Lezersinzending: Honden in Thailand

Er is veel te vertellen over de relatie tussen honden en mensen in Thailand zodat ik haast niet weet waar te beginnen maar laat ik beginnen met persoonlijke ervaringen.

In Nederland hadden mijn ouders in mijn jonge jeugd een hond vanwege de wens van mijn oudere broer. Degene die ernaar omkeek was zeker niet mijn broer en achteraf gezien heeft hij nooit iets met levende beesten gehad tot aan de dag van nu. Daarentegen had ik weinig moeite om de hond dagelijks uit te laten toen ik ietsje ouder werd en gedurende 13 jaar was het onderdeel van het gezin met leuke dingen en beperkingen die het met zich mee kan brengen en destijds zal er een zaadje geplant zijn wat later ging groeien. Een beetje langzaam want dat kwam pas ruim 30 jaar later.

Inmiddels voorzien van vrouw en stiefzoon van 3 jaar waren beide van mening dat een meerderheid van de beesten die in huis of tuin leefde gedood moest worden. Als heiden vond ik het de hoogste tijd om de boeddhisten in huis een lesje te leren over hoe we ook op een andere manier met elkaar in de wereld kunnen omgaan toen mij een pup van een straathond werd aangeboden. Als er geen respect voor dieren is dan kan het ook gebeuren dat er geen respect voor mensen gaat ontstaan en dan met name dacht ik aan mijn stiefzoon om deze fout niet te laten maken.

De pup was een paar maanden oud en had een eigen willetje om in de nacht veelal buiten onder het huis door te brengen. Als inwoner van Bangkok is het een gegeven dat de grond verzakt en de ruimte die onder het huis ontstaat is geschikt is om te slapen voor een (ex) straathond maar ook pythons vinden het een fijne plek dus het brengt wel een risico met zich mee.

Als je het niet wilt inzien dan wordt een hond als nutteloos beest gezien maar vrouw en kind konden mooi ondervinden hoe je ook plezier van een hond kan hebben en was er ook een afname zichtbaar om leven te gaan doden. Helaas en met nog steeds een trauma voor mij is deze hond voor onze ogen bij de familie 500 km van ons huis doodgereden. Voor mij voelde dat alsof ik mijn behaarde stiefzoon naar de dood had geleid met dat tripje maar uiteindelijk heeft het ook weer goede dingen gebracht. Het zal zo moeten zijn….

Een week later werd ons een andere straathond pup aangeboden. Hooguit 3 maanden en met een grote wond op zijn rug die verdacht veel leek op een stokslag of katapult aanslag. Vrouwlief vond de stilte in huis maar niets dus we hadden zowaar ineens een nieuwe behaarde zoon. Wel met wat beperkingen vanwege zijn trauma’s die niemand kent. Het humeur kan in het niets omslaan maar daar kunnen we mee leven want er is nog iemand in het huishouden die dat weleens heeft 🙂

Uiteindelijk is de missie bereikt dat je ook een ander leven een kans moet geven. Zoonlief neemt het woord “kill” nooit meer in zijn mond en vrouwlief doodt ook geen kleine slangetjes en king ku meer. Momenteel voeren we zonnebloempitten aan de vogels en goed om te zien dat dit ook verrassende effecten heeft. Een tiental soorten die om en om of samen gedurende dag komen eten kan een mens blij maken.

Een hond hebben brengt vele beperkingen met zich mee maar kan ook bijdragen aan educatie en natuurlijk als maatje die onvoorwaardelijk bij het gezin hoort.

Het nemen van een hond is een eigen keuze en nu ben ik benieuwd wat de reden van andere in Thailand wonende bloglezers is om een hond te willen nemen.

Ingezonden door Johnny BG