Pensionado Aaron (67): ‘Ik heb geen behoefte aan contact met Nederlanders in Thailand’
Op 67-jarige leeftijd heeft Aaron, een Nederlandse pensionado, gekozen voor een opmerkelijke levensstijl in Thailand. Hij woont in dit tropische paradijs, maar met één duidelijke regel: geen contact met andere Nederlanders die daar ook wonen.
Aaron’s keuze lijkt misschien ongewoon, maar voor hem heeft het een diepe betekenis. Na een leven lang hard werken in Nederland, zocht hij naar een plek waar hij ongestoord en in alle rust kon genieten van zijn pensioen. Thailand bood hem die kans, maar met een voorwaarde die hij zichzelf stelde: afstand nemen van zijn Nederlandse wortels, inclusief het vermijden van contact met Nederlandse expats. Voor Aaron is privacy van het grootste belang en hij ziet geen toegevoegde waarde van contact met Nederlanders in Thailand. Hier zijn verhaal.
“Ongeveer vier jaar geleden ben ik naar Thailand verhuisd, waar ik het enorm naar mijn zin heb. In de buurt van Sattahip heb ik een vrijstaand huis met een ruim stuk grond. Daar woon ik samen met mijn Thaise vrouw, die ik overigens in Nederland heb leren kennen. Zij spreekt vloeiend Nederlands, Engels en Thai, wat erg handig is. We hebben drie straathonden geadopteerd en zorgen daar goed voor.
In het begin probeerde ik wel contact te maken met andere Nederlanders. Ik ben naar bijeenkomsten van de Nederlandse Vereniging in Bangkok, Pattaya en Hua Hin geweest. Maar het was niets voor mij. Bij de NVT in Bangkok kwam ik veel dikdoenerij tegen: “Kerel, ik werk bij Shell, of ik werk bij KLM, en jij dan?” Pfff, laat maar zitten…
De lokale NVT-bijeenkomsten leken meer op theekransjes met een roddeluurtje voor ouderen. Vaak ook veel jaloezie. Zodra je weg was, begon het geroddel. Veel gepensioneerden maken niets mee en blazen elk klein dingetje op, maken dan van een mug een olifant. Dan denk ik: waar gaat het over. Get a life! Ook veel patserig gedrag van gasten die poen hebben en dat graag laten blijken, walgelijk.
Ik merk dat er hier veel oppervlakkige vriendschappen ontstaan tussen mensen uit verschillende milieus, die elkaar in Nederland nooit zouden opzoeken. Maar hier, bij gebrek aan beter, wordt het geaccepteerd. Daar pas ik voor. Ik stel hoge eisen aan mensen die ik mijn vrienden noem, dat mogen ze van mij ook verwachten en zeker enig niveau, maar wel zonder opschepperij.
Vroeger maakte ik weleens een praatje met een Nederlander in een Nederlands restaurant of bar, maar ik heb geen behoefte aan dergelijke vriendschappen. De gespreksonderwerpen zijn altijd hetzelfde: geld, seks, Thaise vrouwen, Thai die niet deugen en drank. Ik ken alle verhalen al. Daarbij heb ik ook geen zin om het ene na het andere biertje achterover te slaan, alsof het een sport is.
Ik onderhoud contact met vrienden en familie in Nederland via videobellen, en die sociale contacten volstaan voor mij.
Ik doe wat online wat freelance werk, sport drie keer per week, fiets, zwem en wandel veel. Bovendien heb ik genoeg hobby’s. Alleen al het onderhouden van mijn tuin kost veel tijd.
Dus, nee, ik heb geen behoefte aan die gekunstelde gezelligheid op Nederlandse avonden. Als anderen dat wel leuk vinden, prima. Maar ik houd Nederlanders liever op afstand en heb geen enkele behoefte aan geforceerd sociaal contact.”
Noot: Aaron is niet de echte naam, deze persoon wenst anoniem te blijven.
Over deze blogger
- De Expat (66) woont al 17 jaar in Pattaya en geniet van elke dag in het land van melk en honing! Vroeger werkzaam in de wegen en waterbouw, maar het grillige weer in Nederland ontvlucht. Woont hier met zijn Thaise vriendin en twee honden net buiten Pattaya, op 3 minuten loopafstand van het strand. Hobby's: genieten, uitgaan, sporten en met vrienden filosoferen over voetbal, Formule 1 en politiek.
