Met een rol drop naar Thailand
Een goede vriend, die regelmatig Thailand bezoekt, brengt al jaren sigaren voor mij mee als hij naar Thailand komt. Ook tijdens zijn laatste bezoek verblijdde hij mij met sigaren, maar dit keer bleef het niet bij sigaren.
Op mijn verzoek had hij op Schiphol een boek van Joep van ’t Hek voor mij gekocht met daarbij een stapel Nederlandse maand- en weekbladen. Leuk om te lezen en eens wat anders dan de Bangkok Post of Pattaya Mail, nietwaar?
Kassabon
Ik begon enthousiast met het boek van Joep en tot mijn verrassing vond ik ergens midden in het boek de kassabon van AKO Schiphol waarop de aankoop van de tijdschriften en het boek werden vermeld. Op zich niets bijzonders natuurlijk, ware het niet, dat midden tussen de tijdschriften de aankoop van een rol Topdrop werd vermeld (à € 1,67). Ach, daar was ik gek op, dus gauw de Schiphol “Love to see you bag” tas weer uit de kast gehaald, maar helaas, geen rol Topdrop. Mijn vriend moet die lekkernij zelf tijdens de vlucht naar Bangkok opgepeuzeld hebben.
Drop als favoriet
Van alle snoepsoorten is drop altijd mijn favoriet geweest. Op Wikipedia staat een lijst van meer dan 100 dropsoorten en hoewel ik ze niet allemaal ken, heb ik toch van vele variëteiten wel geproefd. Als kind dropveters, jujubes, wybertjes, trekdrop, enz. en later dan Topdrop. Op lange autoreizen voor mijn werk kocht ik regelmatig een of twee rolletjes Topdrop (dubbelzout), die ik al rijdend wegzoog met het motto op is op.
Drop naar Thailand
Het was een gewoonte om in de auto drop te eten, maar ik was er niet verslaafd, hoor! Ik heb nooit overwogen om tijdens vliegreizen een paar rollen Topdrop mee te nemen, maar als je het op de een of andere manier tegenkomt – zoals bij mij op die kassabon – krijg je toch weer lekkere trek. In dat verband is het wel leuk iets te vertellen over een gebeurtenis uit een ver verleden van mij.
Ik werkte eind zestiger jaren bij een grafische handelsfirma in Amsterdam, die kantoren had in meerdere Aziatische landen, waaronder Thailand. Er werd toen niet veel gereisd, maar mijn chef maakte elk jaar een rondreis langs die kantoren. In Bangkok werkte er een Nederlander voor ons bedrijf, een gezellige dikke man, die gek was op eten en Engels drop. Mijn chef moest elk jaar een flinke hoeveelheid Engels drop voor hem meenemen, dat dan in een mum van tijd verorberd werd.
Drop in Thailand
Ik ben al heel lang geen snoeper van drop meer, maar ik kon het toch niet laten om recent wat in supermarkten en andere winkels te kijken of ze drop verkochten. Ik zou het wel gekocht hebben, maar ik heb nergens drop te koop kunnen vinden. Maar misschien heb ik toch niet goed gezocht?
Hoe is het met uw “dropverleden”?
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Steden21 november 2024Chumphon: Rust en lekker eten!
Cultuur18 november 2024Pua, Pua, Pua
Achtergrond11 november 2024Bananen in Thailand
Bezienswaardigheden11 november 2024Ban Chiang – Een juweel in de kroon van Udon Thani
Gringo, ook ik ben een liefhebber van het zwarte goedje! Ik woon nu in NL waar het ruim op voorraad is maar waar begrippen als BMI en ‘fasting bloodsugar’ mij de das omdoen: ik ben door het artsengilde ernstig gewaarschuwd om van dat spul te snoepen en het frappante is, zoete drop schijnt ook nog eens meer zout te bevatten dan zoute!
Maar in Thailand liet ik de kilo’s tot mij komen. De in doosjes verpakte ‘oldtimers’ waaronder Sneker Zoethoudertjes en spoorbielsen waren reuze populair en helaas heb ik daarbij de zware fout gemaakt, dit ook te presenteren aan partner en pleegzoon. Om te pesten want een Thai kijkt met scheve ogen naar zwart eten (dat betekent de dood, toch?) maar zij lustten dat wel! Ik werd gedwongen het zwarte goud te delen.
De zin ging langzaamaan over toen de douane aan het rekenen sloeg. De eerste keer dat men het max tarief van 30% berekende kon ik het rechttrekken na een bezoek aan dit geüniformeerd gezelschap: drop bestaat voor 10% uit suiker en het recht is dus ook 10 procent.
