Een koperen huwelijk met Thailand
Toen ik in december 2005 landde op de oude luchthaven Don Muang wist ik niet wat me te wachten stond. Dat was maar goed ook, anders was ik wellicht in het oude vaderland gebleven. Nu vier ik mijn koperen huwelijk met Thailand heb begrepen. Het is een relatie met vallen en opstaan, waarbij je in veel gevallen je schouders maar moet ophalen. Het is zoals het is.
Of ik terug zou willen naar Nederland? Best wel, maar maximaal voor twee weken. Ik ben het land ontgroeid en zou er niet meer passen, hoewel ik kinderen, kleinkinderen, familie en vrienden blijf missen. In de ruim twaalf jaar dat ik er weg ben, is de overheid er op deskundige wijze in geslaagd om een groot deel van de sociale voorzieningen af te breken. Als ik het dan toch op eigen kracht moet redden, komt Thailand eerder in aanmerking, mede gezien de gunstige prijzen voor huur, water, elektriciteit, brandstof en ga zo maar door. Ook in Thailand stijgen deze, maar dat doen ze in Nederland ook. Al was ik bij mijn jongste bezoek verbaasd over de lage prijzen voor eten en drinken.
In een recent verhaal op dit blog was te lezen hoe ik bijna 7 jaar geleden over bepaalde Thaise zaken dacht. Sindsdien is een en ander veranderd. Zo ben ik juni 2010 vader geworden van Lizzy, inmiddels een flinke meid. In Bangkok (Prawet) bewoonde ik met haar moeder een fraaie gehuurde villa. Die moesten we overhaast verlaten omdat zij werd achtervolgd door geldschieters als gevolg van een uit de hand gelopen gokverslaving. Wantrouwend als ik beroepshalve altijd was, dacht ik alle trucs te kennen. Dat bleek niet het geval en dat kostte me een bom duiten.
We vluchtten naar Hua Hin, ook al omdat ik daar wat vrienden had. Een huurhuis was snel gevonden, maar de grond werd Lizzy’s moeder toch te heet onder de voeten. Ze nam de benen met Lizzy, dropte deze bij haar moeder in de Isaan en nam de wijk via Laos en Cambodja naar Hong Kong.
Dat wist ik echter op dat moment niet. Ik had geen flauw benul waar moeder en dochter uithingen. Uiteindelijk bleek oma te wonen in Amphur Phen, tussen Udonthani en Nongkai. Tegen betaling en door wat speurwerk vond ik Lizzy. Ik wilde haar niet laten opgroeien in dit gehucht. Ik deed een beroep op het Juvenile Court in Bangkok, werd erkend als de biologische vader en kreeg gedeelde voogdij. Ik betaalde 2 ton in Baht aan Lizzy’s moeder en bracht Lizzy naar Hua Hin. Daar heb ik nooit spijt van gehad. Hoe haar moeder aan huis, auto en dagelijkse uitgaven komt, laat zich raden. Ze belt vrijwel elke dag naar Lizzy, maar komt hooguit twee keer per jaar naar Hua Hin voor niet langer dan twee nachten hotel. Een soort gewapende vrede, maar dat kan niet anders. Ik heb af en toe haar medewerking nodig, bijvoorbeeld bij het aanvragen van een (Nederlands) paspoort.
In de tijd dat ik in Bangkok woonde, bezocht ik badplaats Hua Hin soms enkele keren per jaar. Om er permanent te wonen, is toch andere koek. Bangkok heeft alles, terwijl Hua Hin in 2011 niet meer was dan een uit zijn krachten gegroeid dorp met een klein groepje autochtonen dat elkaar (nog steeds) stelselmatig de bal toespeelt. Hua Hin was een halve eeuw geleden een slaperig vissersdorp. Grond konden vissers en boeren aan de straatstenen niet kwijt. De armoede van toen is vervangen door de rijkdom van nu. Aan de bouw van hotels en ‘moo baans’ komt nog steeds geen einde, vaak voor de leegstand. Het is wachten totdat deze te hard opgeblazen ballon klapt.
Gelukkig beschikt Hua Hin daarnaast over drie shopping malls, waaronder het nieuwe Blúport, dat de vergelijking met winkelcentra in Bangkok glansrijk kan doorstaan. Het is er echter niet druk, zodat de vraag blijft hoe lang de huurders het kunnen volhouden. Hua Hin telt tevens drie ziekenhuizen, twee particulier en één van de overheid.
In de ruim zes jaar dat ik nu in Hua Hin woon, heb ik stad en strand leren waarderen. Het kost geen uren als je van de ene kant naar de andere wil, terwijl Hua Hin (samen met buurgemeente Cha Am) enkele honderden Nederlanders telt die elkaar in voorkomende gevallen weten de vinden.
Ongeveer vijf kilometer van het stadshart bewonen Lizzy, mijn vriendin Raysiya en ikzelf een aardige bungalow. Gehuurd van een Deense eigenaar voor iets meer dan 300 euro. Kom daar in Nederland eens om. Er is ‘bewaking’ en een groot zwembad.
Lizzy gaat sinds kort naar de Internationale school (primary) Yamsaard, doet het uitstekend en heeft het bovendien naar haar zin. Niet bepaald goedkoop, maar dan heb je zogezegd ook wat. Lizzy haalt het wel, als we tenminste de ergste karaktertrekken van haar moeder kunnen onderdrukken.
Valt in Thailand dan niets te verbeteren? Beslist wel! Al realiseer ik me dat je een hoop van je koude kleren af moet laten glijden als je hier wil blijven wonen. Het verkeer is hier linke soep en je moet goed verzekerd zijn om je in deze onoverzichtelijke brei te mengen. De ene helft van de Thai heeft geen rijbewijs, de andere helft trekt zich van de regels niets aan.
Daarnaast ergert het dat veel Thai geen flauw benul hebben van het milieu om hen heen. Zelfs in het zicht van een vuilnisbak pleuren ze alles maar op de grond. Afgewerkte olie gaat in het riool en de vuilniszak uit het zicht over de muur. Schuimers vlooien overal de bakken na op zoek naar iets verkoopbaars en maken er een puinhoop van. Gevolgd door de ontelbare zwerfhonden die steevast achter mij aankomen als ik mijn dagelijkse fietsronde maak. Honden zijn in Thailand beter beschermd dan de mensen die gebeten worden. Zou het voor Hua Hin geen goed idee zijn een soort hondenbelasting in te voeren? Tegen betaling van een grijpstuiver worden de honden die een eigenaar hebben, ingeënt en voorzien van een penning. De rest van de honden kan dan worden weggevangen.
Pijn doet ook dat ik maandelijks 572 euro moet betalen voor de Universeel Compleet Polis van Univé. Rondlopen zonder zorgverzekering is in Thailand niet aan te bevelen, maar de hoop is nu gevestigd op de Thaise overheid totdat deze een betaalbare verzekering voor buitenlanders optuigt.
