Het leven in een Thais dorp: Visvangst
Mijn Thaise vrouw Maem heeft samen met haar familie grond dicht bij een stuwmeer. We leven in het dorpje Ban Namphon, op 30 kilometer afstand van Udon Thani.
Dit gebied wordt soms onder water gezet om het overtollige water via de sluizen te lozen. De familie heeft twee kleine meertjes aangelegd die onder water dan komen te staan. Ook de vis in het grote stuwmeer zwemt deze vijvertjes in en groeit soms uit tot grote vissen
Land valt droog
In het voorjaar als de sluizen worden gesloten, dan valt het land droog. Behalve dan de meertjes waar de vissen zich in bevinden, want die zijn diep uitgegraven. Daar wordt dan het water eruit gepompt en de vis ligt klaar voor het oprapen. Dit komt, omdat de netten op de bodem zijn gelegd, voordat het water in de meertjes komt.
Duizenden kleine- en grote vissen worden met de hand en netten eruit gehaald, waarbij men vaak tot kniehoogte in de modder staat. Deze landvissers zijn bepaald niet vies uitgevallen. Ik wel, dus zou ik nooit dat werk kunnen doen. Ik heb daarom respect voor deze hardwerkende mensen.
Deze foto’s van het meertjes zijn gemaakt in 2009. Familie en aangetrouwde familie, vrienden en goede kenissen hielpen mee om de vissen uit het meer te halen. De kinderen hadden dolle pret en zwommen ook in de meertjes.
Schoonmaken
De vis wordt naar huis gebracht en daar schoongemaakt. Afgelopen nacht waren Maem, haar moeder en haar oudste dochter, tot 4.00 uur in de nacht bezig om de eerste lading kleine vis schoon te maken, te pekelen en in een vat te doen.
De vis wordt daarin één jaar bewaard (Pla Neung Pi) en dan gebruikt voor allerlei gerechten.
Vandaag kwam de tweede lading binnen met grotere vissen die voor de consumptie dienen. De aangetrouwde familieleden, vrienden en kennissen, krijgen allemaal een deel omdat ze hebben meegeholpen. Maem en haar moeder gingen vandaag verder met de kleine vissen schoon te maken en deze nacht zal er wel weer gewerkt worden. In totaal schat ik de hoeveelheid zeker op 200 kilo vis die er wordt verwerkt
Hebben jullie ook zulke voorbeelden uit jullie omgeving?
Tekst en foto’s door Marinus
– Herplaats bericht –
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Lezersinzending1 november 2024Te koop van een lezer: Unieke kans! Hoekhuis in hartje Soi Khao Talo, Pattaya
Immigratie infobrief1 november 2024TB Immigration Infobrief Nr 053/24: Visa exemption – vragen van de immigratie Bangkok airport
Visumvraag1 november 2024Thailand Visa vraag Nr 197/24: Afwijkende datumstempel in paspoort
Lezersvraag1 november 2024Kun je bij aankomst op Don Muang zonder reservering een wagen met chauffeur naar Hua Hin boeken?
Zoetwatervis is in diverse Thaise regio’s van belang.
Zo is bijvoorbeeld zoetwatervis een basic onderdeel van de dagelijkse voeding in de plattelandsdorpen in centraal en Noord Thailand. De talrijke poelen, vijvers, restanten van oude rivierarmen worden steevast gebruikt om consumptievis te kweken.
In de provincies Sukothai, Phitsanulok en Uttardit, die ik best ken, komt de visvangst zoals Marinus beschrijft, weinig voor. De meeste zoetwaterpartijen vallen daar niet helemaal droog op het einde van het hete seizoen. In de bijna uitgedroogde poelen wordt dan wel met een vork gestoken om een soort paling te prikken.
Op bijna alle private “afgesloten” waterpartijen wordt in die regio “aangekochte” pootvis uitgezet. Meestal snelgroeiende soorten. Planten eters, zoals pla tapian, pla nin, pla sawai, … Die worden gevoederd met plantaardig materiaal dat veelvuldigvoorkomt en dat mensen gratis kunnen plukken. bijvoorbeeld pak bung (een snelgroeiende kruipende plant) of kanun (jackfruit).
Als de vissen tussen kilo en de anderhalve kilo wegen worden ze gevangen met netten en fuiken om levendvers verkocht te worden op de lokale markten, of ze gaan in pick-ups met vatten of richting stad voor verkoop aldaar.
De overstromingen op het einde van de moesson worden in die regio door viskwekers gevreesd omdat dan menigmaal de visjes verdwijnen met het wegtrekkend water na de overstromingen.
De kweek van zoetwatervis is niet enkel voor lokale economie en voeding van belang. Op sommige vijvers laten ze de vissen groot worden voor de sportvisserij. In de regio is er een heel circuit van viswedstrijden op dergelijke vijvers. Elke viswedstrijd is een feest met spijs en drank (veel drank) … en uiteraard weddenschappen. Ze betalen inschrijvingsgeld en ontvangen prijzengeld. Uiteraard gokken ze ook van jewelste op zowat alles. De eerst gevangen vis, op de grootste vis, op de minuut en seconde waarop de eerste vis van exact 1 kilo, 3 kilo, 5 kilo, enz …
Je vindt in die regio ook restaurants gespecialiseerd in zoetwatervis. Sommige zijn culinair erg hoogstaand met dito prijzen Je ziet er weinig farrang en bijna uitsluitend welgestelde Thaise families en opvallend veel “bedrijfsetentjes”, zakelijke contacten en groepen collega’s die samen uit eten gaan.
Persoonlijk vind ik pla chon de aller lekkerste. Pla chon met samun phai heerlijk. Maar dat is een roofvis … een heel ander verhaal qua cultuur. Trouwens ook een sterke lastig prachtige sportvis.
Veel Thai in de isaan hebben tussen de rijstvelden visvijvers. De rijst wordt rondom die vijvers verbouwd. Maar wat ze zich totaal niet realiseren is het gif dat ze op de rijstvelden gooien regelrecht via het grondwater in die vijvers terecht komt en dus ook in de vis, Aangezien ze echt niet zuinig zijn met gif strooien consumeren ze dus zelf grote hoeveelheden van dat gif via de vis. Als je ze daarop wijst lachen ze alles weg. Je zou die vis eens in een laboratorium moeten onderzoeken en hun de gegevens daarvan onder de neus moeten duwen. Het zit ook in de vliesjes van de rijst. Om die reden is zilvervliesrijst dan ook helemaal niet zo gezond zonder dat je het echt goed schoonmaakt en meerdere keren wast.