Lezersinzending: Muu baan

Het leven van Charly zit gelukkig vol prettige verrassingen (helaas soms ook minder prettige). Tot een aantal jaren geleden had hij nooit durven voorspellen dat hij de rest van zijn leven in Thailand zou gaan doorbrengen. Inmiddels woont hij echter al een tijdje in Thailand en de laatste jaren dichtbij Udonthani. Vandaag een artikel over de muu baan waar ze wonen.

Muu baan

Eind 2015 hebben Toey en ik gekozen voor een woning in een resort, een muu baan, vlakbij Udon.

Voor- en tegenstanders van het wonen in een resort zijn waarschijnlijk verdeeld in 50% voor en 50% tegen. Ik heb daar nooit een enquête over gezien of andere statische gegevens. Het maakt me overigens ook niet uit. Iedereen moet kiezen voor hetgeen hij het prettigste vindt.

Wij hebben om een aantal redenen gekozen voor een muu baan:

• Het huis was al gebouwd, zodat we konden zien hoe het eruit ziet en wat de staat van onderhoud is;
• Tuin rondom het huis, niet groot maar groot genoeg voor Toey om daar haar hobby op los te kunnen laten;
• De afstand tot de andere reeds aanwezige huizen, genoeg privacy? Ja;
• De ligging van het resort in relatie tot heftige regenval en daardoor de kans op overstromingen. Geen enkel probleem, zelfs niet bij de zwaarste regenval;
• De redelijk korte afstand tot Udon (ongeveer 7 kilometer tot het centrum), half uurtje rijden;
• De goede toegangswegen tot de muu baan en naar Udon toe;
• De voorzieningen in de muu baan, elektra en watervoorziening aanwezig;
• De relatieve kleinschaligheid, in totaal 55 woningen;
• Onze dochter kan een goede school volgen op circa 3 kilometer van ons huis;
• Mijn totale gebrek aan kennis op het gebied van het bouwen van een huis en mijn twee linker handen, waardoor het bouwen van een huis buiten een resort eigenlijk geen optie was (of je wilt er voor kiezen zwaar belazerd te worden, nou dat is niet mijn keuze).

We hebben bewust gekozen voor een resort zonder gemeenschappelijk zwembad. In het resort in Pattaya hebben we gezien dat het gemeenschappelijke zwembad geen stand hield en uiteindelijk volledig is afgebroken. Onderhoud van en toezicht op het zwembad kosten natuurlijk veel geld, wat zich vertaalt in de maandelijks te betalen onderhoudsbijdrage. Tevens is een zwembad natuurlijk een plaats waar moeders en oma’ s graag met hun kinderen en kleinkinderen vertoeven, met het lawaai en gekrijs wat daar bij hoort. Geen aanlokkelijk vooruitzicht.

Ons huis heeft drie slaapkamers van een behoorlijke afmeting, twee badkamers, een L-vormige woon- eetkamer en een fatsoenlijke keuken. Alles op de begane grond, geen verdiepingen derhalve. In de L-vormige woon- eetkamer is de ene kant van de L de woonkamer met bankstel, salontafel en een TV. In feite het domein van Toey, die hier op haar gemak alle Thaise soap series kan volgen, wat humoristische programma’ s en uiteraard het nieuws. Wat mij overigens opvalt, is dat Thai niet gaan zitten op een bankstel, maar bijna altijd gaan liggen. Grappig.

De andere poot van de L is voor mijn kantoor, met bureau, laptop, printer, opbergruimte, een grote koelkast, een eettafel met stoelen en een tweede TV voor het volgen van allerlei sport wedstrijden (via True Vision). Heerlijk om daar bijboorbeeld het Amerikaanse profhonkbal te bekijken (MLB).

Door het grote tijdverschil met Europa en zeker met de USA zijn veel uitzendingen van True Vision opnames, van een avond of nacht daarvoor. Ik vind dat geen probleem, zo lang ik de uitslag maar niet weet. Als bijvoorbeeld de New York Yankees de nacht ervoor hebben gespeeld en ik weet de uitslag niet, is het gewoon heerlijk om die wedstrijd de middag daarop te volgen op het grote TV-scherm.

En ik kan via mijn laptop allerlei sporten life volgen, zoals op dit moment de Vuelta, de afgelopen weken de USA Open en de voetbalwedstrijd Frankrijk – Nederland. Of naar het Nederlandse nieuws kijken, via het journaal. En talkshows zoals Pauw, RTL Late Night, Studio Sport, enz. Ik verveel me geen moment, in tegendeel, ik kom soms tijd tekort. Want ik moet ook nog tijd vrijmaken om de verhalen voor Thailandblog klaar te stomen.

