die vreemd acteren met die regens. Soms zie je een ganse dag niemand. Zitten ze thuis onder een afdak te filosoferen. Of melden ze domweg midden van de dag dat ze wat gaan slapen, ze kunnen toch niets doen nu.

Anderen trotseren het fenomeen regenseizoen als de beste Europese noorderling. Ze werken zoals De Inquisiteur dat normaal gezien nooit ziet. Want het is nu minder warm is de uitleg van deze ijverigen. Ze bouwen, verbouwen, kappen hout, gaan op jacht. Want op de rijstvelden hoeven ze niks te doen, dat groeit vanzelf.

Kortom, die regens maken de mensen hier wat gekker, zoals de stevige winden daar aan de Noordzee vermoedt De Inquisiteur.