Tot slot hebben we dan de driemaandelijkse ergernis van de melding bij Immigration. Mede ook omdat het kantoor op Soi 19 op korte termijn gaat verhuizen naar een nieuw onderkomen achter Soi 88, is het sinds kort mogelijk de melding te doen in de kelder van Blúport. Daar kan ook verlenging van een toeristenvisum worden geregeld. Voor andere zaken zullen de buitenlanders zich ver buiten Hua Hin moeten vervoegen. Op Pala U Road is daarnaast een kantoor in aanbouw voor de Land- and Transport Office, opdat mensen uit Hua Hin voor een rijbewijs niet langer naar Pranburi of Cha Am moeten. Hua Hin wordt opgestoten in de vaart der volkeren.
Ik heb de eerste 12,5 jaar er in Thailand op zitten. Als waar is dat tropenjaren dubbel tellen, zit ik hier inmiddels 25 jaar. Zo voelt het ook een beetje…
Over deze blogger
- Bijna 20 jaar geleden verhuisde journalist Hans Bos naar Bangkok. Vrijwel vanaf het begin was hij betrokken bij de geboorte van Thailandblog. Als journalist werkte hij voor Limburgse dagbladen en voor de reis vakbladen van wat ooit Elsevier heette. Hans (76) woont sinds 14 jaar in Hua Hin, met vrouw Raysiya en dochter Lizzy. Hij was circa negen jaar secretaris en vicevoorzitter van de Nederlandse vereniging in Hua Hin en Cha am.
Lees hier de laatste artikelen
Agenda17 december 2024Agenda: Back to the Future weer op toernee in Thailand
Bezienswaardigheden17 november 2024De hoogste/grootste Naga van Thailand
Bezienswaardigheden3 november 2024Tham Phu Wa, een grottempel om te watertanden
Belasting Thailand22 oktober 2024Belastingverdrag niet meer haalbaar op 1 januari 2025, zegt Buitenlandse Zaken in Den Haag
Ik vrees, dat Thailand er geen behoefte voelt, om een betaalbare verzekering voor buitenlanders op te tuigen.
Of hooguits een verzekering met veel premie, maar weinig zorg.
Waarom zouden ze zich immers de particuliere ziektekostenverzekeraars tegen zich in het harnas willen jagen?
Geen geld voor het ziekenhuis, betekent voor de buitenlander geen zorg, en een enkele reis naar huis,als ze niet genoeg geld meer hebben voor de verlenging van hun verblijstatus.
Op buitenlanders zonder geld zit Thailand niet te wachten.
Beste Hans, een erg openhartig en realistisch verhaal, fijn voor je dat je je draai gevonden hebt ondanks de tegenslagen en voor Lizzy kunt zorgen tesamen met je nieuwe partner.
Ik had al eens iets voorbij zien komen waarin je sprak over de zorgpolis van Univé, toen rond de 400 Euro, dat is inmiddels kennelijk 572 Euro per maand, een astronomisch bedrag. Dat komt bij de huidige koersen op rond 250.000 Thb per jaar, wellicht zit er ook nog wat eigen risico in? Mocht ik een dergelijke premie moeten betalen dan zou ik kiezen voor zelfverzekeren, zeker, je loopt enige tijd een verhoogd risico, maar na niet te lange periode verzamel je flink en kunt uit eigen middelen zorg betalen. Misschien in de periode van verhoogd risico moeten kiezen voor een staatsziekenhuis en wat later voor een zorginstelling op een ander nivo. Uiteraard geen bemoeizucht, slechts mijn overwegingen, ik doe aan zelfverzekeren.
Wens je nog een langdurig en fijn verblijf in Thailand.
NicoB
Probeer Ambassador April: € 379,= p.m. leeftijd: 72 jaar
In NL betalen we met z’n allen ook een € 90 miljard aan zorg / 17 mln = € 5300 / jaar per NL-er. Dat daarvan ca € 1200+ € 385 eigen risico echt zichtbaar zijn, misschien nog een deel bij de Zvv op uw belasting-jaaraangifte.. en de rest uit de algemene belastingpot komt, daar denkt haast geen NL-er aan.
Een eigen verzekering van € 400/mnd is dus niet “astronomisch”, maar ongeveer gelijk aan de NLe.
In Nederland krijg je er voor dat bedrag natuurlijk ook de verpleeghuiszorg bij en de thuishulp en hulpmiddelen en niet alleen de vergoeding van het ziekenhuis.
Van december 2005 tot nu juni 2017 is volgens mij geen 12.5 jaar, het kan wel zo voelen maar werkelijk zou het dan 11.5 jaar moeten zijn.
Zelf ben ik in juni 2005 aangeland op zelfde vliegveld, nu juni 2017, dus exact 12 jaar Thailand.
Gelukkig niet de problemen ondervonden die jij beschreef, het zal je maar gebeuren. Wel in tussentijd veelal 2 keer per jaar even naar geboorteland. Dat het sociale systeem een beetje ontkracht wordt in Nederland is een pre, was ook te gemakkelijk, alleen de oudjes krijgen ervan langs als het op het systeem aankomt.
Thailand is ook Thailand niet meer van 12 jaar terug, ook de prijzen niet. In een heleboel opzichten veelal duurder dan Nederland, uitgezonderd dan energie ( dit ligt ook aan hoe je leeft, altijd airco gebruiken is net zo duur als gas en elektra samen in Nederland), en evt. huur. Mijn vriendin die net weer voor de 4e keer naar Nederland is geweest merkte dit ook op dat vele producten veel goedkoper waren dan in haar Thuisland.
Ben naar Thailand gekomen op het moment dat mijn eigen kinderen zich goed konden redden, inmiddels heb ik 2 kleinkinderen van bijna 1 jaar oud, ja en dan begint het bloed toch te kriebelen om terug te gaan.
Gelukkig heb ik ook alles nog in Nederland dus dat zal nooit een probleem worden, over 3 jaar als dochter van mijn vriendin naar de universiteit gaat gaan wij 3 maanden naar Nederland, dat is al besloten, maar of ik het in Thailand nog zo lang uithoud is nog te bezien. Vind toch dat expats hier met jaarvisum toch wat gediscrimineerd worden en er steeds weer nieuwe regels opduiken om de expat te pesten.
Nee Thailand is niet meer zoals het is geweest en zal het ook nooit meer worden, vele expats wijken uit naar buurlanden en ook velen gaan terug naar hun geboorteland, dat is allemaal niet zonder reden. Sta zelfs op het punt momenteel om mijn huis maar alvast in de verkoop te zetten, zal wel enige jaren duren voordat het verkocht gaat worden, maar zo ben ik er wel mee bezig en ook vanwege de regels hier waar ze altijd weer achteraf mee aankomen en altijd is het de expat die weer gemolken wordt.
1 Ding heb ik hier goed geleerd, jezelf blijven beschermen tegen het onaangename, waar dat die ook maar weg mag komen.
ik wens jouw in ieder geval om toch die 25 jaar te kunnen volmaken, zonder rekening te houden met tropische verrekeningen.
Gr. Roel
Beste Roel, ik zou dat graag nader uitgelegd zien jouw opmerking dat het de expat is die weer uitgemolken wordt. Is dat zo, of betreft het slechts een beeld van Thailand door sommige lieden opgeworpen?
