Het lawaai van Bangkok
Bangkok is een grote stad en men ontkomt niet aan de vervelende en ongezonde geluidsniveaus, die door de jaren heen alleen maar lijken te verergeren. Helaas wordt er maar weinig of niets aan gedaan om dit veel gehate fenomeen te beteugelen.
Er zijn maar bitter weinig burgers in Bangkok die geen last van één of andere vorm van geluidsoverlast hebben. Dag en nacht is er lawaai in tientallen verschillende, maar even vervelende en frustrerende vormen. In het verleden zijn er door de overheid wel pogingen gedaan geluidsoverlast te verminderen of in ieder geval te beheersen, maar de hoeveelheid ruis in de hoofdstad lijkt alleen maar toe te nemen.
De Pollution Control Department (PCD) van het ministerie van Natural Resources and Environment heeft meetstations in het Bangkok Metropolitan gebied. De PCD publiceert dagelijks geluidsniveau op zijn Engelstalige website, met meer gedetailleerde informatie op Thaise website. Dit is wel een stap in de goede richting, uiteraard is het geven van informatie over geluidsoverlast wat anders dan maatregelen te nemen om het te bestrijden.
Geluidsniveaus
De intensiteit van geluid wordt uitgedrukt in decibel (dB). Een lijst van de PCD geeft aan dat de norm voor geluid ligt tussen 55-70 dB, terwijl een hogere intensiteit als ongezond wordt beschouwd voor de mens. Geluid hoger dan 85 dB kan blijvende schade aan het gehoor veroorzaken. Blootstelling aan lawaai van meer dan 100 dB voor een langere periode kan leiden tot gehoorverlies. Dit is ongeveer het geluidsniveau in sommige bioscopen in Bangkok!
Frequente blootstelling aan hoge geluidsniveaus kan – naast schade aan het gehoor – leiden tot veel meer ernstige aandoeningen, zowel fysiek als mentaal en emotioneel. Harde geluiden kunnen leiden tot onder meer hoge bloeddruk, stress, slaaptekort, agressiviteit, hartproblemen, prikkelbaarheid, indigestie, zweren, angst, hoofdpijn en brandend maagzuur.
(Praweena Kunjaetong / Shutterstock.com)
Soorten geluidsoverlast
Geluidsoverlast in Bangkok kan worden toegeschreven aan een groot aantal bronnen, waarvan we er een aantal noemen:
Verkeer: chronisch verstopte wegen van de stad genereren gevaarlijke niveaus van lawaai, samen met de uitstoot van broeikasgassen. Met alle personenauto’s, pick-up trucks, bussen, vrachtwagens en motorfietsen op de straten, kunnen voetgangers nauwelijks met elkaar praten, laat staan een mobiel telefoongesprek voeren.
Tuk-tuks: Bijzondere aandacht moet worden besteed aan de driewielers die de mensen in Bangkok al tientallen jaren met hun lawaai terroriseren. Hoewel veel tuk-tuks zijn overgegaan van benzine naar aardgas om de luchtvervuiling te verminderen, maken de motoren nog altijd een heidens kabaal, Verschillende bedrijven in Thailand produceren nu elektrische tuk-tuks die geluidsarm zijn en het zou een goede zaak zijn om alleen elektrische tuk-tuks in Bangkok toe te laten.
Pick-up trucks met luidsprekers: Regelmatig ziet men de pick-ups met luidsprekers, meestal voor de verkoop van groenten en fruit of het bekendmaken van een aanstaande bokswedstrijd. Ze rijden langzaam door de straten, zelfs op zondagmorgen als veel mensen nog in bed liggen.
Omgebouwde voertuigen: Veel auto’s en motoren maken een zeer akelig geluid door een gewijzigd uitlaatsysteem. Een brullend uitlaatsysteem en dan ook nog een krachtig audiosysteem met een beukende bas is populair bij jonge mannen, want dat is “cool” Als zo’n auto door een straat met hoge gebouwen rijdt en onder het bouwwerk van de BTS wordt dat lawaai nog eens versterkt, onverdraagbaar!
