Kenner der techniek
Na het verzenden van mijn veertiendaagse nieuwsbrief loop ik moe, maar voldaan naar het strand om me op een flesje Mekong en een revitaliserende massage te trakteren. Halverwege komt er een motor doelgericht op me af.
Op de motor zit echter geen terroristisch type, maar een keurige dame van een jaar of veertig. Ze stopt vlak naast me. Met een volstrekt hulpeloze blik vraagt ze me in het Engels of ze iets mag vragen. Ik vind dat best, hoewel ik vrees dat het onderwerp god of geld zal zijn. Ze zegt echter: ik heb een probleem met mijn motor. Op het dashboard flikkert een lampje en ik weet niet wat dat betekent.
Met de blik van een ervaringsdeskundige werp ik een blik op het dashboard. Er gaat inderdaad een lampje aan en uit. Is het de olie, vraagt de dame. Ik denk het niet, zeg ik. Ik loop even naar voren en kijk de motor recht in het gezicht. Het is me duidelijk. Ik wijs haar op het feit dat op het lampje een pijltje staat en dat dit naar rechts wijst. Uw richtingwijzer geeft aan dat u naar rechts moet. Even lijkt ze opgelucht, maar nu ze toch met een deskundige in aanraking is gekomen, geeft ze het niet gauw op. Ik heb geen idee hoe ik dat moet uitzetten. Op het dashboard zit een schuifknopje, dat naar rechts en naar links kan. Ik wijs het haar aan en schuif het naar het midden. Het knipperlicht gaat uit. De dame dankt me uitbundig en vertelt nu dat ze voor het eerst op een motor zit. Dat kan gebeuren.
Opgelucht geeft ze gas en verdwijnt uit mijn leven. Het zijn de kleine dingen, waarmee je een mens gelukkig kunt maken.
Had je haar niet kunnen vertellen dat het veiliger voor haar en haar mede weggebruikers is als zij niet meer brommer rijdt?
Chang Noi
Nou me vriendin en een kennis van haar (45) jaar gingen het praktijkexamen doen.
Die kennis kon de bocht niet maken op het (race)circuit van rondje 200 meter,ging op haar bek maar slaagde uiteraard met vlag en wimpel. Briefjes met die knappe man erop doen wonderen.
Overigens is het wel zo dat veel farang hier een scooter onder hun kont hebben van toch vaal al snel 125 cc, en dat dit dus een naar nederlandese normen een motor is, dus dien je feitelijk een motorrijbewijs te hebben.
Ik liet me in Pattaya overhalen om een Thais rijbewijs te gaan halen.
Na informatie wist ik dat ik een “letter of residence nodig had , een dokters verklaring copieen van je Internationaal rijbewijs, Paspoort met alle visa paginas en deze ook moest tekenen. Verder dacht ik aan pasfotos, maar die bleken niet nodig.
Het omzetten van mijn auto rijbewijs was zo gepiept, maar voor de motor moest ik een ogentest ondergaan en een theorie en praktijk examen afleggen.
Daar we met een groepje waren en de anderen al snel klaar waren, bleef mijn Belgische vriend op mij wachten. Na de ogentest het theorie examen in het Engels.
Nadat ik de 30 multipurchoise vragen had doorgewerkt en er een aantal had gegokt, wilde ik ze nog even terugkijken, maar de toezicht houder stond achter me met een nieuwe kandidaad, en drukte over mijn schouder op de eindtoets. Ik was ontzettend opgelucht dat het woordje passed in beeld kwam. Na de lunch terug komen snauwde een van de dames me toe. Na de lunch rijexamen, die ik bijna mistte, daar ik bij het buro van de snauwerige thaise zat te wachten. Ze maakte me op dezelfde manier duidelijk dat ik naar buiten moest. Maar ja hoe doe je rijexamen zonder motor. Mijn Belgische vriend die in een bar in de buurt zat te wachten en me al eens had gesmst dat hij een kamer ging zoeken bracht me zijn motor en na een korte uitleg wist ik hoe hij werkte. Ik heb als een van de laatsten gereden en ben overal gestopt waar dat eventueel gewenst kon zijn en ben uituindelijk geslaagd. Nog twee uur wachten op het rijbewijs, maar rond 16.00 stapte ik trots met twee Thaise rijbewijzen naar buiten.