Je maakt van alles mee in Thailand (85)
Onze Belgische bloglezer Rafken zag tijdens een vakantie in Thailand zijn jeugddroom om Ankor in Cambodja te bezoeken in vervulling gaan. Na dat bezoek droomde hij weer, maar nu van een mooie Cambodjaanse dame. Hoe dat afliep? Lees zijn verhaal hier onder
Een jeugddroom die uitkomt, maar een andere droom niet
Een kleine 5 jaar geleden had ik samen met mijn vrienden een rondreis geboekt in Thailand, die eindigde met een bezoek aan het kustplaatsje Khao Lak, waar onze gezamenlijke vriend Frans verbleef met zijn Thaise vriendin. Deze vriendin, laat ik haar Pim noemen, zal een jaar later een rol spelen in de start van mijn verhaal.
Pim’s dochter had een massagesalon en daar maakte ik kennis met een lieve masseuse, die mij wel zag zitten en omgekeerd ik ook. Echter na een tweetal dagen wachtte mijn terugvlucht naar België.
Natuurlijk wou ik na een aantal maanden terugkeren naar de mooie kustplaats, waar de politieboot enkele kilometers landinwaarts gestrand was tijdens de Tsunami, die enkele jaren terug had plaatsgevonden. Ondertussen hielden we contact via Line, en spraken we af dat ze me zou komen ophalen in Phuket aan de luchthaven.
Aangekomen in Phuket was ze echter nergens te bespeuren en kreeg ik geen antwoord meer op mijn chat- of belberichten. Bleek dat zij ondertussen met één of andere Duitser te doen had. Echter niet lang getreurd, Pim had met mij te doen en stelde me voor aan haar nichtje “Beer” en zo had ik toch nog vrouwelijk gezelschap gedurende die kleine maand.
Nu had ik tijdens mijn jeugdjaren de verhalen van de Rode Ridder verslonden en was ik gefascineerd geraakt door het verhaal en de tekeningen van het album “De Val van Angkor”. Daar groeide mijn jeugddroom om Angkor eens te bezoeken.
En vele tientallen jaren later was daar mijn kans. Snel een vlucht geboekt voor mij en Beer. Een visa voor een week in Cambodja kon ik op de luchthaven Siem Reap krijgen en volgens Pim was voor een Thaise een ID-kaart voldoende. Een grote vergissing want aan de balie bij het inchecken werd “Beer” geweigerd. Tja, dan maar alleen de vlucht genomen.
Op de luchthaven van Siem Reap fluisterde de dienstdoende agent immigratie nog iets in mijn oor van “tip”, maar daar ben ik niet op ingegaan. Aangekomen in het mooie hotel besloot ik na het inchecken nog een wandeling in de hoofdstraat van Siem Reap te doen en daar werd ik spoedig aangeklampt door een viertal masseuses in dezelfde “uniformen”, die aan mijn mouw trokken voor een massage. Een werkelijke heel knappe masseuse stelde mij het volgende voor na massage – ik citeer – “we do massage and then you come to my loom “. Ik schrijf “loom” want de r was nogal moeilijk voor haar.
Nu zag deze Farang dit zeker wel zitten, maar plots kwamen twee bedenkingen naar boven. Ik had al mijn geld nog niet in de kluis opgeborgen en mogelijk kon ik bestolen worden tijdens de massage en ook, zou ik mijn nieuwe relatie ontrouw worden? Dus heb ik ze maar lachend en vriendelijk afgewimpeld en verder gewandeld.
De morgen erop had ik een Tuk Tuk geregeld om Angkor Wat een tweetal dagen te bezoeken en werkelijk, het was fantastisch. Een droom, een jongensdroom beter, die uitkwam. Afgezien van de mooie tempels werd ik toch getroffen door de vele bedelaars die aan de ingang als vliegen op je afkwamen als je iets gaf.
In één van de tempels verkocht een Engelssprekende student mij tegen een schappelijke prijs een mooi boek over Angkor. We hebben enige tijd gesproken met elkaar over politiek en corruptie in Cambodja op een afgelegen plaats, want ik had de indruk dat hij wat schrik had daarover te praten.
Later bood een andere jongen mij ook datzelfde boek aan te kopen, maar ik had er al één en toch gaf ik hem dat geld daarvoor, zodat hij het nog eens kon doorverkopen. Toch vond ik het raar dat er geen glimlach verscheen op zijn gezicht. Waarom vraag ik mij nu nog steeds soms af.
Ondertussen had ik een deal met de Tuk Tuk chauffeur gemaakt om mij enkele dagen te komen ophalen aan mijn hotel. De 2de dag liet hij natuurlijk niet na om mij zijn familie en kleine kinderen te tonen en vanzelfsprekend kocht ik wat voor de kinderen. Die blij natuurlijk. Verder nog het immense park Angkor bezocht en enkele tempels bezocht uit het mooie boek.
Dag 3 naar het grote meer en de drijvende woningen. Daarna onderweg een omweg gemaakt naar een vlindertuin. Deze kleine tuin had werkelijk mooie bloemen en fantastische kleurrijke vlinders. Werkelijk een aanrader.
Ondertussen speelde echter het voorstel van die mooie masseuse door mijn hoofd. Begon ik te dromen van die voorgestelde massage? Ik bedacht bij mezelf: de dollars zitten veilig in de kluis op je hotelkamer. Dus waarom niet terug een wandeling in de hoofdstraat gemaakt? Wellicht kom je ze deze namiddag en vroege avond terug tegen en.. tja, het vlees is zwak…
Echter die avond was er geen bloedmooie masseuse te zien, de dag erop ook niet…. en mijn verblijf liep ten einde. Het zal bij een droom blijven die niet uitkwam….
