Je maakt van alles mee in Thailand (244)

Telkens als Paul Christiaans aan vroeger denkt en een verhaal van hemzelf in herhaling op Thailandblog leest, borrelen er allerlei herinneringen op. Genoeg om weer een verhaal te vertellen. Hij doet dat met plezier, want je eigen verhalen te zien en lezen op het blog is toch steeds weer een leuke ervaring. Leuk voor de bloglezers, maar ook voor vrienden en kennissen, die hij via een link laat mee genieten. Dit is weer een nieuwe aflevering van de Paul Christiaans serie.

De Duitse Invasie

Een maand na de opening van onze winkel eind 1978, viel Vietnam Cambodja binnen en stonden binnen de kortste keren bij Aranyaprathet aan de Thaise grens. De wereld, zeker in Azië, hield de adem in, valt Vietnam ook Thailand binnen?

Hadden we net een maand daarvoor ons hele hebben en houwen afgesloten in Nederland om voorgoed in Thailand te gaan wonen en werken, en dan gebeurt zoiets. Gelukkig, ook door grote druk van de andere Asean landen, werd Thailand met rust gelaten.

Na een jaartje in de winkel, hadden we aardig wat vaste klanten, zoals expats, ambassadepersoneel, VN mensen, maar ook heel veel Amerikaanse missionarissen. Ons plan was van begin af aan om ook te exporteren. Een aantal advertenties in de Telegraaf leverde wel geïnteresseerden op, maar brachten ook vragen zoals, verschepen jullie CIF of FOB, met Certificate of Origin, kunnen we met een letter of Credit betalen, enz. enz. Daar wij geen enkele ervaring hadden op dit gebied liep dit allemaal op niks uit, een paar postpakketjes met houten olifanten en beeldjes naar particulieren, meer brachten deze advertenties niet op.

Wij hoorden dat er in die tijd veel Duitse toeristen kwamen, vreemd genoeg hoofdzakelijk mannen!, die bijna allemaal in het Grace Hotel Soi 3 Sukhumvit Road, en in Pattaya verbleven. In vele hotels in Bangkok en Pattaya lag een gratis blad voor toeristen, in het Duits, Fernost Aktuell, met informatie over uitgaan, winkels, bars enz. Wij hebben toen in het Duits in dit blad een advertentie geplaatst: winkel en export in Thaise kunstnijverheidsartikelen, Nederlandse eigenaar, verscheping van o.a. teakhouten meubelen, messing en bronzen beelden naar Duitsland mogelijk.

Na ongeveer een week openden wij zoals elke dag om 10 uur onze winkel en daar stonden al 4 mannen op ons te wachten. Stevige mannen, korte broek en open hemd, hun eerste vraag was “Sprechen Sie Deutsch?” Toen dat bevestigd werd, waren ze duidelijk opgelucht. Ik ging koffiezetten en vroeg aan hun of ze ook zin hadden in een kopje koffie, maar nee, liever een biertje. Na nog een paar biertjes kwam het gesprek op gang. Het waren vier vrienden, twee getrouwd, twee niet, ze waren al een paar keer naar Thailand afgereisd, steeds 10 dagen en dat werd thuis uitgelegd als een zakenreis, want in Thailand kon je zoveel mooie dingen kopen die je in Duitsland weer met veel winst kan verkopen. Maar tot nu toe bleef dat bij een koffer vol met imitatie Lacoste shirts en een handvol namaak Rolex-en. Het thuisfront was hier niet meer tevreden mee, maar wat dan? Een verscheping stuitte op twee problemen, een taalprobleem en het vertrouwen of de Thai de bestelling ook inderdaad zou verschepen, dus de Hollander was een mooie oplossing.

Ik nam ze mee naar onze leverancier van teakhouten meubelen. Een enorme toonzaal met eethoeken, zithoeken, schrijfbureaus, bars enz., alles oorspronkelijk in Chiang Mai gemaakt en heel diep met olifanten, bomen, huizen enz. uitgesneden. Een 8-delig massief teakhouten zithoek bestaande uit een sofa, vier armstoelen, een tafel en twee bijzettafels kon ik leveren voor 3.000 Duitse mark, opsturen 1.000 mark, dat met gemak voor 12.000-15.000 mark in Duitsland verkocht werd. Het zat voor geen meter, want al die bomen en olifanten die prikten in je rug. Een kussen in je rug kan, maar dan zag je het mooie houtsnijwerk niet meer.

Natuurlijk kon alle loze ruimte mooi opgevuld worden met bronzen bestekken, beelden, lampen enz. Ook een supergoed artikel waren de krokodil lederen tassen, dat mocht toen nog. Een tas die bij ons in de winkel Baht 3.000 kostte, was wel Baht 15.000 waard in Duitsland.

De bestelling werd geplaatst en binnen zes maanden waren ze weer terug met bestellingen van familie, vrienden en kennissen. Ook praatten ze hier met anderen in het Grace Hotel over, de oorspronkelijke vier personen werden er uiteindelijk twaalf. Ik moest wel steeds meer bier inslaan, maar voor een grote Singha in de winkel betaalde ik toen 18 Baht, dus dat viel mee.

Toen we ons eerste huis kochten, (zie verhaal nr. 241 van 10 juni) nodigden wij de hele groep uit bij ons thuis. Mijn vrouw maakte salades, satés, kip enz. en heel veel bier. De groep vond het geweldig en we hebben jaren goed zaken met hun kunnen doen.