Je maakt van alles mee in Thailand (61)
Weer een nieuwe aflevering van een serie verhalen, waarin verteld wordt hoe Thailand liefhebbers iets bijzonders, grappigs, merkwaardigs, ontroerends, vreemds of gewoons in Thailand hebben meegemaakt.
Als u ook een ervaring met ons en de bloglezers wilt delen, stuur dan een bericht met eventueel een door uzelf gemaakte foto naar de redactie via het contactformulier.
Vandaag droomt Vlaamse Michel weg bij herinneringen aan hoe hij als “snotter” zijn eerste aardrijkskundelessen kreeg, een prachtig verhaal!
Thaise vlaggen en Nederlandse strijkplanken
Profijtig slurpend van een frisse Singha op een terrasje in Hua Hin en nog nagenietend van een deugddoende massage, zie ik een Thaise vlag wapperen en droom ik even weg naar mijn zoete kinderjaren.
Elk zichzelf respecterend land heeft ergens wel een tomeloze band met een symbool. Meestal is een eigen vlag de meest gebruikte vorm om op speciale gelegenheden zijn begeestering te tonen voor zijn land.
Ik herinner mij nog levendig, dat ik als kleine snaak mijn drinkgeld steevast gebruikte om een kauwgom te draaien vanuit zo een ouderwets rood apparaat. Voor 1 Belgische frank kwam niet alleen het veelkleurig kauwgombolletje eruit, maar kreeg je uit een magische schuif nog een foto met info bij van een voetballer of…..van een kleurrijke vlag uit één of ander exotisch land.
Heerlijk die verzameling, die uiteindelijk mij eerste lessen aardrijkskunde bleken te zijn. Ik kon de landen na een poosje allemaal zonder aarzeling opnoemen. Het was de nog de tijd dat Korea op de 38ste breedtegraad gescheiden werd door Russen en Amerikanen. Ik wist precies te vertellen aan mijn makkers dat de vlag van Noord-Korea (volgens vader zaliger “de slechte”) deze met de rode ster was, en dat Zuid-Korea een yin-yang symbool in het midden had.
Heerlijk om aan vriendjes te kunnen pochen, dat de vlag van Joegoslavië blauw-wit-rood met rode ster was, en niet blauw-rood-blauw met rode ster zoals Noord-Korea. En dat onze Belgische vlag verticaal zwart-geel-rood was en de fanatieke Duitsers het horizontaal op zwart-rood-geel hielden. Ik was toen een “snotter” van een jaar of 8 (voor de Nederlandse vrienden is dit het Westvlaams dialect voor “kleine jongen”) en het zou nog 30 jaar duren alvorens ik het eerst voet aan wal zette in Bangkok.
En toch was er één prentje die ik vertroetelde: de Thaise vlag! De vlag met die witte olifant (koninklijk symbool) in een Chakra (boeddhistisch symbool) met zijn rood-wit-blauwe strepen trok mij als 8-jarige reeds aan als een zwerm bijen op een honingraat. Zelfs bij het uitwisselen van “dubbels” op school weigerde ik steevast mijn Thaise vlag te wisselen voor pakweg drie andere vlaggen… of de foto’s van drie Club Brugge spelers, laat staan voor zes Anderlecht – nekken.
Nee, Thailand kregen ze niet, zelfs niet toen ik tot mijn verbijstering plots een knalgele kauwgom draaide waarbij een andere vlag van Thailand uit de gleuf kwam. Ik was helemaal van streek: weg olifant; alleen nog strepen in rood-wit-dubbel blauw-wit-rood.
Vaders encyclopedie van Elsevier bracht de verlichting. Die informeerde mij, dat een geliefd personeelslid van koning Rama IV ooit bij een overstroming de Thaise vlag (die toen nog Thong Trairong = driekleurige vlag in rood-wit-blauw was), omgekeerd had opgehangen. Normaal moest deze vaderlandse heiligschennis tot de terechtstelling leiden van de ongelukkige, maar de koning voerde een nieuwe vlag in als symbool met dubbele blauwe streep zodat die, zelfs omgekeerd, nog juist werd opgehangen.
Ondertussen verblijf ik sinds 25 jaar elke winter in Thailand, en tot mijn allergrootste verbazing vind ik onlangs een foto van een hoogbegaafde en welstellende Nederlander, die zo bezeten is van Thailand en vlagvertoon, dat hij zelfs zijn huis denkt te moeten bevlaggen in de drie kleuren bij de komst van een edele dame.
