Lawaaioverlast in Thailand: Een oorverdovend probleem zonder oplossing (lezersinzending)
Thailand staat wereldwijd bekend om zijn levendige cultuur, prachtige stranden en bruisende steden. Toch is er een schaduwzijde die zowel toeristen als inwoners raakt: de voortdurende lawaaioverlast.
Of het nu in de steden, dorpen of op toeristische hotspots is, het lijkt wel of stilte een luxeproduct is geworden. Dit probleem is echter niet alleen een kwestie van comfort, maar heeft ook serieuze gevolgen voor de gezondheid van de bevolking. Ondanks de gevaren wordt er weinig aan gedaan, en dat komt door een combinatie van zwakke handhaving en een diepgewortelde maatschappelijke laksheid.
De bronnen van lawaai
In Thailand zijn er talloze bronnen van lawaaioverlast. Het verkeer is een van de grootste boosdoeners. Motorfietsen zonder geluiddempers, trucks en auto’s die de toeter vaker gebruiken dan de richtingaanwijzer, en het eindeloze gedruis van ronkende motoren dragen allemaal bij aan de constante geluidsmuur in steden zoals Bangkok en Pattaya.
Daarnaast zijn er luidruchtige evenementen zoals festivals, nachtmarkten en karaoke, die vaak tot diep in de nacht doorgaan. Muziek op hoge volume uit bars en clubs, vooral in toeristische gebieden, maakt het voor velen moeilijk om een goede nachtrust te krijgen. Voeg daarbij nog de talloze straatverkopers met luide luidsprekers, en het plaatje is compleet.
Laksheid en gebrek aan handhaving
De handhaving van geluidsnormen is vrijwel niet-bestaand in Thailand. Hoewel er wetten zijn die geluidsoverlast beperken, worden deze zelden of nooit toegepast. Veel agenten beschouwen lawaai als een “onschuldige” vorm van overlast en geven er de voorkeur aan om zich te concentreren op andere misdrijven. Zelfs wanneer er klachten worden ingediend, duurt het lang voordat er actie wordt ondernomen, als er al iets gebeurt. Dit gebrek aan handhaving versterkt het probleem: als er toch geen consequenties zijn, waarom zou men zich dan stil houden?
Een ander probleem is de cultuur van verdraagzaamheid die in de Thaise samenleving verankerd is. Thai zijn over het algemeen conflictvermijdend en hebben de neiging om problemen zoals lawaaioverlast te negeren, in plaats van ertegen op te treden. Klagen over je buren of openbare evenementen wordt vaak gezien als een teken van zwakheid of intolerantie, wat veel mensen ontmoedigt om überhaupt een klacht in te dienen.
De gevolgen voor de gezondheid
De impact van constante lawaaioverlast gaat veel verder dan enkel irritatie. Onderzoek toont aan dat langdurige blootstelling aan lawaai kan leiden tot ernstige gezondheidsproblemen, zoals:
Hoge bloeddruk: Blootstelling aan geluiden van meer dan 70 decibel kan de bloeddruk verhogen, wat op de lange termijn kan leiden tot hart- en vaatziekten.
Slaapstoornissen: Lawaai verstoort de slaap, wat kan leiden tot vermoeidheid, prikkelbaarheid en concentratieproblemen. Slechte slaap kan ook het immuunsysteem verzwakken, waardoor mensen vatbaarder worden voor ziekten.
Gehoorverlies: Langdurige blootstelling aan hoge geluidsniveaus kan onomkeerbare schade aan het gehoor veroorzaken.
Stress en angst: Geluid is een belangrijke factor in de ontwikkeling van chronische stress. Het constante gevoel van irritatie en onmacht in een lawaaiige omgeving kan leiden tot angststoornissen en depressie.
Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) zouden geluidsniveaus in woonwijken niet hoger moeten zijn dan 55 decibel gedurende de dag en 40 decibel ’s nachts. In de praktijk ligt dit niveau in veel Thaise steden vaak ver boven de aanbevolen grenzen.