Passagiersboten: Boten met lange staart buitenboordmotoren, die passagiers vervoeren op de Chao Phraya en op de kanalen zijn zeer luidruchtig. Het is een goedkope manier van vervoer voor veel lokale bewoners, maar het geluid dat ze maken is echt ongelooflijk.
Blaffende honden: Het lijkt wel of Thais hun gehoor kunnen afsluiten voor blaffende honden, maar menig buitenlander klaagt hierover. Vooral “s nachts als de honden in bepaalde wijken het rijk alleen hebben, rennen ze rond en kunnen met hun geblaf bewoners uit hun slaap houden.
TV advertenties op BTS: Een andere veel voorkomende klacht is de schetterende advertenties op grote schermen bij BTS stations en zelfs in de treinen. Er is zelfs een petitie gericht aan het stadsbestuur, dat zegt: “Stop het lawaai”. Het constante lawaai van tv-advertenties is verontrustend voor de dagelijkse pendelaars, en in het bijzonder voor jonge schoolkinderen. “De luidruchtige advertenties maken het pendelen minder comfortabel, vooral tijdens de spits bij de perrons en in de volgeladen rijtuigen”
Bouwplaatsen: Dit is één van de grootste bronnen van de klachten, in het bijzonder het gebruik van luidruchtige hei-installaties om de betonnen palen de grond in te hameren. Dat gebeurt overdag en soms zelfs gaat het ’s nachts nog door.
Winkelcentra: Het lijkt erop dat elke winkel in een warenhuis, op een plein of in een winkelcentrum meedoet aan een wedstrijd wie het meeste lawaai kan maken. Harde muziek of iemand die via een luidspreker bijzondere acties van de betreffende winkel aanprijst. Het maakt gewoon winkelen onaangenaam.
Vliegtuigen: Het lawaai van straalmotoren is een dagelijkse en onontkoombare overlast voor mensen die leven in de buurt van de luchthavens Don Muang en Suvarnabhumi.
Klacht indienen?
Helaas, er zijn niet veel juridische mogelijkheden tegen lawaaimakers. Klachten kunnen weliswaar worden ingediend bij een lokaal politiebureau, maar daar kan men alleen handelen volgens een artikel in het Thaise Wetboek van Strafrecht uit 1956, dat zegt: “Degene die lawaai veroorzaakt zonder een gegronde reden en daarmee het publiek angst aanjaagt of andere problemen veroorzaakt, wordt gestraft met een geldboete van ten hoogste één honderd Baht.” Dat kan in 1956 best een aanzienlijke som geld zijn geweest, maar zal tegenwoordig niet echt helpen om veroorzakers van geluidsoverlast af te schrikken
Oordopjes
De media besteden regelmatig aandacht aan lawaaioverlast, maar het is bij de overheid aan dovemans oren gericht. Men laat het aan de mensen zelf over om zich tegen geluidsoverlast te beschermen. Oordoppen zijn redelijk effectief en ze zijn goedkoop. Niet verrassend is, dat de artsen die in de ziekenhuizen van Bangkok mensen met gehoorproblemen behandelen, geen gebrek aan patiënten hebben.
Ingekort verhaal van Maximilian Wechsler in BigChilli Bangkok
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Achtergrond14 december 2024Cashewnoten in Thailand
Isaan12 december 2024We gaan naar Ubon Ratchathani!
Achtergrond6 december 2024De geschiedenis van de Thaise keuken
Bezienswaardigheden2 december 202424 uur in Bangkok (video)
In tegenstelling tot wat ik had verwacht is de geluidsoverlast op het platteland van de Isaan niet veel anders.
Vrachtauto’s en motusaai (met name de oudere), venters in pick-up trucks met luidsprekers, mechanisch gereedschap (cirkelzaag, motorschaaf, slijpschijf, grasmaaier/strimmer, etc) blaffende honden, blazende katten, de vele uitvaart-feesten en natuurlijk de dorpsomroepinstallatie.
