Je maakt van alles mee in Thailand (94)

Een meisje uit de Isaan

Poopee, ooit een meisje uit de Isaan is nu al 18 jaar lang de vrouw van onze blogschrijver Gringo. Zoals elke vrouw uit de Isaan, had ook Poopee een verleden, die niet over rozen ging. Gringo schreef er in 2010 een verhaal over, dat enkele keren zelfs is herhaald op dit blog en ook in de toekomst nog wel vaker zal verschijnen.

Lees het verhaal van Gringo

Een meisje uit de Isaan

Ik word wel eens moe, verdrietig en soms kwaad altijd maar weer die slechte verhalen over de Thaise dames te horen. Het zijn allemaal hoeren, plukken je kaal, gebruiken je als pinautomaat en van liefde of genegenheid is nooit sprake. Er zijn gelukkig heel wat relaties, die het tegenovergestelde aantonen, maar ja, dat is geen nieuws.

Ik zou zo graag willen, dat wij buitenlanders ons wat meer zouden verdiepen in de achtergronden van de dames om zodoende de redenen om bijvoorbeeld in Pattaya te gaan werken wat beter zouden begrijpen.

Een dochter

Ik vertel u daarom het verhaal van één van hen. In haar paspoort staat, dat zij op 24 augustus 1974 is geboren in Roi Et, de provinciehoofdstad. Dat is niet juist, want ze kwam ter wereld in Nong Khai, 400 km noordelijker, tegen de grens van Laos aan. Dus ga je al gauw twijfelen of dan 24 augustus wel juist is, want de geboorteaangifte is waarschijnlijk niet onmiddellijk gebeurd. Het is dus best mogelijk, dat de werkelijke geboortedatum enkele dagen of zelfs weken vroeger is.

Haar vader heeft op dat moment werk als sjouwer bij een rijstfabriek, haar moeder verkoopt zelfgemaakte etenswaren aan werklui in de rijstvelden. Op een bewuste dag kreeg haar moeder tijdens haar werk aandrang om haar behoefte te doen, maar in plaats daarvan baarde zij een dochter, midden in de rijstvelden in de natuur dus.

Het is een arm, bitterarm gezin, dat in een van golfplaten gemaakte “woning” huist. De vader verdient per dag 50 Baht (1 Euro), maar dan moet er wel werk zijn en dat is lang niet altijd het geval. Wat de moeder met haar verkoop verdient zal niet veel meer geweest zijn, nauwelijks genoeg om de baby – en haar iets ouder broertje – te kunnen voeden. Er gaan dagen voorbij, dat de kinderen wel iets te eten krijgen, maar vader en moeder niet.

Naar Bangkok

Na verloop van tijd – jaartallen zijn onbekend – trekt het gezin naar Bangkok. Vader kan daar weer aan het werk en de kinderen kunnen naar school. Inmiddels is er nog een broertje geboren. Het meisje is geen schoolkind, al gauw spijbelt ze om her en der voedsel te vergaren voor haar, maar vooral ook voor rest van het gezin. De zorg voor de familie zit er al vroeg in. In totaal gaat het meisje 5 jaar naar school, met de nodige verzuimdagen.

Als zij 9 jaar is, gaat ze voor het eerst aan het werk. Zonder dat de ouders het weten gaat zij voor een “mevrouw” werken, schoonmaken en huishoudelijke werkzaamheden. Zij gaat ’s morgens keurig in schooluniform naar school, kleedt zich onderweg ergens om in haar gewone kloffie en gaat aan het werk. Tegen het einde van de schooldag gaat zij terug naar huis en heeft dan 20 Baht (0,40 Euro) verdiend.

Haar vader komt er toch achter en haalt haar bij die dame weg, zodat zij weer naar school kan. Dat duurt niet lang, de wil om te werken is te groot en bovendien kan vader het benodigde schoolgeld niet betalen. Als zij twaalf jaar oud is, gaat zij voor het eerst het huis uit. Iemand heeft werk voor gevonden bij een dokter in Chiang Mai, 8 uur met de bus. Zij krijgt een slaapplaats in het huis en werkt dagelijks van 6 uur ‘s morgens (ontbijt) tot s’avonds laat (iedereen is naar bed) voor 600 Baht (12 Euro) per maand (plus kost en inwoning, dat wel). Zij komt dat huis niet uit, het is werken, werken, werken. Zij werkt er een aantal maanden, maar als ze drie maanden geen geld heeft gekregen, loopt ze weg en neemt de bus terug naar huis in Bangkok.