Oplossingen: Een verre toekomst?
Hoewel lawaaioverlast een wijdverbreid probleem is, zijn er slechts enkele kleine stappen gezet om het aan te pakken. Sommige condominiumcomplexen en hotels hebben geprobeerd om geluiddichte ramen te installeren, en er zijn initiatieven geweest om het verkeer in sommige toeristische gebieden te beperken. Toch blijven deze maatregelen beperkt en worden ze vaak genegeerd door de brede massa.
Een fundamentele verandering zou komen van een verschuiving in het bewustzijn van de bevolking en strengere handhaving door de overheid. Er moet meer bewustzijn komen over de negatieve gevolgen van lawaai voor de gezondheid, en de overheid moet meer middelen vrijmaken om de bestaande wetten te handhaven.
Besluit
Thailand is een prachtig land met veel te bieden, maar lawaaioverlast blijft een groeiend probleem dat niet alleen het leefcomfort, maar ook de gezondheid van miljoenen mensen beïnvloedt. De laksheid onder de bevolking en het gebrek aan handhaving dragen bij aan het probleem. Als er geen actie wordt ondernomen, zullen de schadelijke effecten van lawaai zich alleen maar verder verspreiden, wat uiteindelijk ernstige gevolgen zal hebben voor de volksgezondheid en de kwaliteit van leven in het land.
Ingezonden door Erik
Mooi geschreven Erik!
Is een grote ergernis bij veel Expats.
Een Thai heeft weinig tot geen last van al dat lawaai, hoe meer hoe liever.
Willy, de uitspraak “een Thai heeft weinig last van al dat lawaai” is generaliserend: ik heb wat Thais gevraagd en die stelden dat overdadig lawaai ook hen irriteert, maar dat zij niet klagen bij de politie omdat “die toch niets doet”. Handhaving is het begin van de oplossing. Veel klagen bij de gemeente zou daarbij kunnen helpen: telefoonnummer 1337.
Van een andere Erik dus! Ik heb ‘buiten’ gewoond waar geen stadsgeluiden doordringen; waar je vroeg in de morgen wordt gewekt omdat de boer een groep koeien naar de wei brengt naast mijn huis, en waar op hoogtijdagen de gong in de lokale tempel jouw muren doet schudden, en liefst om 3 uur in de morgen.
Maar de echte herrie komt daar niet van. Nee, als er iemand dood is en netjes verbrand dan volgt een ‘feessie’ bestaande uit het innemen van de wei naast mijn huis door mensen die een film vertonen. Een joekel van een scherm en een pronte geluidsinstallatie en die maakt zoveel decibels dat ik mijn bed opzoek met op mijn oren een geluiddemper, die zijn meestal rood, gebruikt door techneuten die kangohamers en betonboren hanteren.
En die lui vertonen Chinese films van 22 uur tot 06 uur, of er nu iemand komt kijken of niet! Want ze zijn besteld en betaald en de rest kan ze niet schelen. Maar voor veel mensen uit de dorpen is dat DE gelegenheid kennis te maken met Chinese zwijmelfilms en rukken aan met matje en een koelbox en laten een bende achter die met wat wind mijn tuin in blaast…. De jeugd uit de soi hier wist dat ik ’s morgens klaar stond met wat twintigjes en een paar vuilniszakken…
Teringherrie! Maar dat wordt hier gewoon gevonden. Leven en laten leven. En mijn vrouw ging er gewoon bij zitten… Grin and bear it. Maar dat is Thailand. En gelukkig maar een hoogst enkele keer….
Status wordt bepaald door de hoogte van de luidsprekers….
Wij wonen ook buiten de stedelijke onrust en worden af en toe door dit soort lawaaikanonnen begroet.
Hoort er bij, is deel van het leven hier en duurt over het algemeen nooit erg lang.