Ook binnenshuis ben je niet ‘veilig’, omdat de huizen rijkelijk voorzien zijn van bedoelde en onbedoelde ventilatie. De herrie komt bijna 1-op-1 binnen.
Theo,
Ook ik leef in de Isaan en kan hier een muis horen lopen. Als je centrum opzoekt heb je altijd meer lawaai dan een klein km verwijderd van het centrum
Het verkeer in iedere grote stad is verbonden met lawaai,zeker als het gaat om millioenen steden zoals Bangkok. Veel erger is de overlast van luidsprekers die in een soort wedstrijd,proberen aandacht te krijgen ,en de muziek zo luid draaien,dat ze meer storend als gezellig zijn. Ik krijg af en toe de indruk dat de meeste Thais helemaal niet onderscheiden kunnen, tussen normaal,of storend,omdat het ze nooit geleerd is. Zelfs als je op het platteland naar een bioscoop gaat, krijg je vaak te maken met een vreselijk lawaai dat voor de gemiddelde farang erg storend is, Op het dorp in de buurt van Chiangrai waar wij ons huis hebben,begint s’morgens om 6uur de luidspreker te dreunen met informatie,waar haast geen mens naar luistert. Ik weet dat wij in Europa groot zijn geworden,met veel wetten en regels,en dat juist veel farangs dit in hun thuisland niet goed vonden,en daarom juist Thailand idealiseren waar veel wetten en regels niet bestaan,of niet gecontroleerd worden. Persoonlijk ken ik veel Thais die in Europa wonen,en steeds meer begrijpen dat Thailand zijn problemen ,zoals geluidsoverlast,vervuiling,verkeersorde, luchtvervuiling,etc ,alleen kan oplossen door het toepassen van wetten en regels,en dit in verbinding met een controle,die niet onderhevig is aan corruptie.
Nu met de militairen aan de macht zal er niks (meer) veranderen. Het enige dat telt is nu de mensen onder de knoet houden. Wat repressie in verband met openingsuren van barretjes….en het internet censureren vooral op porno filmpjes (zeer belangrijk)…..verder ??
Ik woon 10 jaar in Thailand en ben akoestisch adviseur bij http:/www.geonoise.co.th. Ook 10 jaar geleden mijn akoestisch advies bureau gestart in Thailand. De eerste 5 jaar misschien 1 klusje per maand, nu werken we met 6 mensen om geluidproblemen op te lossen, er wordt nog weinig gedaan aan preventie.
Het is en blijft Thailand en het zal nooit zo stil worden als in Nederland, en inderdaad het heeft zijn charme, als je maar zorgt dat je rustig kunt slapen en niet te vaak en te lang in een te luide disco verblijft !
Is dat enkel een probleem van Bangkok de geluidsoverlast? Ik woon op de buiten en maakt alles ook een hoop kabaal. s’Morgens om 7.10u wordt je gewekt door luidspekers die keihard staan en waar een zwoele vrouwenstem elke dag opnieuw haar levensverhaal zit te verkondigen. Nieuwe en oude pick ups die zonder knalpot door de straten racen. Bij een overlijdensherdenking van 100 dagen om 5 uur s’morgens keiharde muziek dat je letterlijk uit je bed davert. De meeste 10 wielers die zonder knalpot rijden. De Thaien die de hele dag naar die luidruchtige soaps liggen te kijken. Metaalwerken shops en ga zo maar door…
Ik denk toch dat geluidsoverlast inherent is aan de derde wereld. Heb veel gereisd, zeker in de jaren 80, en overal de euvelen zoals hierboven geschertst aangetroffen. In Latijns Amerika was het zeker net zo erg, zo niet erger. Afrika? idem. Naarmate de welvaart toeneemt zal de geluidsoverlast afnemen. Hoort bij onderontwikkeling. Kiest men ervoor te leven in een ontwikkelingsland dan zijn dit de consequenties. Goede regelgeving en wetshandhaving kan er natuurlijk niet verwachten. Kan men hier niet tegen dan kan men beter teruggaan naar Europa.
De mensen hebben in arme landen nu eenmaal andere prioriteiten.
