Je maakt van alles mee in Thailand (74)

Als u ergens in Thailand en dan vooral in of rondom Udon Thani een felgele Hummer H1 terreinwagen ziet rijden, is het zeer waarschijnlijk bloglezer Pieter Dirk Smit. Zijn hobby is auto’s, auto’s en nog eens auto’s.

Lees zijn verhaal hoe hij met deze liefhebberij verder heeft ontwikkeld in Thailand en er veel plezier aan beleeft.

In Thailand kon ik mijn gedroomde hobby waarmaken

Vroeger al, wat klinkt dit oud, was ik als kind stapelgek op auto’s. Toen waren ze nog allemaal van hetzelfde merk, namelijk Dinky Toys. Na het behalen van mijn rijbewijs kwam het probleem, een ander merk uitkiezen. Zo ook in Thailand.

Het viel mij twaalf jaar geleden op, dat toen ook vele merken dezelfde carrosserie en uiterlijk hadden en het leek voor mij persoonlijk wel op dertien in een dozijn. Gezien de verkeersregels in Thailand, heb ik toen besloten eerst maar eens een kleine derdehandsauto aan te schaffen.

Ik vergeleek de aankoopprijzen met Nederland en toen schrok ik er hier wel van. Niet normaal wat ze hier in Thailand voor een gebruikte auto vragen. Dit scheelt zeker de helft en meer met Nederland. Maar daarentegen was het rijden weer veel goedkoper gezien de wegenbelasting en de keuring en onderhoud/reparatiekosten. Ik deed rijervaring op en wist al snel dat dit niet te vergelijken was met Amsterdam. Scooters en tuktuks hadden hun eigen wetten leek het wel. Sommige bestuurders hadden kennelijk nog nooit van een richtingaanwijzer gehoord. De wet van de jungle en de wet van de sterkste.

Na probleemloos zeven maanden in men Daihatsu Cuore gereden te hebben, kreeg ik van mijn Vietnamese zwager een tip over een oude US militaire Jeep, die bij hem in zijn bedrijf in onderhoud was. Ik zag de foto op zijn telefoon en was direct verkocht! Wat is er mooier dat in een tropisch land, open en vrij te rijden! Na een proefrit met de Duitse eigenaar was ik om en kocht de Jeep binnen vijf minuten. Mijn vrouw vroeg mij: “Wat moet je nu met twee auto’s?” Ik had er zeven maanden geleden 75.000 Baht voor betaald en zag dit maar als afschrijving, omdat we er zeven maanden heel veel plezier van hebben gehad.

Maar thuisgekomen hoorde mijn toenmalig buurman, dat we een Jeep hadden gekocht en hij vertelde, dat zijn nichtje nog een goede auto zocht. Mijn vrouw nam het gesprek over omdat ik toen nog geen Thais sprak en ze vertelde me binnen 5 minuten: “Have the car sold to the neighbor”. Verkocht aan de buurman? Dan heeft ze hem zeker weggegeven? Maar nee, verkocht voor hetzelfde geld, als dat ik er zeven maanden geleden voor had betaald. Ik was stomverbaasd en moest lachen.

Met de Jeep rijden was een zeer leuke ervaring, we genoten er optimaal van! Bij wegcontroles sprongen de agenten in de houding en salueerden. Iedereen moest stoppen en wij konden ongehinderd doorrijden. En dat met een witte farang achter het stuur. Ik hield van mijn Jeep. Dit was dan ook de beste koop sinds jaren en ik liet mijn Jeep helemaal door bedrijven opknappen en verfraaien.

