Je maakt van alles mee in Thailand (57)

Je gaat naar Thailand met vakantie en komt in een bar een dame tegen, waarmee je een drankje drinkt en die vervolgens de hele vakantie in je gezelschap blijft. En…, zoals Keespattaya zelf zegt, van het een komt het ander. Een romance is geboren.

Hoe dat verder ging en uiteindelijk ten einde kwam, vertelt Keespattaya in onderstaand verhaal.

Mijn romance met Maliwan

Ik kom vanaf 1989 in Thailand, en nadat ik in 1991 Pattaya bezocht had, raakte ik verslaafd aan deze stad. Inmiddels heb ik Thailand wel 80 keer bezocht. Na het korte bezoek in 1989 van 4 dagen Bangkok, vooraf aan een rondreis Indonesië, besloten een vriend en ik om in 1990 een rondreis door Thailand te maken. Toen gingen we ook naar de Isaan. Dat was voorlopig voor het laatst.

In juni 1996 ging ik weer eens alleen naar Pattaya. Dat was dan meestal een 17-daagse reis. Ik was inmiddels al een behoorlijk aantal keren in Pattaya geweest en was ook toen van plan om er weer een gezellige 2 weken van te maken.

Toevallig was er toen ook een fotograaf uit Breda in Pattaya, die ik al vaker had ontmoet. De tweede dag vroeg hij aan mij om een biertje te gaan drinken bij de Wunder Bar (dat later “We are the World” heette en inmiddels ”Lisa on the Beach”) Ik had er eigenlijk geen zin in, want bij die bar zaten voornamelijk Duitsers te drinken, maar om hem een plezier te doen ging ik met hem en zijn Thaise vriendin mee.

Toen we aan de bar gingen zitten viel mijn oog meteen op een wel heel erg mooie dame. Lek was haar naam. Ze sprak geen woord Engels en de mamasan wilde al komen vertalen, maar ik sprak haar aan in mijn beste Thai. Ze zei, dat ze een uur geleden in Pattaya aangekomen was. Ja ja meid, en ik ben voor het eerst in Thailand, dacht ik. Maar er was al snel een klik, en niet veel later zat ze aan een fles Heineken en ik aan de Singha. Het vervolg laat zich raden, van het een kwam het andere en Lek ging met mij mee.

De volgende ochtend vroeg ik waar ze in Pattaya sliep. Ze huurde een kamertje in Pattaya Klang. Op mijn vraag of ze interesse had om met mij 2 weken op te trekken antwoordde ze positief. Dus samen naar Klang en op haar kamer bleek, dat ze inderdaad nog maar net in Pattaya was. Alles paste in 1 weekendtas. Ze sliep op de grond en de verhuurder had haar een ventilator verhuurd.

Die 2 weken heel veel gedaan rondom Pattaya. B, de fotograaf, ging met zijn vriendin en ons veel fotograferen in de omgeving. In die tijd was men juist begonnen met de Buddha Mountain. In de avond gingen we vaak naar Malibu in Soi Postoffice. Het was me al snel duidelijk dat ze echt voor het eerst in Pattaya was. Mijn band met Lek, die met haar echte naam Maliwan heette, werd steeds hechter. Maar ze vond Pattaya toch iets te “ruig” voor haar. Ze ging na mijn vakantie weer terug naar Khon Kaen zei ze. Maar we zouden contact houden.

In die tijd ging dat nog per post. Ik schreef haar in het Engels, wat zij liet vertalen en zij schreef mij in het Thais, wat ik liet vertalen door de vrouw van een vriend van mij. Ook schreef ik een brief naar de Nederlandse ambassade in Thailand met de vraag waar wij aan moesten voldoen om haar voor 3 maanden naar Nederland te laten komen. Ik kreeg keurig antwoord van de ambassade.

Toch verwaterde het contact. In 1997 ging ik weer terug naar Thailand. Toch weer contact gezocht met Maliwan, die echter 2 weken Pattaya duidelijk niet zag zitten en ik zag me niet zo snel naar KhonKaen gaan. Dus besloten we, dat Maliwan naar Pattaya zou komen en dat we dan samen met het vliegtuig naar Khon Kaen zouden gaan. Ik logeerde toentertijd altijd in het Sunbeam in Soi 8 en ja hoor, toen ik daar aankwam zat Maliwan al op me te wachten.