Het favoriete stuk gereedschap van de Thaise bouwvakker is in mijn beleving de haakse slijpmachine. Overal kom je dat stuk gereedschap tegen op straat in Bangkok. Maar het komt misschien ook omdat ik sowieso een hekel heb aan het geluid van dat handige apparaat. Als toerist boek ik graag een hotelkamer welke hoog boven de grond ligt om lekker van mijn rust te kunnen genieten na een dagje Bangkok. Ik hoor geen enkele hond in Bangkok blaffen. Luide muziek in winkelcentra en herrie makende vliegtuigen is iets waar ik niet zo 1,2,3 aan denk in Bangkok. maar ik hou van wel van een muziekje en ook wel van brullende motoren. Wat ik wel irritant vindt zijn fluitende parkeerhulpen. Als ik hulp zo krijgen van zo’n gast bij het parkeren dan ben ik bang dat ik zou uitstappen en die fluit even zou uitschakelen.
Lawaai in Azie is normaal. Het komt in alle landen voor behalve in Japan.
De meeste locale mensen tekken zich er weinig van aan, en slapen door al het lawaai heen. ( heb er zelf ook geen moeite mee om the slapen ondanks het verhaal.
In de jaren 70 voer ik bij de KFCPL. De bemanning was Chinees. De trokken zich niets aan van het lawaai.
Ben zelf verschillende keren wat dekken naar beneden gelopen, om een klappende deur te skuiten. De bewoner van de hut naast de betreffende deur sliep gewoon dooe. Om beter te slaten had hij ook de TL nog aan.
H
Lawaai hoort bij het tropen leven
Ben bang dat ook in dezen de wal weer het schip moet keren, in Thailand. De laatste jaren spreek ik steeds meer toeristen, ook overwinteraars en andere longstayers, die ons mooie Thailand tegenwoordig mijden wegens de werkelijk álom aanwezige geluidshinder. Er lijkt inderdaad geen ontkomen aan.
Zeer herkenbaar wat Gringo in zijn artikel suggereert dat de Thais hun gehoor kunnen afsluiten voor blaffende honden. Mijn Thaise schoonfamilie woont in de omgeving van Chiang Rai, ver van de bewoonde wereld. In feite een oase van rust maar als ik er verblijf begint voor mij ’s avonds de ‘ellende’ van blaffende viervoeters. Regelmatig wordt daardoor mijn nachtrust ruw verstoord, trouwens ook door het gekraai van de hanen hééééél vroeg ’s morgens, terwijl mijn Thaise partner door alles heen slaapt. Rond half 6 á 6 uur ’s morgens begint vervolgens de familie te koken wat gepaard gaat met hout hakken voor het vuur en fijnstampen in vijzels van de ingrediënten voor de maaltijd. Dit alles is echter ver te verkiezen als ik het vergelijk met de door merg en been gaande bassen van de loudspeakers van geparkeerde auto’s aan o.a. Jomtien Beach Road. Verbleef daar vroeger vaak in een ruim appartement direct aan Beach Road maar ben toen vanwege deze ‘pestherrie’ op zoek gegaan naar een ander adres.
Ik vind het heerlijk die motorgeluiden , de 3 cilinder tuk-tuks met japstyle uitlaat, de vrachtautos en touringcars met hun dikke 6 cilinder diesel motor en 4 of soms zelfs 6 dubbele open uitlaten, de motorcy’s met sportuitlaten, pickups zonder uitlaat dempers en af en toe eens een sportwagen met veel lawaai , dan nog de buitenboord motoren van de longboats waar soms ook een dikke 6 cilinder ophangt zonder demper en allemaal lekker tegen elkaar op concurreren wie het meeste lawaai kan maken dat is Bangkok voor mij , heerlijk. Ik hoop ook dat de tuk-tuks met hun typische 3 cilinder roffel nooit zullen verdwijnen, hoort er gewoon bij.