Voor zover ik weet betaal je jaarlijks 1900 baht voor een verblijfsverlenging, is de 90-dagen adresmelding gratis, zijn de nutsvoorziening dramatisch goedkoper dan in Nederland, zo ook de kosten van benzine/diesel, zowel als de kosten voor levensonderhoud. Voor zover ik weet is een ziektekostenverzekering als die van Univé niet van Thailand, behoeft Thailand niet op te draaien voor welke premie dan ook, noch voor al dan niet te maken dokterskosten in Thailand, en al woonde je in Frankrijk dan ook was je niet gevrijwaard van een ziektekostenverzekering. Dus nogmaals: op welk vlak worden expats of pensionada’s in Thailand uitgemolken? En op welke wijze maakt de Thaise overheid hen duidelijk niet welkom te zijn in Thailand? Ben benieuwd!
RuudRDM en NicoB,
Ik bedoel niet de visa, wel weer de extra meldingsplicht die je moet doen als je terug komt vanuit waar dan ook, binnen 3 x 24 uur melden met adres waar je verblijft. Eerder ging gewoon je 90 dagen vanaf aankomst weer gelden. Dus een extra last.
Dat vele expats zijn vertrokken, dat komt natuurlijk ook mede door hun eigen financiële tekort of dmv toch de dure ziektekosten verzekering. Daarbij ook niet te vergeten dat de euro behoorlijk in waarde is gedaald en ook het britse pond. tel daarbij op dat je minimaal 65.000 bath p/m moet hebben om alhier een jaarvisum te kunnen verkrijgen. Dat heb je niet zo in andere landen.
Energie is goedkoper, maar als je de hele dag en nacht airco gebruikt dan maakt het verschil met energie lasten in Nederland niet zoveel uit.
Wat ik met uitgemolken bedoel, dat is inzake onroerend goed belasting, voor expats is dat aanmerkelijk hoger dan voor een Thai en ook dat een expats huurt, de huurder dus belast wordt met 12.5% van de totale huursom als city tax op onroerend goed als gebruiker hiervan.
En ze gaan daarbij ook nog van 10 jaar terug vorderen, zijn aanslagen van 150.000 bath en 122.500 bath bekend.
Dat ik alles heb behouden in Nederland kwam ook mede door de crisis die iets later uitbarstte en woningen drastisch in prijs daalden. Daarbij opgeteld dat ik hier kwam op mijn 46e, ben nu 58, dus geen aow. later woonde mijn dochter 5 jaar in mijn huis, nu verhuurt aan derden. Tevens heb ik nog een appartement voor mijzelf als ik in Nederland ben. Ben net 2 maanden geweest en is mij heel goed bevallen. Dat komt later nog op dit blog. Wat mij ook verontrust is de Thais zelf, ze worden harder, thaise vrouwen willen steeds meer. Ze laten de expat gewoon in de steek ook als ze er al 12 jaar mee samenleven, verzorging geeft dan een te grote belasting. Zo ken ik nog meer, recentelijk gebeurt maar alles door de Thaise graaicultuur.
Kijk ik heb een lieve vrouw, goede vrouw, maar dat kan ook omslaan en vooral als je zelf niet sterk genoeg blijft of bent.
Waarom moet een expat een duurdere entree kaartje kopen dan Thai, terwijl ik Thaien ken die wel 500.000 bath p/m verdienen, veel meer als een expat. Natuurlijk was dit 12 jaar geleden ook al zo, maar toen als je rijbewijs laat zien van Thailand je ook voor de Thaise prijs naar binnen kon, nu is die regel al bij veel attracties vervallen, zelfs geel boekje met geregistreerd adres helpt niet meer.
Natuurlijk zijn er ook zeer vele leuke dingen in Thailand, persoonlijk heb ik ook geen enkel probleem, maar door alles wat er de laatste tijd is gebeurt met mensen en persoonlijk alle gevallen ken zet dit toch aan tot denken hoe de Thai denkt en doet. Ik zeg altijd een Thai is ondoorgrondelijk, dat leren wij nooit kennen.
Daarbij natuurlijk ook, ja ik wil met mijn kleinkinderen voetballen, mee uit nemen, dat is toch het mooiste wat er is. Ben niet onbemiddeld, dus voor mij geen enkele financiële reden om bv weg te gaan, meer om hier te blijven want weggaan naar Nederland zal mij erg veel geld gaan kosten.
Zo nu heb ik het gemotiveerd naar mijn eigen ervaring uiteengezet en jullie vragen beantwoord naar ik hoop.
Gr. Roel
@Roel, je hebt de gerezen vragen beantwoord en dankjewel voor de inzage in je motivaties, we hebben allemaal denk ik wel hier en daar zo onze ervaringen, bedenkingen en diverse daarvan zijn herkenbaar.
Je hebt zeker gelijk dat het nu en dan van groot belang en zaak is sterk in je schoenen te staan, dat geldt in elke relatie, in elk land en in elke situatie.
Voor het overige is het vooral hoe je dat zelf ervaart, je accepteert het, je verzet je er tegen, je wilt het eigenlijk niet weten of horen, verwerkt het, voor de een is het boek daarover dan gesloten, voor de ander niet en dat kan gaan vreten.
Met respect.
NicoB
Beste Roel, dank voor jouw antwoord maar ik denk dat ik toch gelijk heb als ik zeg dat een beeld van Thailand wordt geschapen op grond van emoties, persoonlijke negatieve ervaringen en andersoortige frustraties. Terwijl eigenlijk feitelijkheden moeten tellen. Laat ik het zo zeggen: ik woonde in Chiangmai in een moobaan met als buurman een beste Scandinaviër. Een Noor. Die man hoorde je niet klagen, laat staan jammeren. En wel om de doodeenvoudige reden dat ie geld zat had. Wat deerde hem onroerendgoedbelasting of welk soort inkomenseis dan ook. Feit is dat je moet voldoen aan inkomenseisen, aan meldingsprocedures ivm verblijf en re-entry, en dat Thailand een heet land is waardoor airco’s overuren maken en electriciteitsrekeningen oplopen. Maar het al of niet kunnen voldoen aan eisen van inkomen, van visumplicht of voorwaarden betreffende je verblijf, resp. het kunnen bijhouden van kostenstijgingen: het heeft allemaal te maken met de eigen persoonlijke situatie en de eigen persoonlijke keuzes. Daar staat Thailand helemaal buiten. Vergelijk maar eens hoe het zou vergaan als een pensionada niet naar Thailand was vertrokken, maar naar Australië, de USA en over een paar naar GB. Let wel: men komt niet voor niks met graagte naar Thailand en omringende landen.
Beste RuudRDM,
Lees mijn verhaal op dit blog nog eens door in 10 delen geschreven, Thailand waar ligt dat.
Binnenkort het vervolg.
Ben nooit negatief, ieder heeft zijn eigen verantwoordelijkheid, daarnaast vermogend genoeg om nog 1000 jaar vooruit te kunnen op huidige basis, dus wat dat betreft geen enkel probleem.
Thailand is een mooi land, het is alleen het verschil in benadering in de kosten voor een expat of thai. In Nederland betaald een Thai net zoveel als een NL er, dat is hier dus niet zo, jammer maar is een voldongen feit. Niet dat ik er wakker van lig, maar hou wel van rechtvaardigheid.