In de eerste maanden waren we vrij druk met het verder inrichten van het huis. Bedden, kledingkasten, kastruimte voor in de keuken, keukenapparatuur, pannen, bestek, servies, inrichten van mijn kantoor en allerlei decoraties (ik heb een hekel aan volledig kale muren). Heel wat uren doorgebracht in Living Index en doHome. Maar wel leuk, omdat je bezig bent je huis naar je zin in te richten. Toen die inrichting zo’ n beetje gereed was, gelijk ook maar de tuin aangepakt.

Verlenging van het dak en de carport aan de voorzijde, zo dat de auto en een deel van het terras regenvrij is. Terrastegels laten leggen ter vervanging van het gras en daarop een hardhouten buitentafel geplaatst met bijbehorende banken.

In die tijd natuurlijk ook kennis gemaakt met andere bewoners in het resort. Tegenover ons woont een Thais echtpaar, van Chinese afkomst. Bijzonder aardige mensen. Ze hebben een winkel in Udon. Gaan s’ morgens om 08.00 uur de deur uit en komen pas rond 19.00 uur weer thuis.

Schuin rechts tegenover ons huis woont Nan met zijn vrouw, dochtertje en dochtertje van zijn volwassen dochter. Hele lieve Thaise mensen. Hij heeft een garage bedrijf op de weg naar Udon. De volwassen dochter probeert van alles om haar geld te verdienen, maar is weinig succesvol.

Een paar weken lang pizza’ s gemaakt, mocht er ook af en toe bij mij eentje leveren, maar dat hield geen stand. Ook gewerkt bij een nieuw geopende 7-Eleven, maar dit was na een paar weken alweer afgelopen. Een tijdje met haar Thaise vriendje in Pattaya gewerkt. Was ook al geen succes.

Er stond een huis leeg, links van ons huis. Leuk huis met zwembad. Sinds een jaar wonen daar nu ook Thaise mensen in. Ze hebben het huis grondig verbouwd en het zwembad zodanig afgeschermd met planten, heesters en bomen dat het van buitenaf niet meer te zien is. De Thaise man woont daar met zijn mia noi.

Laatst nog een hilarische confrontatie gezien, toen mia luang even verhaal kwam halen bij haar man. Waarover weet ik niet, daar schiet mijn kennis van de Thaise (Laotiaanse) taal schromelijk te kort.

Een en ander ging gepaard met een enorme woordenstrijd en ik vermoed ook heel wat scheldwoorden. Het geluidsniveau was dusdanig dat er van alle kanten nieuwsgierige bewoners kwamen toegesneld om deze Thaise soap van dichtbij te kunnen meemaken. Dit was nog eens wat anders dan de soaps die ze iedere dag op de TV kunnen zien. Dit ging een tijdlang door. Op een gegeven moment rende de man zijn huis in en kwam even later weer naar buiten, breed zwaaiend met een pistool. Dat vonden de toeschouwers weer minder aantrekkelijk, dus die trokken zich een beetje terug om buiten de vuurlinie van de man te komen.

Mijn Toey schatte dit zo gevaarlijk in, dat ze bijna onder ons bed lag van de schrik. Uiteindelijk liep alles gelukkig met een sisser af, de mia luang vertrok uiteindelijk en er werd geen schot gelost. Maar het was wel leuk volkstoneel.

De mia noi heeft als hobby het houden van honden. Ze heeft er een stuk of zeven. Stuk voor stuk mooie rashonden. Ik ben zelf een honden liefhebber, ook altijd zelf honden gehad. Dus als de honden blaffen, in reactie op andere honden die ook blaffen, heb ik daar niet zoveel moeite mee. Het wordt wat vervelender als die honden, inmiddels volwassen geworden, op ontdekkingsreis het resort in willen gaan. Ze springen over het hek van hun eigen huis en gaan op onderzoek uit. Daarbij vinden ze het ook wel leuk om bij ons huis over het hek te springen en gezellig in onze tuin rond te dartelen, het water bij de vissen te drinken en hun behoefte te doen.

Toey heeft de buurman daarop aangesproken. Die begreep wel dat de overige bewoners van het resort niet zo blij waren met de escapades van zijn (haar) honden. Hij heeft geen halve maatregelen genomen. Het hek aan de voorzijde van zijn huis is ruim verhoogd zodat de honden er niet meer overheen kunnen springen. Mogelijk dat we zelf ook het hek aan de voorzijde van onze tuin verhogen.

Toey heeft van haar tuin een pronkstuk gemaakt. Ze weet opvallend veel van planten, bloemen en enten. De tuin staat er dan ook florissant bij. Aan de achterzijde teelt ze ook diverse kruiden. Die zijn al zo bekend dat er regelmatig bewoners langskomen die wat van de kruiden willen plukken. Ook heeft Toey inmiddels een paar bomen waar bananen uit voortkomen en mango bomen.