Met Beer bleef het ook niet duren en ondertussen ben ik al een viertal jaar gelukkig met Sri, maar toch komt die laatste droom af en toe nog eens boven…
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Leven in Thailand22 december 2024Je maakt van alles mee in Thailand (238)
Lezersinzending21 december 2024Controleer de voorwaarden van je Nederlandse levensverzekering bij emigratie naar Thailand (lezersinzending)
Leven in Thailand21 december 2024Nog meer buren (lezersinzending)
Visumvraag21 december 2024Thailand Visa vraag Nr 228/24: Visum en huwelijk
Voor mij was ook het boek van De Rode ridder de trigger om in 1998 Angkor en omgeving te bezoeken . Wel begeleid. Prachtig en toen nog maar 50 000 bezoekers per jaar We hebben nadien een week in Sihanoukville verbleven . Zal ondertussen wel zeer veranderd zijn . Zou het een optie kunnen zijn om daar een maand te verblijven ipv Pataya ? We houden zeer veel van Pataya vanwege de vele restaurants en winkels en strand ( Jomptien ) en van de mensen die we er al 20 jaar ontmoeten maar vele dingen die hier dikwijls besproken worden en die niet in het voordeel van de gewone toerist zijn beginnen ook ons te treffen . Velen schrijven hier dat ze Pataya (Thailand ) willen inruilen voor een ander land . Denkt u dan dat Sihanoukviile een goede optie is , het uitgangsleven interesseerd ons niet . Dat was er toen ook niet maar wel een schone zee en prachtig strand met slechts enkele stoelen . Het was wel een ( te ) lange busrit van Phong Pen maar misschien kan dit nu ook sneller ?
Siem Reap was tot nu toe mijn enige uitstap in Cambodja en daarom kan ik spijtig genoeg geen oordeel vellen over Sihanoukville.
Wel is te merken dat Cambodja jaren onder Frans bewind gestaan heeft ( ook de naam “Sihanoukville” waarin het Franse “Ville” of stad staat verwijst naar die invloed).
Men rijdt er ook rechts , en ook het eten – vooral het ontbijt in het hotel – is meer Europees of Frans geïnspireerd. Vele gebouwen ook.
Of Sihanoukville een goede optie is laat ik in het midden. Misschien kun je bij een volgend bezoek je oordeel over Cambodja en Sihanoukville updaten en een beslissing nemen.
Alleszins lijkt mij dat Thailand met de huidige politiek meer en meer toeristen gaat verliezen aan de omringende landen.
Sihanoukville:
hoe lang is het geleden dat je daar was? Moet lang geleden zijn als er maar 50.000 bezoekers per jaar kwamen in Angkor Wat. Ga eens kijken op het internet hoe Sihanoukville er nu uitziet: je zal het totaal niet meer herkennen. Een wildgroei aan casino’s en hotels met allen als eigenaars en personeel: CHINEZEN. De meeste buitenlandse mensen welke er woonden zijn reeds verdwenen. Ook de meeste goede buitenlandse restaurants welke in Si’Ville te vinden waren zijn verdwenen met als reden dat de Westerlingen er omzeggens niet meer komen….Sihanoukville dat is nu Klein China.
De weg van Phnom Phen naar Siville is intussen wel vernieuwd en stukken beter maar je moet nog steeds rekenen op 5-6 uur reistijd per bus. Per taxi gaat het sneller maar zal je tussen de 100 en 150USD kosten.
Indien je naar Cambodja wil: hou dan rekening met de toelatingsvoorwaarden welke geeist worden: garantiebedrag bij aankomst, 14d quarantaine in hotel, coronatesten ….of het allemaal interessant is moet je zelf maar uitmaken.
Ja beste Jan,
Je kunt de Ned documentaires bekijken op Youtube: “Chinezen in Sikanoukville”
Het is, voor diegenen die ‘t vissersdorpje kenden, ‘n ramp geworden.
Fietsend ben ik er geweest en ervan genoten.
Nu is het in bezit genomen door Chinezen die alles exploiteren, met oa 15 casino’s.
Jammer, wéér ‘n droom minder.
Sihanoukville heeft ook een Cambodjaanse naam: ‘Kampong Som’.
Je laat er beter niet merken dat je het Frans geliefd bent daar de Cambodjaanse bewoners, die er nog zijn in Sihanoukville de Fransen niet echt in hun hart droegen…..
Met de taxi van PP naar sihanoukville kost 60-65 USD, meerdere keren gedaan.
Dat het gezicht van die boekverkoper betrok, kan een reden hebben: je wilde het boek niet, dus waarom gaf je hem toch geld, hij was toch geen bedelaar? Een armoedzaaier? Misschien gaf je hem dat gevoel.Denk je eens in in zijn plaats (wat vanuit onze volgevreten cultuur zeer moeilijk is, je moet daarvoor eigenlijk zelf aan lager wal raken).
Voor mij was ook het stripverhaal van De Rode ridder ook echt de trigger om in Angkor en omgeving te bezoeken in 1980. Ondertussen al twee keer terug geweest met vrienden.
Drie dagen met dezelfde tuctuc man gaf ook een zeer geslaagde aflevering, een aanrader.