Lezersinzending: Balans na vier jaar wonen in Thailand
Het leven van Charly zit gelukkig vol prettige verrassingen (helaas soms ook minder prettige). Tot een aantal jaren geleden had hij nooit durven voorspellen dat hij de rest van zijn leven in Thailand zou gaan doorbrengen. Inmiddels woont hij echter al een tijdje in Thailand en de laatste jaren dichtbij Udonthani. Nu hij bijna vier in Thailand woon is het een goed moment om eens de balans op te maken.
Balans na vier jaar wonen in Thailand
Het was voor mij een hele stap om af te reizen naar Thailand. Ik was nog nooit in Thailand geweest. Waarom dan nu plotseling wel?
Om dat te begrijpen eerst wat achtergrond informatie over mijn situatie op dat moment. Mijn vrouw was tien jaar geleden aan de gevolgen van keelkanker overleden en ik was dus weduwnaar. Na een ellendige periode in de eerste jaren na het overlijden van mijn vrouw, waaronder een faillissement, heb ik kans gezien weer wat moois – financieel gezien – op te bouwen.
Ik kwam uit de ellende en begon me steeds beter te voelen, door de munten die binnen kwamen maar zeker ook door het aanzien dat ik weer genoot van de mensen waar ik mee te maken had. Mijn zelfvertrouwen groeide en mijn zelfrespect ging terug naar het niveau van voor het overlijden van mijn vrouw.
Op een gegeven moment ging ik overwegen om een partner te zoeken. Want alleen is maar alleen. Ik zag niet zo veel in de Nederlandse markt. Bovendien, hoe kom je in contact met een leuke vrouw? Op mijn leeftijd toen, een dikke – letterlijk en figuurlijk – 60-plusser, ga je niet meer naar festivals en/of discotheken. En in Nederlandse barretjes zitten vaak, in mijn ogen, de voor mij verkeerde soort vrouwen.
Mijn kansen afwegend kwam ik al vrij snel tot de conclusie dat het inschrijven op een paar datingsites de beste oplossing was. Dat is op zich al een heel avontuur. Dat begint al met het opstellen van je profiel, waarin je ook je wensen kan ventileren. Het plaatsen van een foto. En afwachten dan maar. Nou, dat gaat supersnel. Je wordt werkelijk overstroomd met reacties. Zo veel reacties dat ik moest
besluiten om de reacties in een excel sheet te structureren. Alleen al in het lezen van de reacties en de bijbehorende profielen ging behoorlijk wat tijd zitten.
Op basis van selectie-criteria die ik van tevoren had opgesteld, kon ik de eerste schifting doen. Ook kwam ik er achter dat er nogal wat fake materiaal tussen zat en dat ik dus erg op mijn tellen moest passen. Ik ontwikkelde een vraag techniek om zo snel mogelijk vast te stellen of de betreffende “kandidaat” paste in mijn ideale partner plaatje. Om een lang verhaal toch maar even kort te houden, op die manier heb ik mijn vrouw Toey leren kennen. Ik heb zeker een half jaar lang bijna dagelijks uitvoerig met haar via skype contact gehad. En het klikte. Ze heeft humor, ziet er leuk uit, is lief, houdt van sport en…… in dat halfjaar heeft ze nooit om geld gevraagd. Terwijl ze zeker niet rijk was. Ze woonde met haar zoon, zijn vriendin en haar dochter in een 2-kamer appartementje. Toey werkte op de UD night market als kokkin bij een van de vele eetstalletjes. Daarvoor had ze bij een paar hotels in Udon gewerkt als kamermeisje.
Nee, geen vetpot derhalve. Maar ondanks dat, nooit om geld aan mij gevraagd.
Dat en haar andere eigenschappen hebben mij overtuigd dat ik haar zeker wilde ontmoeten, met eigenlijk al de intentie om samen te blijven. Voor dat ik naar Thailand afreisde, wist ik al bijna zeker dat zij voor mij de ideale vrouw was. Alleen een grote tegenvaller in de praktijk met Toey, zou mijn plannen op een hoop kunnen gooien.
Zoals je in mijn eerdere verhalen hebt kunnen lezen, is alles tussen Toey en mij uitstekend verlopen. Het eerste jaar in Thailand was echt een heel turbulent jaar. Met wonen in Udon, verhuizen naar Pattaya en vervolgens weer terug naar Udon en tussendoor nog een vakantie van drie maanden in Nederland.
