Lezersinzending: Gezondheidszorg in Udon

Het leven van Charly zit gelukkig vol prettige verrassingen (helaas soms ook minder prettige). Tot een aantal jaren geleden had hij nooit durven voorspellen dat hij de rest van zijn leven in Thailand zou gaan doorbrengen. Inmiddels woont hij echter al een tijdje in Thailand en de laatste jaren dichtbij Udonthani. Vandaag: eerstelijnszorg in Thailand.

Gezondheidszorg in Udon

De laatste tijd ondervind ik wat hinder van opgezette voeten. Niet iets om je erg druk over te maken, dacht ik zo. s’ Nachts slapen met de benen lichtjes omhoog op een paar kussen, en zie, bij het opstaan zijn de opgezette voeten weer normaal. Het vocht heeft zich dan verplaatst naar mijn benen. In de loop van de dag zakt het vocht dan weer terug naar mijn voeten.

Lastig als je naar Udon gaat en dichte schoenen aan hebt. Op een gegeven moment gaat dan de wreef pijnlijk worden. Ik ben niet iemand die snel een dokter opzoekt. In tegendeel, ik stel dat altijd zo lang mogelijk uit. Nu de laatste dagen het probleem niet minder is geworden, maar eerder erger, besluit ik dat hier toch iets aan gedaan moet worden. Ik had via internet al uitgevonden dat dit zeer waarschijnlijk een vorm van oedeem is, mogelijk veroorzaakt door minder goed werkende lymfeklieren, voornamelijk in de knieholtes. De oplossing ook via internet gevonden. Furosemide pillen (plaspillen) innemen waarmee het overtollige vocht binnen een paar dagen veel minder zou moeten zijn. Alleen: furosemide pillen krijg je bij de apotheek uitsluitend op dokters recept, zelfs in Thailand is dat zo.

Dus op zoek naar een dokter. In Nederland ga je in dit soort situaties naar je huisarts en die geeft je een recept, waarmee je bij de apotheek de benodigde medicijnen kunt afhalen. Of, als hij niet zeker is van zijn zaak, stuurt hij je door naar het ziekenhuis. Naar een specialist. In Thailand werkt dat anders. Het fenomeen huisarts, in algemene zin het fenomeen eerstelijnszorg, is in Thailand in feite onbekend. De Thai gaan dan ook meestal als ze iets mankeren, direct naar het staats ziekenhuis of naar de dichtstbijzijnde apotheek. Een verwijsbriefje aldaar is in het geheel niet nodig. Daarom zitten de wachtruimtes in de staats ziekenhuizen vaak afgeladen vol.

Slimme doctoren/specialisten zagen hier een gat in de markt. In kleine, goedkope locaties in de stad openden ze kleinschalige, sobere klinieken. Buiten de uren die ze in het ziekenhuis maken, zijn ze ook in die kliniek aanwezig om daarmee enige vorm van eerste lijnszorg te leveren en natuurlijk om hun bankrekening een beetje op te krikken. De tarieven in de klinieken zijn laag, de wachttijd over het algemeen acceptabel. Zeker als je die wachttijd vergelijkt met de wachttijd in een staats ziekenhuis. In het laatste geval kun je maar beter een dag uittrekken. Bovendien is dit een oplossing voor de Thai die, om wat voor reden dan ook, niet met een 30 baht regeling in het staats ziekenhuis terecht kunnen.

Overigens aan ziekenhuizen geen gebrek in Udon. Deze ziekenhuizen hebben natuurlijk ook een regionale werking, zijn er dus niet uitsluitend voor de inwoners van Udon. Ook inwoners van Laos weten de ziekenhuizen in Udon goed te vinden. Een Bangkok Hospital ontbreekt hier natuurlijk niet. Ik ben daar al eens een keer geweest en ik was onder de indruk van de efficiënte wijze van werken. Standaard worden bloeddruk, pols en lichaamstemperatuur opgemeten. En in mijn geval zat ik binnen vijftien minuten tegenover de behandelende arts. Schijnt ook het ziekenhuis te zijn waar ik volgens mijn AXA ziektekostenverzekering terecht moet in geval van een inpatient opname. In dat geval betalen ze rechtstreeks aan het Bangkok Hospital uit. Zou ik een ander ziekenhuis kiezen, dan moet ik de kosten voorschieten en vervolgens declareren bij AXA. Dat laatste lijkt mij geen aantrekkelijk vooruitzicht.

