Lezersinzending: Udon, onze zoektocht met een verrassende uitkomst

Het leven van Charly zit gelukkig vol prettige verrassingen (helaas soms ook minder prettige). Tot een aantal jaren geleden had hij nooit durven voorspellen dat hij de rest van zijn leven in Thailand zou gaan doorbrengen. Inmiddels woont hij echter al een tijdje in Thailand en de laatste jaren dichtbij Udonthani.

---

Vrij snel na onze terugkeer uit Nederland vliegen we al weer naar Udon. Na de evaluatie over ons verblijf in Pattaya en de drang van Toei om weer in Udon te wonen, hebben we besloten weer een poging te wagen om een huis in Udon te vinden.

Deze keer verblijven we niet in ons favoriete Pannarai Hotel -want vol geboekt-maar in het Centara Hotel. Het Centara Hotel is een groot hotel, veel groter dan Pannarai. Het heeft een zeer ruime entree met receptiebalie, een aangrenzende lounge, een zwembad en een restaurant met een waterpartij waarin veel grote koi-karpers zwemmen. Persoonlijk geef ik de voorkeur aan het Pannarai. Luxere kamers, kleinschaliger, iets goedkoper, betere keuken en betere locatie, namelijk midden in soi Sampan.

Het Centara hotel ligt pal naast de achter ingang van Central Plaza. Indien je hier Central Plaza binnenloopt vind je aan de rechterkant McDonalds en KFC en aan de linkerkant Starbucks en Svenssens. Ik heb me in de lounge van het Centara geïnstalleerd, gewapend met laptop, mobiele telefoon en pen en papier, in afwachting van de komst van een aantal makelaars. Ik heb met ze afgesproken met een interval van een half uur. Iedere makelaar heeft dus dertig minuten om met mij van gedachten te wisselen over zijn aanbod en mijn wensen. Deze gestructureerde westerse aanpak werkt dus niet in Thailand. De een komt veel te laat, een ander komt helemaal niet en weer een ander heeft totaal geen aanbod aan huizen.

Het zelfde drama als de vorige keer bij het zoeken naar een huis, lijkt zich ook deze keer te gaan voltrekken. Uiteindelijk blijven er toch nog in totaal zes huizen over waarvan ik denk dat het de moeite waard is die te bezichtigen. De bezichtigingen worden ingepland, verdeeld over de komende twee dagen. Ik kan er kort over zijn, geen van de huizen voldoet aan onze wensen.

Ondertussen toch via het net verder gezocht en ten slotte nog met een makelaar contact gezocht. UD Property met een kantoortje recht tegenover het grote plein aan de voorkant van Central Plaza. Deense eigenaar en twee schattige Thaise dames voor de bezichtigingen. Met een van de dames rijden we rond gereden voor de bezichtigingen. We komen onder anderen bij een huis op een resort vlakbij Big C / Makro en dat ziet er goed uit. Zowel het resort als de woning. Helaas, geen sleutel van de woning, zodat we de woning alleen van de buitenkant kunnen zien. Ze laat ons ook nog een woning zien in een resort vlakbij het vliegveld, maar die woning is gewoon veel te klein.

PICHAYANON PAIROJANA / Shutterstock.com

Eigenlijk hebben we de hoop op het vinden van een geschikte woning al opgegeven. Op de valreep belt een van de twee lieftallige dames van Udon Property op. Ze heeft nog een woning in de aanbieding. Huis met tuin in een resort, even buiten Udon. We spreken af voor de volgende dag, zondag. We rijden met haar naar de betreffende woning. Het huis ligt in een resort langs de snelweg naar Nong Khai, ongeveer 7 kilometer buiten Udon. Niet echt de locatie die ik voor ogen heb. Maar ik heb al lang begrepen dat een dergelijk huis in Udon centrum niet te vinden is of misschien wel, maar dan tegen een ontzettend hoge prijs. Het meeste grondbezit, zeker in Udon centrum, is in handen van enkele zeer rijke Thai investeerders.