Na dat eerste jaar zijn we gelukkig goed gesetteld in een resort vlakbij Udon. En daar wonen we nog steeds. Zeer tevreden met het huis, ondanks de Thaise kwalitieitsprobleempjes. Geen last van wateroverlast bij zware regenval. Rustige en prettige buren. Alleen wat honden die het nodig vinden om wat te blaffen. Op een half uurtje rijden van Udon centrum en op vijf minuten van doHome en ProHome. Eetstalletjes met Thais eten om de hoek. Dagelijkse markten op vijf en tien minuten van huis en twee dagen per week een grotere markt op tien minuten rijden van huis. Inmiddels bevriend geraakt met een aantal Thaise buren in het resort en met Thaise mensen en enkele farang in Udon.
Na die bijna vier jaar wil ik voor mij zelf de balans opmaken. Wat vind ik hier leuk, goed, wat is me opgevallen? En wat vind ik hier minder leuk, helemaal niet goed. Ik realiseer me hierbij dat Thailand ruwweg zo’ n vijftig jaar achter loopt op bijvoorbeeld Nederland. Ook in Nederland hebben we de afgelopen vijftig jaar allerlei veranderingen en ontwikkelingen moeten meemaken. Dat geldt natuurlijk ook voor Thailand. En die vijftig jaar achterstand heeft ook absoluut zijn charme.
Ik ben ervan overtuigd dat het Thailand van nu, niet te vergelijken zal zijn met het Thailand over vijftig jaar, maar ik ben zeer tevreden met het huidige Thailand.
Leuk, goed en wat me opvalt:
- De relaxte manier van leven. De Thai nemen het leven zoals het komt. Ik heb mij daar vrijwel volledig bij aangepast. Geen stress, dank u wel.
- De grote tolerantie naar mensen met een andere geaardheid.
- De zorg van kinderen voor hun ouders en grootouders, maar andersom ook de zorg die ouders op zich nemen om voor de kinderen van hun kinderen te zorgen. Samenvattend: de grote familieband.
- Respect voor meerderen en voor ouderen, respect van kinderen voor hun ouders/grootouders.
- Het vrij gemakkelijk contact maken met een Thai, man of vrouw. Als je ergens zit en je begint een gesprek met iemand, dan ontstaat vaak een heel gesprek, heel spontaan.
- Openheid over bijvoorbeeld inkomen, werk situatie, relatie, enz. De Thai zijn niet verlegen om over dat soort zaken volledig open te zijn, zelfs zonder dat je daar zelf specifiek naar vraagt. Andersom stellen ze over dit soort onderwerpen zonder blikken of blozen de meest, in onze ogen, brutale vragen.
- De service. Als je iets besteld dat geleverd moet worden, wordt dat vaak nog de zelfde dag gedaan. En als er ook geïnstalleerd moet worden, direct bij aflevering.
- De 24 uurs economie (supermarkten, doe-het-zelf winkels, buurtwinkels en zelfs banken hebben veel en lange openingstijden).
- Op bijna iedere hoek is wel een 7-Eleven, small Big C, Tesco lotus, Family Mart of noem maar op. Gelukkig zijn hier de kleine winkels nog niet opgeslokt door de grote supermarkten. Op termijn gaat dit natuurlijk wel gebeuren, maar voorlopig ben ik blij met het grote aantal kleinere winkels.
- De talloze markten.
- Het gemak waarmede eten van de straatkarretjes kan worden meegenomen. Er wordt dan ook relatief weinig thuis gekookt. Natuurlijk wel bij feestelijkheden en het koken van zeer eenvoudige maaltijden, zoals alle noodlegerechten, gebakken eieren/omelet, e.d.
- Binnenkomst in Thailand mogelijk zonder visum, zonder allerlei documenten (visa exempt).
- Geen inburgeringseisen.
- Niet te veel regels, niet te veel bureaucratie (bijvoorbeeld bij het opzetten van een eigen zaak, weinig tot geen vestigingseisen).
- Het binnen rijden bij een benzine station, rustig blijven zitten en er wordt voor je afgetankt. Om maar eens een gek voorbeeld te noemen.
Minder leuk:
- De slechte kwaliteit van met name bouwproducten.