Het enige waar ik me soms een beetje aan stoor zijn de speakers waar iemand een of andere boodschap door zit te verkondigen waar je toch geen zak van verstaat
1. Nog steeds, is Bangkok de enige hoofdstad in de wereld die mij niet tegenstaat.
2. Ik las een boek van een bekend schrijver (naam vergeten), dat speelt in BKK (thriller, moord op politicus) dat ik na 10 pagina’s heb weggelegd. Het beschreef hoe claxonlawaai de straataccoustiek bepaalde, waardoor ik me afvroeg: is de schrijver ooit in BKK geweest?. Misschien was dit vroeger zo ? maar wat mij juist zo bevalt is dat de Thai zijn claxon gebruikt waar is voor is: bij gevaar. Men blijft geduldig, ook in de omgeving van Hua Lampong, waar ik meestal verblijf.
3. Honden heb ik er nauwelijks gehoord, wel op het platteland, en zo las ik, in Chiang Mai, ware terreur.
4. Ik heb de indruk dat in Laos veel meer van grote speakerboxen gebruik gemaakt wordt, om het idee te wekken, met de tijd mee te gaan.
5. Wat mij stoorde was de muziek van de luxe touringcars met Thais als ze een weekend weg gaan. Oorverdovend.
6. De op westerse toeristen gerichte westkust van Koh Chang mijdt ik nog steeds als de pest, vanwege de muziek. Dan is Long Beach een oase, met alleen stroom tussen 18 en 22 u.
7. Toen ik nog resideerde in River View Guest house aan de Chao Phraya waren idd. de motorkano’s hinderlijk, maar dit stopt gelukkig rond 18 u, en de karaoke op de plezierboten om 22 u.
Ik gebruik de earplugs MUFFLES WAX van Boots. Deze knip ik doormidden en draag ze bij storende geluiden die dan gereduceerd worden tot een zeer aanvaardbaar niveau. Een echte aanrader!
Verbazingwekkend dat de Thai hier zo mee om kan gaan. Op vele plekken is het lawaai oorverdovend.
Tesco lotus, bigC en vele andere plekken is het lawaai zo erg dat je een normaal gesprek niet kunt voeren.
Ook de lawaai acties in de supermarkt, ze staan met een speaker en microfoon te schreeuwen in het ledige, niemand luistert er naar.
De cd verkopers op markten hebben eveneens het beeld hoe harder de muziek hoe beter de verkoop.
Op de markt verkopen we speakers. Wij hebben de muziek niet aan staan.
Er staan verkopers met andere spullen. De muziek staat zo hard dat je de klanten niet kunt verstaan. Aangezien ze niet voor rede vatbaar (redelijk vaak gevraagd op een nette manier) zijn en dus geen begrip hebben voor anderen heb ik een grote speaker recht tegenover hun gezet met volume op max. Kwam hij vragen waarom de muziek zo hard aan stond..
Uitgelegd dat ik hetzelfde volume heb als hem.
In eerste instantie was hij boos. Maar uiteindelijk heeft hij doorgekregen dat zijn lawaai vervelend was.
Het probleem is dat veel anderen zich ook ergeren aan luide muziek maar het is des Thais om het gewoon te accepteren.
Degene die de muziek hard aan heeft denkt alleen aan hem zelf.
Het idee dat je daar klanten mee trekt is groot. Alleen veel blijven niet staan. Volume is vaak boven de 80 DB.
Nu hebben we het op de markt zo geregeld dat iedereen die harde muziek draait verbannen wordt naar de andere zijde. Dit heeft veel energie gekost maar het heeft gewerkt.
Nieuwkomers die trachten met harde muziek te staan worden eveneens vriendelijk doch dringend verplicht gesteld zich aan de regels te houden.
Ik word gek van die beveiligers voor parkeergarages met die fluitjes, irritant hoog geluid. Bij mij voor stond zo’n gast zelfs naar voorbijrazende brommers te fluiten, bij toeval ken ik de baas van deze shopping mall en ik heb hem twee keer gevraagd of deze overlast kan stoppen en nu gebruikt hij eindelijk alleen zijn vlag.