Lees hier de laatste artikelen
Column19 november 2024Column – Thailand: Het land waar de glimlach een uniform draagt
Column18 november 2024Columm – Gouden Illusies in Thailand: Over gebakken lucht en glimmend geluk
Column17 november 2024Column – Welkom in Statusland: een glimlach met een bijsluiter
Column16 november 2024Column – Het verborgen probleem van het Thaise onderwijs
Ik geef je groot gelijk Aaron. In Thailand vermijd ik ook altijd zoveel mogelijk het contact met expats en pensionado’s. Als ik soms de reacties hier op het blog lees weet ik weer gelijk waarom.
Het zijn inderdaad altijd maar een handjevol onderwerpen waar ze het over kunnen hebben. De ergste zijn degenen die al jaren in Pattaya of Hua Hin wonen en deze plaatsnamen nog steeds niet fatsoenlijk uit kunnen spreken en te beroerd zijn om een paar Thaise woordjes te leren.
Aaron, groot gelijk. Leef je eigen leven en kies je vrienden zorgvuldig. Lees waardevolle infokanalen zoals dit blog om op de hoogte te blijven van wat er rond jouw wonen in Thailand allemaal kan spelen. Dat is inderdaad zinvoller dan thee- en roddelkransjes….
Ik won zelf in een townhouse met uitzicht over de Mekongrivier .
De laatste keer dat ik Nederlanders in Nongkhai en omgeving heb gesproken is 5 jaar geleden.
Ik leef met mijn thaise vrouw die goed engels spreekt verder hebben we aanloop van thaise mensen voor onze shop.
Sattahip is een prachtig rustig gebied met op militair terrein [kosten 20 baht] prachtige stranden onder de bomen en kristalhelder water om heerlijk te zwemmen.
Sattahip centraal gelegen op korte afstand van Bangkok en een zeer goed goedkoop militair hospital .
MIjn partner moest hartelijk lachen om je verhaal en vroeg of ik het verhaal zelf had geschreven of dat jij misschien mijn jongere broer bent, dit ben jij precies zegt zij lachend.
Perfect verhaal,
Veel geluk in het leven met je vrouw en 3 honden.
Mvg,
MeeYak
Dit verhaal is een kopie van mezelf. Alhoewel, wij hebben maar 1 hond 😉
Ik heb met niemand contact sedert ik hier woon.
Ben ik eenzaam? Eigenlijk niet. Ik heb genoeg interesses en wil bewust geen vriendschappen met landgenoten, om net dezelfde reden als vermeld in dit topic.
Ik weet totaal niet als er hier dichtbij nog Farangs wonen. Heel zelden zie ik een witneus in onze plaatselijke shop, voor de rest niemand.
Soms passeert er hier wel eens een topic van mensen die zich vervelen, eenzaam voelen en die op zoek zijn naar een nieuwe vriendschap. De grootste oorzaak van eenzaamheid is volgens mij een gebrek aan hobby’s waardoor men zich dood verveelt. Vriendschappen lossen dit niet op. Dan loop je nog het risico om meegezogen te worden in de talrijke nachtelijke uitstapjes waar de alcohol rijkelijk vloeit.
Ik zou het zelf geschreven kunnen hebben……… Goed om vast te stellen dat ik niet de enige ben die er zo over denkt!
Ik dacht gelijk na je verhaal gelezen te hebben, wat zielig.
Natuurlijk is dat je eigen vrije keuze, hoewel ik ook wel eens zoiets heb gehoord wat ingegeven was door de thaise partner en dan dacht ik gelijk dat is weer een potentiële schuurtjesman.
Ik kan het heel moeilijk begrijpen vooral omdat ik in de afgelopen 4 jaar 2 van mijn beste vrienden heb verloren, ik zou mijn rechter arm geven om ze weer terug te krijgen, wat is er nou mooier dan een goede vriendschap?
En dan bedoel ik niet een zuipmaatje maar een vriend die je maar aan hoeft te kijken om te weten wat er aan de hand is.
Had je in Nederland ook al geen vrienden misschien en ben je gewoon liever op jezelf?
Hoe goed je band met je partner ook is in mijn ogen is een vriend die naast je staat als het nodig is onmisbaar.
Ik werkte in begin 80er jaren in Duitsland en had daar een chef die het goed verwoorde,ein frau ist freude aber wahre liebe gibt es nur unter manner.
Goed lezen Geert, dit zegt Aaron: Ik onderhoud contact met vrienden en familie in Nederland via videobellen, en die sociale contacten volstaan voor mij.
