Je maakt van alles mee in Thailand (27)
Bangkok in 1968
De eerste kennismaking met Thailand is voor elke bezoeker iets bijzonders. Bloglezer Paul beleefde het als jonge varensgezel aan boord van een koopvaardijschip in 1968, meer dan 50 jaar geleden. Hij schreef voor onze serie een aantal herinneringen op en het is een prachtig verhaal geworden. De mooiste zin in dit verband is toch wel de uitspraak van de kapitein: “In Bangkok is het makkelijker om de kakkerlakken van boord te houden dan de Thaise meisjes!”
Dit is het verhaal van Paul
Mijn kennismaking met Thailand in 1968, 17 jaar oud
Mijn vader heeft zijn hele leven bij de Marine gewerkt, waarvan 9 jaar in Indonesië en mijn halfbroer negen jaar. Vele verhalen uit de hele wereld hoorde ik thuis, dus was het wel logisch, dat ik ook wilde varen. Dat militaire van de Marine stond mij echter niet zo aan, maar er was ook nog zoiets als de koopvaardij. Dat leek mij wel wat.
Op mijn veertiende zat ik op de ULO, ik was een slechte leerling. Ik kon het wel, maar ik wilde het niet, ik wilde reizen, varen, de wereld zien. Eindelijk kreeg ik mijn moeder zo ver dat ik van de ULO af mocht, want ik wilde naar de Lagere Zeevaartschool in Rotterdam. Maar het ongelofelijke gebeurde, ik werd afgekeurd, mijn ogen waren te slecht. Ja, wat toen?
Na een paar korte baantjes kwam ik als 15-jarige in Hilversum terecht bij Grand Hotel Gooiland. Wat een pracht en praal en daar wilde ik wel werken. Dat kon, ik werd chasseur – bellboy heet dat in Thailand- en ik kreeg een prachtig uniform aangemeten. Omdat Hilversum de stad van radio en tv in Nederland was, logeerden hier vele beroemde mensen, waaronder Marlene Dietrich en een Japanse popgroep met waanzinnig veel koffers, en ik maar sjouwen. Jean Fournet, een beroemde Franse dirigent, had hier zijn vaste kamer. Ik keek mijn ogen uit en leerde ook mijn eerste talen spreken: na vier keer gevraagd te worden “where is the breakfast room”, wist ik ook dat weer.
Maar het willen varen bleef knagen en na ruim een jaar verliet ik het mooie hotel, en ging op zoek naar een baan op een boot. Ik kwam terecht in Rotterdam bij de VNS, de Vereenigde Nederlandsche Scheepvaartmaatschappij. Zij voeren hoofdzakelijk op Zuid en West-Afrika, maar ook op het Midden en Verre Oosten en Australië. De vloot bestond uit vele vrachtboten, waarvan alle namen op -kerk eindigden, en een paar passagiersboten die op Zuid-Afrika voeren.
Mijn eerste boot werd de Bovenkerk, drie maanden naar de Perzische Golf, maar wel met een grote omweg, want het Suezkanaal was gesloten door de oorlog van Israel met zijn buurlanden. We moesten dus helemaal naar de zuidpunt van Afrika rondom Kaapstad varen en aan de andere kant weer naar boven, dat was een maandje extra varen.
Toen wij terug waren hadden mijn collega’s en ik afgesproken op het kantoor van de VNS om te kijken of er werk was. Wij hoorden daar toen, dat er een boot was die op het Verre Oosten voer, de Koudekerk. Daar was altijd een Aziatische bemanning aan boord geweest, maar zou nu weer met een Nederlandse bemanning gaan varen. Bij mijn oudere collega’s, die al eens naar het Verre Oosten waren geweest, liep het water uit hun mond, dit is een droomreis, stappen, stappen en nog eens stappen. Maar er was nog maar één plek vrij, en ja hoor, die kreeg ik, wow!
