Je maakt van alles mee in Thailand (46)
We hadden het verhaal van Johnny BG van gisteren al een poosje in huis en het intrigeerde ons wat hij bedoelde met die ervaring, waarover hij alleen in zijn dagboek kon schrijven. Na een beetje doorvragen besloot Johnny toch zijn dagboek te openen om die ervaring met ons te delen en wat het voor gevolgen had voor zijn verdere leven.
Een waarschuwing vooraf: het is een nogal heftig verhaal over, jawel, barmeiden. Over barmeiden, of hoe u ze ook wilt noemen, is maar weinig in de verhalen van deze serie gesproken, maar maken wel degelijk deel uit van de Thaise samenleving.
Johnny gaat in dit verhaal eerlijk en openhartig vertellen wat er zoal is gebeurd en daarvoor kunnen we alleen maar bewondering en respect hebben.
Dit is het verhaal van Johnny BG
De avond na het takraw toernooi werd niet beëindigd met een etentje en een drankje aan de rivier, maar de mannen gingen nog even door. De vrouwen van de twee Thai werden naar huis gestuurd en wij drieën gingen op kroegentocht, want ik moest ook de donkere kant van Chantaburi leren kennen, toch? De bars, die we bezochten waren niet van het beste soort en schunniger dan in Patpong werd toegestaan. Uiteindelijk kwamen we bij een gelegenheid, dat op een boerderij leek.
Seksboerderij
Alsof je in een stal kwam zaten er 10 jonge meisjes aan een tafel en ieder van ons mocht er eentje uitkiezen. Bij het drinken van het biertje werd ook nog gezegd hoeveel het “pleziertje” zou moeten kosten. Geloof het of niet maar het was 75 baht en dat verbaasde me zo, dat ik besloot om gelijk een plezierrondje aan mijn twee medebezoekers te gunnen. Ik ken de prijs van zeg maar Sang Som met cola in een bar destijds niet meer, maar ik dacht iets van 85 baht per glas. De prijs voor de dame lag daarmee lager en dan kan je in je spontaniteit gevoed door alcohol weleens iets voorstellen en zeker als je de achtergrond niet (kan) weten.
Je kan niet verwachten dat een buitenlander zomaar een seksboerderij inkomt als er illegale activiteiten zijn. Uiteraard vroeg ik nog waarom het zo goedkoop was en daar werd door mijn gezelschap alleen maar over gegrijnsd en dat ik dat beter niet kon vragen. Achteraf bleek, dat de dames die in die afgesloten gelegenheid werkten zeer waarschijnlijk slachtoffers waren van vrouwenhandel (vandaar die 75 baht) en kwamen uit Burma of Cambodja.
Uiteindelijk is het met het meisje, dat ik had uitgekozen, niets geworden. Er moest van te voren worden betaald en aangekomen bij de kamer bleek ze geen Thais of Engels te kunnen/willen spreken en ook kwam het er ook op neer dat ze geen zin had en weigerde. Daarop wilde ik mijn geld terug en dat weigerde ze en zei tegen de anderen dat ik al klaar was. Ik weet wel dat het over 75 baht ging maar er zijn weleens principes als het over keihard liegen gaat en dan kan ik nog wel eens erg kwaad worden. Waarschijnlijk ben ik behoorlijk tekeer gegaan, zodanig dat de gelegenheidsvrienden het een beter idee vonden om de zaak te verlaten, want je weet maar nooit met die bewapende bewakers.
Op zo’n avondje kan alles leuk zijn, maar je kan er ook mensen kapot van maken en als ik het toen wel had geweten, dan denk en weet dat ik niet naar binnen was gegaan en had zeker geen rondje gegeven.
Bangkok
Ik had in die tijd ook een dame – laat ik haar Lek noemen – in Bangkok leren kennen. Ik was eigenlijk niet op zoek naar een partner maar het was wel leuk om samen op te trekken. Door mentaliteitsverschil en onbegrip kregen we ook weleens bonje en dan ging ik alleen het land weer in om tot bezinning te komen
Na zo’n trip keerde ik dan weer terug en dan zagen we elkaar weer. Beetje bij beetje leerden we elkaar kennen en werden de ruzies steeds minder. Ondertussen werd er gesproken over het verleden en daar was Lek niet happig op om over te praten. Op het moment dat ze mij ging vertrouwen kreeg ik stukje voor stukje het verhaal van haar verleden te horen.
