Klaagzang ten top, maar…
door Colin de Jong – Pattaya
Ik kan nergens komen of ik hoor wel een jankende farang klagen over de Thais. Soms zeker terecht want heb ook de nodige slechte ervaringen, maar in Spanje en Nederland was dit al niet veel anders.
Kortom we moeten er helaas mee leren leven want de Thai leven als vrije vogels, hebben een andere werkmentaliteit en maling aan ons.
Zorgeloos leven
Ze kennen geen honger want er is altijd eten in overvloed. Ze denken en leven nu eenmaal heel anders in dit fantastische land, waar een T-shirt en een paar slippers voldoende zijn voor hun dagelijkse levensstijl. Geweldig om zo zorgeloos te kunnen leven. Geen belasting, verzekeringen of elektra rekeningen en geen kostbare inrichting want men slaapt liever op de grond dan in een mooi bed.
Minder vriendelijk
De normen en waarden en vooral vriendelijkheid richting farang heeft in de loop der jaren wel een flinke deuk opgelopen. Dat was 20 jaar en ook 10 jaar geleden nog heel anders waar de Thais erg vriendelijk en behulpzaam waren, maar dat is helaas erg veranderd. Ik word ook af en toe dol van de achterstevoren werk- en denkwijze van de Thais.
Andere levensstijl
Drie jaar geleden ontmoette ik een farang die het wiel had uitgevonden en mij trots vertelde dat hij met een compagnon een internationaal uitzendbureau had opgezet en veel geld verdiende met vooral Filippijnse werkers. Hij had nu een grote groep Thais geselecteerd die hij naar Arabische landen stuurde voornamelijk naar bouwprojecten. Maar tot zijn grote teleurstelling waren ze allemaal binnen een maand weer terug en vroeg mij hoe dat mogelijk was.
Mijn antwoord was kort en simpel. De Thais leven een vrije levensstijl, eten vaak en slapen wanneer ze willen. Het werktempo is niet van dien aard dat men daar grote salarissen voor wil betalen. Daarbij spreken ze nagenoeg geen Engels en kunnen moeilijk gezag en kritiek verdragen. Ze gooien al snel de handdoek in de ring wanneer het hun niet aanstaat. Het woord verantwoordelijkheid staat blijkbaar niet in hun woordenboek want als er een kindje op komst is trekt men de sprintschoenen aan.
Uitzonderingen daargelaten maar heb inmiddels zoveel teleurstellingen vernomen dat ik me kan voorstellen dat de Thaise dames in de rij staan voor een farang die een heel ander moraal erop na houden. Maar vooral de cultuurverschillen zijn enorm en vaak gedoemd te mislukken.
Filippijnse partners
Dat is een heel ander verhaal met Filippijnse partners, die zijn opgevoed met westerse normen en waarden. Ik noem ze vaak westerse Aziaten want ze hebben 400 jaar de Spanjaarden over de vloer gehad, daarna bijna 50 jaar de Amerikanen en zijn opgevoed met de 10 geboden. Niet dat dit een garantie is maar ik ken zeker 15 bekenden die allen nog gelukkig zijn met hun Filippijnse partners. Ik was ook erg gecharmeerd van de Filippijnen. Maar het gaat om de plussen en minnen, en dan is Thailand inclusief Bangkok, Phuket en vooral Pattaya met geen ander oord te vergelijken. Ik verstuur vaak mijn e-mails met: “De groetjes uit het laatste paradijs op aarde!” en sta daar nog steeds 100% achter ondanks een aantal minnetjes.
Betrouwbaarheid van een Thai
Vooral de betrouwbaarheid van de Thais is een grote min en werd deze week opnieuw weer geconfronteerd met een aantal vervelende gevallen. Een kennis die zo over zijn vrouw roemde kwam er na 10 jaar achter dat ze zijn pand met twee miljoen baht had beleend van een loanshark. Hetzelfde onlangs met twee goede bekenden die na 19 en 20 jaar van een koude kermis thuis kwamen, ondanks een leuk gezin met twee kinderen. Ik zeg altijd maak je geen illusie dat ze van je houden want je bent maar een ATM machine in hun ogen. Van velen vrienden hoor ik altijd “Maar die van mij is anders”,waarop mijn antwoordt altijd luidt; Totdat je aan de beurt bent.
Mijn advies; blijf alert en houdt het huis bij het schuurtje, wordt nooit verliefd en zet geen huizen of condo’s op een Thaise naam want dat is de Goden verzoeken.
Partytime Jomtien
Het was deze week weer een bewogen weekje met veel problemen. Kreeg een telefoontje van een onbekende Noor die een ongeluk had gehad met zijn bromfiets en die om hulp vroeg. Nog geen uur later een Belg die vroeg of ik met spoed wilde komen want hij had een hartaanval gehad.
ADVIES: Bel niet mij maar de ambulance 1719 .
Maar er werd ook weer wat afgefeest. Eerst zaterdag het eenjarig bestaan van het Nana café inclusief de verjaardag van Boo de dochter van Nina. Woensdag uitgenodigd in het Belgisch restaurant Patrick waar de onafhankelijkheids dag werd gevierd van België. Direct door naar de haring party in de Eaglebar met dank aan Paul Wijnbergen en zaterdag 24 juli viert restaurant Tomas haar eenjarig bestaan.
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
- Colin de Jong5 september 2015Wees gewaarschuwd: Draag een helm en geen alcohol in het verkeer!
- Colin de Jong13 november 2013Pascal G. eindelijk in Bangkok gearresteerd
- Kort nieuws7 mei 2013Doodstraf voor Thaise ex van vermoorde Jules Odekerken
- Colin de Jong4 mei 2013Column: Indrukwekkende kroningsceremonie
Leuk artikel Colin. Ik denk dat hier het bekende spreekwoord wel heel toepasselijk is.
“Wil je de lusten? Dan ook de lasten!”
😉
Dat is toch wel knap irritant voor de farang om gefronteerd te worden met zoveel Thais die anders denken en doen. Natuurlijk willen ze wel in een bed slapen maar dan heb je ook een groter huis nodig ! En natuurlijk willen ze wel alles hebben wat de Farang ook heeft maar dat kan niet van daginkomsten van 200 baht ! Als de farang zijn paternalistische houding nu eens overboord gooit, zijn westers subcultuurtje verlaat en zich wat meer onder de Thai begeeft dan zullen veel irritaties plaats maken voor begrip. De farang die zich niet wil of kan omschakelen en blijft janken en klagen kan beter terug gaan naar z’n eigen veilige verzorgingsstaat.
Bravo…
De eerste zin van dit artikel zegt het eigenlijk al. En ik ben geneigd de cirkel wat verder te trekken; Nederlanders zijn een stelletje huilies; Oma’s pannekoeken waren de lekkerste, en in Nederland is alles beter.
pfffff….