Je maakt van alles mee in Thailand (77)
Elke week komt er wel een Nederlander of Belg te overlijden in Thailand. Gelukkig is het een behoorlijk grote groep, zodat de keren, dat je bij een overlijdensgeval betrokken raakt gelukkig beperkt blijft. Maar wat als het een landgenoot betreft, die bij je in de buurt woont of in hetzelfde dorp woont. Het overkwam Adri, die er in 2017 een verhaal over schreef.
Dit is het verhaal van Adri.
De Farang is dood
Hij is dood. De farang, die al zo’n 10 jaar in ons dorp woonde, is ruim een week geleden overleden in het streekziekenhuis. Hij was de zonderling in ons dorp. Elke keer als ik weer in ‘t dorp neerstreek dronk ik af en toe in de middag een glaasje bier met hem en we speelden soms schaak.
Hij dronk echter geen bier, maar die zelfgestookte Thaise whisky, je reinste vergif. Vele malen heb ik hem gewaarschuwd die rotzooi niet te drinken. Maar de man luisterde naar niemand. Hij was aan de zelfkant van het leven geraakt. Ik weet niet waardoor. Hij was ook al 10 jaar illegaal hier en de politie gedoogde dat.
Half september kreeg ik bericht dat het niet goed met hem ging. Hij was naar het ziekenhuis gebracht waar hij evenzo vrolijk weer uit wegliep en naar huis strompelde. Toen ik een paar weken geleden arriveerde, was hij er erg slecht aan toe. Toen liet hij zich wel opnemen. Levercirrose in ver gevorderd stadium. Vanuit de kliniek in ons dorp is hij vervoerd naar het streekziekenhuis. Daar overleed hij binnen een dag.
Ik had inmiddels een paar dagen eerder zijn moeder opgebeld om haar het trieste nieuws van haar zoon te vertellen. Ik heb hem nog even met haar laten praten…”Het gaat goed met mij”, was zijn antwoord op de vraag hoe het met hem ging.
En wat nu? We zaten met twee fikse rekeningen van de twee ziekenhuizen! Samen met een andere farang gingen wij op zoek in zijn huis naar … ja, naar wat? Voordat hij overleed had hij ons wel de sleutel gegeven. Het huis was vreselijk smerig, zoiets als de stallen van Augius. Uiteindelijk vonden we een bankpas met bankboekje en wat cash. Met deze cash hebben we het ene ziekenhuis betaald en het andere ziekenhuis zou zijn moeder betalen. In het ziekenhuis moesten natuurlijk allerlei formaliteiten afgehandeld worden. Normaal gesproken doet zo’n ziekenhuis dat, maar hier blijkbaar niet. We zijn bij de politie geweest met de verklaring van overlijden en we hebben de ambassade gebeld. Ook hebben wij het overlijden moeten melden aan de lokale autoriteiten.
Bij de bank bleek dat er zo’n 30.000 baht op zijn rekening stond. Wij wilden ervoor zorgen dat dat geld bij zijn moeder kwam. De ambassade vertelde ons, dat dat via een advocaat en de rechtbank moest. De advocaat, die ik hierover om raad vroeg, vertelde mij dat dat meer dan 60.000 baht zou gaan kosten!! Geen optie dus. Als we een pincode hadden gehad, zouden we het zo met de bank kunnen regelen, maar geen pincode! Wat nu?
Inmiddels is er een brief van zijn moeder onderweg naar de ambassade met de bevestiging dat haar zoon in Thailand gecremeerd wilde worden. We verwachten volgende week groenlicht van de ambassade voor de crematie. Maar of we ooit het geld van de man op zijn moeders rekening zullen krijgen….. is maar de vraag.
Naschrift redactie: als Adri zijn verhaal hier weer leest, kan hij wellicht reageren en ons vertellen wat er daarna gebeurd is.
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Leven in Thailand23 november 2024Het Thaise eergevoel (lezersinzending)
Gezondheid23 november 2024Vraag aan huisarts Maarten:
Belasting Nederland23 november 2024Thailand belasting vraag: Belastingzaken bij emigratie naar Thailand overzichtelijk uitgelegd?
Immigratie infobrief22 november 2024TB Immigration Infobrief Nr 056/24: Airport Don Muang – Binnenkomst op Visa exemption
De crematie zal toch ook geld kosten. Dus ik denk niet dat het gehele bedrag bij zijn moeder, als dat al lukt,
terecht zal komen. Ik ben benieuwd naar de afloop.
