Er is een kindeke geboren in Thailand

Tja, dat is op zich natuurlijk niets bijzonders, er worden dagelijks honderden, misschien wel duizenden kinderen geboren in Thailand. Maar deze baby heeft iets speciaals voor mij.

In de eerste plaats werd het geboren op 8 oktober, de lokale feestdag van de Victorie van Alkmaar, mijn laatste woonplaats in Nederland. Daarnaast woont de baby in mijn huis en dat is nog nooit eerder gebeurd. Ik heb nooit kinderen gehad, dus leven in een huis met een boreling, een meisje, is voor mij op mijn oude dag een compleet nieuwe ervaring. Voordat u uw wenkbrauwen fronst, het is niet mijn dochter, hoor! Daarover later meer.

Achtergrond

Mijn Thaise vrouw komt uit een arm gezin uit de Isaan. Ik heb u haar levensverhaal verteld in het verhaal “Een meisje uit de Isaan “. Wij wonen al ruim 12 jaar samen en in de loop der jaren is de levenstandaard van de familie aardig gestegen. Natuurlijk heeft mijn financiële hulp daar wel toe bijgedragen, maar mijn vrouw ontwikkelde zich als een “mater familias”, hoewel zij niet de eerstgeborene is. De vader was enkele jaren daarvoor overleden en het werd als volkomen logisch beschouwd dat mijn vrouw de leiding van het gezin overnam.

Zij regelt alles, zowel financieel als organisatorisch en haar moeder en twee broers (de één iets ouder en de ander iets jonger) accepteren haar gezag. Ik geef haar al jaren lang maandelijks een bepaald bedrag, waarvan een deel naar haar moeder gaat en hoe zij de broers ondersteunt, is niet mijn zaak. De bouw van een nieuw huis in het dorp werd ook door mijn vrouw geregeld, soms ter plaatse, soms op afstand vanuit Pattaya.

Pattaya

Mijn vrouw vond ook dat de broers zich moesten ontwikkelen om een eigen zelfstandig bestaan op te bouwen. Na enkele mislukte pogingen wonen beiden nu in Pattaya samen met een vrouw, die ook uit de Isaan komt. Mede door toedoen van mijn vrouw hebben beiden werk, de oudere broer werkt als taxichauffeur voor een scheepvaarmaatschappij in Laem Chabang, waar ook de jongere broer werk heeft gevonden bij een olieterminal. Aanvankelijk hebben beide broers een poosje bij ons in huis gewoond, maar hebben elk nu een eigen onderkomen in de buurt. Ik zie ze normaal afgesproken af en toe als zij bij ons komen eten.

Wereldvreemd

Ik kan niet anders zeggen dat beide broers wereldvreemd zijn. Wij wonen in een huis op de grens van Pattaya en Naklua en de broers wonen ook in Naklua. Als we voor het gemak de Pattaya North Road als grens nemen, dan kan ik u vertellen, dat beide broers die grens naar Pattaya zelden oversteken. Engels spreken doen zij niet, hebben ze niet nodig. Zij spreken beiden minder Engels dan ik Thai en dat is al zeer weinig. Hun wereld is Naklua en alleen met ons beiden gaan ze af en toe naar Pattaya als wij ze uitgenodigd hebben voor een etentje in een (Thais) restaurant.

Financiën

Ook hier regelt mijn vrouw de financiën van beide broers. Steun van ons is daarbij niet meer nodig. Hun loon wordt volledig aan mijn vrouw overgedragen, die het voor hun op de bank zet. Als de broers (zak)geld nodig hebben, krijgen zij dat van mijn vrouw. Veel is dat niet, beiden nemen genoegen met ca. 300 Baht per week. Van bankzaken hebben zij geen verstand, hebben ook geen pinpas met code, want zij zouden niet weten hoe te handelen. Alle aankopen van inrichting van hun woning, kleding, enz. worden met advies van mijn vrouw gedaan en ook betaald.

Beide broers staan er ook op dat een klein deel van hun loon aan hun moeder in het Isaanse dorp wordt betaald. Zij vinden dat een eer en zijn trots dat zij in staat zijn dat te doen.

