Klussen in Thailand

(sarawuth wannasathit / Shutterstock.com)

Nee, ik ben geen doe-het-zelver en ook geen klusjesman, je mag wel zeggen, dat ik twee linkerhanden heb. In Nederland was het zo, dat mijn auto moest rijden en als die weigerde, kon ik wel met een (on)wijze blik onder de motorkap kijken, maar dat hielp geen zier, want ik heb er de ballen verstand van.

Hetzelfde gold voor de wasmachine, het televisietoestel, de stereoinstallatie, enz, allemaal apparaten, die ik gekocht had om naar behoren te functioneren en als één van die dingen werk weigerde, raakte ik geïrriteerd.

Pingeltje

Dus als ik een pingeltje onder de motorkap hoorde of er brandde een rood lichtje op het dashboard ging ik met de auto naar de garage. Het euvel werd – meestal in mijn afwezigheid – keurig verholpen en even zo keurig kreeg ik een forse rekening gepresenteerd. Of de reparatie al dan niet nodig was of zelfs dat er iets gebeurd was, kon ik niet controleren.

Deed de wasmachine het niet, dan de Servicedienst gebeld, die je na lang wachten vertelde, dat een monteur er over 14 dagen op een donderdag naar zal kijken. “Sorry, donderdags kan niet, want dan is er niemand thuis”. “Tja, we komen alleen op donderdag in uw woonplaats, dus u moet zorgen, dat er wel iemand thuis is. Na een hele dag wachten, kwam de monteur dan tegen een uur of vier, verving een zekering – wist ik veel – en met de voorrijkosten was ik bijna 100 gulden kwijt.

Gereedschap

Ik was dus van anderen afhankelijk, ook als er iets in huis moest gebeuren. Een nieuw leertje in een lekkende kraan? Moest je mij niet laten doen, dat kwam zeker niet goed. Plafond witten of behangen? Ik werd al duizelig als ik er aan dacht. Ik had wel gereedschap, hoor, een hamer, nijptang, combinatietang, wat schroevendraaiers en ander spul, dat ik gemakkelijk op een plankje van pakweg 40 x 50 cm kwijt kon. Ik beschikte zelfs over een 750 Watt Black & Decker boormachine, die ik eens op een verjaardag kreeg.

Klussen

Oh, ik heb het wel geprobeerd, hoor! Een gaatje in de muur boren om een schilderij op te hangen? Gegarandeerd, dat ik op een kiezelsteen stuitte en er een flink stuk beton op de vloer viel. Het gat kon ik weer dichten met vloeibaar beton. Lichtschakelaar stuk in de badkamer? Ik ging naar de buurt doe-het-zelfzaak, nee, niet naar Praxis of Gamma, daar zou ik verdwalen tussen al die mannen, die zich verlekkeren aan boormachines, werkbanken, slijptollen, gereedschapsets, enz., en kreeg goed advies van de eigenaar voor de juiste lichtschakelaar. Ik vroeg nog of het wel zou passen en het antwoord was: “Mijnheer, alles is in Nederland genormaliseerd, dus het past altijd”. Op zondagmorgen had ik mooi even tijd om dat klusje te doen en wat gebeurde? Juist, het paste niet. Ik had een opbouwschakelaar meegekregen en had om een inbouwschakelaar moeten vragen. Ik kan er nog wel meer voorbeelden van noemen, maar waar het om gaat is, dat ik nooit aardigheid in klussen heb gehad, omdat het nooit lukte. Het omgekeerde is ook waar, het lukte niet, omdat ik er geen aardigheid in had. Ik was en ben nog altijd zo trots als een pauw als ik een TL-buis met succes vervang.

Klussen in Thailand

Wat dit al betreft, ben ik hier in Thailand geheel uit de zorgen. Ik heb een tamelijk groot eigen huis en omdat de Thaise bouwkunst nu niet altijd perfect is en er bovendien ook gewone klusjes voorkomen, kan een goede klusser of DHZ-er zijn lusten aardig botvieren. Mijn Duitse buurman liet mij laatst zijn kist vol gereedschap zien, dat hij in de loop van de tijd bij elkaar had gekocht en nu naar Thailand had laten komen. Ik dacht, wat moet je er mee, maar hij vond, dat hij heel wat geld kon uitsparen aan dure monteurs en klusjesmannen door het zelf te doen.

Net in die tijd brak bij mij een kunstof waterleiding, omdat ik er op ging staan om het waterniveau in de tank te controleren. Mijn vrouw babbelde wat met een bouwvakker, die in de buurt aan het werk was en met een uur was het euvel verholpen. Hij ging naar een winkel om wat leidingwerk te kopen, maakte alles in orde en en passant reinigde hij de tank nog even van binnen. Kosten 160 Baht voor de gekochte spullen en nog eens (Hoeveel kost het? Up to you!) 200 Baht voor het werk. Daar ga je toch zelf niet voor aan het werk en de jongen had een prima verdienste die dag.

