Els van Wijlen woont al meer dan 30 jaar samen met haar man ‘de Kuuk’ in een klein dorpje in Brabant. In 2006 bezochten ze Thailand voor het eerst. Als het even kan, gaan ze er twee keer per jaar op vakantie. Hun favoriete eiland is Koh Phangan, dat voelt als thuiskomen. Haar zoon Robin heeft een coffee cafe geopend op Koh Phangan.
Vandaag vroeg opgestaan, we hebben een ‘mission to accomplish’. Met de boot naar Samui voor ons Thaise rijbewijs. We hebben al een internationaal rijbewijs dus we hoeven alleen “even” om te wisselen.
Gisteren eerst naar de dokter om de noodzakelijke gezondheidsverklaring te halen. In het hospital meten lieftallige zusters de hartslag en bloeddruk. Dan even persoonlijk naar de dokter… De dokter: “well, how do you feel today?” Ik: “very good dokter.” Oké, 250 baht afrekenen en binnen 10 minuten sta ik gezond verklaard weer buiten.
Alle overige benodigde documenten gekopieerd en zo goed voorbereid als maar kan, gaan we op pad. Bij het department of transport worden we eerst niet geholpen omdat we te laat zijn. Hoe kan dat nou? Wie kijken waarschijnlijk erg beteuterd en doen precies zielig genoeg want opeens roept er een dame vanachter een ander loket….kom maar op…gelukkig… Uitvoerig bedanken we de reddende engel.
We moeten nog wel even DE TEST doen. We krijgen papieren van haar en ze geeft de Kuuk een groene ribfluweel broek. Blijkbaar is zijn korte broek niet gekleed genoeg om de test doen. Meteen schiet het liedje van Hans Teeuwen in mijn hoofd. In gedachten zing ik:
Nostradamus, Nostrada-ha-mus, Nostradamus in zijn nieuwe groene broek. STAAT HEM GOED!!
Nostradamus en ik mogen naar de 2e verdieping voor de test. Daar worden we met nog vier andere Falang op een rij gezet door een jonge examinator. Oei, oei, wat is hij chagrijnig.
In onbegrijpelijk Engels legt hij uit wat we moeten doen. De hele vertoning is knullig en lachwekkend. De test bestaat uit drie onderdelen en ik begrijp dat als je failed, dat je dan overmorgen terug moet komen…o jé, ik word er zenuwachtig van. En dan die test met dat kastje, geen idee wat ik ermee moet doen.
Gelukkig zijn er vier voor me, dus maar goed afkijken. Op de muur ontdek ik een Engels geschreven a4tje, waarop staat dat het verboden is om te lachen, de test belachelijk te maken en sarcastische opmerkingen te plaatsen. Het is een zware taak om me aan die regels te houden.
Het afnemen van de tests is echt candid camera materiaal. Wie snapt er wattie met het kastje met de groene en zwarte knop moet doen. De eerste kandidaat in ieder geval niet en na een keer of 6 opnieuw proberen, stuurt de examinator, die steeds chagrijniger wordt, die ongelukkige kandidaat naar de andere kant van het lokaal. Een andere wordt al na twee keer in “de hoek” gezet.
Wat degene die geslaagd zijn, hebben gedaan is me nog steeds niet duidelijk. Maar zij hoeven niet in de hoek, ze moeten zich aan tafel bij de examinator melden. Dan ben ik aan de beurt, de examinator kijkt hij me aan, donkere ogen in een gezicht dat vergeten is hoe het moet lachen..
Ik ga op mijn braafst op de stoel zitten, de zenuwen slaan toe. Stel je voor dat ik zak? Nou vooruit dan maar. op hoop van zegen. De examinator vult aan de tafel nog wat papieren in van mijn voorganger die het heeft gehaald.
Onopvallend pak ik het kastje op, heb ik mooi tijd om eens stiekem een beetje te oefenen. Ik druk voorzichtig op de groene en de zwarte knop…. wat is het effect eigenlijk, er beweegt helemaal niets volgens mij. Nog maar eens proberen….. Ineens roept hij keihard tegen mij: FAILED!!
O HELLUP!! Was ik al aan het examen doen dan?? Nee toch? Trillend en in lichte paniek druk ik op de groende en de zwarte knop. En verhip nu zie ik dat er iets beweegt. Ik zit met klamme handjes, de Kuuk roept aanwijzingen en pffff.