Haar vader was bij een trouwfeestje doodgestoken en haar moeder stond er toen alleen voor met 3 kinderen Voor haar moeder was iedere man, die haar wilde helpen, goed genoeg. Lek kreeg dus een stiefvader, die haar uiteindelijk seksueel misbruikte. Haar moeder geloofde dat niet of vond het gedrag van haar stiefvader geen probleem. Lek werd zelfs fysiek gestraft door haar moeder toen zij over dat misbruik klaagde. De straf was dat ze een boom moest inklimmen met een nest rode mieren en eenieder kan of mag zich voorstellen wat voor gemene martelmethode dat is en dat door je eigen moeder……
Toen is ze op 12- jarige leeftijd weggelopen en probeerde op straat te overleven en is daarbij tweemaal samen met een straatvriendin in de val gelokt en kwam zodoende terecht in de vrouwenhandel in Petchaburi en Sungai Galok. Toen had ze nog niet eens de leeftijd van 15 jaar bereikt en bij een bevrijdingsactie van de politie schoot de “eigenaar” haar vriendin voor haar ogen dood.
Je kan zoiets natuurlijk allemaal verzinnen om, weet ik veel, indruk te maken maar soms kan een verhaal ook echt zijn. Uiteindelijk zijn we naar de familie gegaan waar ze echt niet heen wilde en al jaren niet was geweest en kon ik met eigen ogen zien dat er ongezonde zaken waren gebeurd. De stiefvader, waarvan ik zijn nek wilde omdraaien, die pure spijt betuigde aan zijn stiefdochter en een moeder die zich verontschuldigde dat het niet anders kon….
De geschiedenis van Lek heeft mij wel geleerd, dat je niet zo makkelijk over mensen kunt oordelen. Je kent de achtergrond niet, maar sindsdien staat bij mij respect voor eenieder voorop. Of iemand nu bardame, homo, dik, dun, travestiet of whatever is, het is wat het is en iedereen heeft een eigen verhaal. Op de een of andere manier kan ik mij totaal niet druk maken zodra het over financiën van mensen gaat, want dan mag iedereen zijn eigen boontjes doppen, maar wellicht kan dit inzicht met het nog ouder worden veranderen
Nederland
Na acht maanden was mijn geld op en moest ik terug naar Nederland. Drie maanden later kwam Lek naar Nederland, voor wie ik op creatieve manier een visum had weten te versieren. Wij hebben uiteindelijk 17 jaar in Nederland samengewoond. We hadden ons bestaan van niets tot iets samen opgebouwd. Lek was gelukkig in Nederland, maar mijn idee was om ooit in Thailand te gaan wonen. Lek was het daar niet mee eens, zij wilde in Nederland blijven.
Aangezien ik geen zin meer had om nog zo’n 25 jaar van mijn werkende leven in dezelfde Nederlandse draaimolen te moeten blijven, hebben we besloten uit elkaar te gaan. Het voelde alsof je iemand een plaats hebt kunnen geven in de Nederlandse samenleving en dat de tijd rijp was om mijzelf verder te ontwikkelen in een omgeving zonder graaigrage overheid. Het zelf bepalen wie je wil sponsoren bevalt mij beter dan een onhoudbaar systeem in de hand proberen te houden. Zulke beslissingen kunnen pijnlijk zijn, maar gelukkig was er wederzijds begrip en kon zij in het huis blijven. Zij heeft inmiddels ook al bijna 8 jaar een geschikte partner en wat dat betreft een zorg minder voor mij.
Terug naar Thailand
Uiteindelijk kwam ik in de positie om zelfstandig inkomsten te genereren en ben met een sporttas en mijn laptop naar Pattaya vertrokken. Daar kwam ik na een aantal maanden in contact met voor mij de juiste mensen uit Bangkok en kreeg de aanbieding om als assistent-manager aan de slag te gaan en daarna is het gegaan zoals ik het voor ogen had. Schijnbaar moest het dan toch in Thailand gebeuren.
In het kader van een nog betere integratie moest ik mij, zoals mijn karakter is, natuurlijk ook onderdompelen in het ruwe leven van Bangkok. Toeval of niet, maar ik vond Thaise stapvrienden van het sociaal lagere milieu en heb er veel van geleerd om te mogen vertoeven in de meest foute karaokebars. De dagelijkse korte slaapnachten en de aanslag op mijn lever en nieren waren het zeker waard. De toekomst moet dat natuurlijk uitwijzen, maar kwaliteit van leven is in mijn ogen belangrijker dan kwantiteit.