Iedere expat heeft zijn ervaringen, goede en slechte, maar dat wil niet zeggen dat dit door een Thai komt, kan ook de de expats zijn die naïef is en het allemaal beter weet. je kent het wel de mijne is beter, de mijne zou dat nooit doen, hemel op aarde en dan ineens de donkere wolken.
Jezelf blijven, geen beloftes die je niet waar kan maken en jezelf beschermen is een credo die alle expats moeten toepassen.
Rechtvaardigheid bestaat niet immers een gedachtenconstructie. Als rechtvaardigheid inhoudt dat situaties en omstandigheden conform de wet dienen te geschieden dan is dat al het bewijs dat frangs zich rijk wanen met een fantasie: Thailand kent geen wet die farang gelijk schaart met Thai. Kortom: dat een farang in Thailand meer betaalt dan een Thai is niet onrechtvaardig, gewoon een feit. Kun je daar niet mee levem, dan begrijp je Thailand niet.
In Thailand zijn alle mensen gelijk: echter de rijken meer dan de armen,en de Thai meer dan de farang en vele anderen.
Ruud, nu je als voorbeeld Australië noemt, denk ik ineens aan mijn gepensioneerde Australische buurman, die er over klaagt dat Australische pensionados niet langer dan een half jaar in het buitenland mogen vertoeven op straffe bij overtreding van verlies van pensioen.
Ik vraag me af wat de Thaise overheid dan wel doet om je duidelijk welkom te heten ?? Dat je zelfs na 15 jaar permanent verblijf geen enkel recht van spreken hebt ? Dat je steeds in je ongelijk wordt gesteld ? Dat je voor alles en nog wat naar immigratie moet lopen….dat je nog steeds niets op jouw naam mag kopen ?
Dat je bij een ongeluk steeds de schuld krijgt en altijd moet betalen ?
Dat geen enkele Thai een stap voor je her zet alvorens geld te zien ?
Ben benieuwd hoe aan expats duidelijk wordt gemaakt dat ze wel welkom zouden zijn ?
Fred met alle respect, maar je zegt hier een paar dingen die niet juist zijn.
” Dat je zelfs na 15 jaar permanent verblijf geen enkel recht van spreken hebt ? ”
Wat had je dan verwacht, stemrecht?
” Dat je steeds in je ongelijk wordt gesteld ? ”
Is dat echt zo?
” Dat je voor alles en nog wat naar immigratie moet lopen….”.
Dat zijn regels die Thailand vaststeld, niks bijzonders en nieks nieuws.
” Dat je nog steeds niets op jouw naam mag kopen ?”.
Wat kun je in Thailand niet op je naam zetten dat bv. in NL wel kan? Dat is alleen het geval met grond, dat weet je, kon je weten en anders kom je er wel achter als er sprake is van grondaankoop. Auto, motorbike, verzekeringspolis, bankrekening, rijbewijzen, het kan in Thailand ook allemaal.
” Dat je bij een ongeluk steeds de schuld krijgt en altijd moet betalen ?”.
Als je een goede verzekering hebt, regelt die de kwestie en je verzekeraar gaat echt niet betalen als je niet de schuldige bent.
” Dat geen enkele Thai een stap voor je her zet alvorens geld te zien ?”.
Is dat zo? Mijn tuinman doet met een ploegje het werk en vraagt pas achteraf om geld, dat je voor grote werken waarin de uitvoerende partij moet investeren zoals bouwen een voorschot moet betalen is in NL net zo.
Zo jammer, je reactie is tendentieus en meer een uiting van ongenoegen, niet doorspekt van feiten.
NicoB
Ben benieuwd hoe aan expats duidelijk wordt gemaakt dat ze wel welkom zouden zijn ?
@Fred, vergeet nog je laatste mededeling:
” Ben benieuwd hoe aan expats duidelijk wordt gemaakt dat ze wel welkom zouden zijn ?”.
Blijkt dat niet voldoende uit het feit dat de Thaise grenzen open zijn, voor kortverblijvers, langverblijvers en expats en je die kunt passeren indien je over een juiste Visa of Visa exemption beschkt, welke alle met of onder voorwaarden verkregen kunnen worden.
NicoB
Beste fred: zie ook mijn antwoord aan Roel, maar feit is dat de Thaise overheid nooit, maar dan ook nooit heeft aangekondigd welke farang dan ook welkom te heten. In tegendeel: de praktijk wijst uit dat de farang met AOW en klein pensioen het zwaar te verduren heeft in Thailand, plus dat tot op vandaag de Thaise overheid niet onder stoelen en banken steekt weinig op te hebben met niet-“kwalitatieve” gaten, toeristen en blijvers. En met kwaliteit bedoelt men in Thailnad altijd: geld! Daarbij komt dat de Thaise overheid nooit maar dan ook nooit blivers heeft beloofd na een aantal jaren recht van spreken te krijgen. In tegendeel: de alledaagse realiteit zegt juist je mond te houden en je van commentaar en zeker kritiek te onthouden. Zo duidelijk als wat, denk ik zo. Ook is nooit gesteld dat farang zo nodig bv een huis op eigen naam moet kunnen kopen, maar als zo’n farang per sé eigen land wil verruilen met een land als Thailand en zijn Thaise partner wilvoorzien van een pand van een paar miljoen baht: welnu, eigen keuze, eigen schluld, doet ie allemaal zelf.
Tot slot: elk jaar wordt een farang duidelijk gemaakt dat hij op vertoon van voldoende inkomen/vermogen weer een jaar mag blijven. Ik herhaal: weer een jaar mag blijven. Geen fag langer. Eerst opnieuw aanvragen, voldoen aan de voorwaarden, en elke 3 maanden jouw woonadres bevestigen. Plus: als je het land in en uit wil, eerste een re-entry kopen. Maar als je naar Thailand komt dan weet je dat, dat neemt je op de koop toe, dat leer je in je systeem op te nemen. En als dat niet lukt: er is in Thailand geen enkele opvang.
Ik ken uitgangspunten van politieke partijen in Nederland die met graagte dergelijke standpunten zouden willen, maar feit is dat als je niet in staat bent je broek op te houden in thailand je er niets te zoeken hebt.
De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat de Thaise overheid dit laatste zeer goed communiceert.
@Roel, je reactie wekt mijn interesse, wil er heel graag op in gaan, zeg maar uit nieuwsgierigheid of check waar ik iets gemist heb. Hans heeft hierboven een openhartig relaas gegeven, goed om ook de negatieve faktoren te benoemen.
12 jaar Thailand is een hele tijd, ik woon er nu 6 jaar permanent, in die periode nog niet teruggeweest naar NL en kwam er eerder al 15 jaar.
Ook ik heb veranderingen gezien, zeker, prijzen voor voedsel, en dan niet speciaal de geïmporteerde, liggen gelijk aan NL of soms zelfs hoger, koop je bv. bij Lidl kom je vrij goed weg, terwijl Tesco niet bepaald goedkoper is.
Kan het heel goed begrijpen, terugkeer ivm. kleinkinderen is een factor die echter niet met veranderingen in Thailand van doen hebben.