Het is maart 1968, ik ben nu 17 jaar oud, we verlaten Rotterdam met de Koudekerk, voor een reis van zes maanden. Meteen de eerste nacht komen we in het Engelse Kanaal in aanvaring met een Deens vrachtschip, waardoor er een enorm gat in de zijkant van onze boot ontstaat. Van alle kanten komt er hulp, wij worden naar een Franse haven gesleept voor een twee weken durende noodreparatie.
Iets later dan gepland arriveren wij in Port Kelang, Maleisië. Ik zal nooit vergeten, dat wij de dag erop met nog wat jongelui met een klein bootje de jungle invoeren om lekker te zwemmen. Toen onze agent dat hoorde werd hij lijkbleek, het zat daar vol met slangen en krokodillen,
Tweede stop was Singapore, zo schoon als het daar nu is, zo vies was het toen met open riolen langs de weg. Het was wel een mooie plek om belastingvrij, dus goedkoop camera’s, radio’s, horloges, enz. te kopen.
Na een weekje Singapore varen we naar Bangkok, over de zandbank de rivier op, naar de douane bij Paknam, Samut Prakan. Maar niet alleen de douane komt hier aan boord, ook handelaren met hun handel en hele horden met prachtige Thaise meisjes. Ze varen allemaal lekker mee naar de haven van Bangkok, Khlong Toei. Ik herinner mij nog dat de kapitein, die veel in Bangkok was geweest, zei: “In Bangkok is het makkelijker om de kakkerlakken van boord te houden dan de meisjes!
We bleven twee weken in Bangkok liggen, containers waren er nog niet, dus alles ging in en uit het ruim met eigen laadbomen of die van de kade. Vele meisjes, die een partner hadden gevonden bij onze bemanning, bleven gewoon die twee weken aan boord. Ik weet nog goed, dat er elke zaterdag door de kapitein werd geïnspecteerd of de hutten wel goed schoongehouden werden, daar deed hij witte handschoenen voor aan. Ik had mijn vriendin weggestuurd voordat de kapitein kwam, maar was 1 ding vergeten. Toen de kapitein mijn kledingkast opentrok, hing die vol met jurken en damesbloesjes. De kapitein keek mij aan, lachte, maar zei verder niks
Elke avond gingen we de wal op, niet ver weg bij de haven waren allerlei disco’s en barretjes. De grote favoriet was de Mosquito Bar met livemuziek. Een grote Singha kostte daar 19 Baht en de hele nacht open. De ingang van de bar was bovenaan een steile trap waar een enorme grote Thai als portier stond. Als je vervelend of dronken werd, dan pakte die grote Thai je op en werd je zo de trap af gedonderd.
Vlakbij was er nog een zeemansclub met een Nederlandse manager, daar gingen we s’middags nog wel eens wat eten en drinken
Drie keer ben ik na deze reis op deze manier weer in Bangkok geweest, maar veel van Bangkok heb ik toen dus niet gezien. Dat kwam later pas als toerist. Het waren geweldige belevenissen, maar na deze reizen ben ik gestopt met varen.
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Lees hier de laatste artikelen
Nieuws uit Thailand22 november 2024Al zes toeristen overleden door vergiftigde alcohol in Laos
Eten en drinken22 november 2024Thai Street Food in Bangkok (video)
Stranden22 november 2024Toei Ngam Beach, een prachtig strand nabij Pattaya
Eten en drinken21 november 2024Knoflook in de Thaise keuken, niet alleen lekker maar ook gezond!
Dat was dus nog voordat de amerikaanse soldaten naar Thailand kwamen toch?
Ik was 2 weken in Bangkok in 1971 en toen was de stad vergeven van de g.i.-‘s. Sombere jonge mannen die voor een paar dagen stappen 1000 dollar meekregen. Meestal ging het restant naar het meisje dat ze daar hadden opgedoken. Immers, niemand wist of hij die oorlog zou overleven.
Geweldig verhaal, Paul. Dank je voor het delen!
Wat een leuk levensverhaal, bedankt.
Kijk Paul,
Dát noemen wij ’n “avonturier”
Man man, met 18/19 jr de wereld over!