Afvoer in de badkamer op een of andere manier verstopt. Nog dezelfde dag regelt mijn vrouw een mannetje met 2 handlangers. Gat in het verlaagde plafond gemaakt, stuk leidingwerk wegzagen en vernieuwen, plafond weer netjes dichtmaken en het probleem is weer opgelost. Kosten? Een fractie van wat je in Nederland alleen al met voorrijkosten kwijt zou zijn.

Kortom, voor elk klusje in en rondom het huis is wel iemand te vinden, die dat voor een habbekrats klaart. Mijn vrouw heeft inmiddels best een aardig “netwerk” van klusjesmannen, die, al naar gelang het probleem, graag even langskomen, want zij weten, dat zij goed betaald worden Niet alleen de prijs is belangrijk, maar ook het vertrouwen in het vakmanschap telt zwaar en dat kun je als Farang toch maar moeilijk vaststellen. Hoe goed dat vertrouwen ook is, mijn vrouw moet er wel bij blijven om te controleren of ze doen wat afgesproken is. De kostenafspraak is meestal een bedrag voor werkloon plus de gekochte materialen.

Scooter onderhoud en reparatie

Ook een probleem met één van onze 2 scooters wordt eenvoudig opgelost. Als er in Nederland iets mis is met je fiets is (geen lekke band natuurlijk, want dat kan ik zelfs repareren) ga je naar de fietsenmaker, die zegt, kom over 3 dagen maar terug, dan is de fiets weer rijklaar. Hier vind je talloze werkplaatsjes, waar bromfietsen en scooters gerepareerd worden of de olie ververst, de dichtstbijzijnde is op 150 meter afstand van mijn huis. Veel, niet alle, van deze werkplaatsen zijn 24 uur per dag, 7 dagen in de week open) en je wordt meteen geholpen, zeker als het (weer) om een lekke band gaat, die je niet, zoals bij een fiets, zelf even plakt. Na pakweg 10 minuten heb je een gloednieuwe binnenband voor 150 Baht en een buitenband voor 400 Baht. Geen Formule 1 kwaliteit natuurlijk, maar je kunt er weer een poosje mee vooruit.

Boodschappen

Voor allerlei kleine boodschappen maak je gebruik van de overal aanwezige motorbike-taxichauffeurs. Ze kunnen je ergens naar toe brengen, maar je kunt ze ook met een boodschap wegsturen als het je zelf niet uitkomt om te gaan. Voor ons halen ze met regelmaat de telefonisch bestelde “food”, gaan ze even naar het postkantoor met een pakketje, rijden naar de apotheek voor wat medicijnen, enz.

Schoenreparatie

Zo omslachtig en niet goedkoop als het kan zijn in Nederland, zo simpel en voor weinig geld laat je je schoenen repareren door een mannetje, gezeten op een klein krukje en met de bekende drievoet voor zich, die je ergens in een winkelstraat aantreft. Naast hem vaak nog iemand met een Singer naaimachine, net zo oud als de naaister zelf, die al je verstelwerk en aanpassingen van kleding verzorgt.

Wassen

Wassen doen we zelf in een wasmachine, die gewoon water verbruikt, dus zonder verwarming. Dat kan volgens mij nooit schoon worden, want sommige stukken, denk aan handdoeken e.d., moeten in de kookwas. Mijn Thaise vrouw vindt dat idee weer iets typisch Farangs en beslist niet nodig. Wassen doen we zelf, zei ik, maar dat geldt niet voor kleding dat gestreken moet worden. Mijn vrouw heeft daar het land aan en dus gaat die was naar één van de talloze “laundries”, waar je meestal de volgende dag je wasgoed keurig gestreken en op hangertjes weer afhaalt.

Ten slotte

Tja, daar zit je dan, niets actief om handen, want bijna alles wordt voor je gedaan en je kunt alle tijd besteden aan je vrouw, zoon en hobby’s. Dat bevalt mij best, ik ben ontzettend goed in dat nietsdoen.

– Herplaatst bericht –

Over deze blogger

Gringo

Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!

Lees hier de laatste artikelen

Oudere postings van deze blogger

• Eten en drinken23 december 2024Glenmorangie in Thailand
• Achtergrond14 december 2024Cashewnoten in Thailand
• Isaan12 december 2024We gaan naar Ubon Ratchathani!
• Achtergrond6 december 2024De geschiedenis van de Thaise keuken