Overzicht van de belangrijkste ziekenhuizen

Private hospitals:

•  Bangkok Hospital
• AEK Udon Hospital op Phosi Road
• Wattana Hospital, north bij Nong Prajak Park

Public hospitals:

• Udon Thani hospital
• Royal Thai Air Force Wing 23 (Udon Thani Military Hospital, staat zeer goed aangeschreven)
• Fort Prachaksilapakhom hospital
• Udon Thani Cancer centre

Om een bezoek aan het Bangkok Hospital te vermijden, vraag ik aan Toey of ze een kliniek of iets dergelijks kan vinden, waar ik mij zou kunnen melden voor mijn oedeem behandeling. Dat was geen enkel probleem. Op nog geen 2 kilometer van ons huis is een apotheek, waar veelal ook een dokter aanwezig is. Toey gaat daar wel eens naar toe als ze iets mankeert.

Vandaag naar deze apotheek gereden, gewapend met enige van internet gedownloade papieren over furosemide. Helaas, in de apotheek is geen dokter aanwezig. Wel een charmante vrouw die zich voorstelt als “technicien”. Ik leg haar mijn probleem uit, in de hoop dat ze tocht iets voor me kan betekenen, ook al blijkt ze geen arts te zijn. Gezegd moet worden dat ze haar best doet en zelfs op zoek gaat of er mogelijkerwijs furosemide in de apotheek aanwezig is, maar helaas, dat blijkt niet het geval te zijn. Ik vrees dat hier alleen paracetamol te vinden is. Teleurgesteld rijden we weer terug naar huis.

Over een paar dagen staat ons wekelijkse uitje naar Udon gepland. Op die dag dan maar een bezoek inplannen naar een kliniek in de stad om het begeerde doktersrecept te bemachtigen. Vaak gaan dat soort klinieken om 17.00 uur open, zodat de betreffende arts na zijn werktijd in het ziekenhuis in de kliniek nog even wat kan bij schnabbelen. We zijn om 16.45 uur bij de kliniek en zijn de eersten. Om 16.50 uur komt de assistente om de deuren te openen, de plafond ventilators aan te zetten en verder in haar kantoortje alles gereed te maken voor het spreekuur. Er komen inmiddels ook wat patiënten binnen druppelen. Om 17.15 uur zit de wachtruimte vol maar is er nog geen dokter. Die arriveert om 17.25 uur. Zijn naam: Dr. Visuth.

Ik word als tweede patiënt bij de dokter binnen geroepen. Het is een plezierige man. Ik ken hem nog van een jaar geleden, toen ik met artrose problemen zat in mijn rechter knie. Hij heeft me toen een spuit gegeven in die knie plus wat tabletten. Binnen drie dagen was de pijn verdwenen.

Vandaag leg ik hem mijn probleem uit: vochtophoping in o.a. mijn voeten en ik suggereer hem mij een furosemide kuur te geven. Na wat vragen en een leuke conversatie schrijft hij mij een plaspil voor, te gebruiken om de dag een. En hij verzoekt mij over drie weken terug te komen om het resultaat dan met hem te bespreken. Totale kosten, dus inclusief medicijnen, 400 baht, dus net iets meer dan 10 euro. Ik denk dat een vergelijkbaar bezoek aan het Bangkok Hospital minimaal het tienvoudige zou hebben gekost. Maar goed, nu eerst maar afwachten of hij de juiste medicijnen heeft gegeven en hoe goed die al dan niet werken.

We zijn nu een week verder en ik kan niet anders zeggen dan dat Dr. Visuth mij de juiste medicijnen lijkt te hebben gegeven. De zwellingen zijn nog steeds wel aanwezig maar duidelijk waarneembaar in veel mindere mate. Prettig bijkomend voordeel is dat ik inmiddels ook 1,5 kilo gewicht kwijt ben. Zou wel eens uitsluitend overbodig vocht kunnen zijn.

Ik blijf de medicijnen de komende twee weken om de dag gebruiken en ga vervolgens naar de dokter terug om hem een fles goede wijn te geven, mijn bevindingen met hem te bespreken en een herhaalrecept los te peuteren. Dat laatste voor het geval dat de zwellingen na verloop van tijd weer terug zouden komen.

Toey heeft inmiddels al uitgevonden welk medicijn hij mij heeft gegeven, dus we kunnen het altijd ook nog wel ergens anders bekomen.

Ingezonden door Charly