- De 90-days melding.
- Het als farang niet kunnen kopen van grond op eigen naam.
- Het als farang niet kunnen werken zonder werkvergunning.
- Het niet handhaven van allerlei regels/wetten.
- De slechte kwaliteit van wegen in en rondom dorpen.
- Het gesloten karakter van de Thai als het om het uiten van gevoelens/denken/meningen gaat.
- Het zonder kans op straf overal weggooien van afval.
De leuke en minder leuke lijst is slecht een opsomming van dingen die zo in mij opkomen. Ongetwijfeld ben ik er een aantal vergeten te benoemen. Maar het zal je inmiddels wel duidelijk zijn: Ik hou van dit land.
Ingezonden door Charly
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
- In memoriam10 november 2024In memoriam: Charly (Leo) – Een bevlogen schrijver voor Thailandblog
- Leven in Thailand16 november 2020Toelichting op een Health Check Up – Deel 1
- Leven in Thailand9 november 2020Aanvraag vrijstelling loonbelasting en sociale premies 2020
- Leven in Thailand1 november 2020Sport kijken in Thailand
Goed te lezen Charly dat je destijds de juiste keuze hebt gemaakt met het vinden van een Thaise partner en dat je een gelukkig leven leidt in Thailand. Aan de opsomming van minder leuk in Thailand zou ik willen toevoegen dat sommige Thaise ambtenaren je als ‘farang’ bijkans volledig kunnen negeren, ook als zij de Engelse taal machtig zijn. Het nadeel van het opkijken van een doorsnee Thaise burger tegen zowat iedereen die een uniform draagt, is dat schijnbaar de burger bijna alles klakkeloos accepteert. Waar o.a. Nederlanders soms te ver in doorschieten lijken veel Thaise mensen in het contact met ambtenaren geen blijk te geven over enig assertief vermogen te beschikken. Wellicht gaat dat minder op voor inwoners van Bangkok maar zelf heb ik met regelmaat vastgesteld dat bewoners van het platteland zowat een slaafse houding ten toon spreiden.
Ik ben het over de meeste plus en minpunten met je eens. Het is overal wel iets. Soms vind ik dingen hier heel wat beter geregeld en andere dingen vind ik dan weer leuker in Thailand.
Na te hebben overzomerd in België verlang ik weer naar de Thaise eenvoud de service en de chaos. Ik verlang weer naar mijn scooter waarmee ik tot vlak bij elke ingang kan parkeren zonder me druk hoeven te maken over parkeertijden en boetes. Ik verlang weer naar de Thaise prijzen……een lekker schoteltje eten op een Thaise markt voor amper 1 euro. Te gaan tanken aan minder dan de helft van de prijs ……te genieten van een meisje die de deur voor me opent als ik de bank binnenstap. Te genieten van het nooit moeten maken van afspraken niet bij de tandarts niet bij de garage. Overal wordt je binnen de minuut geholpen. Te genieten van de gemoedelijkheid en veiligheid. Te genieten van het feit dat iedereen je met rust laat en gewoon met zichzelf bezig is.
Na mijn zes maanden heb ik het dan weer wat gehad. Begin ik te verlangen naar frisse luchten wat koelere nachten. Verlang ik weer naar wat meer diepgang. Geniet ik van duidelijkere afspraken en betere regulering. Wat fijnere gesprekken met oude vrienden . Naar gesprekken waar ik nuances kan leggen en we mekaar heel precies begrijpen zonder 3 X te moeten vragen what do you say ? what do you mean ? Ik verlang dan ook naar wat cultuur en heb honger naar wat er gebeurt in de rest van de wereld. Ik geniet van een goed internationaal concert of een leerrijke wereld tentoonstelling . Een thema avond over verre landen.Ik verlang naar wat afwisselende schoonheid….een mooi gebouw een origineel bouwwerk eens wat anders dan overal dezelfde seven eleven stijl gebouwen dezelfde auto dealers dezelfde tesco’s dezelfde pick-up auto’s en Honda wave scooters evenals overal vrouwen met weliswaar mooi maar alleen maar lang donker haar. Ik verlang om ook wat mensen te zien die eens iets anders dragen dan een slobberbroek t-shirt en teen slippers.
Deze manier van halftijds te leven in het westen en halftijds in het oosten bevalt ons best. Het beste meepikken van twee tegengestelde werelden.
