Je maakt van alles mee in Thailand (43)
We hebben al eerder kennis gemaakt met Carla Afens, die in een vorig verhaal vertelde van een rekening, die zij betaalde voor twee jongens, die na het eten zonder betalen wegliepen. Haar man en zij gaan elk jaar december altijd naar Thailand op vakantie en zij starten bijna altijd in het zuiden in Patong.
Lees haar verhaal over hoe met je een klein offer veel goeds kan doen in Thailand:
Kleding voor arme kinderen
We hadden als eens via Thailandblog gevraagd wat men vond van ons idee om kinderkleding mee te nemen naar Thailand om weg te geven. De reacties waren erg verdeeld van niet doen daar zitten ze niet op te wachten tot doen, want daar zijn ze erg blij mee, Daar kwamen we dus niet veel verder mee.
We besloten om de kleertjes waar ons kleinkind uit was gegroeid (hij was toen bijna 2 jaar) mee te nemen en als het niets was konden we het daar ook weg doen. Twee volle plastic tassen werden het, schoentjes, broekjes, shirtjes, jasjes, rompertjes en nog zo wat. Alles was bijna nieuw en slechts een paar keer gedragen.
Nadat we al een paar dagen op onze vakantiebestemming waren in Novotel Vintage Park Phuket zijn we rond gaan kijken hoe we dit aan zouden pakken. Stappen we gewoon op mensen af of zouden we eerst wat gaan rondvragen. We twijfelden.
We deden het eerste, naast het hotel was een soort straatje met kleine huisjes van golfplaten. We keken daar wat rond zonder dat we de kleertjes al hadden meegenomen. Daar zagen we een moeder met 2 kleine kinderen, de jongste een jongentje en een meisje, dat een paar jaar ouder was. De moeder was in verwachting van het 3e kindje.
We probeerde met haar te praten in het Engels maar dit lukte niet, dus met handen en voeten werk maakten we duidelijk (dachten wij) dat we zo terug zouden komen. Naar onze hotelkamer de tassen opgepakt en terug naar deze moeder. Ze zaten ons op te wachten moeder, kinderen en met nog een vrouw, die een buurvrouw bleek te zijn. Wij gaven de tassen en telkens moest het jongetje klaar staan om te kijken of het zijn maat was. Wij probeerden uit te leggen dat als er kleertjes waren die niet pasten, zij die maar aan iemand anders moest geven of bewaren voor de baby.
Dit is niet uit te leggen met gebaren, dus naar de straat gelopen en een taxichauffeur gevraagd of hij voor tolk wilde spelen. We beloofden hem, dat we die avond naar de avondmarkt in Phuket wilden gaan en hij onze chauffeur zou zijn. Zo konden we vertellen, dat ze alle kleertjes mocht houden en eventueel maar moest verdelen onder buren die ook kleine kinderen hadden. We kregen 3 brede lachende gezichten te zien, alleen het dochtertje keek steeds meer met een pruillipje, want voor haar was er niets.
We beloofden, dat we op de avondmarkt zouden kijken voor haar. We vroeger haar maat, want nu konden we het kopen op de juiste grootte. We kregen de maat M (voor ons vreemd), maar bleek bij doorvragen dat het M van Meisje was.
De volgende dag hadden we 2 volle tassen met kleding voor haar met rokjes, broekjes met topjes en een jasje en schoentjes en voor het jongetje nog een paar dingen, maar ook een barbiepop, speelgoedauto, waterspeelgoed, tekenspulletjes en een soort beertje voor het ongeboren kindje.
Vier lachende gezichten en telkens als we langs liepen op straat en ze zagen ons werd er gezwaaid en geroepen. We verstonden ze niet maar we zeiden tegen elkaar: Dit kost niet veel, maar dit blijft ons altijd bij.
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Lees hier de laatste artikelen
Nieuws uit Thailand23 december 2024De redactie wenst alle lezers fijne feestdagen!
Achtergrond23 december 2024De kerstboom: van heidense symbolen tot feestelijke traditie
Bezienswaardigheden23 december 2024Lamphun, de charme van het Lanna koninkrijk (video)
Activiteiten22 december 2024Ontdek de magie van Koh Tao met zon, zee en avontuur
Mooi ,spontaan en tevens ook best wel ontroerend verhaal over hoe het óók kan .Heel leuk geschreven en het laat een prachtig gebaar van medeleven zien.
