Als er in ons dorp of in een aanliggend dorp iets speciaals gebeurt wordt Lung addie hier meestal van op de hoogte gebracht. Hetzij door zijn buurman, hetzij door de plaatselijke poejaaibaan zelf. De poejaaibaan weet dat er dan wel iets over zijn dorp op het internet zal verschijnen, iets wat hij, al kan hij het ook niet lezen maar wel de foto’s kan bekijken, erg op prijs stelt want het gaat over zijn dorp en daar is hij fier op.
Lung addie had het reeds eerder gemerkt. Er werd reeds een jaar gewerkt aan een nieuwe, houten vissersboot. De tijdelijke werkplaats was gelegen aan het strand van Bo Mao, net voor het eilandje Koh Khaai. Alles werd handmatig gemaakt, Lung addie was reeds een paar maal de werkzaamheden in ogenschouw gaan nemen. Er werd gezaagd, gebeiteld, geschaafd, geschuurd en geduldig werden tussen de houten planken van de romp koorden ingebracht ter afdichting. Toen de romp helemaal klaar was werd deze gevuld met water om zo eventuele lekken op te sporen en te dichten. Dan pas werd de motor ingebracht en de bovenbouw van de boot gebouwd.
Nu was het zover, de boot was klaar en zou te water gelaten worden. Alle gunstige factoren waren aanwezig: de stand van de maan, kalme zee, voldoende tij en vooral: een gunstig tijdstip dat bepaald werd door de oppermonnik van de nabij gelegen tempel.
Het begon allemaal reeds in de vroege ochtend, rond 07.00 uur. De monniken kwamen eerst aan de beurt met gebeden en zegeningen. Dan moest er natuurlijk gegeten worden, eerst de monks en dan het talrijk opgekomen leger van helpers… zowat de ganse mannelijke bevolking van het dorp was ter plaatse om een handje toe te steken. De vrouwen hadden voor grote ketels voedsel gezorgd, dus ieder had wel een taak. Er was zelfs een ‘kanonnier’ van dienst. Deze was verantwoordelijk voor het verzorgen van voldoende harde knallen om de talrijk aanwezige boze zeegeesten de schrik van hun geestelijke leven te bezorgen en te verwijderen van de plaats van het gebeuren.
Na veel gepalaver begon het eigenlijke werk. De boot zou niet met een tractor of een rupsvoertuig in het water getrokken worden maar met pure mankracht. Zoals op de foto’s te zien is wordt de boot achterste voren in het water getrokken. Op die manier komt de schroef sneller in voldoende diep water om dan, eenmaal in diep genoeg water, zelf te kunnen weg varen. Als de boeg eerst in het water komt zou die vastlopen in het zand.
Er wordt getrokken en gesleurd, alles op bevel zodat er gelijk getrokken werd. Naast de boot, langs beide zijden, zijn er voldoende mensen om de boel in evenwicht te houden. De stutten om de boot recht te houden moesten natuurlijk vooraf verwijderd worden. Na twee uur van hard labeur is de boot in het water en drijft op zichzelf in het opkomende tij.
Tijd dus om te feesten op het vlekkeloze verloop en, feesten kunnen ze, dat weten we ondertussen. Eten en nu vooral drinken. De flessen sterke drank gaan van hand tot hand, er wordt gelachen er wordt gevierd…. Uitvaren zit er voor vandaag niet meer in, dat is zeker…. Dus de khungs en de pla muk kunnen deze nacht rustig op beide oortjes slapen maar vanaf morgen zal het voor hen opletten worden want een nieuwe jager is op komst.
Over deze blogger
-
Geboren in 1955. Maakte kennis met Thailand meer dan 20 jaar geleden, toen ik regelmatig in BKK een tussenstop maakte na het beëindigen van werkopdrachten radiometingen op de toen nieuwe luchthaven van Hong Kong. Woon nu meer dan 10 jaar permanent in de provincie Chumphon. Ik ben de auteur van het TB-dossier 'Uitschrijven voor Belgen'.
Mijn beroep was Expert Senior Field Engineer radiometingen. Hobbies:
- het administratief bijstaan van Thaise weduwen van overleden Belgische mannen, met de Belgische overheidsdiensten: pensioenen-erfrechten-belastingen.
- Radio-zendamateurisme telegrafist met licentie in Thailand en Cambodja.
Lees hier de laatste artikelen
Thailand algemeen16 november 2024Je maakt van alles mee in Thailand: een schot in de roos (nieuw)
Eten en drinken8 november 2024Zelf kaas maken in Thailand (3 slot)- Eten en drinken7 november 2024Zelf kaas maken in Thailand (2): dag 4 tot 12
- Eten en drinken6 november 2024Zelf kaas maken in Thailand (1): dag 1 tot 3
Mooi om te zien .
Hele rare vraag misschien,maar wat zou z.on vissersboot kosten om te laten maken in Thailand?
Ik heb daar eigenlijk vage plannen mee in de toekomst.
Zelf niet meewerken maar ik neem aan dat je wel eigenaar mag zijn (een soort reder).
Er zijn hier in de streek regelmatig tweedehands boten van dit type te koop. Een vriend van mij (Belg) kocht er zo een enkele jaren teug en betaalde 400.000THB en het was eigenlijk bijna een wrak. Het restaureren en opnieuw zeewaardig maken kostte hem meer dan de aankoopprijs. Het gebruikte hout is zeer duur. Hij kon die boot NIET op eigen naam kopen. Bij zo een boot hoort namelijk ook een registratienummer, net als bij een wagen en mortorbike. Een vissersboot wordt trouwens beschouwd als bestemd voor beroepsdoeleinden en moet dus ingeschreven worden op naam van een bedrijf en daarvan zijn de regels gekend ( ter info: dit is ook zo voor een tuktuk ) …..Je mag er ook zomaar niet zelf mee gaan varen. Net als in Europa en elders, heb je een vaarbewijs nodig. De meeste buitenlanders maken dan ook gebruik van een Thaise ” Captain’ als ze dan eens op zee willen met hun boot.
en nog mooier om mee te maken.
Leuk verhaal.
Ik zou er graag bij geweest zijn.
Prachtig verhaal.Heb ervan genoten.