Elke keer weer prettig te kunnen arriveren in Thailand én Nederland echter het is net zo prettig wederom ook uit beide landen te kunnen vertrekken.
Mooie opsomming van je positieve en negatieve bevindingen van de afgelopen vier jaar. Ik vind dat je alles prima geregeld hebt in je leven en ben er zeker van dat je ook de komende jaren vol op zal genieten van je nieuwe thuisland.
En over die negatieve aspecten: naja, nergens is het perfect. Maar al het positiefs wat je vermeld, overweegt naar mij menig ruimschoots het negatieve.
Wat ik zelf het meest interessante vind aan het omgaan met Thai..Ik woon er nu 11 jaar. en een Thai heeft mij nog nooit direct of in een eerste gesprek gevraagd ‘wat ik doe’ m.a.w. wat voor werk en hoeveel geld…het onvermijdelijke onderwerp in een van de eerste zinnen bij nieuw contact met Nederlanders. Nee, dat vinden zij niet interessant. Ze willen weten wat voor mens ik ben… Wat altijd de meest belangrijke vraag is die ze willen weten. Ben je getrouwd, heb je kinderen kortom de familie banden…
Hoeveel mia noi’s, bijvrouwen, ik had was ook een frequente vraag. Ontelbaar zei ik meestal, Noi, Nok, Lek enz.
Precies, dat is wat de Thai boeiend vinden. Kunnen ze uren over praten met elkaar, wel onder genot van een alcoholische consumptie uiteraard. Lijkt wel het bekende Nederlandse koffie-uurtje geleuter.
Mr.Bossink weet u zeker dat de Thaise mannen dat boeiend vinden? En waarom denkt u? Nooit gehoord dat er wel degelijk Thaise mannen zijn die zich zorgen maken over de verbintenissen die vrouwelijke landgenoten aangaan met buitenlanders waarmee zij niet kunnen concureren?
Leuk verhaal. Eerst schrok ik en wilde ik niet verder lezen, toen je schreef dat je alleen vanwege een vrouw naar Thailand bent gekomen en het land verder niet kende.
Ik kom al meer dan 35 jaar naar Thailand en woon er nu al meer dan vijf jaar… dus iets langer dan jij, maar dat heeft niet veel te zeggen. Ik wist wel halfweg wat ik kon verwachten toen ik hierheen verhuisde.
Ik zie dat je je beslissing niet berouwt. Dat is geweldig en ook dat je hier een leuk leven hebt..
Echter een stelling kan ik niet helemaal mee eens zijn en dat is dat je schrijft dat Thailand 50 jaar achter Nederland ligt. Natuurlijk is Thailand over de laatste 35 jaar veranderd, maar ik kan zelf niet zeggen dat het wezenlijk veel veranderd is. De Thaise mentaliteit van voor 35 jaar is nog steeds aanwezig. Het is niet een “achterstand” maar een andere mentaliteit en dat is iets waar veel buitenlanders een probleem mee hebben.
Dit is een andere wereld, waar andere regels gelden.
Hier zijn weinig dingen waartoe de overheid je dwingt. Er zijn tal van regels en wetgevingen, maar nauwelijks iemand die zich daar aan houdt.
Ook zijn heel veel ambtenaren niet op de hoogte van vernieuwingen, waarschijnlijk omdat niemand hun dwingt daar van af te weten.
Het is geen dwang-maatschappij met een opgeheven vingertje, zoals Nederland dat is.
Daarom rijden de Thais kris-kras op de straten en moest ik vorige week flink remmen omdat een auto gewoon dwars op de weg stond te wachten totdat de andere kant vrij was.
Daarom wist ook niemand bij de politie, dat je bijvoorbeeld je drone in Thailand moet aanmelden. In 2015 werd er in een vakblad gepubliceerd dat deze met kamera verboden zouden worden.
https://www.dronewatch.nl/2015/01/26/thailand-voert-verbod-op-cameradrones-in/#comment-26555
Mijn Duitse buurman heeft zijn phantom 3 dit jaar aangemeld. De politie moest nog alle formulieren uit het internet downloaden en de beambte die hun hielp was zo onder de indruk van de drone, dat hij er zelf een wilde hebben… voor zover de handhaving van de regels alhier. In principe had hij zijn apparaat moeten inleveren! Maar waarschijnlijk is die wet er, alleen….. niemand houdt zich er aan op.