Waarom moet je altijd weer de rekening van een ander maken? Dat vind ik pas zielig.
De opmerking ‘Had je in Nederland ook al geen vrienden misschien’ vind ik zelfs een beetje neerbuigend, precies alsof Aaron geen vrienden kan krijgen en alle schuld bij zichzelf ligt.
Laat iedereen de keuze voor zichzelf maken, daar is niets verkeerd mee.
Ik heb hier ooit eens het verhaal neergepend van de Farang die ik gezien had op de Belgische ambassade ten tijde dat mijn vrouw haar papieren in orde moest brengen voor haar visum voor België. Man, wat een gespuis die ik daar gezien heb. En herinner ook de opmerking hier enkele weken geleden nog. Er werd gesteld dat, het grootste part van de Farang die hier in Thailand leven, afkomstig zijn uit de lagere sociale klasse. Dat waren niet mijn woorden maar daar zit zeker waarheid in.
Nee, ik wil ook geen contact met landgenoten. Dit is mijn weloverwogen keuze waar niemand moet over oordelen. De personen die er hier een grote vriendengroep willen op nahouden, wel dat mogen ze gerust van mij, heb ik geen enkel probleem mee. Maar dan moeten ze mij niet zielig vinden vanwege mijn keuze. Elk voor zich, al die bemoeienissen is voor niets goed.
Ik zou het zelf geschreven kunnen hebben heb ook geen contact meer met hollanders wel met andere buitenlanders bevalt beter
Ik heb in Thailand wel een aantal kennissen die me dierbaar zijn, maar dat noem ik geen vrienden. Sommigen gebruiken het woord vriendschap al wanneer ze elkaar 3 keer ontmoet hebben. Een mens heeft meestal veel kennissen en maar een paar vrienden. Mijn beste vriend ken ik inmiddels 50 jaar en we spreken elkaar dagelijks. We zijn nog meer dan familie voor elkaar. Verder heb ik nog 2 vrienden die ook al tientallen jaren ken en dan houdt het op.
Omdat ik in Thailand nooit meer zo’n band kan opbouwen die ik nu heb met mijn vrienden in Nederland, wil ik er ook niet definitief wonen. Vriendschap gaat voor mij boven alles, zelfs boven een relatie.
Ik ben gelukkig in LatYa. Is een 20 km buiten Kanchanaburi en het is rustig daar. Zie er ook geen buitenlanders.
Een Amerikaan die niet ver van mij woont en een paar Belgen (waarvan enkele bloglezers) zie ik af en toe wel eens langskomen tijdens het jaar. De rest zijn allemaal Thai.
Maar bijna iedereen is bij mij welkom (uitgezonder die op mijn zwarte lijst staan, maar die zullen dat wel weten. Daar kom je niet makkelijk op, maar is nog moeilijker om er vanaf te geraken).
Ik zal zeker niet zelf op zoek gaan naar buitenlanders, laat staan naar verenigingen. Anders buitenlanders genoeg in Kanchanaburi stad als ik daar nood zou aan hebben.
Maar ik begrijp dat er mensen zijn die daar misschien nood aan hebben om af en toe een praatje te slaan met landgenoten. Ook niks mis mee al dat hun keuze is.
Ikzelf ga me zeker voor niemand wegsteken als ik buitenlanders zie. Waarom zou ik dat doen?
Komt er iemand langs om een praatje te maken is dat prima en we zullen zeker een biertje drinken samen. Misschien wel meer dan één.
Komt er niemand dan lig ik daar ook niet wakker van en voel ik het ook niet aan dat ik iets mis.
PS. Voor de Nederlanders. Nu ook weer niet langskomen met een ganse bus voor dat biertje. 😉
Dit doet mij beetje denken aan mijn buurman vriend. Hij heeft zeer veel meegemaakt in zijn leven. 2 dochters verloren. Carrière bij de special forces, eigenaar militaire security bedrijf geweest.. Zeer veel geld verdiend multiM. Maar de eenvoud zelf! Jaren heeft hij zich teruggetrokken uit de maatschappij vertrok zonder bericht weken de jungle in z America in of de Ardennen. Verwacht geen supercars of flexing van rijkdom of geld zoals velen op social media. Maar hart van goud! Doneert 6-7 cijferige bedragen elk jaar aan goede doelen mens en dier vooral dieren.