Behalve de makelaar is ook de eigenaresse aanwezig. Het huis is op zich zeker niet slecht. Het heeft drie slaapkamers en twee badkamers. Een ruime L-vormige woon- eetkamer en een redelijke keuken met wat apparatuur. Tuin rondom. Ongeveer vier jaar oud en de naast liggende huizen zijn op voldoende afstand. Het huis is gedeeltelijk gemeubileerd. Bankstel, stevige eettafel met zes goede stoelen, aircon in de hoofd slaapkamer en nog een in een andere slaapkamer, salontafel, TV meubel, satellite disk voor ontvangst TV. De TV die er staat is van de jaren 90, niet zo erg interessant dus.

Toei vindt het huis mooi en is enthousiast. Begrijpelijk, na de teleurstellende bezichtigingen van de afgelopen dagen. Ik ben nog niet zo enthousiast maar moet toegeven dat dit in Udon toch wel het beste is dat we hebben gezien. Het aantal slaapkamers / badkamers is ok en zijn groot genoeg. De tuin is niet groot maar ruim genoeg voor Toei om er wat mee te kunnen. En het resort op zich ziet er goed uit.

Met 55 huizen is het resort niet te groot maar ook niet te klein. Bij navraag bij de buren blijkt er ook geen wateroverlast te zijn in het regen seizoen. Ik geef Toei toestemming om te gaan onderhandelen. Dat is praktisch gezien goed te doen, want zowel de eigenaresse als de makelaar zijn aanwezig. De huurprijs bedraagt 16.000 baht per maand plus twee maanden huur als waarborgsom. Ongeveer gelijk dus aan de woning in Pattaya.

Uit die onderhandeling komt een verrassende wending tevoorschijn. We kunnen namelijk het huis ook kopen. Daar had ik even totaal niet op gerekend. Maar ik kan wel snel schakelen. En ik kan me heel goed voorstellen dat Toei liever een huis koopt dan huurt. Het huis plus inboedel wordt aangeboden voor 3,3 miljoen baht. Dat vind ik te veel (inmiddels al wat langer in Thailand, meer besef van prijzen en ook meer bekend met de Thaise manier van zaken doen).

Ik kijk wat bedroefd en zeg dat ik dat wel erg veel vind. Maar ik doe geen tegenbod. Laat de verkopers maar aan zet. Na wat gekakel over en weer, tussen Toei, de eigenaresse en de makelaar, komt er een nieuw bod, namelijk van 3,0 miljoen bath. Kijk, in een half uur tijd al 300.000 baht verdiend.

Ik ga zogenaamd op mijn japanner zitten rekenen, kijk weer extra moeilijk, praat wat met Toei om intussen de spanning wat op te voeren, loop wat rond om het huis opnieuw te bekijken en zeg dan tegen Toei dat ik er nog een nachtje over wil slapen. Ik beloof dat we morgen met een antwoord zullen komen.

’s Avonds en de volgende dag aan de hand van de gemaakte foto’ s uitvoerig met Toei het huis en alle toeters en bellen besproken. Zoals de afstand van het huis naar Udon centrum, de wegen, de buurt en buren. Uiteraard ook de koopprijs besproken. De voors en tegens, de koopprijs versus onder andere de maandelijkse huurkosten. En, wat ook meespeelt, in geval van huur mag je niet veel veranderen aan het huis en aan de tuin. Zodat je het huis niet naar eigen inzicht vorm kan geven.

We rijden nog een keer terug naar het resort om met een aantal aanwezige buren en met de dames van het beheerkantoor van gedachten te wisselen. Over het risico van wateroverlast in het regenseizoen, over de service van de resort beheerder, de vuilnis ophaaldienst, het onderhoud van het resort, enz.