Ik denk niet dat in het Nederland van 50 jaar geleden ook zo gereageerd zou zijn. Toen was de wet ook de wet.. dus met “leeftijdsverschil” heeft het in mijn ogen niets mee te maken.
Heel leuk stukje…en ieder heeft zo zijn eigen ervaringen, maar geld is een grote factor..
Over het lijstje pro’s en con’s kan ik alleen maar zeggen dat het wederom aan ieder zijn persoonlijke ervaringen ligt wat goed of minder goed is.
Na 20 jaar hier, werkend en wonend, kan ik voor mezelf vaststellen dat mijn instelling anders is geworden, ik verwacht minder als in het begin, en wetende dat er zaken zijn die je kan voorkomen, bemoei ik mezelf gewoon eerder met de gang van zaken, indien het nodig is.
Ik geniet nog steeds en ga iedere dag met een glimlach naar het werk en kom weer thuis met dezelfde glimlach….
Maar eerlijk gezegd had ik dat ook in NL en de andere landen waar ik heb gewerkt..
Ik kwam al 25 jaar in Thailand, zolang ook getrouwd geweest met een Thaise vrouw, wij woonden in Nederland. Na haar overlijden en het daar bij horende geregel viel ik in een gat. Enkele Thaise vrouwen wilden wel hun leven met mij delen maar daar had ik absoluut geen zin in. Ik ging 3 maanden na het overlijden van mijn vrouw alleen naar Thailand en daar gebeurde wat ik absoluut niet bedacht had. Ik zal me beperken tot het feit dat we vrij snel getrouwd zijn en ik voorgoed naar Thailand ben verhuisd. Ik woon hier nu ruim 2 jaar en heb het naar mijn zin en ben gelukkig. De plus en minpunten zijn voor niet zo belangrijk, ik weet het en hou er rekening mee.
Ik heb 25 jaar gewoond en met heel veel plezier gewerkt in Hong Kong waar ik in 1978 naar toe emigreerde.
In 1982 was ik een van de eersten die In China liet confectioneren.
In 1987 kocht ik een 2 slaapkamer apartementje aan Jomtien Beach en in 1988 een vakantiehuis eveneens aan Jomtien Beach gelegen. In 1995 liep mijn huwelijk op de klippen. Geen tijd om het grote vermogenverlies tenminste voor een deel terug te verdienen omdat de East Asian crisis in 1997 daar een stokje voor stak.
Enige Chinese fabrikanten hielpen mij waar zij maar konden. Met een heb ik zelfs nu nog kontakt.
In 1999 realiseerde ik mij dat ik niet in Hong Kong zou willen wonen als ik minder of niet meer zou werken maar ook dat ik wel in Azie wilde blijven. Mijn keus werd Thailand. Ik reisde iedere 2 maanden voor 2 weken naar Jomtien om uit te vinden of ik definitief In Thailand zou kunnen wonen. Tijdens mijn verblijf in 2000 voor Pasen leerde ik mijn huidige vrouw kennen. Uiteindelijk kon ik pas in maart 2003 naar Thailand verhuizen.
In Juli 2004 besloten mijn vrouw en ik elkaar het geregistreerde jawoord te geven. We hebben eergisteren haar 50ste verjaardag gevierd.
In Juni realiseerde ik mij dat ik 40 jaar geleden uit nederland ben vertrokken.
Balans? Ik heb niet alleen in Hong Kong maar ook in China goed en plezierig met de chinezen gewerkt.
Afspraken werden bijna altijd nagekomen. De weinige claims die zich voordeden werden bijna altijd coulant afgewerkt. Natuurlijk werd er behalve over zaken ook over het familieleven en de politiek gesproken. Bij de Thai mensen heb ik helaas de neiging om je te willen belazeren meermalen ondervonden. De interesse voor het familieleven is ook bij de Thai alom aanwezig; echter politiek is men niet echt in geinteresseerd. Vreems is dat er lieden zijn die willens en wetens grote risico’s durven te nemen ongeacht of dat in zaken is of in het verkeer. Het is m.i. zinloos een rijtje van pros en cons neer te pennen omdat alles in beweging is en snel veranderd of wordt achterhaald.