Triestig verhaal,maar loozers hebt ge overal.Maar goed dat er strenge wetten zijn in Thailand voor de gepensioneerden daar willen blijven.Het zou anders maar een zootje worden denk ik.
Ik weet niet of hij een loser was.
Hij heeft zijn leven geleefd zoals hij dat blijkbaar wilde.
Hij zou een loser zijn geweest, als hij was opgepakt en uitgezet.
Dat het vrijgeven van het geld 60 k baht zou kosten komt mij vreemd voor. Ik heb na het overlijden van een NL-er zoiets meegemaakt en het was met een paar duizend baht voor advocaat en griffierecht klaar. Het ging om meer dan 4 ton baht.
Toen een USA-er overleed en de ziekenhuisnota betaald moest worden bleek de pincode onvindbaar. Maar het ziekenhuis kon wel die pinpas door de machine halen en de rekening werd betaald.
Maar this is Thailand; het kan morgen en/of elders anders zijn…
Als ik dit verhaal zo lees krijg ik het gevoel dat het Boedddhistiese idee van mededogen ook in de farangs is geland.
Dit vind ik mooi, ook dat de politie hemn gedoogde.
Farangs en Boedhas, maar vooral mensenloiefde: Dankbaarheid, ja dankbaarheid!
Ik ben net terug uit Hua Hin van waar ik, door de weduwe van een een onlangs overleden Belg, een oproep kreeg om de administratieve zaken met de Belgische pensioen- en belastingdiensten te regelen. Het is ook zo een schrijnende zaak, waar ik tot mijn grote verbazing, mee te maken kreeg. Dit zal niet in een twee drie opgelost zijn. Vandaar, ik ga eerst de administratie regelen, dit is het meest dringend, en pas daarna mogelijk het verhaal voor TB schrijven, daar het tevens een waarschuwing is voor mensen welke naar Thailand, of waar dan ook, gaan wonen en, om welke reden dan ook, geen verder contact willen onderhouden met hun landgenoten. Gelukkig voor de weduwe is er iemand, ook een lezer van TB, die haar de raad gaf om met mij contact op te nemen. Mensen willen wel helpen maar vaak kunnen ze het gewoonweg niet. Ze geraken niet wijs uit de administratieve mallemolen, welke niet enkel in Thailand, maar ook in ons eigen thuisland heel complex is.
Lung Addie, chapeau voor jouw inzet!
Ondertussen, 2 jaar later is deze zaak volledig rond. Het tegoed bij de Thaise bank is uiteindelijk vrijgegeven aan de weduwe. Daar is heel wat werk rond geweest. De bank weigerde, in eerste instantie, uit te betalen..
Hoe ging ik te werk:
– de bank vroeg een bewijs dat zij de ENIGE erfgename was. Dat was ze NIET daar er in Belgie een dochter was, welke, vogens Belgisch recht, ook erfgenaam is en dus aanspraah hon maken op haar vadersdeel..
Ook in Belgie was er een som bij een Belgische bank.
– Eerst, op vraag van, zowel de Belgische als de Thaise bank, een officieel bewijs van erfopvolging aangevraagd.
– daarna een wederzijdse overeenkomst waarin verklaard werd dat de Thaise weduwe afstand deed van deze rechten in Belgie, net als de Belgische dochter een overeenkomst tekende dat zij afstnd deed van haar rechten op de Thaise tegoeden. Beide bedragen waren grosso mode gelijk.
– In Belgie werd het tegoed reeds na twee weken, na het afleveren van deze verklaring, aan de dochter uitbetaald.
– in Thailand moest het via de rechtbank. Een advocaat, na een paar verschillende raadplegingen, vroeg idd 60.000THB voor de afhandeling. Dat lijkt zo een beetje standaardprijs te zijn. Op die manier was het sop de kool niet waard daar het om geen echt groot bedrag ging.
– uiteindelijk ben ik er achter gekomen dat,, ook in Thailand, een PRO DEO advocaat bestaat. Heb er zo een gevondn welke de zaak behartigde.
– Verleden maand. op 27/2 volgde de uitspraak van de rechtbank en werd het tegoed, bij de Thaise bank, aan de weduwe toegekend. Dit was 5 maand na de inleiding van de procedure.
,
Als het aan mij ligt dan zou een testament een van de voorwaarden mogen zijn bij een Non-O visa.