Voor mij is het belangrijkste mijn inschatting dat ik met Toei een uitstekende partner heb gevonden. Geen gold digger, maar een vrouw waar ik een hele prettige, gezellige en serieuze relatie mee heb, ook een vrouw die echt voor mij zorgt. En binnen dat gegeven gun ik Toei graag ook in de toekomst dit huis.

We zijn het eens. Dit huis willen we kopen. In de namiddag laat ik Toei een bod uitbrengen van 2.7 miljoen baht met de mededeling dat dit een definitief bod is. Dus niet meer onderhandelbaar. Het is simpel: take it or leave it.

amnat30 / Shutterstock.com

De reactie laat wel even op zich wachten. Maar in de avonduren laat de makelaar weten dat het bod is geaccepteerd. Hij heeft er natuurlijk ook behoorlijk druk op gezet om zijn commissie niet mis te lopen.

De volgende morgen lopen we vanuit het Centara Hotel naar het kantoortje van UD Property om een en ander vast te leggen en nadere afspraken te maken. Er wordt een koopcontract opgesteld, zowel in het Thais als in het Engels. Dit neemt veel tijd in beslag omdat een aantal clausules mij niet aanstaan en veranderd moeten worden en de Thaise verkoopster, die ook de bezichtigingen met ons heeft gedaan, niet al te veel kennis heeft van de Engelse taal. Op een gegeven moment zit ik achter haar laptop om de Engelstalige teksten in te voeren, waarna zij weer de Thaise teksten kon doen.

Maar goed, na ongeveer vier uur zijn we er uit en kan het koopcontract worden getekend door Toei, de eigenaresse en de makelaar. Oplevering van het huis zal eind november plaats vinden, dat is over ongeveer drie weken, nadat door mij alle betalingen zijn gedaan. Vervolgens zal het huis (en de grond) binnen maximaal twee weken bij het Land Office op naam van Toei worden gezet.

Nu is iedereen blij, de eigenaresse omdat ze een koper heeft gevonden, Toei en ik omdat we gevonden hebben waarvoor we naar Udon zijn gekomen en de makelaar blij want die verdient zo’ n 80.000 baht. We nodigen de eigenaresse en de makelaar met zijn verkoopster uit om dit heuglijke feit met ons te vieren met een drankje en een hapje in het Sizzler restaurant. De sfeer is uitermate gezellig en we hebben een leuke middag. Tot op de dag van vandaag hebben we nog steeds een goed contact met de voormalige eigenaresse.

Het huis is echt naar onze smaak. We hebben een hoop foto’ s gemaakt en samen bekijken we, aan de hand van al die foto’ s, hoe we het huis naar ons inzicht willen gaan veranderen. Dat geeft al een hoop voorpret, te vergelijken met het uitzoeken van een vakantiereis. Toei is ook erg blij met de tuin. Die is niet te groot, maar zij kan daar wel iets moois van maken.

Ze komt uit het noordoosten van de isaan, dus van het platteland. Daar heeft ze enorm veel kennis opgedaan over het omgaan met de grond, de beplanting en het enten van de planten. Zij heeft, zoals ze dat noemen, groene vingers en ze vindt het leuk om te doen. Toei is super blij. De dag na deze gedenkwaardige koopdag, vliegen we terug naar Bangkok.

Tja, in Udon blije mensen, in Pattaya natuurlijk minder blije mensen, want wij gaan de huur opzeggen. Dat gaat gelukkig uiteindelijk toch in een goede sfeer. Ik ben wel de borgsom kwijt, maar dat wist ik van tevoren, dus dat is geen verrassing.

Ook moet ik er natuurlijk voor zorgen dat de betaling van de koopsom tijdig op de afgesproken bank staat. En moeten we het transport van onze goederen naar Udon regelen. Onze kleding kan in onze koffers mee in het vliegtuig, evenals mijn laptop. De overige spullen en de auto moeten ook naar Udon. Ik heb besloten dat ik die afstand niet meer met de auto wil rijden. De zoon van Toei en een vriend van hem, bieden aan dit transport met de auto te doen. Ik zeg volgaarne, graag.