Nu kunnen de jonge mannen met hun 25e ’n pen vasthouden en met hun pc, laptop en moebieltjes overweg.
Dát avontuur pakken ze óns niet meer af !!
Ja, BKK was town in de 60 jaren voor day de US soldaten voor R&R kwamen. Er was town niet veel uitgangsleven in de stad zelf. Wel bij Klongtoey harbour
Het
had de meest bekende Mosquito bar. Dan big de Venus room, OK bar en de Golden Gate dancing
Hi
Mooi verhaal Het had ook mijn verhaal kunnen zijn Jan-April 1969 Wereldreis SSRotterdam 17 jaar oud Bellboy en dan 5 dagen Bangkok
Inmiddels ga ik al 15 jaar elk jaar en maandje naar Thailand en ik geniet nog steeds van dat land en de mensen
Nog een jaar jonger dan Paul in zijn verhaal ging ik, ook voortijdig school verlaten hebbend, als beroepsmilitair in dienst van de Koninklijke Marine. Ik liet me leiden door de wervingsslogan ‘Join the Navy and see the world’, maar van die belofte kwam niet veel terecht…….. Is overigens daarna bij mijn volgende werkgever dubbel en dwars ingehaald.
Hee Paul, mooi verhaal, zeer herkenbaar voor mij. Ben in 1973 begonnen bij de RIL (KJCPL). Meerdere keren in Bangkok geweest met verscheidene schepen. De Mosquito en de zeemansclub vlakbij het landingspunt van de bootjes, zijn weg, helaas.
Ik heb mijn hele leven door gevaren, ben juist gestopt en woon nu in Thailand.
Leuk om te lezen.
Dag Paul. Mooi verhaal, nu compleet. Tijdens onze reizen met jullie veel flarden gehoor. Heel leuk te lezen en de jonge Paul in gedachten te zien.
Ik vaarde in 64/65 met de Serooskerk /Mariekerk en Simonskerk ging daarna naar de Holland Amerika lijn maar mijn eerste Boot was de SIRAH een Tanker van Nievelt Goudriaan een heerlijke tijd mee gemaakt de hele Wereld over geweest en zou dit voor geen goud willen missen.
Mijn eerste keer Bangkok was in 1958, met de Heemskerk van de VNS. Later, met de RIL (KJCPL) vaak in Bangkok geweest. Een p[aar slingers gemaakt met de Tjiliwong, invallen voor de Waiwerang van de KPM die langdurig in dok lag. Vijf keer heen en weer yussen Bnagkok en Hong Kong, korte reisjes, steeds 4 dagen op zee tussen een dag of vijf binnen liggen. Als we van Bangkok naar Hong Kong gingen hadden we steeds 50 waterbuffels en 300 varkens aan dek. Een echte ark van Noach!
Bangkok was altijd een fantastische staphaven.
Ben na het opleidingschip De Nederlander ook gaan varen in 1965.. Mooie tijd gehad . De hele wereld gezien en veel leuke dingen meegemaakt. In 1981 Havenloods geworden. Ik denk dat ik er boeken vol over kan schrijven. In 2004 met Pensioen. Woon nu al weer 16 jaar in Thailand.
In 1958 de eerste keer in Bangkok geweest, en inderdaad, de bar die mij het meest in het geheugen hangt is de Mosquito! Toen als leerling, later als stuurman vele malen in Bangkok geweest. Een van de betere ‘staphavens’ van de Oost, hoewel Hong Kong (onze thuishaven) of Yokohama zeker ook goede staphavens waren. Ook twee jaar op de Tjiluwah gevaren als derde stuurman, was je elke twee maanden 6 dagen in Hong Kong. Voor de Australische passagiers een geweldige ervaring. Ik heb op de Tjiluwah nog mijn (werkende) honeymoon van rwee maanden gehad, je mocht als derde stuurman je vrouw 120 dagen per jaar mee laten varen. Geweldige tijd bij de RIL gevaren!