Lol is leuk, maar soms is het met een bepaalde leeftijd toch beter om wat gas terug te nemen om nog enigszins normaal te functioneren en ik ben in rustiger vaarwater terecht gekomen met vrouw, stiefkind en hond.
Niet alles ging en gaat over rozen, maar rotsvast vertrouwen in jezelf en de mensen om je heen hebben en vooral flexibel als bamboe zijn kunnen het leven in Thailand best leuk maken als je open staat voor risico’s in het leven ook al heb je slechts een MBO-opleiding.
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Lees hier de laatste artikelen
Nieuws uit Thailand22 november 2024Al zes toeristen overleden door vergiftigde alcohol in Laos
Eten en drinken22 november 2024Thai Street Food in Bangkok (video)
Stranden22 november 2024Toei Ngam Beach, een prachtig strand nabij Pattaya
Eten en drinken21 november 2024Knoflook in de Thaise keuken, niet alleen lekker maar ook gezond!
Wat een verhaal. Het zou mijn leven niet zijn maar dat terzijde. Er zijn er velen zoals Johnny die andere waarden en normen hebben, dan ik heb meegekregen. Het zei zo. Wat mij wel zeer tegenstaat is het feit dat als je weet dat een groep mensen wordt uitgebuit, je dan de andere kant op kijkt en om andere redenen dan uit menselijk perspectief je dan toch geen seks bedrijft met een van die dames en je druk gaat zitten maken om een aalmoes. Ook zou het Johnny gesierd hebben als hij nadien van zijn kennis van zaken melding had gemaakt bij de autoriteiten. Het nalaten daarvan doet alleen maar gissen. Deze groep slachtoffers verdient het om vrij te komen uit de greep van criminelen die zich totaal geen klap interesseert om hun welzijn. Moderne mensenhandel en uitbuiting is strafbaar, ook in Thailand kan ik u delen. Als de lokale autoriteit niet vertrouwd wordt kan altijd nog een beroep worden gedaan op bureau interpol die als coördinator heel veel goed werk kan doen in dit soort zaken. Niets doen en wegkijken is zeer verwerpelijk, maar misbruik maken van slachtoffers voor eigen gerief is misselijk makend. Ik weet dit is niet alleen iets van Thailand, maar dat speelt over de hele wereld en ook in Nederland. Alcohol is daarbij geen excuus. Een gemiste kans om een positieve bijdrage te leveren aan een betere maatschappij. Lekker bezig geweest of zegt u het maar, dit is mijn mening.
Volgens mij snapt u het niet helemaal.
Wist u op 25 jarige leeftijd wat u nu weet?
Voor mij is het belangrijker dat ik iemand heb kunnen helpen een beter leven te geven. Lees het verhaal nog eens zou ik zeggen.
U heeft leed meegemaakt in het werk en dat is toch net iets anders dan leed meemaken als partner. Institionele politiegedachte bestaat dus echt.
Johnny, je schrijft dat het voor jou belangrijker is dat je iemand hebt kunnen helpen een beter leven te geven. Belangrijker (vergrotende trap van belangrijk) dan wat, vraag ik mij af. Maar dat terzijde, opvallend vind ik namelijk dat ook veel van mijn collega’s en kennissen met een Thaise partner, al dan niet samenwonend in Nederland, net als jij vinden en accentueren dat zij vanwege het aangaan van de relatie de ander een beter leven hebben gegeven. Nog afgezien wat er onder “een beter leven” verstaan wordt, lijkt er een onbaatzuchtigheid uitgesproken te worden die naar mijn mening niet van toepassing is. Het lijkt mij namelijk sterk dat jij jouw vriendin ‘Lek’ naar Nederland hebt laten overkomen om deze reden. De drijfveer zal toch in eerste instantie geweest zijn om er zelf profijt van te hebben door van elkaars aanwezigheid te genieten of welke andere vorm dan ook. Zelf woon ik inmiddels 20 jaar samen in Nederland met mijn (jongere) partner uit Thailand. Zoals in elke relatie is het ook bij ons een kwestie van geven en nemen. Sommige familieleden en vrienden menen soms te moeten opmerken, al dan niet goed bedoeld, dat mijn partner mij wel “dankbaar” mag zijn. Daar kan ik niet tegen en wanneer ik dan antwoord dat het juist andersom is, omdat mijn partner alles en iedereen in Thailand voor mij heeft verlaten en feitelijk de mooiste jaren uit het leven aan mij heeft geschonken, krijg ik meestal verbaasde blikken te zien. De wijze waarop jij terugkijkt op je bezoek