Je maakt van alles mee in Thailand (41)

Een korte vakantie in Patong, mooi hotel, terrasje, strandje, zonnetje, drankje. Wat wil je nog meer? Dit is Thailand, dacht Christiaan Hammer. Tot dat hij op uitnodiging van het hotelpersoneel naar een ander deel van Thailand reisde, namelijk de Isaan. Hij kwam in een totaal andere wereld terecht. Over wat hij daar meemaakte, schreef Christiaan het volgende verslag:

Vakantie in Buriram

In de eerste week van april 1994 was ik voor een korte vakantie van 7 dagen op Patong Beach te Phuket. Het was er zeer rustig. Op de laatste 2 avonden zat ik op een hotelterras. Het personeel had bijna niets te doen en kwam bij mij zitten. Ze vertelden, dat het seizoen bijna voorbij was en dat zij dan terug zouden gaan naar hun dorp om mee te helpen aan rijst planten. Je moet daar ook eens komen, zei een van de obers. Op de laatste avond besloot ik te gaan en vroeg de ober, hoe ik er kon komen in juni. Hij gaf mij zijn adres en vroeg hem te schrijven, wanneer ik in Bangkok aankwam. Hij zou mij afhalen en voor onderdak zorgen.

En inderdaad stond hij op 7 uur in de ochtend met een vriendin, die ook op Phuket werkte, op mij te wachten te Don Muang. Ik was moe en wilde wat eten en drinken en zij ook. Tijdens het eten vertelde hij mij, dat het een lange rit werd naar een uithoek van Buriram en wel in het district Na Pho. Ik wilde een taxi nemen. Hij ging voor mij onderhandelen met wat taxichauffeurs. Een van de chauffeurs wilde het doen voor een bedrag wat overeenkwam met 90 guldens.

En ze hadden geregeld, dat ik kon verblijven in een goede woning van het dorpshoofd. Het dorpshoofd had zijn vrouw verloren en leefde samen met een aardige dame en haar 2 kinderen in een eenvoudig huisje.  Zijn woning werd bewoond door zijn dochter en twee kleinzoons, als zij niet elders werkten.

Ik werd hartelijk ontvangen in het dorpje. Er werd water gehaald, zodat ik mij kon douchen in een schuurtje. Later zou er water in huis worden gebracht.

De volgende dagen ging ik te voet de omgeving verkennen. Te voet? Iedereen wilde mij wel ergens brengen met een bromfiets. In de middag ging ik zitten op een boomstronk en keek een uur lang naar een man, die probeerde zijn waterbuffel die in het natte veld lag, mee naar huis te krijgen. Toen ik opstond, kwamen er zeker 4 slangen onder die boomstronk vandaan. Ik wist niet hoe snel ik moest weg komen.

Binnen korte tijd leerde ik veel va de weinige dorpelingen kennen. Er waren bijna geen jongeren, want die werkten elders. De dorpelingen hielden zich bezig met rijstbouw en anderen met zijde rupsen, spinnen en kleurstof voor de zijde maken.

Van een overbuurvrouw kreeg ik regelmatig fruit en van een tante mocht ik elke middag koffie komen drinken. Zij was de enige die koffie had. In het dorp was maar 1 winkeltje, waar slechts weinig werd verkocht maar wel gevarieerd van paracetamol tot witte whisky.

Op de 3e dag moest ik vroeg op om half zes om het rakettenfestival mee te maken. De raketjes werden in de lucht geschoten na een gebed door een monnik om genoeg regen voor de rijstbouw. Na afloop werden de mensen met water besproeid door de monnik, die mij met veel water overgoot met de woorden “extra voor farang”.

In de middag heb ik spelletjes gedaan met de kinderen van een paar gezinnen, die dat geweldig vonden. Het dorpshoofd keek toe terwijl hij manden vlocht. Daarna zag ik dat hij mensen een speciale massage gaf na breuken in armen, benen en daarmee het genezen van breuken versnelde. Zijn faam was kennelijk groot, want er kwamen veel mensen voor een behandeling.

De dag er na zagen wij een pick-up komen met in de achterbak een vrouw, die ernstig ziek was. Familie had haar naar een ziekenhuis in Buriram gebracht en hadden van de artsen te horen gekregen, dat de vrouw kanker had in een zeer ver gevorderd stadium. In de avond gingen wij even samen met vele anderen op bezoek. Het zou een afscheidsbezoek worden.

In de nacht erna werd ik wakker door een hevig lawaai van mensen en dieren. Ik keek naar buiten en zag een lucht, die wild te keer ging. Ik keek op mijn horloge en zag, dat het half 5 was. Later vertelde de dochter van het dorpshuis tijdens het ontbijt dat dat precies het tijdstip was, waarop de vrouw was overleden. Ze vroeg, of ik naar het sterfhuis wilde komen, waar iedereen bezig was alles voor de crematie voor te bereiden.

Daar aangekomen, waren de mannen een doodskist aan het timmeren en ik ging meehelpen. Ik kreeg die goedkope witte whisky aangeboden en dronk een paar glaasjes mee, terwijl de vrouwen eten aan het bereiden waren voor de familie en verbaasd toekeken, dat ik dat spul dronk. Even later boden ze mij een groot glas water aan, waar van ik hevig begon te hoesten. Iedereen lachte en ze zeiden, dat de farang beter tegen whisky kon dan tegen water. In de middag om 3 uur werd gebeden en daarna de doodskist op een grote brandstapel verbrand.

In de laatste week had ik niet genoeg geld meer en wilde guldens wisselen in een groter dorp. Maar in de bank wisten ze geen koersen van dollars en guldens. Ik ging naar buiten en zag een bordje “Mastercard “. Ik weer naar binnen en toonde mijn creditcard. En weer schudde de dame van de bank met haar hoofd. Wij hebben nog geen apparaatje om een kopie van de card te maken. Dus weer weg. De eigenaar van het dorpswinkeltje bood aan de volgende dag met mij naar de provinciehoofdstad te gaan. Hij wilde slechts geld voor benzine (10 gulden).

En de volgende ochtend stond hij voor de deur, maar niet alleen. In de laadbak zaten diverse vrouwen en kinderen met eten en drinken. Leuk hoor en gezellig. Na het geld wisselen bij een grote bank, gingen wij toeren. Een oude Khmer tempel bezochten wij en onderweg werd er gestopt, matje op de grond gelegd en gezellig rijst met gebakken kip en fruit gegeten en water gedronken. Het was voor ons met 17 personen heel gezellig. Pas om 5 uur in de middag waren wij weer terug.

Het was een hele leuke vakantie en ik besloot terug te komen. Ik werd door 2 personen begeleid naar Bangkok in een lijnbus. Ik bleef nog 2 dagen in Bangkok om weer eens wat lekkers te eten want het menu in dat arme dorp bestond meestal uit soep van slangen of palingen uit de rijstvelden en gebakken kikkers of fijngehakte kikkers.

Over deze blogger

Redactie

Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.

Lees hier de laatste artikelen

Oudere postings van deze blogger

• Nieuws uit Thailand23 december 2024De redactie wenst alle lezers fijne feestdagen!
• Bezienswaardigheden23 december 2024Lamphun, de charme van het Lanna koninkrijk (video)
• Activiteiten22 december 2024Ontdek de magie van Koh Tao met zon, zee en avontuur
• Nieuws uit Thailand22 december 2024Veilig de feestdagen door in Thailand: Campagne tegen rijden onder invloed