Je hebt nog alles in NL, ik kinderen en kleinkinderen, verder alleen Aow, heb je alles in NL steeds aangehouden als rugdekking, heb je dan in die 12 jaar er misschien steeds mee gerekend dat je de mogelijkheid om terug te keren open wilde houden? Had je dan al twijfel al die 12 jaren?
Dochter naar Uni, dan 3 maanden naar NL, ben heel benieuwd hoe je dat gaat ervaren. Nu weet je nog niet of je het zolang in Thailand uithoud, hoop dat het geen lijdensweg voor je wordt.
Fris me op, is het zo, dat langverblijvers in Thailand nu anders behandeld worden dan voorheen, hoe dan?, Feitelijk zie en merk ik daar niets van in de afgelopen 10 jaar/15 jaar, noem eens de nieuwe regels. Is het wel een feit, dat vele expats, je bedoeld langverblijvers, uitwijken naar elders en/of terug keren naar NL, komt dat vanwege Thailand vermoeidheid, of onderschatting van hun mogelijkheden om langdurig in Thailand te kunnen blijven cq. zich kunnen handhaven?
Jammer dat van die zaken er geen cijfers beschikbaar zijn om op juistheid na te trekken, zou die wel heel graag willen kennen. Worden er daadwerkelijk steeds nieuwe regles bedacht? Fris me op, benoem ze eens. Wordt de langverblijver steeds weer gemolken? Ik ben tot heden niet gemolken.
Ben met je eens, dat het in Thailand echt niet allemaal koek en ei is, maar dat is het nergens.
Benieuwd naar je reactie en groet.
NicoB
Velen willen en komen graag naar Thailand wonen. Er echter (permanent) blijven wonen is nog iets helemaal anders. Net daarom heb ik nooit de band met het thuisland willen doorknippen. Ik hou er mijn kleine stulpje en aldus mijn domicilie en verzorging. Zoals het nu is vind ik het ideaal. Zomermaanden in Europa en wintermaanden in Thailand.
Sowieso heb ik sterk mijn twijfels dat wanneer je ouder wordt en wat op de sukkel raakt met de gezondheid je het lang zal rekken in Thailand ondanks al die mooie beloftes van verzekeringsmaatschappijen. Er is altijd de taalbarrière tussen medisch personeel en jezelf..je hebt buiten je partner geen familie om je op te vangen en de vriendschappen zijn ook niet direct je dat…Revalidatie…na verzorging het valt allemaal nog te bekijken. Komt er nog bij dat men in Thailand heel huiverig staat inzake gebruik van zware pijnstillers als morfine e.d…..Ik weet niet of het er direct iets mee te maken heeft maar in de Isaan heb ik toch al mensen met kanker als honden weten creperen zonder dat er maar één spuitje morfine werd gegeven. Kortom Thailand is voor mij ideaal halftijds zolang je beetje bemiddeld bent maar vooral zolang je gezond bent en goed te been.
Beste Hans, op dit moment woon ik vanwege mijn werk alweer ruim een jaar in Rdm. Maar zo gauw dat gedaan is, vertrek ik weer naar Thailand. Zo ook is dat de vaste overtuiging van mijn vrouw. Vanaf begin 2012 ben ik een aantal jaren in het noorden van Thailand bezig geweest in een kliniek van een Nederlandse verslavingszorginstelling, voor Nederlandse cliënten die het in Nederland niet konden bolwerken, maar in Thailand volledig herstelden. Zoveel invloed had dit land op hen. Konden ze van Nederland niet zeggen.
Je meldt een aantal negatieve ervaringen, plus dat je in Thailand woont vanwege de lagere kosten van wonen en levensonderhoud. Je hebt het over het belang voor je van enkele shoppingmalls en het feit dat een aantal andere farang in de buurt wonen. Wat me opvalt is dat je het niet hebt over Thaise mensen, noch over enige contacten met hen, noch dat je op enige manier omgaat met, dan wel participeert in, dan wel iets hebt met de Thaise samenleving zoals die zich aan jou presenteert in Hua Hin. Kortom: je hebt geen koperen huwelijk met dit land. Je woont er wel, maar het beklijft niet in je. Daarbij zou dit pas medio 2018 van toespassing zijn. Het is jammer dat na elfeneenhalfjaar Thailand dit land jou niet meer heeft opgeleverd dan opnieuw een terugblik met gram. Kennelijk zit jouw karakter je dwars, immers hoe je Nederland het ervaren zet je voort in je beschouwing aangannde Thailand.
Gelukkig dat Thailandblog over Thailand vele andersoortige prettig gekleurde succesverhalen plaatst, die veel recht doen aan het Thaise volk en hun moeder- cq vaderland. Gelukkig dat het niet altijd gaat over hoge premies, lage uitkeringen, en stijgende kosten. Alsof dit in Nederland niet het geval is!
Mooi eerlijk verhaal ,waarin de donkere kant van je verblijf in Thailand
toch een positieve kant heeft gekregen.
Voor vele die overwegen om zich in Thailand te vestigen is een afweging tussen inkomsten en uitgaven
zorgkosten zijn uit jouw verhaal de grootste kostenpost.
Nu 572 euro per maand bij niet indexeren van inkomsten , komt bij de behoorlijk gestegen prijzen van dagelijks levensbehoeften.
Heeft mij doen besluiten om in twee landen te verblijven verzekerd blijven in Nederland
en genieten van Thailand in de koudere maanden .
Daarbij zijn er ook nadelen de vaste kosten en lasten lopen ook door,
in de maanden dat je niet in Nederland bent.
Het overwegen waar je voor kies maakt het niet makkelijk ,en zal voor iedereen anders zijn
Hans maakt beste
met terugkijken kom je toch niet voorruit
Maandelijks € 572 betalen aan premie ziektekosten is een flink bedrag. Maar velen in Nederland betalen vergelijkbare bedragen voor de ziektekostenverzekering. Vergeten wordt vaak dat naast de nominale premie op het salaris van een werknemer 5,4% wordt ingehouden voor premie Zorgverzekering (zvw) en dat de bijdrage van de werkgever aan deze zvw 6,65% bedraagt van het bruto loon. Verder wens ik Hans nog veel aangename jaren in Thailand toe!
En Hans heeft zich fiscaal laten uitschrijven uit Nederland en betaalt nu een schijntje aan belastingen vergeleken met wat hij verschuldigd zou zijn als hij in Nederland fiscaal zou belast worden. Dat vertelt hij er niet bij en dat zal zeker het aantal extra kosten dat hij Thailand aanrekent meer dan voldoende compenseren.
Allereerst….je hebt een pracht dochter. Geniet ervan. Ik heb zelf een zoontje van 7 . Ben zelf 63. Ik heb trluwens een verzekering via aa in hua hin voor rond de e.4400 voor ons drieen. Ga daar eens langs. Noem de naam Jan Dekkers uit Laos en mattieu weet wie ik ben. Wellicht zijn er voor jou nog goedkopere mogelijkheden. Ik zat met het probleem dat ik in laos woon.
Beste Corretje, een maandpremie van 365 Euro + een Eigen risico van 1.100 Euro per jaar en inpatient, een heel bedrag, terwijl er ook nog eens geen Outpatient dekking is en dan moet je toch eerst zelf contant voorschieten, klinkt voor mij als een drama.