aan de boerderij in Chantaburi verbaast mij daarentegen. Dat jij je daarnaartoe liet meeslepen, zeker na het nuttigen van de nodige alcohol en zonder je te realiseren wat je daar zou aantreffen, kan ik mij nog iets bij voorstellen. Maar na al die jaren zou je m.i. toch wel krachtiger afstand hebben kunnen nemen dan dat je nu doet door te zeggen dat je denkt en weet niet naar binnen te zijn gegaan en geen rondje had gegeven. Verder schrijf je dat je daar waarschijnlijk behoorlijk te keer bent gegaan omdat het tegen je principe inging dat het door jou geselecteerde meisje na betaling van zeggen en schrijven 75 baht je niet van dienst wilde zijn. Ik denk dat je “waarschijnlijk” wel weg had kunnen laten want als jouw Thaise vrienden van dat moment destijds besloten om de gelegenheid maar de rug toe te keren dan zal je het wel behoorlijk bont hebben gemaakt. Maar goed dat je nu volgens eigen zeggen in rustiger vaarwater terecht bent gekomen. Je verwijzing naar je MBO-opleiding kan ik niet plaatsen maar dat doet er ook niet toe. Overigens, denk nu niet dat ik jou de les wil lezen. Ik heb bij wijze van spreken mijn handen al vol om mij zelf bij de les te houden. Het ga je goed.
Ja, Jacques, het is een slechte wereld, maar gelukkig zijn er nog altijd mensen, zoals jij, die trachten “een positieve bijdrage te leveren aan een betere maatschappij” (jouw woorden). Toch nog maar even wat feiten:
Johnny raakt op jeugdige leeftijd verzeild in een seksboerderij. Hij zegt daarover: “als ik toen had geweten wat ik nu weet, was het nooit gebeurd.
Hij had het moeten melden bij de autoriteiten, zeg je dan. Welke autoriteiten? De politie? Neem maar van mij aan, dat de politie wel degelijk op de hoogte was van die tent. Het is juist die groep, die “niets doet en wegkijkt”, want zij verdienen er zelf geld mee.
Later neemt hij een Thaise vrouw, die zwaar geleden heeftin haar jeugd en terecht kwam in de mensenhandel, mee naar Nederland. Hij redt daarmee tenminste één persoon uit de ellende van haar verleden. Is dat mooi of niet?
Jacques, ik ken je van vele reacties als moraalridder, maar wat je nu schrijft is puur theoretisch gebabbel en doet geen recht aan Johnny. Trouwens, Johnny zelf zal niet wakker liggen van jouw reactie, hij zegt: “Ik heb geleefd en ik heb nergens spijt van”.
Wat zijn eigenlijk jouw concrete bijdragen om een betere Thaise samenleving te creëren?
Soms is eerlijk zijn best moeilijk.
Nooit iets fouts gedaan is een utopie maar ja sommige geloven erin.
Leer van je zwaktes en je zal groeien. JBG 01
Bedankt Gringo en het verhaal heeft meerdere verdiepingen dat is juist en het feit dat Johnny die andere vrouw helpt uit haar malaise te komen op zijn manier is, er van uitgaande dat dit zijn motief is geweest, zeker te prijzen. Dat hij haar zo achterlaat in Nederland begrijp ik dan weer niet. Het zo maar verzeilt raken in zo’n ballentent waag ik te betwijfelen. Ook ik had al aardig wat meegemaakt op 25 jarige leeftijd, maar dit zou mij niet overkomen zijn. Er zijn mensen die maken met 60 jaar nog steeds dezelfde fouten en leren er niets van. Johnny heeft nergens spijt van en dat siert hem niet. Je moet gewoon weg blijven uit dat soort tenten en als je daar te zwak voor bent, dan kan je zomaar in de problemen komen. Het gaat daar niet mensvriendelijk aan toe en je bent wel erg naïef als je dat met 25 jaren niet weet. Dan ben je toch al enige jaren geen klein kind meer. Leven kan je op een heleboel manieren doen. Je kunt de problemen op gaan zoeken, je bezig houden met drugs en geweld, noem maar op. Ik ben geen persoon die alles met de mantel der liefde bedekt, dus geef mijn mening gevraagd en ongevraagd. Ook heb ik geen begrip voor mensen met zo’n levenshouding. Zeker moraal ridder zou mijn tweede voornaam kunnen zijn. Niet iets om voor te schamen, meer een ere titel. Dus dank dit weer eens aangehaald te hebben. Ook mijn vrouw is vroeger mishandeld door haar moeder en haar ex man. Daar kan ik ook een boekwerk over schrijven. Ik zal het u besparen. Ik ben uit liefde met haar al meer dan 20 jaar en voor haar, omdat zij op oudere leeftijd wel weer naar Thailand wilde, zit ik nu hier.
