Op een klein stationnetje
Francois en Mieke (foto boven) zijn in januari 2017 in Thailand komen wonen. Ze willen in Nong Lom (Lampang) hun paradijsje laten bouwen. Op Thailandblog verschijnt met enige regelmaat schrijfseltjes van beide over het leven in Thailand.
Op een klein stationnetje
Den Haag Staatsspoor, dat was zoals een station er uit hoorde te zien. Een stoere gietijzeren dakconstructie in zware bogen. Een hal met echte mensen achter loketten en een man met een pet bij de ingang van ieder perron, die met een ferme beweging een gaatje in je perronkaartje knipt. En natuurlijk staan de treinen al te wachten op hun passagiers. Ik liep er als kind wel eens naartoe om treinen te kijken, terwijl mijn ouders dachten dat ik in de Rodeleeuwstraat aan het spelen was.
Wij woonden in Den Haag en de familie van mijn ouders zat voor het grootste deel in Utrecht. Een auto hadden we niet, dus togen we een paar keer per jaar naar Staatsspoor om daar de trein te nemen. Omdat het een kopstation was, stond die altijd al klaar als we aankwamen. Voor mij was dat dus heel vanzelfsprekend. In Utrecht wisten ze blijkbaar niet zo goed hoe ze dat moesten regelen op zo’n station, want daar moest je soms wel een kwartier wachten voordat de trein binnen kwam rijden.
Den Haag Staatsspoor
Toen Staatsspoor werd gesloopt om plaats te maken voor de betonkolos Centraal Station had Den Haag in mijn kinderogen geen echt station meer. Pas veel later, nadat ik allang uit de stad weg was, strandde ik een keer op Hollands Spoor en kon vaststellen dat dat ook, en nog steeds, een prachtig gebouw was. Met de bouw van Centraal verdween ook die voor Nederland unieke situatie dat je voor een overstap een stukje met de tram naar een ander station moest; iets dat Den Haag gemeen had met steden als Parijs en Londen. Voortaan maakte de trein van Rotterdam naar Amsterdam piepend en krakend de scherpe bocht van Hollands Spoor naar Staats, ehhh, naar Centraal.
Luik
Stations zijn me altijd blijven fascineren. De mooie oude gebouwen van Haarlem, Groningen en zoals al genoemd, Hollands Spoor. Maar ook de nieuwbouw van bijvoorbeeld Luik. Mijn verhuizing naar Maashees heeft mijn stationsvoorkeur flink veranderd. Station Vierlingsbeek werd mijn favoriet. Een weiland, een spoorlijn, en een perron. ’s Morgens zie je de zon opkomen en hoor je de vogels fluiten. Geen gehaast, geen drukte, geen winkels. Gewoon een station zoals het bedoeld is: een plek om de trein te pakken.
Vierlingsbeek
Op reis door Schotland ontdekte ik dat er toch nóg mooiere stations bestaan dan Vierlingsbeek. Rogart is er zo eentje. Direct naast het stationnetje staan wat oude treinwagons die als guesthouse dienst doen. In Rogart stopt 8x per dag een trein, dat wil zeggen, als een passagier heeft aangegeven dat hij er in die plaats uit wil, of als de machinist ziet dat er iemand op het perron staat te wachten. De uitbaatster van het guesthouse vertelde dat ze laatst zag dat een van haar gasten op het verkeerde perron stond te wachten. Met wild armzwaaien wist ze de machinist te bewegen toch te stoppen. De trein stond toen al wel een paarhonderd meter buiten het stationnetje, maar kwam netjes terug om de passagier op te pikken. Ondenkbaar in Nederland. Hoewel… de dienstregeling wordt gevoerd door NS-dochter Abellio, in Nederland meer bekend door de fraude bij de aanbesteding van de Maaslijn dan door de service.
Station Hang Chat
Sinds kort woon ik zelf weer bij een mooiste station van de wereld. Station Hang Chat (foto), aan de lijn van Bangkok naar Chiang Mai, overtreft alles wat ik ooit aan stations gezien heb. Een prachtig stationsgebouw, met koikarpers in de vijver. Prima bewegwijzering naar parkeerplaats, kaartverkoop (take off your shoes please), werkruimtes van de stationschef en de assistent-stationschef, met originele gietijzeren handels om de wissels te bedienen, en natuurlijk ook geheel bemand.
Het aantal treinen per dag: 2. Een groot bord geeft de aankomst- en vertrektijden aan. Trein 408 naar Nakhon Sawan, van waar je verder kunt naar Bangkok, komt om 11:47 uur binnen op spoor 1, en vertrekt om 11:48 uur. Om 12:45 uur loopt trein 407 binnen, eveneens op spoor 1, om een minuut later weer verder te rijden naar Chiang Mai. In 59 minuten is het treinverkeer voor de hele dag afgehandeld. Geen gehaast, geen drukte, geen winkels. Gewoon een station waar je heen gaat om van te genieten.