Bij J.K. Travel een ticket naar Khon Kaen geboekt en daar gingen we. Op Don Muang moest er nog wel bij McDonalds gegeten worden en bovendien frietjes meegenomen worden voor haar dochtertje. Maliwan had voor ons het Charoen Thani Hotel geregeld. Nadat we aangekomen waren vroeg ze om geld om een auto te huren. Niet veel later kwam ze met een auto terug. Ik vroeg aan haar of ze dan inderdaad een rijbewijs had. “Nee,” zei ze, “maar de politie kent mij! Ik rij vaak in de pick-up van mijn zus om de inkopen op te halen.”  Haar zus bleek een supermarkt te hebben bij het centrale busstation in Khon Kaen. Daar samen heen en met zusje kennisgemaakt. Maliwan kon meteen aan de slag om te helpen, want het was druk. Zusje was overigens zelfs nog mooier dan Maliwan.

De volgende dag gingen we naar haar ouders en haar dochtertje Nongsaay van 2 jaar oud. Ze woonden iets ten noorden van Khonkaen in Khuanubonrat, direct aan het Ubonrat stuwmeer. Haar vader was op de boerderij aan het werk bij de eenden en moeder lag in een hangmat op een betelnoot te knauwen. We zijn ook nog een paar kilometer verder aan het stuwmeer geweest, waar een leuk strand was. Hier ging ik met Maliwan en 2 vriendinnen van haar heen. Heel erg druk, maar ik was de enige farang. Natuurlijk volop eten en drinken.

Tijdens een van de laatste dagen gebeurde er nog iets vervelends. Midden in de nacht ging de telefoon. Maliwan schrok enorm en ging meteen weg. Haar zusje had een auto-ongeluk gehad en lag in het ziekenhuis. Ik ben toen met haar meegegaan naar het ziekenhuis. In niets te vergelijken met een Nederlands ziekenhuis. Toen we aan het bed van zusje zaten kwamen er diverse verkopers van allerlei etenswaren langs.

Natuurlijk hadden we het er ook vaak over dat Maliwan met mij naar Nederland zou gaan. Eigenlijk had ik dit al opgegeven, totdat plots in 1999 ze tegen mij zei dat ze met me mee wilde naar Nederland. Dat was tijdens een vakantie in Pattaya. Ik had Maliwan overgehaald om toch nog eens samen met mij naar Pattaya te gaan. Op stel en sprong moest er plots een paspoort voor haar gemaakt worden. Toen dit na 1 week voor elkaar was moest er voor haar een visum geregeld worden bij de Nederlandse ambassade. Dus samen met haar naar Bangkok, waar we niet bepaald vriendelijk werden ontvangen. Je hoorde ze denken: daar heb je er weer een die tijdens zijn vakantie verliefd is geworden. Dit veranderde toen ze in mijn papieren mijn brief van 1996 vonden, waaruit bleek dat we elkaar al ruim 3 jaar kenden. Visum was toen geen probleem meer.

Maliwan had het prima naar haar zin in Nederland, maar ze wilde eigenlijk ook gaan werken. Dat mocht op een visum natuurlijk niet. Nadat ze naar Thailand terug was gegaan hebben we een verblijfsvergunning geregeld. In mei 2000 is ze dan met een verblijfsvergunning naar Nederland gekomen. Toen heeft ze ook werk gevonden. Simpel inpakwerk, want ze sprak alleen Thais. Dat vond ze niet erg. Tussen ons ging het echter niet zo goed meer en na een half jaar besloot ze om terug te gaan naar Thailand.

Sinds die tijd heb ik geen echte serieuze relatie meer gehad. Wel ben ik veel naar Thailand en dan met name naar Pattaya blijven gaan.

Over deze blogger

Redactie

Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.

Lees hier de laatste artikelen

Oudere postings van deze blogger

• Nieuws uit Thailand21 december 2024Vastgoedsector in zwaar weer: Thaise markt zoekt herstel in 2025
• Nieuws uit Thailand21 december 2024Thailand voert strijd tegen luchtvervuiling met innovatieve maatregelen
• Nieuws uit Thailand21 december 2024Kabinet verhoogt kinderbijslag als steun voor gezinnen
• Gezondheid21 december 2024Matige wijnconsumptie verlaagt risico op hart- en vaatziekten volgens nieuwe studie