Je maakt van alles mee in Thailand (64)

In een eerder verhaal in deze serie vertelde bloglezer en –schrijver Dick Koger over zijn vriend Dolf Ricks. Met hem heeft Dick in de jaren tachtig/negentig vele trips in Thailand gemaakt waarover hij verhalen heeft geschreven voor de Nieuwsbrief van de Nederlandse Vereniging Thailand in Pattaya.

Vandaag het verhaal over een bezoek aan Ban Muang in Yasaton.

Bezoek aan een dorp

We gaan naar het dorp waar het personeel van Dolf Riks Restaurant vandaan komt, Ban Muang, dat veertig kilometer van Yasothon verwijderd is. Bij aankomst lijkt het huis leeg, maar van achter komt een korte dikke man, die sprekend op Bue, de chef-kok, lijkt, maar waarvan ik later een ingewikkeld verhaal hoor, dat het niet zijn echte vader zou zijn.

Geen probleem, want ook zijn moeder is kort en dik. Bovendien de ernst zelve, want ze is, of voelt zich, ziek. Wij pakken uit, nu nog hoofdzakelijk drank, en de vader van Bue gaat het dorp in, om onze komst te verkondigen.

Langzamerhand stroomt het erf vol met vaders en moeders van obers, koks en schoonmakers. Dolf kent ze allen en allen kennen Dolf. De hartelijkheid is ontroerend. Enige mensen gaan weg om op onze kosten een varken te kopen. Thia, een goede vriend, weet dat ik het beest niet eet, als ik gezien heb hoe het gedood wordt. Hij neemt dus mijn fototoestel mee om het me achteraf te laten zien. Als het gigantische beest geroosterd is, wordt het op een kruiwagen het erf opgedragen. Hier wordt het gevild en in stukken gesneden. Er zijn inmiddels zo’n honderd mensen aanwezig. Terwijl de mannen met het varken bezig zijn, maken de vrouwen een bloemstuk op een bodem van gevlochten bananenbladeren. Dit is voor later op de avond.

Wij, dat zijn Lien, de zus van Dolf en Kees, haar echtgenoot en ikzelf. Dolf en ik eten hoofdzakelijk saté en spareribs. Heerlijk. Ik drink veel, maar niet te veel, Mekong. Als de ergste honger gestild is begint er een plechtigheid. Het bloemstuk staat midden op tafel en ernaast neemt een man plaats die met een welluidende stem begint te bidden. Ongetwijfeld vraagt hij Boeddha goed voor ons te willen zijn. Dezelfde klanken worden vaak herhaald. Het is dus, vermoedelijk, een gebed met een vaststaande tekst. Als de man klaar is komen er katoenen touwtjes op tafel en elk van de aanwezigen bindt de gasten een touwtje om één van de polsen. Dat wordt dus een enorme bos. Die touwtjes brengen geluk.

Daarna worden de geschenken uitgedeeld. Voor elk van ons vieren een kussentje, een lange smalle lap van katoen voor om het middel of om het hoofd en een deken tegen de avondlijke kou. Alles eigen fabricaat. Bue’s moeder geeft mij de deken met een plechtigheid, waarbij ik me nauwelijks weet te gedragen. Ik mompel dus ‘lekker warm’ in het Thais. De rest van de avond heb ik de deken niet meer af durven leggen.

Dan komt er muziek. Live. Later worden versterkers aangevoerd. We moeten dansen. De Isaanse dans. Dus alleen maar mooie bewegingen maken met de handen en de knieën. Mannen en vrouwen, jongens en meisjes, doen dit op dezelfde sierlijke wijze. De vier gasten doen het wat stijfjes na. Ik zou het helemaal niet doen, maar drank doet wonderen. Het is pas negen uur, als we vertrekken, maar voor ons gevoel zijn we uren bezig geweest.

De volgende morgen weer bijtijds op. Geen ontbijt. Weer terug naar Ban Muang. Hadden wij gisteren het varken aangeboden, nu biedt het dorp ons vis aan. Midden in een rijstveld is een vijver uitgegraven en daarin is kennelijk vis uitgezet. Omdat ze het water te koud vinden, om er in te gaan, vindt de visvangst op zeer originele wijze plaats. Met behulp van een irrigatiemotor wordt de vijver leeggezogen. Alle mannen verdwijnen nu in de kuil en door in de modder te wroeten, sporen ze de vis op. Kleine sardineachtige visjes tot knapen van zestig centimeter. Zowel pladook, een heerlijke vissoort die ik niet kan omschrijven, als paling.

Bovengronds worden de vissen met de hand gedood, door de hals te breken. Vervolgens een bamboestok door zijn bast en rechtop bij een vuurtje te roosteren geplaatst. Verser kan niet. Er zijn weer tientallen mensen aanwezig. Ieder eet en drinkt vrolijk. Als alle vis op is, gaan we weer naar huis.