Zoals ik al zei, ik doe aan zelfverzekeren, ik weet het daar zat een risico in.
Gevolg: nu 6 jaar in Thailand = neem premie van Hans 572 Euro per maand = 6.864 Euro X koers 37,50 = 257.400 per jaar X 6 = 1.544.400 Thai Bath.
Je leest het goed, ruim 1.1/2 miljoen aan premie, tuurlijk, als je pech hebt kom je tekort, maar voor 1.1/2 miljoen in 6 jaar kan er al heel wat zorg verkregen worden en die pot wordt in de loop der tijd, hopelijk, verder gespekt.
Let op, stel ook zo’n polis voor mijn vrouw, dan praten we over ruim 3 miljoen, onze uitzonderlijke zorgkosten tot nu toe 300.000 Thai Bath, resultaat 2,7 miljoen in voorraad.
Prima, wat een ieder maar wil kiezen, ik koos hier voor en het bevalt mij best.
NicoB
Nico…. wat is je leeftijd? Ik neem aan dat Hans zorg nodig heeft en al op leeftijd is anders zou hij dit ook zo doen.
heren, een zorgpolis, die honderden euri per maand kost?
wat meer speurwerk verrichten en het kan aanmerkelijk goedkoper hoor.
En dan ook nog eens een goede dekking. ook voor Nederlanders!
succes er mee.
http://www.german-competence-center.de
[email protected]
Wat een openhartig verhaal en zo uit het leven gegrepen. Terwijl ik het las dwaalden mijn gedachten af net als u heb ik mijn verhaal en alle anderen natuurlijk ook. Wat je meemaakt daar wordt je door gevormd en beïnvloed. Sterk bepalend is natuurlijk of je goed in de slappe was zit of niet. Uw gedoe met uw (ex )vrouw en de verantwoording die opgepakt werd voor de zorg van uw kind. Respect is wat u verdient. Uw dochter moet nog wel wat groeien voordat die klompen passen, maar ja ze heeft nog wat jaartjes te gaan er van uitgaande dat de foto recent is. Het verleden en de toekomst en alles ertussen in. Telkens weer aanpassen aan de tijd en situaties. Niets is zeker en kosten kunnen verkeren. Ziektekosten die opgelopen zijn voor u omdat u het nodige hebt meegemaakt aan operaties meen ik mij te herinneren en dan toch nog zo stevig in de schoenen staan. Ik geef het velen te doen. Frappant is wel dat de commentaren vaak niet mis zijn en het eigen gelijk bij sommigen de boventoon voert. Ik zou zeggen accepteer wat meer van elkander en luister en heb begrip voor ieders situatie. Ik zeg altijd maar neem het voorbeeld van de twee mensen die de zelfde reis maken en die thuis komen met een ander verhaal en andere perceptie van de werkelijkheid. Waar komt dit door en dat is alleen in te zien wanneer je je kunt verplaatsen in die ander.
Ik hoop dat het u en uw gezinnetje nog lang goed zal gaan en waar is dat van afhankelijk. Zeg het maar, het is glazen bol kijken en daar ben ik niet goed in.
Tja… 20 jaar en 5 landen verder (Nederland, Frankrijk, Spanje, Oostenrijk, USA) ga ik nu ook naar Hua Hin. Waarom? Ik kwam er 4 jaar geleden geheel toevallig voor slechts 4 dagen (SayCheese Guesthouse!!) en bleef er 4 maanden. Het is de vibe, de atmosphere, de omgeving, het gevoel. Mijn beste les die ik geleerd heb in al die jaren is dat je waar je ook gaat dat je altijd jezelf meeneemt. Mensen klagen overal waar je ook bent maar het gaat er vooral om hoe je jezelf voelt op een plek waar je op dat moment bent. En ik voelde me heel erg goed in Hua Hin dus ga ik daar nu wonen en zie het wel hoe het me daar gaat.
Die Thaise vrouwen gokken vaak nog fanatieker dan Chinezen. En verliezen altijd. Een Chinees wint ook nog wel eens anders zou hij niet gokken. Thais gokken ondanks dat ze blijven verliezen. Zie ze hier in Nederland ook vrijwel dagelijks naar het casino gaan. Als mijn vrouw dit zou doen zou het gelijk “exit” zijn. Schoonfamilie een bodemloze put en dan ook nog de casino drain erbij. Zou het niet kunnen bolwerken. Unive zei desgevraagd helemaal niet bekend te zijn met een dergelijke verzekering toen ik ernaar vroeg. Blijkbaar verliezen ze er nog op want ze waren dus bepaald niet happig me een soortgelijke polis als Hans heeft aan te smeren. Ontkenden eenvoudig het bestaan ervan. Blijkbaar een verliespost. Mogelijk door de gemiddelde leeftijd en de riskante levensstijl van de gemiddelde gepensioneerde in Thailand.
Ik wou schrijven ‘mooi verhaal Hans’ maar zo mooi is het niet, wel goed geschreven. Het ging niet helemaal over glad ijs. Ik dacht dat ik de enigste was met genoeg extreme ervaringen in Thailand om een boek over te kunnen schrijven. Je hebt een prachtdochter en ze mag van geluk spreken dat ze zo goed is terecht gekomen. Ik ben 17 jaar geleden gescheiden van mijn Thaise ex na 9 jaar huwelijk en 3 kinderen. Ik kreeg ze bij de scheiding alle 3 toegewezen omdat de moeder en haar moeder gokten en alles verloren.
Ik heb me 15 jaar lang toegewijd gehad aan de opvoeding van mijn 3 kinderen en met alle plezier gedaan hoewel het niet gemakkelijk was omdat ik in Thailand ook de kost moest zien te verdienen.
Ik weet ook hoe het voelt als je vrouw vertrekt zonder iets te zeggen en niet meer terug komt. Ik had dan de vragende kinderen ‘waar is mam’? Ik heb wel zo’n beetje in alle hoeken van Thailand gewoond waaronder 6 maanden in HuaHin in 1990 toen ik het restaurant en terras van het Jed Pee Nong zou gaan overnemen en nog eens 4 jaren van 2007 tot 2011. Het is een aardige plaats maar ’n plaats waar de ontwikkelingen een negatieve uitwerking hebben op de charme die HuaHin eens had. Men wil geld verdienen dus komen er attraktisch bij en men organiseert festivals, concerten, meetings van oldtimer en motorclubs e.d. en tijdens de zovele Thaise ‘holidays’ stromen HuaHin en Cha-am overvol en is het verkeer een ramp. Ik was gevestigd tussen Dusit Thani en Sheraton aan de doorgaande weg van Cha-am naar HuaHin en zag al vroeg op vrijdag middag de peperdure sportwagens vanuit Bangkok komen als de Thaise ‘rijken’ zich weer in HuaHin kwamen vermaken.