Dringend advies, ga Nooit verhaal halen bij de overlastgevers. Het minst ergere is,dat je moet verhuizen en de rest kan jezelf wel bedenken. Het is zoals het is en misschien over twintig jaar ook zo.
Het heeft ook niets met Thaise cultuur te maken, maar met een black spot in hun brein, waarbij het begrip overlast aan anderen niet voor komt..
Met succes wel gedaan!
De zoon van de oude buurman kwam bij hem inwonen en hij had al een reputatie (bij mijn eega) een onaangepaste hork te zijn wat zich uitte dat hij op onregelmatige tijdstippen met knalharde muziek+bas, mijn leven ontregelde. Later bleek het een vergelding te zijn omdat ik mijn WIFI password had gewijzigd waardoor zij geen internetdiensten meer konden aanspreken. (hun dochter had dat een keertje gevraagd tijdens een lunch in het soeprest. van mijn vrouw)
Omdat een aantal maal vriendelijk vragen het volume van de thaise muziek drastisch te verminder geen resultaat opleverde, stemde mijn vrouw in om naar de village chief te gaan om te bemiddelen. Zonder resultaat en omdat de harde muziek en de tijdstippen waarop dat gebeurde gewoon doorging wederom naar de chief en nu werd het village committee bijeen geroepen, samen met de buren en gans mijn schoonfamilie, want inmiddels waren er wat vocale onvriendelijkheden onze richting geroepen.
Uiteindelijk werd er een convenant opgesteld en ondertekend door beide partijen waarbij herhaling van bovenstaande feiten verwijdering van de zoon van de buurman uit het dorp zou betekenen. Tot op heden is het geluidsoverlast zeer incidenteel en beperkt en heeft mijn vrouw bijgedragen mijn acceptatieniveau te verhogen…
Ik neem aan dat je niet ineens besluit om in Thailand te gaan wonen zonder er eerst te zijn geweest, dus de mensen die zich hier gevestigd hebben wisten heel goed dat geluidsoverlast in Thailand hoort bij het leven hier.
Het lijkt een beetje op mensen die een goedkope woning kopen onder de rook van Schiphol en dan gaan klagen over de geluidsoverlast.
Er zijn overigens veel meer plekken zonder geluidsoverlast dan plekken met,blijven klagen en er langzaam aan onderdoor gaan of verhuizen?
Ik zou het wel weten.
Geert, kan je eens antwoorden waarmee je dan wel problemen hebt?
Als ik de ondertoon van al je reacties eens samen voeg dan is het hier wel het aards paradijs.
En verhuizen is GEEN oplossing. We huurden destijds een nette woning net buiten Phitsanulok. Na amper een half jaar hebben we vanwege de overlast van de buren enkele kilometers verderop een stukje land gekocht en gebouwd . Er was in de verste verte geen kat te bespeuren.
Woon er nu 5 jaar en er staan in een straal van 50 meter al 3 nieuwe woningen. Overdag is het hier rustig. Wanneer de buren na hun werk thuiskomen is de rust gedaan. Dan worden we getracteerd op HUN muziek en HUN lawaai. Na 9 uur is het dan weer stil want dan gaan ze slapen. Moeten we nu weer verhuizen?
Met ambetante en egoïstische buren moet je gewoon geluk hebben.
Tjongejonge maar liefst 3 huizen in een straal van 50 meter en dan ook nog alle 3 overlast gevend van 18:00 tot 21:00,ze moeten je wel hebben.
Maar om antwoord te geven op je vraag, ik heb een bloedhekel aan narcisten en zeikers die weigeren zich enigzins aan te passen.
Dag Nick,
Je hebt absoluut een punt. Slechte of goede buren, daar heb je geen inspraak in.
Ook in eigen land moet je geluk hebben.
In Thailand mag je gaan wonen waar je wil. Als je pech hebt staat er voor je het weet een nieuwe woning voor je neus en kan je gaan bidden dat het een goede buur betreft.