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Goede doelen13 januari 2024Samen bouwen aan een betere toekomst: FERC’s missie voor onderwijs in Thailand
Achtergrond7 augustus 2022Het vervallen huis van Louis Leonowens
Eten en drinken24 april 2022Kan het nóg lekkerder?
Leven in Thailand31 januari 2022Er is hoop
Welkom op Thailandblog.nl, Francois en Mieke!
Dit eerste verhaal beloof wat voor de volgende verhaaltjes.
Dank je wel, Gringo. Oplettende lezertjes hebben overigens zo nu en dan al bijdragen van ons kunnen lezen, maar dan ging het meer over vakantieperikelen 🙂
Volgens mij hebben François en Mieke in juni 2016 al eens een vraag gesteld over het kopen van een huis op geleasde grond. Daar werden in de reacties al wat kanttekeningen bij geplaatst, en nu lees ik in de introductie dat ze zelfs grond gekocht hebben waarop ze een huis gaan bouwen!
In hun volgende bijdrage verneem ik graag hoe ze dat voor elkaar gekregen hebben.
Ik heb ook altijd gehoord, dat buitenlanders geen grond KONDEN kopen in TH.
Da’s een foutje van de redactie Frans (evenals de geplaatste foto, daar staat Francois niet op 😉 ). Ik denk dat iedereen inmiddels wel weet dat een buitenlander geen grond kan kopen in Thailand, dus ook wij niet.
oh, het was een gok, dus misgegokt. Wel Mieke stuur even een foto naar de redactie waar jullie beiden op staan. Dan vervangen we deze.
Moet ook wel zo’n fraai station. In die eerste jaren van het spoor gingen alleen deftige Thais met de trein, de koning voorop. Het was een luxueus vervoersmiddel.
Grond gekocht …? Het is voor een buitenlander niet mogelijk grond te kopen in Thailand dus benieuwd wat dat voor een constructie is .
Leuk.
Bij veel jongere lezers doet het vast geen belletje rinkelen.
http://www.kinderliedjes.nu/0-2-jaar/op-een-klein-stationnetje/
Overigens hebben we na het schrijven van dit verhaal meer “mooiste stationnetjes” gevonden. Voor de liefhebbers: foto’s op https://www.flickr.com/photos/135094751@N06/albums/72157680806499751
Mooie fotos op Flickr, bedankt voor het delen.
Vele jaren geleden reisde ik per trein van Bangkok naar Chiang Mai. Ik koos voor de dagtrein, want ik wilde het landschap zien waar we doorheen zouden reizen. En de dorpen en steden. Ik hou niet van ’s nachts reizen. Je zit voortdurend door het raampje tegen je eigen spiegelbeeld te kijken en ziet niets van het land waardoor je reist. Tijdwinst door in de nacht te reizen is een fabeltje. Meestal kom je doodmoe aan ’s morgens omdat je krampachtig geprobeerd hebt om te slapen, wat niet echt lukte.
Maar goed, mijn dagreis was ook niet echt een succes. Gedurende de reis stopte de Deutz dieselmotor 3 keer. Elke keer moest er een reparatieteam opgetrommeld worden om de motor te komen repareren. Zo’n oponthoud duurde dan steeds enkele uren.
Ik meen me te herinneren dat de tocht zo’n 11 uur zou moeten duren, maar uiteindelijk deden we er 17 uur over en kwamen we na middennacht in Chiang Mai aan. De service aan boord van de trein was wel weer Thais goed. Drankjes en hapjes, geserveerd door aardige dames in mooie tenues.
En ach, ik heb toch van de tocht genoten want we stopten zo nu en dan op prachtige oude maar goed onderhouden stationetjes. We stapten dan uit, keken wat rond, kochten wat te eten of te drinken en gingen weer verder. Niemand had haast, ik ook niet.
Hoi Francois en Mieke,
Wat leuk te lezen dat jullie ook zo weg zijn van het stationnetje in Hangschat. Ik woon met mijn thaise vriend in Nederland en ga 2 x per jaar naar Hangchat. Familie en vrienden bezoeken. Vorig jaar ging mijn zus mee en toen ontdekten wij het stationnetje toen wij met de trein naar Chiangmai gingen. Geweldig, $ man personeel (een manager, kaartverkoper, wisselman en perronopzichter) voor slechts @ treinen per dag.en wat een mooi keurig gebouwtje, compleet met invalide toilet.
Gaan jullie in Hangchat wonen? Of in Lampang? En hoe komen jullie daar terecht? Ik ben erg benieuwd naar jullie verhaaltjes op de Thailand Blog
Groet, Paul