Geld lenen voor de begrafenis

Andere “uitstapjes” volgen, ze gaat naar Trad (6 uur met de bus) in het zuidoosten, naar Krabi (12 uur met de bus) in het diepe zuiden en nog eens naar Chiang Mai. Overal doet ze huishoudelijke werkzaamheden, lange dagen en weinig verdienen. Tussendoor en daarna werkt zij ook wel in Bangkok, in de huishouding soms, maar later ook nog drie jaar in een schoenenfabriek. Vader en moeder zijn inmiddels verhuisd naar Nakong Ratchissima, 300 km ten oosten van Bangkok, maar de kinderen blijven noodgedwongen in Bangkok. Zij wonen met z’n drieën in een “kamertje” en voor de rest is het werken, werken, werken. Eten dagenlang rijst of noedels, geen vlees, geen groente, geen fruit.

Wat ze verdienen gaat grotendeels weer in de “gezinspot”. Vader heeft allerlei klusjes om geld te verdienen, handelt wat in groente en fruit, rijdt op een fietstaxi. De familiepot wordt steeds beter gevuld en na verloop van tijd hebben ze geld genoeg om te verhuizen naar Nong Phok, 70 km ten oosten van Roi Et. Ze kopen drie koeien en krijgen van familie de beschikking over een weliswaar schamel huisje, maar voor hen een paleis in vergelijking met de vorige woonplekken. Het aantal koeien stijgt met het jaar en voor het gezin lijkt figuurlijk de zon wat te gaan schijnen.

Maar helaas, het meisje is inmiddels 24 jaar als haar vader plotseling overlijdt. Alles leek goed te gaan, maar nu stapelen zich de (geld)zorgen alleen maar op. Met haar persoonlijkheid wordt de inmiddels jongedame daardoor zo’n beetje het hoofd van de familie. Zij leent geld voor het begrafenisceremonieel van een “loanshark” tegen 20% (!) per maand.

Zwanger

De jonge vrouw gaat na enkele maanden weer terug naar Bangkok en krijgt een baan als verzorgster van oudere dames in een ziekenhuis. Dat verdient goed, wel 2000 Baht (40 Euro) per maand. Het geld gaat grotendeels naar haar moeder. Men lijkt er een beetje bovenop te komen, de dame is inmiddels 26 jaar en zowaar gaat zij voor het eerst van haar leven naar een personeelsfeest. Zij heeft plezier, drinkt (te)veel alcohol en laat zich door een jongen meetronen naar huis.

Zonder het zelf te weten (gewoon te dronken), heeft zij – ook voor de eerste keer in haar leven – seksuele gemeenschap. Naar eigen zeggen is zij gewoon verkracht en daarna drie dagen door die jongen vastgehouden in een kamer, waarna zij kans ziet te vluchten. Drie dagen niet op het werk geweest, hetgeen meteen betekende, dat zij haar baan kwijt is. Ze gaat naar haar moeder en na verloop van tijd blijkt, dat ze zwanger is. Zij kent de vader niet, wil hem ook niet kennen. Abortus is geen optie, zo er al geld voor zou zijn geweest. Er wordt een zoon geboren.

Maar er moet weer geld verdiend worden en onze dame trekt er weer op uit, terwijl haar moeder neemt liefdevol de verzorging van het kind op zich. De jonge vrouw krijgt een tijdelijk baantje in Sattahip, de marinestad van Thailand. Daar hoort zij ook voor het eerst van Pattaya en als zij in Sattahip voor haar werk wordt bedankt, neemt zij de bus naar Pattaya. Als de bus door Pattaya rijdt, wordt zij overweldigd door de grootsheid en pracht en praal en de lichtjes van uitgaand Pattaya. Mijn God, denkt ze, wat moet ik hier!