Maar ook zijn veelkleurige broeken op de strijktafels schikt hij zo nauwkeurig dat ze de Thaise vlag nabootsen. Of zou het toch over de vlag van “over de Moerdijk” gaan? Misschien is het wel het werk van één van zijn vele Thaise “poetsvrouwen” die hem het strijk- en stijfwerk van zijn broeken uit handen neemt, en op die manier hulde willen brengen aan hun en zijn land.
In hoeverre, en hoeveel “Ladydrinks” daarvoor betaald worden, laat ik in het midden van de dubbele blauwe streep. Ik koester dan ook de foto zoals die eenvoudige kauwgomfoto van vroeger.
Thailand en Nederland: klein verschil als het over vlagkleuren gaat, maar o zo lief voor elkaar.
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Lezersinzending17 december 2024Te koop van een lezer: twee unieke percelen bouwgrond (Don Sae-Phimai-)
Golf17 december 2024Golfclub fitting (lezersinzending)
Visumvraag17 december 2024Thailand Visa vraag Nr 225/24: TM86 formulier bij omzetten van Tourist naar Non-immigrant O- Visumvraag17 december 2024Thailand Visa vraag Nr 224/24: Kan ik meerdere malen per jaar naar Thailand op Visa exemption?
Ik kwam in mijn werkzame leven veel op buitenlandse schepen. Met trots zag ik altijd de Nederlandse vlag hangen in de mast boven de scheepsbrug . Ook wel eens op zijn kop. Daar attendeerde ik de Kapitein op. Met natuurlijk met de mededeling dat het een belediging was voor de Nederlandse staat. Meteen werd er actie ondernomen en werd de vlag omgedraaid. De Kapitein was blij dit dit verder geen problemen opleverde.Bij vertrek stond dan een heerlijke fles klaar.
Bij wijze van grapje zeg ik soms wel eens dat in Thailand alles gekopieerd word.
Ze hebben zelfs de Nederlandse vlag genomen en die dubbel gekopieerd. 🙂
Ja Singtoo, klopt.
Omdat ik veel fiets wil ik hebben dat ik al fietsend opval, voor m’n eigen veiligheid.
Daarom heb ik ‘n Brabants vlaggetje achterop m’n fiets naast de Thaise.
Ik verlies ze regelmatig, maar omdat ik ‘n grote Thaise vlag doormidden, en 2 keer in de lengte heb geknipt, heb ik 5 extra exemplaren. Heeft niks te maken met onze zuinigheid! Wèl Brabantse inventiviteit.
Mooi verhaal. Ik was op de wereldtentoonstelling van ’58 in Brussel als 8/9-jarige en buiten de paviljoenen van Frankrijk, Amerika, Rusland en Irak met die iconische loshangende betonnen zuil in gewapend beton, was ik zeer onder de indruk van het paviljoen van het land Siam dat ik natuurlijk niet kende. We gingen er voorbij op de terugweg naar huis, dus nooit binnen bezocht, maar vanop straatniveau kon ik achteraan buiten danseressen zien in indigo kleuren en zijden veelkleurige kledingstukken en die dansten op een rare soort muziek met hele lange gouden vingernagels. Dit in combinatie met een prachtige donkerbruine huid en zwart haar maakte dat op mij een onuitwisbare indruk die ik nooit zal vergeten.
Jaaaaaren later toen ik zelfs Thailand al bezocht had viel mijne “frank”. Toen pas besefte ik pas dat dit het paviljoen van Thailand moest geweest zijn en mijn voorkeur voor dat donkerbruine “velletje” en dat zwart haar is nog steeds gebleven haha! .
Als in nederland geboren français vind ik mijzelf terug in de Thaise vaandel…
Denk dat ik die man van het vlagvertoon ken. Lijkt mij een eerbetoon aan zijn buitenlandse hoge gasten als die bij hem op bezoek komen. Zal hij echt niet voor iedereen doen! Dat hij zelfs zijn broeken onberispelijk strijkt en daarbij ook de kleuren rood, wit en blauw netjes rangschikt toont van goede smaak. Blijkbaar is hij toch ietwat Republikeins ingesteld want de kleur oranje ontbreekt. Zal wel een Zuid Nederlander zijn. Gaat tijd worden dat de Zuidelijke Nederlanden samen met de Vlamingen één apart land worden met daarbij tevens de fusie van PSV met Club Brugge. Nog wel even nadenken over de clubkleuren.