Een nobele daad of zeg het maar. Het is nooit mijn intentie geweest om continue in Thailand te verblijven, maar ik doe dit wel. Een land dat leuk is voor vakantie, maar er is zoveel dat niet door de beugel kan, daar is al genoeg over geschreven op dit blog en in het nieuws. Maar ik loop met mijn keuzes niet te koop, het leven neemt soms rare wendingen, dat overkomt ons allemaal. Ik weet van diverse politieonderzoeken dat er wel degelijk in samenwerking tussen bureau interpol en lokale politie, met succes dit soort etablissementen zijn opgedoekt, dus het kan wel. Maar ik begrijp voor een deel waarom Johnny dit niet meldde bij de politie, want er had zich al wat afgespeeld en in dronken toestand als buitenlander, dat wordt zeker niet gewaardeerd door de politie alhier. Het plegen van strafbare feiten, zoals je inlaten met (gedwongen)prostitutie, wordt je ook niet in dank afgenomen. Om op je laatste opmerking in te gaan zou ik de bal terug kunnen spelen, maar wat heeft dat voor nut. Ik kom in Thailand voor mijn vrouw en mijn rust en onthoud mij om deelgenoot te worden van een in mijn ogen verloederde maatschappij. Ik draag bij, vier keer per jaar, om het nodige van mijn pensioentje te doneren voor goede doelen en de minder bedeelden in dit land. Met mijn vrouw en een groep marktmensen gaan we dan langs bij hulporganisaties in het land. Dat heet betrokkenheid. Ik heb mijn bijdragen aan leefbaarheid en veiligheid wel geleverd in de 40 jaren bij de politie in Nederland en dat kunnen een hoop anderen niet zeggen. In Thailand de politieagent te gaan uithangen daar heb ik wel even aan gedacht maar wijselijk afgewezen. Ik beschik niet over de “juiste” mentaliteit op een aantal punten. Overigens ben ik ook niet zonder fouten, maar heb daar wel van geleerd. Niets menselijk is mij vreemd. Maar er is soms ook ruimte voor een ander geluid op dit blog en dat doet mij deugd en tegengas levert een betere discussie dan alleen maar meepraten.
Beste Jacques, de meesten van ons, wellicht allen, die Thailand een goed hart toedragen hebben vele levensjaren gekend die gewijd waren aan leefbaarheid en veiligheid in Nederland. Zo heb ik meer dan 40 jaar in diverse takken van zorg gewerkt: maatschappelijk werk, GGz-crisisdienst, verslavingsreclassering, zorgklinisch management. Dat kunnen een hoop anderen niet zeggen, wel dat zij ander groter verdiensten hebben. Je snapt niet hoe beledigend je bent in sommige van jouw commentaren. Je bent nu in Thailand voor jouw vrouw en jouw rust, schrijf je. Hou het daarbij. Zeggen dat je betrokkenheid voelt bij wat je “een verloederde maatschappij” noemt, klinkt niet goed. Dat je enkele goede doelen steunt is prima, maar ontleen daar geen rechtvaardiging uit om over anderen en/of over het land alwaar jij jouw toevlucht toe meende te zoeken te oordelen. Was ook niet om niks. Dat je niet terug kunt maakt je wellicht chagrijnig, maar is helemaal aan jou.