Pattaya

Ze huurt een onooglijk kamertje en zwerft door Pattaya op zoek naar (huishoudelijk) werk. Dat lukt niet en als ze de huur niet meer kan betalen, wordt ze ook nog eens de kamer uitgezet. Met nog 100 Baht (2 Euro) op zak, radeloos, spreekt zij een dame in een bierbar aan. Tot haar grote vreugde kan zij daar aan het werk en bovendien wordt voor haar een slaapplaats geregeld. Zij spreekt geen woord Engels, maar de mevrouw zei haar, dat ze alleen maar hoefde rond te lopen en glimlachen tegen de buitenlandse klanten, alleen maar glimlachen. Ze wordt wel aangesproken, maar zij blijft maar glimlachen, zelfs als een buitenlander tegen haar zegt op te donderen.

Bar in Pattaya

Na enkele maanden heeft zij wel wat woordjes Engels opgepikt en heeft bovendien dan ook wel in de gaten, wat er in die bars werkelijk kan gebeuren. Als je aardig bent tegen een “farang” (buitenlander) neemt hij je misschien wel mee naar het hotel en dat betaalt heel goed.

Nog voordat het zover komt, wordt zij uitgenodigd voor een speciaal uitstapje. Met een aantal dames gaat zij met een bootje de zee op om daar op een (meestal) Russisch vrachtschip de bemanning te vertroetelen. Er wordt gegeten, gedronken en nog eens gedronken en tenslotte belanden de dames in de hutten. Van seks komt het lang niet altijd, eenvoudig omdat die zeelui ofwel laveloos zijn ofwel een middeltje in hun drankje krijgen, zodat ze vrijwel meteen in slaap vallen, zodra ze het bed zien. Elk tochtje levert 100 dollar op, een godsvermogen voor die meisjes.

Nauwelijks een kans

Weer slaat pech toe. Zij wordt ziek en blijkt een blindedarmontsteking te hebben, hetgeen een operatie noodzakelijk maakt. Dezelfde mevrouw, die haar het eerste werk bezorgde, schiet de kosten (7000 Baht) voor. Na herstel gaat zij weer op zoek naar werk. Zij komt als serveerster aan het werk in een populaire bierbar, verdient 2.000 Baht (40 Euro) per maand plus tips plus eventueel extra geld voor haar diensten aan een buitenlandse gast in zijn hotel. Het meeste geld gaat – als voorheen – naar haar moeder. Zij woont met vier andere meisjes op een eenvoudige kamer, bij toerbeurt drie in bed en twee op de grond.

Dan – nu alweer een flink aantal jaren geleden – leert zij mij kennen. Nadat zij twee keer met mij naar het hotel is geweest, verlegen en heel preuts, stopt zij op mijn verzoek met deze baan. Zij haatte het werk nog steeds en dat was de gelegenheid ermee te stoppen. Uit onze relatie is iets heel moois gegroeid, niet altijd probleemloos natuurlijk, maar daar gaat het verhaal niet over.

Ik wilde slechts een beeld schetsen van een Thais meisje, dat opgroeit in een heel arm gezin, geen scholing heeft genoten, meer ellende heeft meegemaakt dan ik hier heb kunnen schetsen en nauwelijks een kans werd gegund een redelijk bestaan op te bouwen.

Isaan

Is het een uniek verhaal? Nee hoor, hier in Pattaya werken, schat ik, 25-30.000 meisjes, meestal uit de Isaan, waarvan velen een soortgelijke allemaal goede reden hebben om het werk te doen wat ze doen. Natuurlijk om geld te verdienen, maar vaak is haar achtergrond zo ellendig en armoedig, dat die moeilijke stap naar Pattaya te rechtvaardigen is.

Praat met hen, lach met hen, drink met hen, kortom doe alles wat je wilt met hen en kijk dan ook eens naar haar als zij zich even uit de drukte terugtrekt. De glimlach verdwijnt en met een droevig gezicht denkt zij aan thuis, in het dorp in de Isaan, aan haar familie en mogelijk haar kind. Heb plezier, maar wees goed voor ze en vooral doe alles met respect voor een medemens, die het niet zo getroffen heeft als jijzelf.