Je maakt van alles mee in Thailand (255)

(Editorial credit: NikomMaelao Production / Shutterstock.com)

Alhoewel de Thai niet echt veel verschilt van de gemiddelde Belg of Nederlander maak je in Thailand toch soms iets mee wat je in Belgie of Nederland niet zo gauw zal meemaken. Daar gaat deze reeks verhalen over. Vandaag weer een nieuw verhaal, van Lieven Kattestaart: ‘Game Over’.

‘Game Over’

Vakantie vieren in het Isaanse dorpje van mijn Thaise schoonmoeder is heerlijk rustgevend. Maar had in den beginne (zeg maar vroeg Krijt, laat Jura) ook zo zijn nadelen. Voornamelijk omdat computers er toen net zo schaars waren als rijstboeren in driedelig pak. Geen groot probleem, maar om enigszins zicht te houden op de voorraad muntjes wil men toch wel eens contact met de thuisbankier.

De toenmalige mobiele telefoons waren van het type ‘betoetste koelkast’, dus daar kon ik weinig mee. En de enige hotspot van betekenis stond 150 miljoen kilometer verderop, dagelijks enthousiast proberend mijn farang-hersens te koken.

Vrouw Oy stelde daarom voor een busrit naar Korat te ondernemen. Daar sprak ik echter mijn veto over uit. De busverbinding daarheen vanaf schoonma’s optrekje was namelijk het best te vergelijken met de honderd meter sprint voor eenbenigen.
Oorzaak: de tientallen gerimpelde oude besjes die zich, gewapend met krop sla, levende kip of trosje betelnoot op de meest bizarre plaatsen voor de bus wierpen.
Met als gevolg dat de chauffeur telkens vol in de ankers ging, terwijl er in de verste verte geen bushalte te bekennen was. Oftewel, had je haast, gelieve de trekschuit te nemen.

In een naburig stadje bleek de techniek echter al wat verder doorgedrongen. Dus op zaterdag daarheen gebrommerd. Allereerst naar de plaatselijke ATM, voor het downloaden van wat vakantie-bahtjes. Bij het aanschouwen van de rij wachtenden voor deze automaat zonk de moed me in de schoenen. Dat zou me leren op plaatselijke betaaldag aan te schuiven, wanneer werkelijk iedere Isaanse dagloner uit de buurt zijn flappen wilde tappen.

Eindelijk aan de beurt zijnde wist Oy mijn langverwachte pinplezier nog verder onderuit te schoppen. Door me op het moment suprême drie andere pasjes en een vodje met pin-codes in handen te duwen.
Of ik maar meteen voor de halve schoonfamilie wat geld wilde opnemen.
Ik stond er nu toch.

Dit alles droeg niet bij aan een vlotte afhandeling. Zeker niet omdat ik niet over helderziende gaven beschik, en men gemakshalve maar verzuimd had te noteren welke code bij welk pasje hoorde.
Tegen de tijd dat de laatste baht het daglicht zag waren er door de helse machine meer pasjes uitgespuwd dan ik ingevoerd had, en werden in de morrende rij achter mij de eerste puntmutsen en brandende fakkels gesignaleerd.

Meer zenuwslopende ervaringen zouden mijn deel zijn.
Want Internet-cafes waren er niet.
Bij navraag bleek er slechts één enkele mogelijkheid om hier de digitale snelweg te betreden. En wel via de obscure invoegstrook van de plaatselijke arcade, oftewel amusementshal.
Alwaar de Thaise jeugd de vrije tijd doorbracht met het virtueel neersabelen van bloeddorstige zombies, of het afschieten van vijandelijke straaljagers.

De ‘hal’ zelf bleek een groot woord voor een pijpenla-winkelpand, open aan de straatzijde.
Daarbinnen lange rijen met Thaise ondeugd, die zich getooid met koptelefoons en de concentratie van een Indiase slangenbezweerder een bloederige weg door de vrije zaterdagmiddag hakten.

Menig bankmedewerker zou bij deze aanblik in vertwijfeling naar de fles hebben gegrepen, en mijn eerste reactie was dan ook om maar meteen rechtsomkeert te maken. Dit was gekkenwerk. Met een grote G.
Maar vrouw Oy dacht er anders over.

Want welke wijsneus had er ook alweer busritten naar Korat in de ban gedaan, en zeurde daarbij over onzichtbare haltes, oude besjes en levende kippen?
Dus logde ik even later, ietwat beverig, alsnog in.

Gezeten naast een piepjonge Thaise seriemoordenaar, die ons gelukkig nauwelijks een blik gunde. Daar zou verandering in komen, want om de schijn van privacy op te houden perste vrouwlief zich, ietwat moeizaam, tussen mij en playboy.
Zich daarmee net zo populair makend als een Jehovagetuige tijdens het avondeten.

Waarom ging dat mens zowat op zijn rug zitten, er waren toch spelcomputers zat? Kon die ouwe farang soms niet alleen gamen?
Wat het irriteren van de Thaise medemens betreft behaalden we die middag een absolute topscore.

Na het digitaal geldschuiven bedroeg onze eigen schade twintig baht. Te betalen voor gebruik van de console.
Als extraatje te voldoen: tien kilo gemoedsrust, door mij ingeleverd bij betreden van de speelhal en het met voeten treden van zowat elke veiligheidsmaatregel bij internetbankieren.
Bij buitenkomst bleek de plaatselijke hackers-fanfare niet aangetreden om ons feestelijk uitgeleide te doen, maar het scheelde niet veel.

Het is lang geleden, maar ik droom er nog wel eens van als ik zwaar getafeld heb.
Van mijn arme Raborekening.

Weliswaar geplunderd, maar als tegenprestatie verrijkt met het beeld van een opgestoken Thaise middelvinger en het zinnetje ‘Game Over’.

Over deze blogger

Lieven Kattestaart

Lieven Kattestaart (1963) woont samen met vrouw Oy op het mooie Goeree-Overflakkee.
Is werkzaam als havenmeester en bezoekt sinds 1993 het verre Thailand, waar hij in 98' Oy leerde kennen en haar overhaalde de zon vaarwel te zeggen en zich in dit kille moeras achter de dijken te vestigen.

Tegenwoordig de vakantieweken meestal doorbrengend in het Isaanse optrekje van schoonmoeder, afgewisseld met wat strandhangen in Pattaya, of klem zitten in bus of trein om andere en onbekende Thaise streken te bezoeken.
Zich voornemend na pensionering samen met Oy in Thailand te gaan wonen, en beiden kunnen nauwelijks wachten tot het zover is.

Hobby's: zodra er zich een inspiratie-vonkje aandient, doch meestal gekweld door schrijversblok, het toetsenbord beroeren teneinde het mooie Thailandblog van een nieuw stukje te voorzien, het beoefenen van lichamelijke bezigheid door middel van joggen (uiteraard met mate) online schaken, en het af en toe drinken van een prima Single Malt en daarbij wegdampen van een sigaar van Cubaanse origine.

Lees hier de laatste artikelen

Oudere postings van deze blogger

• Leven in Thailand26 januari 2025Je maakt van alles mee in Thailand (255)
• Leven in Thailand23 januari 2025Je maakt van alles mee in Thailand (254)
• Leven in Thailand19 januari 2025Je maakt van alles mee in Thailand (252)
• Leven in Thailand15 januari 2025Je maakt van alles mee in Thailand (251)