Pracht verhaal, mijn vrouw en ik deden een paar jaar iets soortgelijks. We verzamelden baby, peuter en kleuterkleding van onze collega’s in Nederland. We namen dit mee naar Phuket, daar sloegen we nog een klein bergje aan pampers en melkpoeder en wat speelgoed in en dit hebben we bij het weeshuis naast de gevangenis in Phuket town afgegeven. Er lagen een paar rijen met kinderen te slapen toen wij er waren maar men was blij met wat wij mee hadden genomen. Met name de luiers omdat deze erg duur waren.
Vriendelijke groet,
Chris
Mooie geste en mooi verhaal maar naar mijn ervaring koop je best eten voor die mensen. Een t-shirt en broekje dragen die ze tot het uit elkaar valt na honderden wasbeurten omdat dat elke dag opnieuw gewassen wordt. Mijn moeder die met mij een naar Isaan gereisd is om mijn schoonfamilie te ontmoeten had voor de 2 jongste schoonzusjes plaatselijk zeer mooie jurkjes gekocht maar ik twijfel of die ooit gedragen werden omdat ze TE mooi waren om elke dag in rond te rennen.
Ooit in Tacloban in het zuiden van de Filipijnen was ik aan ’t eten in een goed plaatselijk Italiaans restaurant.
Aan de uitgang zag ik een paar kleine kinderen “giezen” zoals wij in België zeggen wat wil zeggen snakken naar eten. In die stad is er nog heel veel armoede.
Bij het buitenkomen dacht ik er niet aan om geld te geven maar in de buurt was er een soort snackbar waar je snacks kon kopen. Ik dacht dat wanneer ik heb geld gaf ik niet wist wat ze ermee zouden doen. Misschien lijm kopen om te snuiven en zo hun honger te vergeten? Dus kocht ik voor elk een snack en ze waren zeer dankbaar maar tot mijn verbazing zetten ze het op een lopen! Wat is dat nu dacht ik? Ik wandelde verder de straat uit en na een paar tientallen meter ondektte ik wat er gebeurd was. Tussen 2 huizen was er een smalle doorgang waar de ganse familie woonde (ze waren dus dakloos) en de schatten van kinderen waren heel snel naar hun familie gerend om hun voedsel te delen! Spijtig dat ik dat niet wist omdat ik dan nog een pak meer eten zou gekocht hebben.
Nog een ander verhaal.
Een paar jaar later had ik een huis op naam van een Filipijnse vriendin gekocht (buitenlanders mogen er net als in Thailand ook geen eigendom kopen) op afbetaling van 15 jaar. Ik had uitgerekend dat de maandelijkse afbetaling me ongeveer evenveel zou kosten als 2 maanden op hotel hetzij geen duur hotel natuurlijk. Dus voor mij een zero oplossing om in eigen huis te kunnen logeren.
Een Belgische vriendin (geen lief dus) had voor haar pensionering een reischeck gekregen en wist niet goed wat ze ermee zou doen. Mits een beetje opleg kon ze een ticket heen en terug naar de Filipijnen kopen waar ze bij mij in mijn huis kon logeren, bijna kosteloos. Als tegenprestatie had ze voor mij een paar geschenken meegebracht en ook een flesjes Belgische Duvelbier om met de buren eens te kunnen vieren. Duvel is een zeer lekker Belgisch bier maar ook nogal sterk en die zouden dat wel graag lusten dacht ik. Dus het ultieme “kado”. Mijn vriendin wist ook dat er op de Filipijnen nog heel veel armoede is en ze was bij de gemeente t-shirts gaan bedelen die ze gratis kon krijgen. Op een keer juist buiten het complex waar ik mijn huis had stonden er kinderen zoals gewoonlijk voor geld te bedelen. Ze woonden even verderop in een zeer arme sloppenwijk en ik gaf die soms wel eens een paar centen. Mijn vriendin Yvette vond dat dit het beste moment was om haar t-shirts af te geven en de kinderen moesten dus de shirts aantrekken zodat ze er foto’s kon van maken om bij de gemeente te bewijzen dat ze die arme kinderen gelukkig had gemaakt maar oh wee. Die leken helemaal niet zo gelukkig en keken nogal onwennig en beten sip op hun lip! Ik legde Yvette uit dat ze met die shirts niet zo gelukkig waren omdat ze liever centen of eten hadden gekregen… De klederen die ze droegen waren gescheurd en zaten vol gaten maar wtf kon hen dat schelen als ze een lege maag hadden. Zo zie je maar…