Ik ben niet chagrijnig maar heb wel veel van de verkeerde mensen leren kennen in mijn oude beroep en dat breekt wel eens op, daarin ben ik de laatste die dit zal ontkennen. Mijn betrokkenheid met mijn medemens is altijd groot geweest en dat is nu deels anders omdat ik niet meer werkzaam ben en een hoop heb losgelaten. Er zitten voor- en nadelen aan het met pensioen gaan. Los van het feit dat ik goede doelen steun heb ik ook een grote sociale rol in de opvang van de familie van mijn vrouw. Daar ben ik zeker niet enig in hier in Thailand dat weet ik maar er zijn er genoeg die nooit zoiets zouden doen. Thailand is een land dat veel te bieden heeft en daar kan ik zeker van genieten en dat doe ik ook bij de regelmaat. Maar ik zie ook waar het niet goed gaat en dat stel ik aan de kaak als de momenten zich voordoen. Ik ben jammer genoeg een van de weinigen op dit blog die een negatief geluid laat horen over de misstanden die hier plaats vinden op het gebied van bars en alles wat daar nauw aan verbonden is. Dan word je nogal vlug bestempeld als een azijnzeikerd of een persoon waar je beter niet mee om kan gaan, want je bent niet gezellig en je doet niet lekker mee met de massa. Ik heb er wel vrede mee, maar het slaat nergens op. Men kent mij niet. Ik heb nog geen enkele steekhoudende argument gehoord die mij laat inzien anders naar de negatieve zaken te kijken en ik ta echt wel open voor mijn medemens. Kennelijk ziet men liever de meelopers en ja knikkers op het negatieve gedrag van velen. Ik pas hiervoor, daarvoor loop ik al te lang mee. U heeft een behoorlijke cv waar ik respect voor heb en dat zegt iets over uw sociale maatschappelijke betrokkenheid.
Ik spreek over een verloederde maatschappij omdat dit toch in ruime mate zichtbaar is, de oorlogen en de negatieve manier waarop mensen met elkaar omgaan en wat heel negatief doorspeelt op ons doen en laten. Iedereen wordt daar in meer of minder mate door beïnvloed. Dit aan de kaak stellen is in mijn optiek nodig want het gaat niet goed met velen op deze aarde. Dat ik daarom maar mijn mond moet houden en mij van commentaar moet onthouden gaat veel te ver. Ik heb voor een leven bij mijn vrouw gekozen omdat ik van haar hou en graag bij haar ben. Dat ik daardoor mijn kinderen en kleinkinderen en verder familie en vrienden in Nederland weinig zie is inherent hieraan en daar ben ik minder gelukkig mee. Is dat iets abnormaals. Ik zou ook net als Jonnhy mijn biezen kunnen pakken en terug gaan naar Nederland, maar dan zou ik ook niet gelukkig zijn. Ik ben een man van mijn woord en hou mij aan mijn afspraken ook al voelt dit niet altijd lekker. Het zei zo.
Jacques, jij vind het nodig om over een ander te oordelen, in dit geval JohnnyBG, dus dan mogen wij dat ook over jou. Al jouw reacties tot nu toe, zijn voorspelbaar en staan vol met clichés. Altijd een moralistisch wijsvingertje over drank en bargirls. Je zegt dat je bij de politie hebt gewerkt maar het zou ook zo maar dominee of schoolmeester geweest kunnen zijn. Jij bent niet de eerste die ik uit zou nodigen voor een feestje want je lijkt mij wat verzuurd en somber. Eigenlijk dodelijk saai, een schilderij aan de muur is nog gezelliger. Dat mag want het is jouw leven, doe er mee wat wilt. Maar anderen de maat nemen, daar kan je beter mee stoppen. En omdat je zo dol bent op clichés, noteer deze in je boekje: Leven en laten leven!
Peter je kunt natuurlijk pas echt oordelen als je iemand in real life hebt ontmoet. Zo online in schrift gaan er toch nuances verloren. Johnny doet hier eerlijk zijn verhaal, waar van achteraf wel valt te zien dat het niet bepaald een aangenaam establishment was.. (understatement). Positief bekeken kan dat dienen als waarschuwing voor anderen, een concreet voorbeeld kan een ander helpen een dergelijke situatie eerder te herkennen. Ideaal scenario zou natuurlijk zijn als deze moderne slaven en mensenhandel slachtoffers gered en geholpen worden. Dat niet iedereen zo naar de politie stapt blijkt ook uit het voorbeeld. Valt daar een les uit te trekken, kan het laagdrempeliger worden gemaakt melding te doen? Misschien anoniem?
De manier waarop Jacques zijn boodschap verpakt kan op een ander misschien als zuur vingerzwaaien over komen. Je kunt je dan gaan irriteren over de manier waarop de boodschap verpakt is of kijken wat de bedoeling van de schrijver is (mensenhandel en uitbuiting bestrijden). De intentie van Jacques lijkt mij dus van goede wil, dus persoonlijk laat ik me niet frustreren door wat gevingerzwaai. Tjai jen jen zou de Thai zeggen.
