Maria’s Dagboek (deel 14)

Maria Berg (72) liet een wens in vervulling gaan: ze verhuisde in oktober 2012 naar Thailand en daar heeft ze geen spijt van. Haar familie noemt haar een ADHD-bejaarde en dat beaamt ze. Maria werkte als dierenverzorger, leerling-ziekenverzorger, bestuurder op de dierenambulance, lady bartender, activiteitenbegeleider in de dagverzorging en en als verzorgende C in de particuliere thuiszorg. Erg honkvast was ze ook al niet, want ze woonde in Amsterdam, Maastricht, België, Den Bosch, Drenthe en Groningen.

Kerstcadeau

Zolang ik me kan heugen, ligt er een agenda open op mijn salontafel. Toen de kinderen nog thuis waren, schreef iedereen daar in, wat hij die dag ging doen, buiten schooltijd. Ik schreef er ook al mijn bezigheden in. De kinderen, zijn al meer dan 20 jaar de deur uit, maar de agenda ligt er nog steeds.

Voor het nieuwe jaar, in mijn omgeving naar een agenda gezocht, niets behoorlijks te vinden. Per mail liet ik dit alles aan een goede vriend van me weten. Grote verrassing! Deze week zat er een pakje in  de brievenbus, nou ja, het hing er half uit, want het paste niet. Ik maakte het open en behalve een leuke kerstkaart, zat er een geweldige agenda in. Wat een leuk kerstcadeau. Een vriendschap om zuinig op te zijn.

Logeren

Uit het nest dat Berta voor haar sterilisatie heeft gehad, zijn twee pups naar een Nederlandse vriend van mij gegaan. Ze heten Bob en Marly. Vandaag komen ze voor zes dagen logeren. Kwibus vind het leuk, ze spelen samen in de tuin en ook binnen, wat ze thuis niet mogen. De deur staat open, iedereen kan er in en uit, ze vinden het prachtig.

Hun moeder Berta is er niet zo blij mee, ze heeft er duidelijk geen zin in. Af en toe laat ze haar tanden zien en gromt er af en toe flink bij. Zo weten de kleintjes in ieder geval wie de baas is. Ik ga zes drukke dagen tegemoet.  Op 3 januari gaan de pups weer naar huis, het was leuk dat ze er waren, maar ook heel leuk dat ze weer naar huis gaan.

Laptop

Diezelfde dag gaat mijn laptop kapot en is met geen mogelijkheid meer aan de praat te krijgen, dat wordt weken zonder. Krijg ook niet meer de tijd om achter een computer te zitten.

Nachtmerrie

Zondag 5 januari wordt Kwibus ziek, die dag is de dierenkliniek dicht. De volgen de ochtend ernaar toe. Het is geen rabbies, maar een zeldzame vorm van hondenziekte. Ik moet zes dagen iedere dag met hem terug komen.
7 januari
De hond heeft nog steeds hoge koorts, zelfde medicatie.
8 januari
Hij heeft nog steeds veel koorts, gaat nu ook in een zuurstofcabine.
9 januari
Hij begint iets meer te eten en slaapt veel.
10 januari
Eet zelf met ondersteuning en is erg onrustig.
11 januari
Heeft aldoor stuiptrekkingen, krijgt een kalmerend middel en heeft gelukkig geen koorts meer.
12 januari
Ik zit van 10 tot 15 uur in de kliniek. Met een infuus in zijn poot gaan we weer naar huis. Ze denken nog steeds dat hij beter gaat worden.
13 januari
Er is nu een neurochirurg, die naar hem kijkt. Ik moet hem nog een week de kans geven,  weer elke dag komen.
Kwibus is overleden in de nacht en in de tuin begraven. Het dochtertje van de buren is ontroostbaar, ze speelde elke dag met Kwibus, heb haar uitgenodigd, om een bloem op het grafje te komen leggen.
16 januari
Een van de twee pups is ziek en overlijdt die nacht.

Visum en Bangkok

Dinsdag  de eenentwintigste naar Bangkok voor mijn visum, ik ben samen met mijn zoon. Het is wel druk met mensen, maar niet met auto’s. Af en toe moeten we bij een wegversperring wachten, er mogen steeds drie auto’s door en we zijn dik op tijd voor het visum.

Een van de dames achter de balie legt uit hoe we het snelste weer uit Bangkok komen en dat lukt ook. We zijn er alles bij elkaar nog geen uur binnen geweest. Onderweg eten we wat en zijn  vroeg weer thuis.

Nachtmerrie op herhaling

Berta, de moederhond, is ziek en het ziet er niet best uit. Na vijf dagen is zij ook overleden en ligt begraven naast haar kind.

Ondanks het verdriet, valt er dan ook nog wat te lachen. Mijn zoon komt een kuil graven voor haar en onder het graven zegt hij ineens: Ik hoop niet dat ik wat vermoorde vrouwen van je huisbaas opgraaf. Daar moeten we ondanks alles dan toch erg om lachen.

Het is voor mij erg gek, dat er niemand meer op me wacht als ik thuis kom. Het is hier in mijn buurtje stil, er zijn nog drie honden in de hele buurt, de rest is allemaal dood. Hopelijk krijgen die drie het niet. En ik wil helemaal geen honden meer, moet er niet aan denken, ik heb het even helemaal gehad met dieren.

De slang

Op weg naar de supermarkt, kom ik een mooie slang tegen. Ik moest er een foto van maken. Toen ik de foto bij mijn zoon thuis liet zien, schrok iedereen. Mij werd gezegd, bij het zien van een slang, is het rennen en wegwezen. Op zo’n moment voel je je echt een domme buitenlander. Ik heb geen moment bij het gevaar stil gestaan.

Echte buitenlanders

Afgelopen zondag naar een nieuwe winkel geweest, richting Kanchanaburi. Daar was een supermarkt, met allemaal buitenlandse dingen. Dan zijn ik en mijn zoon ineens echte buitenlanders. Ha, stokbrood, bruin brood, roomboter, allerlei soorten kaas, slagroom, zuurkool in blik en nog veel meer, daar slaan we dan ook wel wat van in.

Buiten de supermarkt een winkel met heerlijk uitziende taarten en een grote ijssalon. De kinderen wilden aan de pizza, dus dat werd het. Als je dat lang niet gegeten hebt, is dat ook wel eens lekker.

Laptop

Heb een andere laptop gekocht een Panasonic, tweedehands. Dat is lachen, ik moet er ook mee terug, alles wat op de toetsen staat klopt van geen kanten. Als ik de M indruk, krijg ik een O en bij sommige letters, krijg ik cijfers. Ze hadden hem op Nederlands gezet, maar daar klopt ook niets van, soms gaat hij ineens op Thais. Zit nu dus op een geleende te schrijven. Hopelijk kunnen ze het verhelpen.

Maria’s Dagboek (deel 13) verscheen op 27 december 2013.

Ingezonden mededeling

Op zoek naar een leuk cadeau voor een verjaardag of zomaar? Koop Het Beste van Thailandblog. Een boekje van 118 pagina’s met boeiende verhalen en prikkelende columns van achttien bloggers, een pittige quiz, handige tips voor toeristen en foto’s. Bestel nu.