Je maakt van alles mee in Thailand (247)

(SIHASAKPRACHUM / Shutterstock.com)

Alhoewel de Thai niet echt veel verschilt van de gemiddelde Belg of Nederlander maak je in Thailand toch soms iets mee wat je in Belgie of Nederland niet zo gauw zal meemaken. Daar gaat deze reeks verhalen over. Vandaag weer een leuk verhaal van Lieven Kattestaart: ‘Moeilijk doen is niet moeilijk’.

‘Moeilijk doen is niet moeilijk’

Na vele weken vakantie in Thailand brak dan toch de vertrekdag aan.

Zwager Oth zou ons in zijn taxi naar Suvarnabhumi brengen. Hij arriveerde in Pattaya in gezelschap van zijn vrouw en hun twee jonge kinderen. Na een middagje strand kwam het hele spul douchen op onze hotelkamer.

Voorzichtig bracht ik te berde dat de voorraad van hotelwege verstrekte textiel beslist ontoereikend was voor deze invasie. Dit was tenslotte een hotel, geen driesterren-badhuis.
Vrouw Oy vond dat ik moeilijk deed, en stapte de gang op voor een onderonsje met de schoonmaakdames. Triomfantelijk terugkerend met een stapel frisse handdoeken, en een handvol geurige hotelzeepjes.

Als we wat later op weg willen, blijkt onze bagage te fors uitgevallen voor de kofferbak. Ongewenste scenario’s doemen op, en ik stel voor dan maar een tweede taxi in de arm te nemen. Daarbij licht hyperventilerend, want vertrekdag-stress is mij niet onbekend.
Waarop zwager simpelweg de nog halfgeopende achterklep vastzet met een snelbinder.
‘Mai pen rai’, en vooral niet moeilijk doen.

Onderweg, de propvolle taxi door een enorme hoosbui laverend, stelt zwager voor de laatste vakantie-uren in hun appartementje door te brengen. In plaats van op dat saaie vliegveld. De keuze tussen Thaise gezelligheid of lopen sacherijnen in een koelkast vol koffersjouwers is niet moeilijk. Dus zet ons sardineblik koers naar het immer bruisende Bangkok.

Eenmaal aangekomen laten we op advies van zwager de bagage in de nog nadruipende taxi. Ik heb het er niet op, maar Oy gebaart me niet moeilijk te doen. Buurman houdt wel een oogje in het Thaise zeil.

Ik krijg, als bijzondere en buitenlandse gast, het echtelijk bed om op te zitten.
Omdat de familie een veredelde garage bewoont, geen stoelen bezit en deze farang zich niet zoals een Thai weet op te vouwen.
Dus gegarandeerd kramp krijgt, en dan.. moeilijk gaat doen.

Later, tijdens toiletbezoek, zie ik nog bijna kans (mijn Latijns is wat roestig maar ik gok op ‘ nil volentibus arduum’) het sluierstaartje van de kids te verdrinken. De stortbak bleek namelijk ook dienst te doen als hun aquarium.

Tijdens het wegwerken van huigsmeltende etenswaar en vele flesjes prik bekijken we de laatste Thaise knokfilm. Het bloederige spektakel kan op luide bijval rekenen, zelfs van het nu compleet met chocola en waterijsjes besmeerde grut. De rolprent was ongetwijfeld voor boven de achttien, maar misschien waren de Thaise Teletubbies in staking, dus besloot ik niet moeilijk te doen.

Dan is het echt tijd om te gaan. We proppen ons allen weer in de taxi en zwager rijdt ons door middernachtelijk Bangkok, richting vliegveld.
Dat de kleintjes om die tijd nog gewoon op zijn, zorgde alleen bij mij voor gefronste wenkbrauwen. Maar deze jongen hield zich wijselijk stil, anders werd mijn dagelijkse quota moeilijk-doen nog overschreden. En echtelijke ruzies zijn niet fijn, zeker niet in de besloten ruimte van een Thaise taxi.

Roerend afscheid volgt, en plaatselijk verdoofd door de fijne herinneringen stappen we aan boord van de zilveren vogel.

Na een lange maar rimpelloze vlucht is daar het vertrouwde Schiphol.
En eveneens die douanier, welke ons ambtenaar-vriendelijk vraagt hoe de reis was.

Om vervolgens Oy’s in krantenpapier verpakte Korat-worst, vele vage groentes en ongelooflijk meurende rotte-vissmurrie de toegang tot Nederland te ontzeggen.
De regenbui nabij Bangkok had haar koffer doorweekt, en de vochtig geworden contrabande was daardoor nog meer dan normaal een aanslag op de zintuigen.

Eenmaal in de aankomsthal, de schamele restanten van haar meegesjouwde Isaanse heerlijkheden beziend, geeft ze mij de schuld van dit import-debacle.

Want wij, Farang, doen altijd moeilijk.