De examinator gromt en roept me naar de tafel, dus ik ben hiervoor geslaagd!! De rest is een makkie: een kleurentest bij een soort van stoplicht….easy…
Dan op een stoel gaan zitten en met je rechtse voet gas geven en als er een rood lampje gaat branden, dan met die rechtse voet remmen…..Als je te laat hebt geremd, mag je het hier ook gewoon overdoen. Net zolang totdat je geslaagd bent.
We zijn allebei geslaagd en tevreden verlaten Nostradamus en ik het examenlokaal. De groene broek wordt weer ingeleverd en na betaling van 430 baht wordt het rijbewijs dankbaar door ons in ontvangst genomen. Opgelucht lopen we op ons gemak naar de grote weg om een taxi te scoren. Ik fluit het liedje dat nog steeds in mijn hoofd zit; Nostradamus, Nostradahamus….
Op Samui zijn de taxi’s duur. Gelukkig komt er een met “taximeter” op het dak, das goed. Moeten ze gewoon de meter aanzetten, betaal je nooit teveel. De taxichauffeuse, zonder gordel en aan de telefoon, laat het raam zakken. Ik vraag of ze naar Nathonpier kan.
Yes, 300 baht. Als ik haar vraag om de meter aan te zetten, zegt ze lachend: no have taximeter on Samui.
Sprakeloos stap ik in de taxi, met het grote bord “taximeter” erop. Behendig manoeuvreert ze met een hand aan het stuur door het verkeer. De andere hand is natuurlijk nodig om te bellen.
Thuisgekomen bekijken we trots ons Thais rijbewijs. Keurig hoor, de komende twee jaar kunnen Jan Vas en Elisabeth Johanna van Wijlen met een echt Thais rijbewijs de weg op.
Over deze blogger
- Ik ben Els (1963) en sinds 2015 woon ik deels in Nederland en deels op Koh Phangan. Ik heb een vriend in Nederland en ik ben (reserve) moeder voor mijn kinderen. Ik werk regelmatig nog een paar uurtjes als VA voor de financiële administratie. Op Koh Phangan begint mijn dag met een lekker ontbijtje en goede koffie bij Bubba’s in Baantai, een van de koffie- en brunch zaken van mijn zoon. Ik hou van eenvoudig leven, luieren in de hangmat, kleurrijke mensen, de natuur, scooterrijder, zwemmen en dansen.
Lees hier de laatste artikelen
Leven in Thailand4 november 2024Het pak
Leven in Thailand12 oktober 2024Geland op een tropisch eiland: Nog een keer ff bellen
Leven in Thailand3 oktober 2024Geland op een tropisch eiland: ff bellen
Leven in Thailand21 september 2024Geland op een tropisch eiland: Tijd over
Leuk verhaal om te lezen. Nog eens extra in de verf gezet door de emoties.
Mooie illustratie over hoe grappig het kan zijn in Thailand. Verboden te lachen in het Land of Smiles 55555.
Het is me nog niet duidelijk wat de bedoeling is van de groene en de zwarte knop :-(.
Veel geluk op de weg!
Dankjewel, en dat van die groen en zwarte knop??? Geen idee…
Hoi Els,
In Pattaya gaat het net zo, maar daar mogen we wel een korte broek aanhouden.
De gezondheidsverklaring kun je voor 100 baht krijgen in 1 minuut, geen bloeddruk opmeten maar gewoon 100 baht lappen.
Een Thai heeft geen gezondheidsverklaring nodig want die zijn van nature kerngezond is hun stelling.
Je begrijpt dat na het behalen op deze manier je perfect kunt rijden en vandaar zoveel ongelukken want > 50% van de Thaien hebben niet eens een rijbewijs (schat ik).
Ik kon dus na het behalen van mijn motorbike-rijbewijs wegrijden met een Harley van 1200cc maar er stond echter nog steeds een Honda Click van 125cc.
In Brabant noemen we zo’n examen “een rondje rond de kerk”
Veel lol met je rijbewijs en bedenk altijd dat Thaien andere verkeersregels kennen dan die ze hebben moeten leren. De brutaalste of de grootste heeft altijd voorrang, ook al hebben ze het.
Groet,
Ruud
voor diegenen die hier niet mee bekend zijn:
Er is een test voor reactie snelheid. Op de rem trappen als het licht op rood springt.
Er is een test voor het kunnen onderscheiden van kleuren.