Maar, had men het productieproces gewijzigd of veranderde de zin van de ambtenaren? Ik kreeg steeds vaker het volle pond te dokken en toen verging me de trek in een droppie…..
Geen wonder dat je geen drop kan vinden in Thailand. Ik heb een aantal keren een dropje aan een Thai aangeboden, maar iedereen vond het een walgelijke smaak. Het werd meteen weer uitgespuugd. Muntdrop was mijn favoriet.
Ik ben liefhebber van zoute drop, liefst dubbelzout
Dus iedere keer als er iemand uit onze kennissenkring uit NL deze kant op komt, vraag ik een kg dubbelzoute drop mee te brengen.
Ik doe daar ongeveer 9 maanden mee..
Heb ook wel eens drop aangeboden aan Thaise mensen, maar die lusten dit helemaal niet.
Bij de diverse Nederlandstalige internetshops te koop muntdrop en Engelse drop
Hier in Korat verkrijgbaar bij een Engelse zaak.
Koop het wel eens maar zoals gezegd je knabbelt dat pakje in twee A drie avonden leeg.
Een nadeel voor de jonge goden onder ons het verwekken van je nageslacht schijnt tegen te vallen als je een drop junkie bent.
Ik koop drop bij de Villa Market in Hua Hin. Maar 3 soorten, maar toch..! Namen zijn piratos, cakes en de dropveters van Haribo. Geen NL drop, maar redelijk alternatief.
Nam ook elk jaar wel een of twee kilo schepnoep (vooral drop) mee van huis, maar at me helemaal misselijk als ik hier was. Nu zijn ze hier ook in ruime mate verkrijgbaar en haal ik gewoon af en toe een zakje. In pattaya naast de villamarket ook bij big c en friendshipmarket te koop, oké tis wat duurder, maar eet me in ieder geval niet meer misselijk.
Topdrop met pepermunt samen, en dan rustig op zuigen, een heerlijke combinatie uit mijn Nederlandse verleden. Helaas inderdaad onvindbaar in Thailand.
Volgens mij heb ik wel eens wat verdwaalde Engelse drop in de Tops supermarkt gevonden, die stevig is gericht is op buitenlanders met heimwee naar hun troostvoer van thuis (en daar ook een stevige prijs voor willen betalen). Maar recent vond ik dat Engelse spul niet meer, dus doen we het maar af en toe met de Gummiberen van Haribo…
Nou , mijn Thaise vriendin lust het wel hoor . Niet alles , maar zoet en honingdrop is niet veilig .
Ook ik ben een drop liefhebber.
Helaas zie ik het in Thailand niet meer te koop.
Wanneer ik in Thailand weer eens last van mijn maag had nam ik een paar dropjes en weg waren de klachten.
Ook altijd en voorraadje mee in het vliegtuig.
Slecht voor de bloeddruk dat wel.
Vroeger tot eind jaren 50 loste wel drop op in water en dronken dat.
We hadden ook duimdrop een zachte dropsoort die je op de duim smeerde en likken maar..
geloof het of niet maar in de jaren 50 zagen we teer aan voor drop.
Ik denk dat het toch een typisch nederlands product is.
In Amerika is het ook moeilijk te vinden.
Voor de echte drop liefhebbers en die in Thailand niet zonder kunnen; je kunt het zelf maken.
https://www.culy.nl/recepten/video-zo-maak-je-zelf-drop/
Nog steeds te koop bij Foodland Supermarket. Merk Katja, mijn voorkeur dropharingen.
Khun Moo, het ’typisch Nederlandse’ product blijkt vooral uit Spanje te komen! Producent nummer 1, NL en DE nummers 2 en 3. Ik maak af en toe een meneer met COPD in Thailand blij met de ouderwetse Potters Linea; de hoeveelheid menthol daarin geeft hem wat meer ademruimte al is het maar een lapmiddel…
Je kunt drop kopen bij de Nederlandse firma HDS en het is te koop by Rimping in Chiangmai. Het allerbeste en succes bij het snoepen.
.
Bij Villa in Pattaya werd altijd vanuit Australië geïmporteerde licorice verkocht. Grote stukken drop met een laurierachtige smaak. Recent heb ik het niet meer gezien. Je kunt overal, o.a. bij Big C Xtra, van Haribo opgerolde dropveters kopen. Je bloeddruk wordt van drop niet beter, maar met mate lijkt me o.k..
Ik heb 25 jaar in de snoepindustrie gewerkt waarvan 10 jaar bij 1 van de bekendste dropmakers die het “zwarte geld “maakten.
