Je maakt van alles mee in Thailand (53)
Kennismaken met je (aanstaande) schoonfamilie is en blijft een spannend gebeuren. Paul Schiphol schreef daar in oktober 2014 een verhaal over. Mooi is het moment, dat hij constateert, dat zijn Thaise schoonvader kennelijk heeft geaccepteerd, dat zijn zoon geen schoondochter thuisbrengt, maar een farang als schoonzoon.
Paul weet niet, dat wij zijn verhaal in deze serie “Je maakt van alles mee in Thailand” herhalen, dus als hij het ziet, komt er misschien wel een vervolg op zijn eerdere belevenissen bij zijn schoonfamilie in Khon Kaen.
Dit is het verhaal Paul Schiphol
Die geweldig warme familiedouche
Een herinnering terug naar de eerste keer, nee niet de eerste keer Thailand, maar naar mijn inmiddels schoonfamilie. Al jaren gaan we eerst een dag of tien op familiebezoek in de Isaan, waarna we vervolgens rondtrekken om heerlijk nieuwe, maar ook bekende plaatsen te bezoeken.
Toen, die eerste keer kwam het familiebezoek als verrassing. We kenden elkaar al enkele jaren en plots vonden we het beiden tijd om ook de familie maar eens te laten kennismaken met die farang. Aldus geschiedde, en namen we het vliegtuig naar Khon Kaen. We namen onze intrek in het Kosa hotel, vanwaar we de volgende ochtend zouden worden opgehaald.
Tot mijn verrassing kwam er op de afgesproken tijd geen auto voorrijden, maar kregen we een telefoontje met de mededeling: wij staan om de hoek. Het waarom werd mij pas later duidelijk, een groot hotel is voor belangrijke mensen, en mijn vriend vertaalde zijn moeder voor mij: ‘We can’t go there, it’s only for high people.’
Onzin natuurlijk, maar zo voelde zij dit. Om de hoek stond een pick-up met niet alleen een chauffeur en schoonmoeder, maar ook een schare kinderen die het prachtig vonden om ons op te halen. Tot mijn verbazing klom schoonmoeder bij de kinderen in de laadbak en liet ons voorin plaatsnemen.
Mijn gouden koets
Na de formele begroeting met een van mijn kant lang aangehouden wai en zelfs mijn vriend, die zijn moeder geen kus gaf, hield ik mijn hart vast voor wat ik bij thuiskomst met schoonpa zou ervaren.
Wel, ook hier de formele wai en toen aan de whisky om te vieren dat we er waren. Schoonpa had kennelijk al jaren geleden geaccepteerd dat er voor hem geen schoondochter zou komen, maar een farang als schoonzoon had hij kennelijk niet zien aankomen.
Na enige glazen vond hij het tijd mij het dorp te laten zien, de tractor met platte kar werd van naast het huis de weg op gereden en of ik maar in het midden op de platte kar wilde gaan zitten. Snel werd mij, voor enig comfort, nog een kussentje aangereikt, en daar gingen we.
Schoonpa als een trotse pauw voorop de bok, vrolijk glunderend zwaaiend naar eenieder die maar onze kant op keek. Als reactie kreeg ik een bijna koninklijke drang om tussen het alsmaar wai-en maken, ook naar alle buurtgenoten te wuiven, op een manier zoals we die van onze vroegere Koningin Beatrix kennen. Die platte kar zal ik mij altijd blijven herinneren als mijn gouden koets.
Verbroedering met schoonpa
Eenmaal weer thuisgekomen, zat het inmiddels stampvol met mensen, waarvan ik velen al tijdens mijn rit had begroet. Natuurlijk eten, iedereen kwam eten. Toen kwam er ook nog muziek. Waar vandaan, geen idee, maar daar stonden ineens vier knullen te spelen en een bloedmooie meid te zingen dat het een lieve lust was.
Drank vloeide rijkelijk, mede hierdoor (?) vond er een nooit voor mogelijk gehouden verbroedering met schoonpa plaats. Wij samen aan het dansen, waarna hij mij op on-Thaise wijze omhelsde en een zoen gaf. Wauw, het ijs was duidelijk gebroken en ik voelde mij oprecht geaccepteerd.
Inmiddels gewend aan de farang krijg ik ook van mijn schoonmoeder op Nederlandse wijze drie zoenen als we aankomen. Zelfs mijn vriend kust zijn moeder nu bij thuiskomst. Geweldig zoals mijn schoonfamilie op bescheiden wijze toch ook gewoonten buiten de eigen cultuur omarmt.
Sindsdien is het familiebezoek een vast onderdeel van onze vakantie, niet meer aan het eind zoals die eerste keer, nee direct doorvliegen om eerst die geweldige warme familiedouche in de Isaan te ondergaan.
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Lees hier de laatste artikelen
- Nieuws uit Thailand23 december 2024De redactie wenst alle lezers fijne feestdagen!
- Nieuws uit Thailand23 december 2024Illegale handel in medicijnen bedreigt volksgezondheid
- Nieuws uit Thailand23 december 2024Thaise regering komt met steun en voordelen voor een zorgeloze nieuwjaarsvakantie in 2025
- Achtergrond23 december 2024De kerstboom: van heidense symbolen tot feestelijke traditie
T.I.T This is Thailand.Lijkt veel op mijn eerste bezoek aan mijn “schoonmoeder” Hartelijke ontvangst door de gehele familie in Hang Dong CM.
Leuk verhaal.
En ook dit is Thailand het land van verassingen.
Mooi en herkenbaar, voor mijn Thaise schoonouders was het idem dito.
Telkens weer een geweldige ontvangst bij hen en een ongedwongen welkomstgevoel in het dorp!
Hopelijk volgen nog belevenissen van Paul.
Groeten,
Wim.
Heel ontroerend!
gewldig verhaal. Dit is ook MIJN Thailand.
Heerlijk verhaal
En de foto erboven maakt het nog ontroerender
Heb dat ook meegemaakt.
Zat ik voor het eerst bij de familie in huis, zag ik allemaal mensen voor de ingeng verschijnen om te zien hoe die farang er uit ziet.
Wat zullen ze teleur gesteld zijn.
Zeker een warm welkom en Paul heeft het wat dat betreft getroffen met zulke schoonouders. Het is hem gegund en eigenlijk zou het voor een ieder op moeten gaan, maar de realiteit spreekt vaak boekdelen. Ik mag ook niet klagen met de Thaise familie van mijn vrouw, met uitzondering van een broer van haar, waarmede wij het nodige hebben moeten meemaken. Hij is al jaren geleden overleden aan het overdadig nuttigen van alcoholische drank, ondanks alle pogingen om hem te laten minderen. Maar er zijn zeker veel fijne mensen onder de Thaise bevolking.
Waar ik nú pas weer aan denk.
Toen ik 12 jaar geleden m’n schoonmoeder ontmoette was dat ook met ‘n waai.
Later met afscheid, gaf ik haar ‘n “kruisje” op d’r voorhoofd zoals vroeger in ons Brabantse heel gewoon was wanneer je, als kind, ging slapen.
Dat vond ze voelen als ‘n ‘farang-waai’ en nu inmiddels is ze gewend aan ‘n knuffel en ‘n kus op d’r hoofd.
TIT
Nou Paul,
jouw verhaal over kennismaken met de Thaise schoonfamilie had ik al eerder gelezen, maar dat maak niets uit. Blijft hartverwarmend.
Geweldig verhaal, zonder meer!