En dan is er een test voor het kunnen onderscheiden van diepte/afstand. Er bewegen 2 kleine bordjes/plaatjes in tegengestelde beweging en als die elkaar passeren moet je op de knop drukken.
Voetnoot: als je een internationaal rijbewijs hebt dan ben je beter opgeleid dan welke Thai dan ook.
Mooi verhaal!
Ik ga in september ook voor mijn Thaise rijbewijs, maar… is er iemand die wel weet wat de bedoeling is van dat kastje? Iemand die inhoudelijk kan vertellen wat je moet doen?
Ik ben heel benieuwd, zie er niet tegen op, maar weet wel graag van te voren wat me te wachten staat. 🙂
Dank je voor het delen.
Alex
Dag Alex, zoals al eerder is genoteerd heeft dit te maken het kunnen zien in de diepte.
Volgens mij is er een staafje in een kastje die op een vast plek staat en het andere staafje moet je door middel een hendeltje zodanig bedienen dat deze op gelijke hoogte komt en dan dit loslaten.
Ik heb hier zelf een keer mee lopen hannesen en na twee mislukte akties werd mij te verstaan gegeven dat bij de derde mislukking ik het een andere dag weer moest proberen.
Ik was toe aan een nieuwe bril en met mijn leesbril was de afstand net te ver om goed te kunnen waarnemen. Gelukkig lukte mij het de derde keer wel dus toch nog geslaagd, maar voor het zelfde geld….
Ik heb er wel verschillende hier in Pattaya zien sneuvelen op dit onderdeel. Met name een Russische man die de Engelse taal niet bijster machtig was, was erg geïrriteerd om de vertoning. Ook had hij moeite met de rode en groene kleurentest. Hij mocht een andere keer weer terug komen.
Ja het is en blijft een theaterstukje van jewelste.
Succes ermee en laat je niet gek maken.
Wat hebben die Thai toch met dat bloedruk meten? Een ogentest is toch veel beter als het om rijbewijzen gaat?
Maar dan zouden heel veel Thaien aan een bril moeten, want ik ken menigeen die geen 25 meter vooruit kunnen lezen of zelfs politie zien staan.
Maar een ogentest zou veel beter zijn!
@ Alex,
dat kastje is wat ik beschreef als derde test in mijn reactie.
In het kastje lopen 2 draden waaraan kleine plaatjes zitten. Ze gaan bewegen maar in tegengestelde richting. Dus op een moment gaan ze elkaar passeren en dan moet je op de stopknop drukken. Het is een test voor je drie dimensionale kundigheid bij het zien
Het kastje is een test om na te gaan of je diepte kunt zien. Het is echter dermatige slecht ontworpen dat ook mensen met 2 ogen er vaak moeite mee hebben.
Als je, zoals ik, slechts over 1 oog beschikt kun je bij de oogarts een verklaring halen waarmee je wordt vrijgesteld van de test. Uiteraard krijg je daarna ook dood gewoon je rijbewijs.
Bij mij riep dit de vraag op waarom men dan uberhaupt hierop keurt. iK heb de vraag maar niet gesteld – stel je voor dat ze denken dat ik ze in de maling neem.
Na het juiste kantoor te hebben gevonden was het nog makkelijker. Alleen de kleurentest en binnen half uur weer buiten.
Dit was in het provincie kantoor in Lopburi.
Het dichtsbijzijnde kantoor had dit waarschijnlijk nog nooit voor een falang gedaan en wilde het internationaal rijbewijs niet accepteren. Men wilde een papiertje van de ambassade…..en die doen dat niet.
Wel het rdw denk ik.
Ik had een verlopen Internationaal rijbewijs (is maar 1 jaar geldig) en moest een RDW verklaring van echtheid rijbewijs in NL opvragen. Tevens 2 pasfotos op het juiste formaat en de bewuste docters verklaring. Ook nog een bewijs bij Imigration opgehaald. Na de bekende 3 tests kreeg ik mijn eerste Thaise rijbewijs, geldig voor 2 jaar. Na die 2 jaar nogmaals bijna hetzelde en dan een rijbewijs voor 5 jaar!
(Nu het even over Internationale rijbewijzen gaat)
Een Internationaal rijbewijs is bij mij weten niet verplicht.
Ben er althans nog nooit voor bekeurd tijdens controles en 2 aanhoudingen voor snelheidsoverschrijding (20 km te hard). En bij een ongeluk waarbij er iemand achterop mij klapte.