Hij doet excentrieke dingen voor normale mensen.. één van de Reden waarom hij bv alleen business liefst first class reist is omdat hij niet tegen die drukte op één gepakte mensen kan. Thailand zal een zeer grote uitdaging voor hem worden.
Met dit verhaal wil ik zeggen hoe vreemd ieder ook kan overkomen.. Als mensen bepaalde levens keuzes maakt is allemaal goed. Als men er zelf blij mee is wie zijn wij om te oordelen ook. Aan alles hangt ook een ‘maar’ aanvast vindt ik persoonlijk.
Wij wonen ookop een afgelegen plekje, midden in de natuur, met 3 honden en nog wat meer beestenboel. En we mijden ook de expat-bijeenkomsten. Maar alle Nederlanders bij voorbaat afserveren? We hebben enkele goede Nederlandse vrienden hier. En daar hebben we het nog nooit mee over geld, Thaise vrouwen, sex, Thai die niet deugen of drank gehad. Maar wij functioneren waarschijnlijk dan ook niet op de eenzame hoigte van Aaron.
Maar wij functioneren waarschijnlijk dan ook niet op de eenzame hoigte van Aaron.
Hoe kom je er bij dat Aaron op eenzame hoogte leeft, omdat hij geen contact met Nederlanders wilt hebben, hij heeft een keuze voor zich zelf gemaakt en is hier gelukkig mee.
Vrienden maken in Thailand (uberhaupt waar dan ook op de wereld) is een intensieve aangelegenheid en meestal loopt het op niets uit, dus laat hem (mij, want ik ben net als Aaron), jij hebt een andere instelling, prima niets mis mee, maar ik zal je er niet op aan spreken en zeggen dat je op een bepaalde diepte woont, het is jouw keuze en niet die van Aaron (of mij).
25 jaar heb ik werelwijd gewoont en vrienden maken doen je niet, hooguit kennissen, 1 van mijn ex partners noemde iedereen een vriend na 2 keer elkaar te hebben ontmoet, onzin, maar het ligt er ook aan wat je onder een vriend verstaat.
Ik had goede vrienden maar als elkaar jaren niet hebt gezien dan merk je dat er in de jaren veel is verandert en vriendschap verandert mee.
Ik woon niet in Pattaya of Hua Hin, het schijnt dat het overgrote gedeelte van de lezers van Thailansblog daar wonen, ik woon in een dorp (Chiang Mai) en zie vele Westerlingen als ik in de CBD kom en om eerlijk te zijn, ik hoef hier geen vriendschap mee, maar dat komt misschien omdat CM een dorp is en geen wereldstad als Pattaya en Hua Hin, waarschijnlijk wonen daar meer interessante mensen.
Laat mij maar in mijn dorp wonen, we hebben het druk genoeg iedere dag en ik kom iedere dag tijd te kort.
Groet,
MeeYak
De kwalificaties waarmee hij alle andere Nederlanders dan hijzelf omschrijft wekken op zijn minst de indruk dat hij daar nogal op neerkijkt.
Kan daar begrip voor opbrengen echter kan er altijd een dag komen je toch eens een landgenoot nodig hebt die je met het een of ander uit de nood helpt.
Ik ben ook heel kieskeurig inzake vriendschappen en oppervlakkig gelul interesseert me ook niet. Echter vind ik dat er ook in Pattaya genoeg interessante mensen rondlopen die het heus over andere dingen kunnen hebben dan vrouwen en drank. Toen ik onlangs heel onverwacht terug naar B moest keren was ik toch heel blij ik iemand had die in TH wat dingen voor me kon regelen tijdens onze afwezigheid.Overal ter wereld zijn wel mensen te vinden waar je het wat mee kan vinden en andere.
Denken je nooit iemand nodig zal hebben in je leven blijkt altijd een vergissing te zijn.
Aaron, Mister Incognito .. je bent een man van mijn hart !
Ik geef je niet 100 maar 200% gelijk !.
Ik leef niet in Thailand zoals velen van “de lezers / schrijvers” maar ga al decennia lang ieder jaar één of tweemaal enkele weken aldaar op “vakantie”.
Lang geleden, in het begin, vond ik het leuk Belgen, Nederlanders … lees: Europeanen tegen te komen en samen avondje door te brengen … DOE IK NIET MEER !
Bij velen veel “show” maar totaal geen “inhoud” en ook dikwijls bedriegers.
Wel heb ik al vele jaren zowel op Samui als Chang een goede verhouding met enkele (uiteraard) Thai (vrienden is een groot woord maar is er dicht bij) die mijn gedachtegang beantwoorden, zijnde: houd het simpel, nederig, gezellig en help elkander daar waar het kan of moet.