En wat te denken van de geluidsoverlast bij tempels als er weer een crematie of Budha feest is, echt niet normaal meer, mijn schoonfamilie woont op het platteland buiten Ayutthaya tussen 2 tempels in allebei op ongeveer 500 meter en het lijkt wel of die soms tegen elkaar opbieden in het produceren van decibellen.
En dan nog het liefst ’s morgens om 6 uur gewoon achterlijk om zoveel geluid te produceren.
Ja soms denk ik inderdaad dat ze met elkaar met volume een concurrentiestrijd aangaan. Terwijl het niet om aan te horen is, de ckakafonie van 2 of meer tempels. en dat moet dan voor respect doorgaan? Ik ga maar eens een aktie ontketenen.Wij kunnen heel veel leren van de Thai kwa respect, maar anderom soms ook wel.
Hee, ik mag nog een keer.
Laat ik beginnen, dat de reden waarom ik de winters in Nl ontvlucht niet zozeer de temperatuur, maar de vergroving is, met name het vuurwerklawaai, wat soms in november al begint.De Hollander, geindividualiseerd en vervreemd van iedere samengevoel, moet zichzelf ook eens laten horen.
Nu naar Thailand: de honden. Ik krijg idd. de indruk dat Thais hier doof voor zijn, dat hun gehoor matig ontwikkeld is, in verg. met onze cultuur (muziek?). En ze die honden die hele dorpen s nachts terroriseren, gewoon niet horen. Voorbeeld: als ik een Kawauw hoor, een vogel van waterkanten, doe ik hem altijd na. Dan kijk ik hoe de Thai reageert. Niet. Hij/zij hoort het gewoon niet.En ja die tuktuks, motoren, tourincars, je kunt je eraan storen maar het is je land niet. Of misschien een T-shirt met de tekst: noise terror fucks. Maar ja wie durft dat aan? Of zoals bovengenoemd: hun kutherrie overstemmen.
Prathet Thai ? Prathet Lawaai !
Een oase van rust is dan ook Long Beach op Koh Chang. Geen honden en pas stroom om 18 uur. Hoe lang nog?, de electr.palen liggen klaar.
Maar sorry, het ging over Bangkok. Inderdaad, geen hoofdstad met zo weinig rustplekken. Dat zou eens een gat in de martkt zijn, een park met terrasjes en zonder muziek of andere storende elementen.
Blijven jullie maar netjes waar jullie nu wonen. Waar ons huisje staat kunnen we ’s avonds een brommer van heel ver horen aankomen. Wanneer er ’s nacht een haan kraait, kunnen we in de verte een andere haan horen antwoorden. Zalig is dat. Ik betrap me er meermaals op dat die stilte soms een beetje angstaanjagend is. Je hoort geluiden die niet onmiddellijk identificeerbaar zijn doch achteraf bekeken het gewoon het nachtelijk leven van de natuur is. En dat stelt me dan weer gerust. Dan ga ik weer binnen in huis en vlij me stilletjes naast mijn slapend vrouwtje. Tot de ochtend die verrekte haan van mijn schoonouders het nodig acht om ons om 06.00h, pal onder het venster van onze slaapkamer, zijn harem bijeen te roepen voor ontbijt en ons zodoende uit onze slaap komt halen. Neemt dat beest nu nooit verlof?
Jos van Noort, kent u die nog?
Die man was correspondent voor de Telegraaf in Thailand.
Zo’n 25 a 30 jaar geleden had hij al een stukje in de Zaterdag krant, waarin hij z’n beklag deed over het lawaai in BKK, en dan niet alleen in het verkeer e.d., maar vooral in het appartement, waarin hij woonde.
Altijd maar boren timmeren en herrie gedurende zo’n 168 uur in de week, hij werd er gek van.
Zal het nooit vergeten, en kennelijk is er niet veel veranderd maar alleen maar erger geworden.
Blij dat ik niet in die stad woon.
Leuk om te lezen op het fameuze Thailandblog dat er volgers zijn, respondenten zelfs, die zich mij nog herinneren van mijn vijfjarig correspondentschap voor De Telegraaf in Lawaailand !