Er weren tig soorten drop gemaakt inclusief engels drop en dat waren heel wat tonnen/kilo,s
Drop wordt voornamelijk gegeten in noord Europa en dan praat je meer over de grens van Belgie, Nederland, Duitsland en verder naar het noorden, uitzonderingen natuurlijk uitgesloten maar dat zijn de “dropeters”
Vooral de scandinavische landen willen meer zout in het drop.
Zoute riksen en dubbelzoute drop worden er flink verorbert.
Verder naar het zuiden en andere landen vindt men het zwarte goedje helemaal niets.
Alleen de kleur al en de smaak vinden ze ook niks dus ik kan me ook voorstellen dat het in Thailand niet wordt gemaakt laat staan gegeten.
Ik heb het ook weleens aangeboden aan familie etc maar die willen het niet eens proeven.
Een nadeel van drop kan zijn dat de zwakkere vullingen in je gebit eruit getrokken worden. Maar gelukkig is daar een oplossing voor in de vorm van salmiak en de ingredienten zijn in TH makkelijk te verkrijgen.
Voor een pot van 250 gram poeder zoute salmiakpoeder:
115 gram zoethoutpoeder
85 gram poedersuiker
50 gram ammonium chloride
Alles bij elkaar in een potje, ff schudden en smullen maar…
,
Voor mij is het zacht&zoet en dan de Harlekijntjes..maar de andere soorten zijn aan mij erg besteed. Als alternatief koop ik zo nu en dan en indien beschikbaar, een zakje Haribo drop(rol) bij TOPS want daar is de keuze reuze, wat betreft het dropaanbod van Haribo.
Ik neem voor 8 maanden drop mee. Muntendrop van AH. precies 2 dropjes per dag. Soms ben ik een of twee dagen niet thuis en eet dan 4 of 6 dropjes de daaropvolgende dag. Ben ik langer onderweg dan gaat er een zakje mee. De stroopwafels ben ik snel kwijt aan de Thais. Maar mijn dropjes kan ik gerust onbewaakt laten.
Vroeger snoepte ik ook veel TOP Drop. Echter bij mijn weten, was het altijd een lichtzoete drop.
Is er ook werkelijk een dubbelzoute topdrop?
Villa market in Pattaya verkoopt drop. Ik geloof pirates goed te eten.
Persoonlijk ben ik geen ‘zoetelip, zoals we dat in Vlaanderen noemen.
Ik herinner me dat, als kind, we elke zondag wat zakgeld kregen om in de snoepwinkel “iets te gaan kopen’.
Ook drop was daar te koop.
In het ‘NINOFS’ (mijn geboortestad noemt Ninove) dialect was drop: “BOERE KALISJ”….
Vanwaar die naam?
Zal misschien hier wel zijn oorsprong vinden
De Engelse naam voor zoethout is liquorice (Am: licorice ), wat in die taal hetzelfde woord is voor drop. In Vlaanderen heet het ook wel kalissenhout, kalissiehout, kaliesjestok of gewoon kalisse (een verbastering van réglisse, het Franse woord voor zoethout).
https://nl.wikipedia.org/wiki/Zoethout
En dit voor de Vlamingen 😉
https://vls.wikipedia.org/wiki/Kalissie
engelse drop kun je verkrijgen bij expat foods thailand (siamburi aan het eind van soi ka talo) en britishop
De zachte honingdrop van Kruidvat, er gaat altijd een zak mee naar Thailand. Nu ik hier woon, vraag ik familie om wat mee te nemen, de Thai walgt van van mijn dropjes.
https://shopee.co.th/search?keyword=salmiakki&trackingId=searchhint-1677213141-3ac486c6-b3fc-11ed-b93b-0a70be6e265f
https://www.lazada.co.th/tag/lakritz/?q=lakritz&_keyori=ss&from=input&spm=a2o4m.pdp_revamp.search.go.7fd57e61QwJXKA&catalog_redirect_tag=true
Smakelijk eten,
Jos K.
Kom op mensen, nog nooit van lazada gehoord?
Typ licorice candy en je vindt alle dropsoorten die er te krijgen zijn,vandaag besteld morgen in huis.
Ik ben al bijna vergeten hoe drop smaakt. Ik geloof het is al meer dan drie jaar geleden dat ik het laatst een dropje at. Ik vind het lekker, maar ben geen fervente snoeper.
Op het ogenblik snoep ik al bijna zes maanden zo goed als niets. Twee keer per week een mint-snoepje van een van mijn fietsbuddies en dat is nu al alleen maar uit traditie… hij moet het eens vergeten! Hahaha. Brengt ongeluk.