Aaron, alias “wijze man”, met jou wil ik een uitzondering maken om eens ’s avonds iets te gaan drinken ! (geen paniek ik ben voor het mooie geslacht 🙂 555)
En ik maar denken dat ik een afwijking heb omdat ik de Nederlandse contacten mijd…
Aarons verhaal is mijn verhaal met als kleine verschillen dat mijn vrouw en ik voor maar twee geadopteerde honden zorgen en ik nog hele dagen werk.
Ik heb moeten constateren dat ik niet goed functioneer in een omgeving van nep en dikdoenerij.
In Ban Phe hebben we ons toevluchtsoord en dat bevalt prima.
Goed gedaan Aaron!
Nou ja eigenlijk is het helemaal niet zo’n bijzondere levensstijl die Aaron en vele andere expats er op nahouden.
Zeker als je iets verder van de grotere steden en toeristen centra’s je woonheil gezocht hebt, zul je ook bitter weinig keuze hebben voor goede of geschikte contacten.
Iemand die zo woont, en dat zijn er beslist niet weinig, heeft vaak in zijn onmiddelbare omgeving,hoogstens met veel geluk een paar andere expats in zijn buurt wonen.
De keuze om dan uit dit schaarse aanbod een juist contact te vinden, die ook nog jou interressen etc. deelt, is haast gelijk te zetten met een hoofdprijs in de loterij.
Meestal blijft het dan bij de af en toe contacten uit je vroegere leven, die je per internet onderhouden kunt, of het dagelijks contact met je eigen vrouw.
Want zelfs al spreek je een beetje Thai, bij contacten met dorpsgenoten, ga je meestal snel merken dat je daar qua interressen, ook aan je grenzen gaat stoten.
Gisteren bij een feestje hier op het dorp begon ik deze grenzen die ik o.a bedoel, meteen weer te merken.
Wat gezellig begint, wordt met de drank en het steeds opnieuw storende Tchock dee krap/ka bij mij al snel tot een gezelligheids killer.
Niet dat ik een kind van treurigheid ben, wel nee maar het om de haverklap proosten om er voor te zorgen dat het gezelschap zo snel mogelijk bezopen is, vindt ik anders dan vele Thai een abnormale gewoonte.
Eerst als iedereen bezopen is,mateloos begint te joelen,en de speakerboxen van de muziek je trommelvlies aangrijpen, dan is het voor de Thai erg SANOEK.
En dat is nou precies die tijd, dat ik verlang naar een echte vriend, waarmee ik zelfs bij een biertje drinkend, ook gemeenschappelijke interessen delen kan.
Ik weet schijnbaar is iedere mens anders, maar goede sociale contacten die ik niet alleen in het internet vindt, horen voor mij gewoon bij een gelukkig leven.
Ik zoek ze niet op en ga zeker niet naar bijeenkomsten, maar ik ga ze ook niet bewust mijden, je weet snel genoeg, wat voor type het is, dus dan wordt het wel of geen biertje drinken
Je bent een man naar mijn hart.
Weg met die dikdoeners en afgunstige mensen.
Lekker jezelf vermaken met de mensen die echt zijn.
Geniet maar volop van je pensioen.
Groot gelijk.
Ook wanneer we in Nederland zijn vermijd mijn Tjaise vrouw contact met Thaisen in Nederland, ook daar bergen jaloersheid en roddel.
Evenzo in Thailand, wij hebben geen behoefte aan dik doenerij , jaloersheid en roddel en de eeuwige veel te roze bril waardoor men pleegt te kijken.
Lekker rust, ruimte en privacy.
Gr. Arno
Een man naar mijn hart!
Tjah, wat is de definitie van ‘vrienden’?…
Mijn dochter heeft honderden vrienden op Facebook, waarvan ze velen niet eens persoonlijk gezien heeft…
In Thailand maak ik ook vlug vrienden die ik na een jaar niet meer hoor. Vakantie’vrienden’ dus.
Een echte vriend is zeldzaam, maar als je die hebt ben je bij de gelukkigen.
Ik had tot een aantal jaren terug 2 goede vrienden, al van jongs af aan. Dat dacht ik althans.
Met de ene had ik al vele jaren een zelfstandig bijberoep tot hij opeens met alle centen ervan door was. We hebben vele uren en dagen keihard gewerkt. Ik had nooit gedacht dat hij me dit zou lappen.