Als ze hiervoor ook geld onder de map voor kunnen aannemen dan zouden ze dat er wel bij gerekend lijkt mij.
Mocht dit anders zijn dan hoor ik dat graag.
Mvg, Hendrik S.
Of het officieel verplicht is of niet, hier in Hua-Hin is het in elk geval een mooi melkkoetje.
Als je netjes je helm draagt dan bekeuren ze je wel omdat je geen internationaal rijbewijs hebt. Wat voor mij dus reden was om ook maar een thais rijbewijs (of eigenlijk twee, auto en motor) te halen.
@ Els van Wijlen
Leuk verhaal om te lezen. Wist namelijk niet hoe dit in zijn werking ging.
Mvg,
Hendrik S.
De eisen zijn bij ieder bureau anders. In Phuket werd het nederlandse en internationale rijbeijs niet geaccepteerd: dus: het hele examen doen. Wel kreeg ik het advies om het examen in Phang Na te doen: daar was het makkelijker zeiden ze. TIT
In Chiang Mai werd het Internationaal Rijbewijs, uitgereikt in Belgie, niet aangenomen. Ze wilden mij daar een cursus laten volgen en nadien examen doen en goed betalen natuurlijk.
Ik ben dan wat verder gereden naar Lampang en daar was het geen probleem. In minder dan 30 minuten stond ik buiten met 2 Thaise rijbewijzen, 1 voor bromfiets en 1 voor de auto.
Ik heb vanaf 1990 tot 2011 Auto gereden in Thailand met slechts alleen het Nederlands rijbewijs. Het heeft mij 2 keer 100 Baht gekost, in Udorn Thani en in Loei.
Ik ben nu enkele jaartjes in Nederland geweest en sta klaar om terug te gaan. Maandag even al mijn nieuwe documentatie in de stadswinkel gaan ophalen en heb daar de eerste 10 jaar geen omkijken meer naar. Mijn auto staat in Buengkan op mij te wachten maar ik wil met de verzekeraar praten en vragen of ze bij ’n ongeval toch uitkeren terwijl ik geen Internationaal- en geen Thais rijbewijs heb? Dat is n.l. mijn enigste zorg. Dat met de politie betreft mijn rijbewijs, is ondergeschikt.
Mijn 2 dochters zijn 2 dagen na mijn aankomst jarig en ik wil ze 1 week leren auto rijden en hun rijbewijs laten halen als verjaardagskado. Ik vraag ze of je met een rijbewijs voor ’n schakel auto, ook een automaat mag rijden in Thailand. Is dat zo want hun geven geen antwoord.
Mag je met een auto rijbewijs ook motor rijden in Thailand? of is dat apart?
Je mag met een Thais rijbewijs schakel en automaat rijden plus pick-up. Geen vrachtwagen of bus. Voor motor rijden heb je een apart rijbewijs nodig.
In Rayong werd het International rijbewijs geaccepteerd. Wel de tests doen, zie hierboven. Dat kastje werkte in Rayong als volgt, 1 staafje in het kastje stond vast, het andere staafje kon je naar voor of naar achteren bewegen. Zodra het beweegbare staafje naast het vaste staafje staat is het goed en stop je de beweging, ook een ietsje er voor of ietsje er achter is goed. Lukt het de 1e keer niet, mocht je gerust direct over doen. Helpt een bril je beter te zien, neem die dan mee, mag gedragen worden bij de testen.
Kijk eerst goed hoe en wat anderen doen, dan heb je geen verdere uitleg nodig.
In Rayong was een afschrift van de vroegere woongemeente voor echtheid van het NL rijbewijs niet voldoende, ondanks dat het door BUZA en Royal Thai Embassy in NL gelegaliseerd was.
Alleen op basis van een Internationaal Rijbewijs kon zonder theorie examen het auto- en motorrijbewijs verstrekt worden.
Ik beschikte bij de aanvraag over het Internationale rijbewijs en het gelegaliseerde exemplar van de woongemeente, dat laatste was op advies van BUZA, hetgeen dus niets waard was in Rayong.
Succes en rij voorzichtig.
NicoB
De bedoeling van de gezondheids verklaring is of je recht van lijf en leden bent. Niet kreupel of half blind of iets dergelijks. Dus de Dokter ziet dat gauw genoeg, dat is alles.