Er zijn hier allerlei schrijfsels waarvan ik weleens denk ‘zucht’ of ‘man man’, maar ik durf niet te zeggen of de auteurs in het echt aangename of onaangename personen zijn. In bedank in ieder geval de diversiteit aan wat hier op dit blog allemaal voorbij komt. Dus zowel Johnnny als Jacques hun bijdragen verwelkom ik. Hoe deze of andere heren (of dames) in het echt zijn? Geen idee… Misschien na dat al deze Corona ellende achter ons ligt een Thailand party organiseren. Kunnen de schrijvers, lezers en reageerders elkaar wat beter inschatten op van voor personen het zijn. 🙂
Ook jouw mening is bekend en voorspelbaar Peter en fijn dat jij je er ook weer in mengt. Daar heb je natuurlijk het volste recht op. Maar je kent mij onvoldoende en ik ben pragmatisch en realistisch in mijn doen en laten en zeker niet te porren voor het uitgaansleven indien dit naar de bars gaan inhoudt en veel alcohol nuttigen en met een dame in een hotelbed duiken. Ik heb voor mijn vrouw gekozen en zal haar nooit kwaad doen met bijvoorbeeld kortstondig geluk. Ik mag wel zeggen dat ik het behoorlijk voor elkaar heb en dat staat volkomen los van de kritieken die ik uit. Alles uit het leven krijgen is een utopie. Mijn gezondheid is mij veel waard, dus houd ik mij met andere zaken bezig. Ik heb vrienden en kennissen, die het ook af en toe wel prettig vinden aan de bars, maar meer nog die je daar niet zult vinden. Ik hou niemand tegen, maar zal het ze wel afraden en daar zijn gegoede reden voor zoals ik vaker heb aangegeven. Dat je aan die bars de gezellige mensen treft dat zal toch toch niet waar zijn. Ik heb dit toch wel anders ervaren. Ik ben gelukkig nog gezond van lijf en leden en doe veel aan sport. Mijn vrienden en kennissen kennen mij en kunnen mijn kritiek wel hebben en ik pak de zaken aan zoals het mij goeddunkt. Leven en laten leven, net als horen zien en zwijgen is allemaal prachtig en wel maar zeker niet altijd de beste raadgever en niet een ieder kan die weelde dragen. Weer een verschil van visie op de wereld zullen we maar zeggen.
Weer een mooi rijtje met clichés Jacques, hulde! Dat doe ik je niet na.
Het komt uit het hart en het is jammer dat je dit niet ziet. Maar ik respecteer wel je mening en soms ben ik het ook wel eens met je eens, maar dit niet verder vertellen natuurlijk.
Geen enkele spijt van wat er gebeurd is. Hulde voor het meisje dat weigert om voor 75 bath Johny aan zijn gerief te helpen.
Ok je bent jong en dan doe je dingen die niet kunnen, maar op oudere leeftijd hoor je toch verstandig te zijn, ook al heb je MBO niveau.
Dan pronken dat je Lek gered hebt, je had al een relatie,voordat je haar verhaal hoorde.
Jacques heeft het verhaal goed gelezen. Hulde voor zijn reactie.
Het is gewoon fijn dat je een eerlijk verhaal schrijft, Johnny. Sterker nog, ik vind het erg dapper. Ik zou het niet kunnen.
Een manier van leven die ik absoluut niet aan zou durven. Aan dat takraw toernooi had ik nog wel mee durven doen , maar om daarna op stap te gaan met 2 mannen die je nog maar net kent zou me te ver gaan. En om me in Bangkok onder te dompelen in het ruwe uitgaansleven zou ik absoluut niet aan durven. Ja , ik ben wel gaan “stappen” in Khonkaen , maar dan samen met mijn ex vriendin. Petje af voor je ondernemingszin.
Waardering, Johnny, voor het delen van je verhaal. Misschien vind ik er (n)iets van, misschien herken ik er (n)iets in, maar ik weet zeker dat ik geen oordeel geef.
Wel weet ik zeker dat ik vanaf vandaag jouw reacties, soms van het type ‘zeer ongenuanceerd’, wel met andere ogen en zeker in een beter daglicht lees.
Dank daarvoor!