Je maakt van alles mee in Thailand (257)

Alhoewel de Thai niet echt veel verschilt van de gemiddelde Belg of Nederlander maak je in Thailand toch soms iets mee wat je in Belgie of Nederland niet zo gauw zal meemaken. Daar gaat deze reeks verhalen over. Vandaag een nieuw verhaal van Lieven Kattestaart: ‘Alles went’

Alles went

Begin jaren negentig ondernam ik mijn eerste aarzelende schreden op het Thaise pad. Niet echt doordacht, maar beslist enerverend.
Een duwtje in de rug daarbij was het toentertijd de kwelbuis onveilig makende ‘Veronica goes Asia’.

Waarin zowel ijdeltuit Adam Curry, alsook Thailand-kenner Sjon Hauser figureerden.
Narcistisch leeghoofd Curry vergat ik al snel, maar Sjon, diens uitleg, en de beelden van het uitnodigende Thailand beklijfden.
Een vliegticket met aansluitend vervoer naar het zo lieflijk ogende Pattaya werd geboekt, waarna een rimpelloze vlucht naar Bangkok volgde.

Niet zo rimpelloos was mijn aankomst in de broeierige Stad der Engelen.
Waar een Martinair-hostess me energiek de verkeerde bus insleurde, na het afwerken van een routine bloemslinger-kiekje met een ingehuurde Thaise schone.
Had men niet voor de goede orde nog even de namenlijst gecontroleerd, was ik in Ayutthaya beland.

Met Hollandse nuchterheid, zo geheel in tegenspraak met de omgeving, kreeg ik op nauw verholen standjestoon te horen dat ik mijzelf en koffer aan boord van de verkeerde bus geladen had.
Alsof men geacht werd daar zelf op te letten, overdonderd door hitte, drukte en jetlag.
En dat zei ze tegen mij, die al blij was op Schiphol niet in het vliegtuig naar Caïro te zijn beland.

Alleenreizend en Pattaya als eindbestemming noemen, bleek een volgend smetje op mijn blazoen.
Zodoende was mijn eerste ervaring op Thaise bodem een licht geagiteerde Nederlandse dame. Die uitstraalde dat ze liever sjaaltjesdragend in Parijs rondschreed, dan hier in Bangkok hedonistisch plebs in de bus naar Sodom en Gomorra te moeten duwen.
De foto heb ik dan ook nimmer gekregen.

Pattaya bleek een unieke ervaring, en de raison d’etre werd me al snel duidelijk. Met volle teugen genoot ik van alles wat deze zonnige oase te bieden had, tot ik op zekere dag mijn vingers schaafde aan de bodem van de vakantie-schatkist.
De meegenomen pasjes en pegels bleken zowaar niet genoeg voor voortzetting van ‘wein, weib und untergang’ op het door mij ingezette tempo.
Uitkomst kwam in de gedaante van een lieve Thaise masseuse. Die me tijdens het geroutineerd rondzwiepen van ellepijp en strottenhoofd aanbood de rest van de vakantie in haar appartement door te brengen.

Dit claustrofobische onderkomen bleek, afgezien van kleine koelkast, ronkende ventilator, en bewierookte Boeddhaschrijn geheel ongemeubileerd. Ter opleuking was er wel de onvermijdelijke afbeelding van Zijne Majesteit, naast een muurbrede poster van de Keukenhof.
De gastvrouw liet me weten die bloemenzee dolgraag eens te bezoeken, mocht ze ooit in Denemarken belanden.

Haar massagekwaliteiten, opgedaan in de befaamde Wat Po, waren gelukkig stukken beter dan haar aardrijkskunde.
En kwamen goed van pas voor deze verdwaalde toerist, aangezien slapen op de vloer gebeurde, slechts ondersteund door een flinterdun matrasje. Waardoor mijn botten bij iedere beweging verder vergruisden op het keiharde beton eronder.

Een miniem balkonnetje en een veredeld washok complementeerden dit Thaise excuus voor een appartement.
Dagelijks een gevecht opleverend met twee losse wasbakkranen, die vrolijk meedraaiden als je water wilde bekomen. Tevens was gebruik van eigen toiletartikelen aan te raden, gezien het aanwezige stukje zeep druk bezig was een eigen soort penicilline te ontwikkelen.