Maar….. een kleine paar maanden later zag ik een klassieke Ford Capri te koop staan. Dat waren nog eens tijden! Met de wetenschap, dat ik nu adressen had die de auto naar mijn smaak konden opknappen, kocht ik ook de Capri. Ik kon er lekker op los fantaseren. Het heeft in totaal twee jaar geduurd dat de auto een totaal nieuwe metamorfose kreeg. Alle denkbare snufjes heb ik er in laten maken door drie autobedrijven in Udon Thani en de auto was uiteindelijk een kruising geworden tussen een Lamborghini Miura en Ferrari 308. Het was daarmee de enige auto in de wereld. Natuurlijk was dit in Nederland totaal ondenkbaar geweest. Ik rijd er nog dagelijks in en ondervind er hier ook heel veel plezier van!

Het is een tweedeurs dus valt deze auto ook in de laagste wegenbelastingklasse. Dit is in het totaal met verplichte verzekering en jaarlijkse verplichte keuring, nog geen 100 Euro.

Mijn hobby van vroegere tijden kwam in mij weer naar boven! Ook al waren dit geen Dinky Toys, mijn jeugd herrees. Ik liet bij mijn huis een carport plaatsen, waar vier auto’s onder konden staan en ging op zoek naar auto’s, die je maar sporadisch hebt in Thailand, omdat ik niet de man ben voor normale koekblikken.

Het zoeken was moeilijk en ik werd doodgegooid met alle bekende Aziatische merken. Dus… wat doe je dan als liefhebber? Dan laat je zelf maar een auto maken. Zogezegd zo gedaan. En toen was men keuze snel gemaakt, namelijk The King of the Road, oftewel de Hummer H1 Alpha Luxury Junior Open Hard Top. Ik heb toen alles opgevraagd bij Hummer en mijn huiswerk grondig gemaakt. Met mijn ideeën naar een vakman gestapt en daar in het Engels mijn droom geparkeerd.

Ook die vakman (Kawin) had zin in deze uitdaging en nam mijn idee graag ter harte. En zo werd mijn droom realiteit. Na 18 maanden stond mijn gele H1 voor mijn deur. Helemaal zoals ik hem in mij hoofd had. Prachtig! De uitvoering helemaal in zink en van binnen net een vliegtuig met meters en klokken enz, enz.

Nu, jaren later, zie ik op verschillende internetsites in Thailand soms een Hummer te koop staan maar dit is de H3 uitvoering en dit is niet mijn auto. Met prijzen waar je wel even van opkijkt, namelijk 3.500.000 Baht.

Heb mijn oude vertrouwde Jeep, die we bijna acht jaar gehad hebben dan ook met tranen in mijn ogen weer verkocht, en heb bij sommige Nederlanders de naam autohandelaar.

Maar we zien allemaal dat ook de handel hier op zijn rug ligt en dit is volgens mij wereldwijd het geval. Ook in Thailand kost een auto geld. En als je een auto jaren hebt, dan ben je wel een hele slechte handelaar. Mijn vrouw en ik rijden met alle tevredenheid in onze vier auto’s en weet wel beter. Raar… dat sommigen je geen hobby gunnen. Natuurlijk is een geelkleurige Hummer H1 dan ook een auto waar je heel veel aandacht mee trekt. Het grote voordeel is dan ook, dat je er met 10 personen in kunt zitten en daar we jaarlijks veel mensen uit Nederland over krijgen, kunnen we samen op pad.

Bij de verkoop van mijn Jeep, kwam er weer ruimte vrij in de carport. Dus maar weer op zoek om deze lege plaats op te vullen. Ik had mijn zinnen gezet op een cabrio, maar ook de prijzen hiervoor zijn bijna niet te betalen. Bijna gekkenwerk, wat ze voor een speciale auto vragen. Dus heb ik met tranen in mijn ogen mijn Harley Davidson erop ingeruild. Daar heb ik soms nog wel spijt van! Mijn carport is weer opgevuld. In Nederland had dit nooit gekund met die prijzen, die ze daar hanteren.

In Thailand kun je dus vier auto’s bezitten. En daarmee is mijn oude jeugdhobby weer werkelijkheid geworden. Jammer genoeg moet ik nu weer wat afstoten, omdat we ons huis gaan verkopen en nooit zoveel grond meer terug zullen krijgen voor de autostalling.