Als mijn moeder op bezoek was en aandacht vroeg door te simuleren dat ze zich niet goed voelde, moest ik met haar naar het Sao Paolo maar ikzelf kwam eens in het HuaHin Hospital terecht en heb er heel goede ervaringen en goedkoop. Daar liep ik ook regelmatig binnen om even mijn bloeddruk te meten door mijn arm even in zo’n meet apparaat te steken. Dat kon zo maar. Ik heb nog geen ziektekosten verzekering omdat ik vorig jaar october met een gewicht van 133 kg naar Thailand kwam na enkele frustrerende jaren in Nederland te hebben vertoefd en ik geweigerd werd bij elke verzekering, ook door hoge cholesterol, hoge bloeddruk, revalideren van een hartinfarct, versleten nek en rug, zwakke knie enzovoorts. Inmiddels is mijn gewicht 100 kg en gebruik bijna geen medicatie meer, bloed stroomt hier beter, minder stress, nek- en rug probleem is opgelost door een wekelijks massage die voor mij in Nederland onbetaalbaar was. Ik eet gezonder en ben veel activer. Bovendien drink ik 2 glazen Organische Thee per dag. Ik vindt elke aan expats aangeboden ziektekosten verzekering veel te duur in verhouding met mijn inkomen en de noodzaak is veel minder (ik weet dat dat elk moment enorm kan veranderen) en een leven zonder risico is geen leven. Van mijn 3 kinderen koos mijn inmiddels 22 jarige zoon voor Nederland en mijn 2 dochters hebben ieder 2 kinderen en wonen in Thailand. Ik wens je aangename jaren in Thailand en op naar het volgende jubeleum. Rien
Omdat de discussie en communicatie voor ’n groot deel gaat over her verzekeren tegen risico’s wil ik nog het volgende zeggen.
Ik kwam terug naar Thailand als ’n wrak. In Nederland altijd bijgestaan door een heel vriendelijke huisarts die me had beloofd na de paar jaar in Nederland zo gezond mogelijk te laten terug keren naar Thailand.
Ik zat in een vicieuze cirkel waar niet uit te komen was. Met de enorme gewichtstoename, vele pijnen, beperkte bewegingsmogelijkheden, slechte conditie, voorzag ik een vroegtijdig einde aan mijn leven naderen.
Met al mijn ervaringen in Thailand wist ik dat ik in Thailand weer gelukkig en gezond zou kunnen worden en het is wel zo’n beetje gelopen als ik me had voorgesteld.
Ik kwam met een enorme waslijst aan medicijnen naar Thailand. Toen ik in Thailand ging navragen wat ze me maandelijks zouden gaan kosten, zou het een bedrag van 16.400 THB zijn! Ik vroeg dokter Maarten van deze site of dat hij alternatieven kende die in Thailand beschikbaar waren. Ten eerste kon Maarten het een en ander veranderen aan de dure medicijnenlijst. Ik kon zelf kiezen om pijnstillers te gebruiken ja of nee. Door de 4 x 300 THB voor de massages per maand, heb ik de medicijnen van 200 Euro niet meer nodig. Op dit moment kosten mijn medicijnen nog 499 THB per maand + 1200 THB voor massage en 300 THB voor de Organische Thee maar ik ben weer actief en productief, ik eet minder en gezonder. Ik heb mijn zelfvertrouwen terug en mijn nieuwe liefje gevonden die gisteren met me bij de emigratie dienst was om te melden dat ik bij haar woon. Daar werd me trouwens even een retirement visa aangeboden zonder dat ik geld op de bank hoefde te hebben maar de grote baas wou wel 30.000 THB voor zijn services! Ik hoef door de kennis van Thaise taal niet naar internationale of prive ziekenhuizen maar ga naar de Thaise Government Hospitals voor ’n X-rai als ik verkeerd op een hand terecht ben gekomen en twijfel of er iets gebroken is, kosten inclusief wat medicatie en docters consult, 600 THB. Dit zijn voorbeelden van mijn eigen ervaringen.
verder heb ik heel goede afspraken gemaakt met mijn 20 jaar jonger liefje die zich er van bewust is dat mijn pensioen stopt bij mijn overlijden. Ik heb ook goede regelingen getroffen met mijn 2 volwassen dochters die in Thailand wonen, betreft ziekte en overlijden. Het is in ieders voordeel dat ik zo lang mogelijk in leven blijf zo dat ik voor iedereen kan blijven zorgen.
Ik maak me geen zorgen om niet verzekerd te zijn. Je verzekeren betekend het risico tegen betaling overdragen aan een ander. Ik ben gewend aan weloverwogen risico’s en verantwoording.
Hans,
Nog geen koperen bruiloft, maar het nadert. Mooi oprecht verhaal en daar houden we van op dit blog.
Het wel en wee van onze landgenoten met alle ins en outs en ervaringen met een Thaise, perfect geschreven maar ook weer leerstof voor een ander.
Toen ik mijn vrouwtje ontmoette had ze een studieschuld van 240.000 bath, of ik dat even wilde betalen toen wij nagenoeg 1 jaar bij elkaar waren, nu 11 jaar geleden. Kwam er achter dat dit gespreid kon over 5 jaar zonder rente. Dus ik zei ik betaal 1 vijfde deel, ja waarom zei mijn vriendin, heb toen tegen haar gezegd, ja ik ga alles betalen vandaag en morgen zeg jij vaarwel, daar pas ik voor. Dat is een lijn die ik altijd heb voortgezet. Ik heb haar geleerd om zelf geld te verdienen, ik ben ondernemer in hart en nieren dus waarom zou dat met haar ook niet lukken. Natuurlijk moet je eerst investeren op gepaste wijze, maar ze red zich zelf al ca 9 jaar, ze doet alles, zelfs vertaler bij de rechtbank bij oproep. Verzekeringen,testamenten,jaarrapporten company,s, alle problemen wordt door haar opgelost om het simpel te zeggen en ook door mijn drijfveren. Mijn vrouw zou in principe mij kunnen onderhouden nu, zoveel verdient ze wel, daar gaat het bij mij niet om maar is wel goed dat ik niet iedere maand hoef te dokken. Dat is ook een reden dat wij nooit een probleem hebben op het financiële vlak.
Ziektekostenverzekering, ja Hans Unive is duur, maar super goed, mijn vrienden hebben die ook, marine mensen, maar wordt zo langzaam aan onbetaalbaar. Vorig jaar heeft 1 vriend van mij gebeld met Unive over de premie, Unive zei gewoon dat over een aantal jaar de premie naar 1000 euro p/m gaat. Het is een pre en als je wat hebt gehad kom je niet zonder uitsluitingen in een ander ziekenkostenverzekering, dat weet iedereen maar ook de verzekeraar. Zelf had ik eerst Alliance Thailand, maar verzekerde som te laag als je wat gebeurt in Europa. Nu heb ik 2 verzekeraars, Cigna en Axa, Axa is vooral bedoelt om eigen risico van 7500 euro op te vangen. 58 jaar en ik betaal 1513 euro p/j. Natuurlijk wordt dit hoger naarmate ik ouder wordt. Cigna betaald gewoon rechtstreeks uit hoor aan ziekenhuis, geen omkijken na en ook Axa voor de eerste kosten. Ik doe dat allemaal zelf, had voordien ook verzekeringskantoor in Nederland en die wordt voortgezet door mijn zwager, dus weet van de hoed en de rand.