Enkele andere bewoners van het pand stelden zich wat later aan me voor.
De ene was een uit de kluiten gewassen kakkerlak. Die me een lichte hartverzakking bezorgde door tijdens een ochtendlijke scheerbeurt zijn kale hoofd vanachter de bladderende spiegel te steken. Mijn oude gymnastiekleraar was beslist verguld geweest met de sprong vanuit stilstand die ik daarna presteerde.

De anderen waren de mini-miertjes.
Een miljardenleger dat zich stilletjes verborg achter een plint, maar het nodig vond tijdens mijn bezoek aan het hurktoilet een massale exodus te beginnen, pal over mijn teenslippers.
Enfin, alles went.

Ook de gezellige barbecues op de gang, waarbij de goedkope drank rijkelijk vloeide. De Isaanse etagebewoners waren het Engels gelukkig net zo machtig als ik het Thais, anders waren we heel wat hilarische gesprekken misgelopen.
Toen de tijd van vertrek eenmaal aanbrak waren het slapen op beton, de bijkans nog hardere massages, en het dag en nacht voorbijronkende verkeer me al bijna gewoon.

Het betekende tevens afscheid van de twee buurmeisjes.
Die eerder al toegang tot de veste waren ontzegd, omdat ze naar mening van vriendin iets te vaak een kopje suiker kwamen lenen.
Daarbij heupwiegend en haarslingerend proberend mij af te leiden van belangrijker zaken.
Zoals vaste verkering met diezelfde vriendin.

Eenmaal in de airport-bus gezeten voelde ik me teneergeslagen na het afscheid van mijn reddende engel. En ook van Thailand, waarvan nu al duidelijk was dat ik er terug zou keren. Besmet zijnde met het Siam-virus, waartegen zoals wij allen weten geen kruid gewassen is.

De Duitse toeriste naast me informeerde nieuwsgierig of de gedagzwaaiende Thaise mijn vrouw was. Op mijn ontkennend antwoord, kreeg ze van haar lachende echtgenoot te horen dat ze dat had kunnen weten.
‘Want wie neemt er nou bier mee naar een Oktoberfest?’

Met die opmerking, waarvoor hij waarschijnlijk later met de mattenklopper kreeg, werd mijn eerste bezoek aan Thailand afgesloten.

Over deze blogger

Lieven Kattestaart

Lieven Kattestaart (1963) woont samen met vrouw Oy op het mooie Goeree-Overflakkee.
Is werkzaam als havenmeester en bezoekt sinds 1993 het verre Thailand, waar hij in 98' Oy leerde kennen en haar overhaalde de zon vaarwel te zeggen en zich in dit kille moeras achter de dijken te vestigen.

Tegenwoordig de vakantieweken meestal doorbrengend in het Isaanse optrekje van schoonmoeder, afgewisseld met wat strandhangen in Pattaya, of klem zitten in bus of trein om andere en onbekende Thaise streken te bezoeken.
Zich voornemend na pensionering samen met Oy in Thailand te gaan wonen, en beiden kunnen nauwelijks wachten tot het zover is.

Hobby's: zodra er zich een inspiratie-vonkje aandient, doch meestal gekweld door schrijversblok, het toetsenbord beroeren teneinde het mooie Thailandblog van een nieuw stukje te voorzien, het beoefenen van lichamelijke bezigheid door middel van joggen (uiteraard met mate) online schaken, en het af en toe drinken van een prima Single Malt en daarbij wegdampen van een sigaar van Cubaanse origine.

Lees hier de laatste artikelen

Oudere postings van deze blogger

• Leven in Thailand30 januari 2025Je maakt van alles mee in Thailand (257)
• Cultuur28 januari 2025De stilte van de Isaan
• Leven in Thailand26 januari 2025Je maakt van alles mee in Thailand (255)
• Leven in Thailand23 januari 2025Je maakt van alles mee in Thailand (254)