En zo kan het gebeuren dat we na acht maanden Pattaya, waarvan ook nog drie maanden in Nederland op vakantie,  alweer terugkeren naar Udon. Maar wel naar een huis dat we graag willen en in een omgeving die we graag willen. Met dank aan UD Property die wel kon laten zien wat we willen hebben. Een huis dat we in onze eerste zoektocht, door onwetendheid,  niet konden vinden. In middels zou ik een veel betere methode weten om een huis te zoeken. Zoek een moo baan op in een gebied waar je graag zou willen wonen, rij rond in die moo baan en noteer de telefoonnummers van de huizen die te koop staan. En maak met die mensen of met hun makelaar een afspraak voor een bezichtiging.

Informeer vervolgens bij de bewoners van de moo baan naar de kwaliteit van de moo baan, de beveiliging, de vuilnis ophaaldienst, het schoonhouden van de gemeenschappelijke ruimtes en de verwerking van de regen in het regenseizoen. Op basis van het bovenstaande en de voorgaande afleveringen zullen er ongetwijfeld lezers zijn die twijfelen aan mijn gezonde verstand en mij van allerlei adviezen en waarschuwingen willen voorzien.

Om een en ander voor te zijn daarom maar even het onderstaande.

Mijn beslissingen zijn gebaseerd op het volgende:

1. Ik wil in Thailand blijven wonen, het bevalt me uitstekend hier, ik wil hier niet meer weg;
2. Toei is gewoon een fantastische vrouw, waar ik een geweldige relatie mee heb. Ze is absoluut niet lui, zorgt goed voor het huis (ziet er altijd spik en span uit) en de tuin. En nog belangrijker, ze zorgt uitstekend voor mij. Vraagt nooit om geld en doet zeker geen grote uitgaven. Zij heeft ook nooit last van een zieke zuster, buffalo’ s die plotseling doodgaan, een motorbike van een neefje die total loss is gereden, enz. Tegen mensen/vriendinnen die geld willen lenen, is haar antwoord altijd: “nee”.
3. Voor alle zekerheid toch een lease-back contract bij de koop van het huis laten opstellen (maar wat heb je aan zo’ n contract als de relatie op de klippen loopt?).
4. Ik heb een behoorlijke hoeveelheid mensenkennis in mijn leven opgedaan. Op basis daarvan durf ik te beweren dat Toei een uiterst betrouwbare partner is.
5. Mijn investeringen in Thailand, in mijn eerste jaar, bedragen ruwweg 100.000 euro. Maar dan heb je ook wat. Een goede auto, een praktisch nieuw huis en een volledige, grotendeels nieuwe inrichting. Daar staat tegenover: Geen maandelijkse huurlasten. Eigen vervoer, dus niet afhankelijk van en geen kosten van taxi’ s en tuktuks. Huis en inrichting van het huis zoals wij het graag willen. En ik gun Toei met haar zoon en dochter een goede “oudedagsvoorziening”, voor als ik niet meer op deze aardbodem rondloop.
6. Ik kan het mij financieel permitteren, zonder schulden te maken.
7. Ik leef van mijn AOW en mijn pensioen, en ik zorg ervoor dat de maandelijkse uitgaven lager zijn dan mijn inkomsten, zodat er ook nog wat gespaard kan worden om tegenvallers, bijvoorbeeld onderhoud van het huis en de auto, op te kunnen vangen.

Ingezonden door Charly

Over deze blogger

Charly

Lees hier de laatste artikelen

Oudere postings van deze blogger

• In memoriam10 november 2024In memoriam: Charly (Leo) – Een bevlogen schrijver voor Thailandblog
• Leven in Thailand16 november 2020Toelichting op een Health Check Up – Deel 1
• Leven in Thailand9 november 2020Aanvraag vrijstelling loonbelasting en sociale premies 2020
• Leven in Thailand1 november 2020Sport kijken in Thailand