Ik heb met je te doen en begrijp je frustratie. Het is hier bij ons een beetje hetzelfde verhaal. Van zodra de Thai thuiskomt van hun werk is het gedaan met de rust. De ergste dag is op zondag, dan zijn de meesten allemaal thuis. Ik krijg er soms de kriebels van.
Maar goed, WIJ moeten ons aanpassen en niet andersom.
Geert,
Jij als doorwinterde Thailandkenner weet toch dat “de vele plekken zonder overlast” grote onzin is.
Je mag gaan wonen waar je wil, voor je het weet staat er een jaar nadien een nieuwe woning naast de deur en als je pech hebt zijn het weer van die arrogante buren.
En ik kan ervan meepraten hoor!
Ga in een duurdere moo baan wonen.
Geen bedrijven/handel toegestaan.
Als je helemaal geen buren wil hebben dan koop je toch een stuk land van 4 of 5 rai en bouwt daar je huis,ik heb momenteel een niet zo’n aardige achterbuurman maar ik stoor mij er niet aan,ik groet hem netjes als ik hem toevallig zie en voor de rest hebben we geen contact.
Hier is een hele simpele oplossing voor een vrijstaand huis kopen of huren honderden meters bij de eerste beste buren vandaan in Bijvoorbeeld de Isaan of langs de kust op kilometers afstand van een stad of dorp.
Dit probleem speelt ook in Nederland mensen die in een binnenstad willen wonen en overal met hun neus bovenop willen zitten en vervolgens beginnen te klagen over lawaai.
Het is gewoon de hele simpele afweging van een keuze maken voor het een of het ander.
Buitenaf wonen is geen garantie, als er op enkele kilometers afstand een begravenis, of feest met muziek is, is dat wanneer de windrichting onze kant op komt nog hoorbaar, maar het ergste is het trillen door de lage bassen op hoog volume, zo erg dat het gezang en muziek niet eens verstaanbaar zijn. het zijn die lage dreunende en trillende bassen, die door je lijf trillen en zelfs in huis je bed of stoel doen vibreren, waarschijnlijk zijn de disjockey’s allang stokdoof van hun musiek en hebben zij deze trillingen nodig om er nog iets van mee ts krijgen.
Van jongs af aan worden de Thai blootgesteld aan oorverdovende ‘muziek’. Volgens mij lopen ze daardoor gehoorschade op.
Ik was ooit eens op een markt aan het wandelen, heel druk en oorverdovende muziek.
Aan een bepaald kraampje was een moeder haar waren aan het verkopen en haar baby van enkele maanden oud die lag te slapen net naast een box met luide bassen.
Zoiets kan ik me in eigen land niet voorstellen. Ik denk dat heel wat Thai gewoon niet nadenken of het niet kunnen.
Moderator: te generaliserend
Sorry maar De Thai en Farang hebben geen last van overtollig lawaai…en ook vieze slechte geuren hoor..Dus het is dweilen met de kraan open….Er gebeurt niks….
Denk niet dat het buiten de stad stiller is.
Ik ben na 11 jaar Isaan ontvlucht omdat het niet meer te harden was: bruiloften gaan gepaard met loeiharde muziek met lage tonen die ons huis deed trillen.
Drie dagen en nachten.
Idem dito crematies, allerlei ceremonies, monnik naar de tempel, inzamelacties, het plaatselijke omroepsystee met, de hele dag snoeiharde Thaise popmuziek, buren met geluidsinstallaties waar een klein popfestival jaloeres op is.
Verkopers met auto’s met blerende muziek, het houdt niet op.
Dan maar verhuist naar een appartement bij zee: de hele dag wordt er verbouwd in het complex, muren eruit, muren erin, drillboren, sloophamers, zonder luide muziek kan er niet gewerkt worden.
