Maria’s Dagboek (deel 23)

Partytent nummer 2

De partytent, groen van kleur, was neergezet voor de katten. Bescherming tegen regen en  zon. Een zondag de hele dag weg geweest en bij thuiskomst niets gezien. Maandagochtend zag ik tot mijn verbijstering dat het hele dak van de partytent aan flarden was. Er hingen allemaal stukken van het dak naar beneden. Hij stond daar nog geen jaar. Met mijn schoondochter naar de man die hem had neergezet. Ja, dat was normaal hier in Azië.

Een nieuwe besteld, die gingen ze zelf maken. Deze keer een witte. Na drie dagen kwamen ze hem al brengen en opzetten, met gebruik van het oude frame. Een witte tent met een geschulpte rand, afgezet met een groene bies, mooier dan de vorige tent. Ik ben weer helemaal blij, de katten misschien ook wel.

Mijn huisbaas

Dat is de man, die het kleine zwarte hondje hier onverzorgd achterliet. Toen mijn zoon het huis huurde, vond hij het hondje meer dood dan levend. Hij is er meteen mee naar de dierenarts gegaan. Het huis is leuk, maar aan mijn huisbaas heb ik een hekel, om die reden.

De laatste tijd komen er aldoor mensen aan de deur met stapels papieren. Ze zoeken hem, het is wel duidelijk dat hij schulden heeft. Nu werd weer aan mij gevraagd door de huisbaas om de huur op een andere bankrekening te storten. Ik zou het echt heel leuk vinden, als hij flink in de problemen zit.

De bioscoop

Kleindochter nummer 3 was jarig en wilde voor haar verjaardag naar de bioscoop. Een tekenfilm over vliegtuigen. Ik was in Thailand nog nooit naar de bioscoop geweest. De kou viel mee, de stoelen waren heerlijk en er  was genoeg beenruimte.

Je moest bij deze film ook een speciale bril op. De film zal een minuut of 10 bezig zijn geweest, toen ik in slaap viel. Vlak voor het eind van de film werd ik wakker, doordat het geluid van de film harder werd. Mijn schoondochter had ook zitten slapen. De kinderen vonden de film erg leuk en daar ging het om.

De inbraak

Zo tussen tien en elf uur ga ik meestal naar bed. Het is om 6 uur in de ochtend al weer katten voedertijd en dan zitten ze ook echt al te wachten. Vrij gauw viel ik in slaap, wat best bijzonder is, want donker is het hier nooit. Alle buren hebben de hele nacht lichten aan.

Midden in de nacht hoorde ik ineens geluiden uit de keuken komen. Er was iemand in huis, of er waren meerdere personen. Nou heb ik naast mijn bed een zaag staan, een zaag die in een punt eindigt. Je kunt hem dus met geen mogelijkheid vastpakken, dan liggen echt je vingers er af.

Ik ben wel oud, maar niet zo bang uitgevallen. Op naar de keuken! Heel voorzichtig stond ik op van mijn bed en sloop richting keuken met de zaag in de aanslag. Net op dat moment vielen er met veel lawaai een paar pannen op de grond. Van dat lawaai schrok ik toch wel. Bij de keuken aangekomen keek ik heel voorzichtig om de hoek van de deur. Het was er niet een, het waren er twee.

Nee, geen mensen, er zaten twee muizen midden in de keuken met de gevallen pannen om zich heen. Ik deed de achterdeur open en de  ‘inbrekers’ renden naar buiten. Hoe ze zijn binnen gekomen, begrijp ik nog steeds niet, maar beter twee muizen dan twee mannen. De rest van de nacht heb ik heerlijk geslapen.

De appeltaart

Gemaakt door vijf personen; dat is een hele drukte aan zo’n aanrecht. Mijn oudste twee kleindochters schilden tien appels, kleindochter nummer 3 waste de rozijnen en zette ze in warm water. De jongste, mijn kleinzoon van 6 jaar, zat op het eind van het aanrecht te kijken hoe zijn zussen dit allemaal deden en pikte zo af en toe een stukje appel. Het deeg kneden was mijn werk.

Toen alles klaar was, de appeltaart in de oven en in 50 minuten moest hij klaar zijn. Na enige tijd hing er een heerlijke geur in het huis. Na 20 minuten hield de oven er mee op. Niet meer aan te krijgen. De gasfles was vol, dat was het niet. Na lang zoeken lucifers gevonden en ja hoor, de oven deed het weer. De appeltaart was klaar en ik zette hem op het aanrecht om af te koelen. De kinderen gingen douchen en mochten wat tv kijken.

Om zeven uur kwam mijn zoon thuis van zijn werk en riep: Ha, appeltaart, daar heb ik nou net reuze trek in. Ineens zat iedereen weer aan de eettafel, met een groot stuk appeltaart, met heel veel slagroom. Dat was heel lekker en op was de appeltaart.

Dat gaan we vaker doen.

Maria Berg

Maria’s Dagboek (deel 22) stond op 4 oktober op Thailandblog.

Ingezonden mededeling

Je kunt er niet vroeg genoeg mee beginnen: het sinterklaascadeau. Of het kerstgeschenk voor onder de kerstboom. Nog geen idee? Wat dacht je van 157 pagina’s met 43 verhalen over het Land van de Glimlach. Oftewel het nieuwe boek van Thailandblog Charity ‘Exotisch, bizar en raadselachtig Thailand’. Bestel nu, dan vergeet je het straks niet. Ook als E-book. Klik hier voor de bestelwijze.