Het feit is dat de meeste expats uit Nederland op de ziektekosten kapot gaan en dan bedoel ik dat ze het gewoon niet meer kunnen betalen. Wat dat betreft heeft Nederland een uniek systeem, acceptatieplicht zonder uitsluitingen. Alleen mensen vergissen zich soms, voor de anwbz zorg (verpleeghuizen etc)moet je een half jaar wachten als je weer bent ingeschreven.
Ga zo door Hans, leuke dochter en geef die wat je kan, goede studie, goede kansen voor haar op de arbeidsmarkt, dat kan ook allemaal. Laat ze niet in een bar terechtkomen, dat heb je wel al gezien.
Hans ik wens jouw en je vriendin en dochter het allerbeste en een heel lang leven, waar dan ook.
Oprechte mensen zijn zeldzaam geworden.
Groet, Roel
We kunnen uit de reacties wel concluderen dat het allemaal erg persoonlijk is, in Thailand willen wonen of niet. Overal zijn voor- en nadelen.
De Thaise overheid is er niet om mensen welkom te heten. De Nederlandse of Belgische ook niet. Ben het helemaal met NicoB eens. Draai de situatie eens om.
Een Thai mag maximaal 3 maanden in Nedetland verblijven en moet dan terug naar het land van herkomst om een nieuwe visum aan te vragen. En zo’n visum krijg je niet zomaar maar er moet bijvoorbeeld een binding zijn zoals familie. Een Nederlander of Belg hoeft geen binding aan te tonen maar mag langdurig verblijven.
En dan lopen velen hier te klagen dat ze 1x per drie maanden een uitje mogen maken om een adres te herbevestigen. En de meesten die hierover klagen hebben een zee van tijd want ze werken niet maar zijn gepensioneerd. Maar dat is teveel gevraagd voor de meesten om zich te melden.
Idem met bijvoorbeeld na een trip , vakantie welke soms weken in beslag neemt. Die weken elders vindt men prima maar als er dan door de Thaise overheid gevraagd wordt om je te melden middels een TM30 formilier dan kost dat een paar uur en men vindt dit teveel tijd en moeite. Alsof de de trip en vakantie en dergelijke met reizen die eraan ten grondslag ligt geen moeite kost.
Een Belg of Nederlander mag hier niet zo maar langdurig verblijven. Enkel mits hij aantoont dat hij over de nodige financiële middelen beschikt om het jaar door te komen.
Een bemiddelde Thai moet helemaal niets bewijzen om naar Europa te komen…..een rijke Thai krijgt het visum dat hij wenst en hoeft niet in het minste iets aan te tonen en al zeker geen garantsteller.
Ik blijf bij mijn stelling dat je hier niet welkom bent. Uw geld is welkom een daar stopt het. Maar dat is eigenlijk overal zo……deuren gaan open voor geld.
Beste fred, ik blijf bij mijn stelling dat het je niet welkom voelen niets te maken heeft met Thailands opstelling tov farang want die is bekend. Je mag telkens een jaar in Thailand vertoeven als je over voldoende financiën neschikt en bereid bent maandelijk jouw inkomen te besteden, hoe dan ook. Daarin is Thailand zo duidelijk wat. Het heeft niets te maken met het je welkom heten. Of je jezelf welkom voelt hangt dus van jezelf af: namelijk of je in staat bent jouw verblijf in Thailand die draai te geven zoals je had verwacht toen je besloot naar Thailand te emigreren, resp. of je in staat bent die verwachtingen naar beneden bij te stellen toen je ontdekte dat Thaland toch niet datgene bleek wat je dacht dat het zou zijn. Daarbij: als het iemands bedoeling is zijn oude dag in Thailand te slijten dan dient hij dat te doen met voldoende financiele middelen waarmee alle kosten voor levensonderhoud en gezondheidsbehoud kunnen worden gedekt. Daarmee behoudt je je zelfstandigheid, ben je niet afhaankelijk van hoe Thailand zich opstelt, en hou je eige regie over je leven. Per slot van rekening ben je het zelf die besloot naar Thailand te verhuizen, en heeft Thailand nooit enige uitnodiging noch belofte jegen iemand geuit. Terecht dat Thailand geen armoedzaaiers binnen haalt. Daar komt men in de EU nu ook achter.
Beste Ger, het is niet waar wat je beweert: als ik met mijn vrouw 3 maanden naar Thailand wil kan dat als ik een visum voor 3 maanden aanvraag. Daarna moet ik het land uit. Als ik langer dan één jaar in Thailand wil verblijven, kan dat niet. Elk jaar opnieuw moet ik verblijfsverlenging aanvragen. Als een Thai 3 maanden naar Nederland komt, moet ze inderdaad na die 3 maanden weg. Maar als zij zich bij haar echtgenoot wil vesrtigen dan kan dat voor een periode van 5 jaar. Vervolgens vraagt ze verlenging voor weer 5 jaar of voor onbepaalde tijd.
Ik ben het wel met je eens dat op Thailandblog heel veel wordt geweeklaagd over Thaise regelgeving, hetgeen inderdaad onzinnig is: het is zoiets als klagen dat het in Thailand zo heet is.
Verder ben ik van menig dat mensen die zich niet welkom voelen, of niet uit de voeten kunnen met de Thaise mentaliteit cq geen raad weten hoe om te gaan met de verschillen met hun land van herkomst er goed aan doen elders hun heil te zoeken. Naar mijn idee ligt namelijk hieraan een eigen attitude ten grondslag. Geen enkel land in Zuid-oost Azië noch de Filippijnen noch Indonesië kent mogelijkheden zoals in Thailand. Als je met voldoende middelen (dus niet met een karige 400 duizend baht op de bank en 40 duizend in de maand) naar Thailand komt, en je respecteert Thailands regelgeving en mores (zowel als sores want die heb je overal), dan kun je hier in alle vrijheid wonen en leven en je oude dag op gunstige wijze beleven. Maar als je moet sukkelen vanwege een ziektekostenverzekering omdat de premie ervan een rib uit je lijf kost, blijf dan weg of doe zoals NicoB.
Onzin, Fred, ook een ‘bemiddelde Thai’ kan niet zomaar ‘langdurig’ in Europa verblijven. Zelfs voor een korte vakantie moet de gehele visumprocedure worden doorlopen, terwijl Europeanen zonder visum 30 dagen – met verlenging van de vrijstelling zelfs 60 – welkom zijn in Thailand.
@Hans Bos, vanmorgen schoot mij iets te binnen, nl. de gezondheidsmakke waar je mee geconfronteerd wordt. Ik wil dat hier niet benoemen, dat behoort tot je privé. In die situatie ook begrijpelijk dat je ondanks de hoge kosten toch de zorgpolis aanhoud.
Ik beschik over informatie die hoopgevend kan zijn, die info wil ik graag met je delen.
Opdat dit ook privé blijft kun je mij een email sturen: [email protected]
Dit is een account dat ik in de regel niet gebruik, de komende 2 dagen zal ik kijken of je gereageerd hebt. Zo ja, dan geef ik je die info. Merk op, dat ik geen enkel persoonlijk belang of binding heb met degene in Thailand die de zeer goedkope middelen ter beschikking heeft.
Wens je alle goeds en groet.
NicoB