In verwachting

De broers kwamen aldus, na vele problemen in vroeger jaren, in rustiger vaarwater terecht en begonnen aan het stichten van een eigen gezin te denken. De oudste broer – toch ook al ruim over de 40 jaar oud – ging samenwonen met een dame uit Surin die na verloop van tijd in verwachting geraakte. Ook daar nam mijn vrouw weer de leiding op zich, de dame in kwestie wist van toeten noch blazen. Samen gingen zij voor onderzoek regelmatig naar het ziekenhuis en samen werden ook de benodigde spullen voor de baby aangeschaft.

Ziekenhuis

Het kind moest operationeel ter wereld gebracht worden en dus ging de aanstaande moeder na afspraak naar het Banglamung Hospital. Dat ziekenhuis staat best goed bekend, al is er niet de luxe van Bangkok Pattaya of Pattaya International. Veel Thais maken er gebruik van, voor de consulten betaalt men slechts 30 Baht en de operationele geboorte kostte slechts 1000 Baht. Die operatie verliep vlekkeloos en er werd een gezond meisje geboren.

Kraamvisite

Het viel mij op dat de geboorte van een kind in Thailand niet het toch vaak feestelijk karakter draagt zoals wij dat kennen. Ik zag nauwelijks felicitaties, uiteraard geen beschuit met muisjes, maar ook geen heildronk. Mijn felicitatie aan de vader werd dan ook met enige verbazing in ontvangst genomen. Ik vond ook, dat ik de moeder en kind de dag na de geboorte in het ziekenhuis moest opzoeken om mijn belangstelling te tonen. Ik viel daar niet alleen als buitenlander erg op, maar viel zelf ook van de ene verbazing in de andere.

Kraamafdeling

De kraamafdeling in het Banglamung Hospitaal is een grote zaal, waar circa 50 bedden staan en die ook alle bezet waren met (nieuwe) moeders. De baby’s liggen niet een wiegje, maar gewoon bij moeders op bed. Er is geen enkele privacy, bezoekers lopen allemaal door elkaar en de privé-spullen van de moeder zitten in een tas of liggen los aan het hoofdeinde van het bed. Alle bedden zijn voor onderzoek door een dokter wel van een gordijn voorzien, dat gesloten kan worden. Ruim 40 moeders dus en mijn vrouw vertelde dat er niet alleen Thaise vrouwen liggen, maar ook redelijk veel uit Cambodja en Myanmar.

Thuis

Hoe verzorg je een pasgeboren baby? Ik dacht, dat er in eigen land wel cursussen voor bestaan maar niet in Thailand. Het gebeurt gewoon op moederinstinct. Wij hebben moeder met baby bij ons in huis opgenomen en mijn vrouw leert de moeder met de baby om te gaan, het kleden, de tijdstippen van de borstvoeding, het baden, enz.

Rituelen

Nu had ik zelf gedacht dat er wel wat Boeddhistische rituelen rondom de geboorte zouden plaatsvinden, maar dat is niet geval. Ik kreeg te horen dat er na een maand of zo wel iets staat te gebeuren, het fijne weet ik daar nog niet van. Dan is het ook tijd, dat de ouders met kind op bezoek gaan bij hun respectieve ouders in de Isaan. Dan bij terugkomst in Pattaya verwacht ik, dat vader, moeder en kind weer in hun eigen woning trekken.

Al met al een bijzondere gebeurtenis voor mij. Ik ben dan wel niet de vader, maar zeg volmondig dat dit de mooiste en liefste baby is die ik ooit gezien heb!

Over deze blogger

Gringo

Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!

Lees hier de laatste artikelen

Oudere postings van deze blogger

• Eten en drinken23 december 2024Glenmorangie in Thailand
• Achtergrond14 december 2024Cashewnoten in Thailand
• Isaan12 december 2024We gaan naar Ubon Ratchathani!
• Achtergrond6 december 2024De geschiedenis van de Thaise keuken