Hier is het weer opvallend te zien hoe Thai alles delen. Zoals gezegd komen bewoners hier langs voor wat kruiden, maar die zelfde bewoners komen ook bijvoorbeeld eten langsbrengen. Heel sociaal allemaal. Dat zal in Bangkok wel veel minder zijn, maar hier in de Isaan is dat toch een ingeburgerd iets. Klasse.

Opvallend is het grote aantal Thaise mensen dat in dit resort een woning heeft gekocht of gehuurd.

In ons straatje woont nog een lieve Thaise dame, vriendin van Toey, die getrouwd is met een Engelsman. Even verderop woont een jonge Isaanse dame, die getrouwd is met een stokoude Amerikaan. En dat zijn zo’ n beetje alle farang die hier op het resort wonen. De rest is allemaal Thai.

Overdag zie je praktisch niemand buiten. Veel te warm. Hooguit een motorrijder die wat Thai voedsel komt afgeven bij een van de huizen. Dat verandert zodra de zon richting ondergaan gaat. Moeders en oma’ s gaan dan met de kinderen en kleinkinderen naar buiten, om ze wat frisse lucht en beweging te geven. Ook natuurlijk een goed moment om de laatste roddels uit te wisselen en de winnende nummers van de aanstaande Thaise loterij te bespreken. Wat oudere kinderen komen van school en gaan buiten voetballen, fietsen of badminton spelen.

Het incasseren van de maandelijkse onderhoudskosten van het resort verloopt moeizaam. De vele Thai hier op het resort vinden die maandelijkse kosten gewoon veel te hoog. En ik denk dat ze daar wel een punt hebben. De Thaise eigenaar van het resort, overigens weer van Chinese afkomst, vraagt per woning een maandelijkse bijdrage van 1.200 baht. Op basis van 55 woningen derhalve 66.000 baht per maand.

Daarvan betaalt hij de elektra kosten van de gemeenschappelijke straatverlichting, het wekelijks ophalen van het vuilnis, het salaris van de portier – 2 shifts – bij de ingang van het resort en het schoonhouden en het onderhoud van de gemeenschappelijke ruimtes (snoeien van heggen, e.d.). Ik denk dat een totaal bedrag van 40.000 – 50.000 baht per maand voldoende moet zijn om de genoemde kosten te dekken. Oftewel circa 750 – 900 baht per woning, in plaats van 1.200 baht per woning.

Er volgt binnenkort een bewonersmeeting met de eigenaar. Ik ben benieuwd wat daar uit voort komt. Ik verwacht er niet al te veel van. Dit soort bijeenkomsten hebben al eerder plaats gevonden, maar nooit tot resultaat geleidt. Doordat een aantal bewoners gewoon weg niet betaalt, komt er voor het onderhoud te weinig geld binnen. Misschien toch slimmer van die eigenaar de maandelijkse bijdrage aan de onderhoudskosten te verlagen.

Net buiten de toegangspoort van het resort zijn direct twee kleine zzp winkeltjes. Een voor de verkoop van Thais voedsel en de ander voor wat simpele boodschappen. Iets verder is een grotere winkel, waar ze ook frisdranken en bier verkopen. Deze winkel heeft een klein terras.

Dagelijks verzamelen zich hier in de loop van de middag wat, voor het merendeel, Engelse farangs uit de omliggende resorts. Drinken een paar, of meer, biertjes en bespreken de brexit en de laatste voetbal- en rugby wedstrijden in hun homeland. De winkel en het terras ligt aan de snelweg naar Nong Khai. Nong Khai ligt ongeveer 50 kilometer verderop.

Ons resort ligt zo’n honderd meter van de snelweg Udon naar Nong Khai. Het is een drukke weg met de onvermijdelijke U-turns. Ik blijf dat levensbedreigende verkeers obstakels vinden. In het begin van ons verblijf liet ik Toey dan ook via allerlei binnen weggetjes naar Udon rijden.

Hiermede vermeden we de snelweg. Nu we een paar jaar verder zijn en Toey inmiddels voldoende rijervaring heeft opgedaan, durf ik het wel aan met haar de snelweg te nemen.

Sinds ruim een jaar wordt het kruispunt van de snelweg Udon – Nong Khai met de rondweg Udon onderhanden genomen. Het aantal rijstroken op de kruising van de snelweg wordt verbreed en de rondweg gaat straks als fly-over de snelweg over. Er wordt praktisch dag en nacht aan het kruispunt gewerkt en zo te zien zou het grootste deel van die werkzaamheden over een paar maanden gereed moeten zijn. Alleen de fly-over heeft misschien iets meer tijd nodig.

Hoewel, als ze met geprefabriceerde brugdelen komen, zijn die redelijk snel op hun plaats te zetten. En dan kan het zomaar ineens heel snel gaan. Deze vernieuwing en reconstructie van de snelweg naar Nong Khai betekent een snellere verbinding naar onze muu baan.

Ingezonden door Charly