De andere vriend had ik al van tijdens onze schooljaren. Ik was 53 jaren oud toen hij mijn vrouw afsnoepte. Ben er maanden lang ziek van geweest. Mijn ex wist me nog te vertellen dat het mijn eigen schuld was omdat ik er nooit was voor haar. Maar ze heeft wel al die jaren dik geprofiteerd van mijn centen.
Ik kon al beroepsmilitair redelijk jong op pensioen. Ik ben werkelijk gevlucht voor de ellende die me werd aangedaan. Nu woon ik al een aantal jaren in Thailand, heb een leuke vriendin en hebben toch wel plannen om binnenkort te trouwen. Hopelijk heb ik wat meer geluk in mijn oude dag.
Nu wil ik bewust geen vrienden meer. Mijn ontgoocheling zal ik nooit kunnen verwerken.
Ik sluit me hierbij aan bij de club der lone-riders… ik heb weliswaar twee fiets-vrienden, maar eigenlijk zien we elkaar buiten dat bijna nooit. Een keer per maand gaan we uit eten. Dat wil niet zeggen dat we alledrie hetzelfde zijn. Integendeel. De een heeft een uitgebreid sociaal leven, de ander iets minder en ik nou ja, ik ben eigenlijk ook liever thuis alleen en ga mijn hobbies na dan dat ik ergens moet zitten en weer het zoveelste verhaal vertel.
Ik vermijd geen contacten, maar ga ze ook niet opzoeken. Ik zie het niet zo zwart wit. Dus, nee, bovenstaand verhaal kan ik wel begrijjpen, maar ik ben zelf niet zo. Ik klets nogal graag als ik dan eens met mensen ben die ik leuk vind.
Maar voor een paar uurtjes en dan is het genoeg. ’s Avonds wil ik thuis zijn. Ik heb mijn VR headset, die ik gebruik om te sporten en te genieten van mooie films, maar ook niet langer dan een uurtje of twee, drie (dan is het wel erg lang).
Ik ben intussen bezig met het leren van de thaise taal via Thaipod101, van harte aan te bevelen voor ieder die een zeer, zeer uitgebreide en goed begeleide cursus Thais thuis doen wil. De enige voorwaarde is dat je engels moet kunnen spreken of tenminste begrijpen.
Hoewel hij het over Nederlanders heeft, kun je eigenlijk ook iedere andere buitenlander eraan toevoegen. We verschillen niet zoveel van de Duitsers, Engelsen, Fransen of wie dan ook. In principe willen veel westerse mensen laten zien hoe goed ze wel zijn en hebben bij voorbaat al minachting voor anderen. Dat zie je op de autoweg als in het normale leven. Ooit iemand horen zeggen dat hij fouten tijdens zijn ritten op de weg maakt en welke dat zijn? Nee, maar we kunnen wel met precieze details beschrijven hoe fout de ander was. En dat is niet alleen daarbij… of het nou over politiek (Nederlandse, Thaise) economie, voetbal of wat dan ook gaat. Bijna iedereen weet het beter en heeft een oplossing paraat.
Dat soort gesprekken zijn super vervelend en het zijn niet alleen Nederlanders die dat doen. Iedereen doet dat en maar een heel klein percentage niet.
Een beetje gebeurt dat met mijn twee fietsvrienden, maar we praten gelukkig ook over leuke dingen. Eigenlijk bijna alleen maar. En we drinken alleen maar een kopje koffie samen. Na een uurtje gaat het weer naar huis.
Ik denk dat degenen die het nodig hebben om iedere avond andere mensen te zien, hebben het niet geleerd om alleen met zichzelf bezig te kunnen zijn. Ieder het zijne.
Aaron verhaal is voor mij idem dito. Daar komt nog bij dat ik ‘slechts’ 25 jaar in NL gewoond heb en inmiddels bijna 50 jaar buiten Nederland en gewerkt voor buitenlandse bedrijven her en der op deze planeet en ook eigen bedrijf. Dus ik ben eigenlijk helemaal geen Nederlander meer. Ben een paar keer bij NL bijeenkomst geweest, maar ik pas er gewoon niet tussen.Dus ik ben geen lid meer. Maar verse haring, een kroketje en frikandel speciaal vindt ik nog altijd erg lekker als ik eens in NL ben voor familie bezoek. Maar da’s ook alweer 5 jaar geleden. Volg wel dit blog voor positief nieuws.