Kom er nog altijd graag, bijna elke winter vertoef ik een paar maanden in het noorden, hoewel het ook hier alom herrie is, zelfs in de buitengebieden om de haverklap luidruchtige tempelfeesten, elke ochtend vroeg getrommel op scholen in de verte en elk weekeinde monotoon discogedreun tot diep in de nacht, geen ontkomen aan. Bij de Makro en de Big C komen we zo min mogelijk wegens de pestherrie van disco-installaties en elektronisch tot maximum volume versterkt kakelende verkopers.
Ons belangrijkste reisgerei voor Thailand zijn de oordoppen, die gaan altoos mee. In oorverdovend Bangkok koop je de beste siliconendoppen. Bijna honderd baht, maar dan heb je ook wat. En bij een vijfsterrenhotel in hartje Khon Kaen vonden we laatst van die industriele oordoppen in het nachtkastje, standaard-uitrusting!
Ondanks de pestherrie is het een leuk land, Lawaailand. Alles is hier te. Het begrip ‘matiging’ is de Thai onbekend. Hebben we airco, dan zul je ’t weten ook: je oren bevriezen zowat. Heel Thailand hoest. Hebben we een geluidsinstallatie, dan moet die maximaal tetteren, zodat je bevroren oren weer rood verhit raken. En dan heb ik het hier alleen nog maar even over de permanente terreuraanslagen op m’n oren! Andere organen hebben hier ook flink te lijden!
Ja Jos, maar jij bent dan ook onvergetelijk! Zelf heb ik jou rond 1970 diverse malen ontmoet, zowel in jouw woonplaats Den Haag als mijn geboortestad Rotterdam. Je werkte destijds voor Het Vaderland. Je bijdragen in De Telegraaf over Thailand dateren volgens mij van maximaal 20 jaar geleden. Je constatering dat veel zaken ’te’ zijn in Thailand geldt beslist voor de bioscoop. Prima stoelen maar door de airco veel te koud en veel te hard geluid. Ook het volume op tv’s in bussen in Thailand staat soms zo ver open dat je oren ervan knetteren. Wanneer ik het strand in Bang Saen bezoek, een badplaats 60 km ten noorden van Pattaya met voornamelijk Thaise bezoekers, wordt het laatste uurtje van de dag vergald door een monotone boodschap, luidkeels weergegeven door talloze luidsprekers. En wat te denken van de vaak oorverdovende herrie in Karaokebars, wie kan dat nou op prijs stellen? Enfin, deze plekken bezoek je uit eigen vrije wil, nou ja, meestal na langdurig pushen door Thaise partner maar aan nachtelang blaffende honden ontkom je niet. Desondanks wens ik je nog veel plezierige reizen naar Thailand!
En dan is er het hinderlijke gefluit van verkeersregelaars en security personeel. Het heeft lang geduurd na veel geklaag van mijn kant, dat in mijn condogebouw de fluitjes werden vervangen door lichtgevende batons.
Klagen,klagen en nog eens klagen dat alles anders is dan in het land waar je vandaan komt.Voordat je ergens gaat wonen neem ik toch aan dat je hebt rond gekeken en geïnformeerd hebt hoe alles er aan toe gaat in het land waar je wilt gaan wonen.Er worden hier extremen aangehaald als verkeerslawaai,fluitjes, pick-ups met luidsprekers, uitvaarten en dergelijke,je blijft toch geen half uur staan te luisteren! Ik vind het hele verhaal iets overtrokken,teveel aangedikt.Natuurlijk heeft iedereen wel eens last van teveel lawaai maar dat is vaak maar heel eventjes.
Helemaal niet aangedikt!
Als je Thailand goed zou kennen dan weet je maar al te best dat er veel waarheid in dit verhaal zit. Heeft niets te maken met klagen.
Ik woon hier nu 6 jaar. In den beginne was het rondom mijn woning heel stil. Er werd alsmaar bijgebouwd en nu is het hier een drukte van jewelste. En ja hoor, de Thai die kunnen heel wat lawaai maken en houden geen rekening met omwonenden. Kan ik van meespreken.
En kom a.u.b. niet af met … dan moet je maar verhuizen …