Andere locatie: elk weekend bruiloften in een nabijgelegen hotel, superharde bastonen.
Lekker rustig op het strand: vergeet het maar: om de haverklap een of ander festival met oorverdovende popbands.
En dan heb ik het nog niet eens over scholen, tempels, buren, restaurants, bars: overal een terindgherrie.
Als stadsbewoner stoor ik mij het meest aan de overdreven luidruchtige motoren en vooral tuk-tuks, de laatste vaak nog voorzien van enorme luidsprekers die ook midden in de nacht voluit gaan. Hoe het ook anders kan zag ik een paar weken geleden in Shanghai. Talloze motoren maar je hoort niets. Alles elektrisch. Nu maar hopen dat we dat hier ook krijgen. Maar voor al het andere lawaai gaat dat natuurlijk niet helpen ben ik bang.
Thai kunnen niet zonder lawaai. er is altijd en overal een veelheid aan geluid om hen heen. Het is er nooit stil. Alsof Thai bang zijn van stilte. Angstig zichzelf tegen te komen. Maar vooral angstig voor geesten. Ik heb wel eens de uitleg gehoord dat als iemand overleden is men het liefst heeft dat dit niet thuis plaatsvindt. Bang dat de geest van de dode in het huis gaat rondspoken. Maar een dergelijke geest kan niettemin naar huis willen terugkeren. Met veel lawaai om zich heen hoort men die geest niet. En wat je niet hoort, trekt geen aandacht, dus zie je hem/haar ook niet. Geesten kunnen allerlei fratsen met je uithalen. Zelfs bestellingen plaatsen online bij KFC. https://thethaiger.com/news/national/chon-buri-man-blames-ghost-for-kfc-order-leaves-rider-unpaid Het ging echt niet om Thai oud vrouwtje, maar om een jonge gast. Thai hebben een bijzondere, lees: vreemde band met geesten. Thailandblog memoreerde dit al meermalen, o.a.:
https://www.thailandblog.nl/achtergrond/over-geesten-fantomen-spoken-en-andere-griezels/#google_vignette
Lawaai is inderdaad een dingetje. Ik merk altijd op zodra ik terugkom van vakantie hoe heerlijk rustig en geordend het hier is in Nederland. Nu woon ik niet in een al te grote stad dus… persoonlijk vind ik lawaai wel een dingetje in Thailand zelfs al reis je met de bus of zit je in de sauna echt relaxed is het allemaal niet. In de bus wordt er op standje max een waardeloze film voorgeschoteld waar niemand naar kijk,en in de sauna zitten ze met hun mobieltje te spelen met geluid op max. Ivm deze irritaties maar eens een koptelefoon aangeschaft met noice cancelling.
Mijn vrouw die is van landbouwers afkomst en heeft een stuk land geërfd van 7 rai groot.
We hebben dit volledig ommuurd, heeft ons een pak geld gekost.
Een groot deel werd aangeplant met heel wat fruitbomen.
We hebben een ruime woning kunnen bouwen, hebben niets tekort.
Totale kostprijs voor dit alles (zonder grond) was bijna 10 miljoen THB.
Ondanks de grootte van ons lapje grond hebben we toch ook aardig wat last van lawaai.
Op 500m van hier staat een druk bezochte tempel. Als de wind verkeerd staat dan horen we de bonkende bassen tot binnen in huis. Soms de ganse dag door.
We hebben redelijk wat buren en er zit er een tussen die hier de boel verpest. Een pick-up met aangepaste uitlaat waar hij constant mee door de straat racet. En van zodra hij thuis is wordt de muziek aangezet en kan de ganse straat mee genieten.
Zoals ik hierboven lees, moet je gewoon geluk hebben. Je kan je aan die overlast niet aanpassen, ik althans niet. En ermee leren leven, … moeilijk hoor.
Daarom zou ik ook nooit een huis kopen in Thailand met huren ben je wat flexibeler.