Je maakt van alles mee in Thailand (242)
Alhoewel de Thai niet echt veel verschilt van de gemiddelde Belg of Nederlander maak je in Thailand toch soms iets mee wat je in Belgie of Nederland niet zo gauw zal meemaken. Daar gaat deze reeks verhalen over. Vandaag een verhaal van Lieven Kattestaart: Een kampeertripje in Khao Yai.
Een kampeertripje in Khao Yai
Een klein weekje kamperen in Khao Yai, samen met vrouw Oy. Zijzelf brengt de meeste tijd door zittend voor onze gehuurde tent. Som-tam husselend, en kwetterend met de Thaise kampeerburen. Haar grootste aandeel in onze outdoor-ervaring. Ze vindt mijn ideetjes over het beleven van de Thaise natuur prima, zolang ze er maar geen last van heeft.
Wel zorgt ze er voor dat ik een goede gids krijg, om enkele dagen de eeuwig zingende bossen mee in te gaan. De tengere, in camouflagekleding gestoken Thai die de volgende morgen aan komt rijden, is naar eigen zeggen de 75 al gepasseerd.
De ochtendlijke aanblik van een pensioengerechtigde, arriverend op een reutelende rode brommer, (met voorop het welbekende mandje) is bepaald misleidend.
Want Khun Cheud torst op de ene heup een flinke revolver en op de andere het soort bowiemes waar Rambo nog de zenuwen van zou krijgen. Deze vriendelijke man laat me die eerste dag vele aspecten van de Thaise bossen zien. Wijzend op goed gecamoufleerde insecten, groepjes gibbons in de boomtoppen, en verse olifantenkeutels. Interessante zaken voor een nieuwsgierige Hollandse kleibint, die zich even Tarzan waant.
En toont me, na een lange glibberpartij over vele hellingen, de plek waar ooit een vliegtuig neerstortte en de vier motoren nog zo goed als intact onder de varens liggen.
Waarbij ik er gaandeweg achter kom ik er dat er aan zijn conditie weinig mankeert. Aan de mijne des te meer.
RUGZAKJE
Mijn bejaarde gids sjouwt een geel gekleurd rugzakje mee. Terwijl ik verwoede pogingen doe zijn tempo bij te houden, en in de drukkende hitte niet geheel te smelten vraag ik me af wat er in zit. Want wat zal deze Thaise boskenner wel niet bij zich dragen?
Cheud vertelde me dat hij persoonlijk verantwoordelijk was voor de twee opgezette tijgers in het bezoekerscentrum van Khao Yai. Nadat een van deze menseneters een collega gedood had, kreeg hij de opdracht ze af te schieten. Waarop ik ineens met andere ogen naar deze kleine geweldenaar kijk.
Mijn hoofd wordt vervolgens een geestelijke kookpot, vol fatasietjes over de inhoud van zijn rugzak. In gedachten een lijstje samenstellend. Allereerst is daar natuurlijk anti-insectenmiddel, een kompas voor als hij het zelf ook niet meer weet en uiteraard een klomp kleefrijst dienend als junglevoedsel.
En begin me een beetje te schamen voor mijn eigen volgepropte rugzak. Met daarin hoogst banale zaken als vochtige tissues en een flesje hand-cleanser. Een watje uit het Westen, dat ben ik. Niet gehard, zoals mijn oude gids. Bij hem hoef je niet aan te komen met allerlei onnodige onzin die zonodig meegesleept moet worden.
Maar ik vind het onbeleefd om naar de inhoud te vragen. En mijn Thais is intussen wel aardig, maar een foutje is zo gemaakt. Dus volg ik druipend in zijn voetsporen en probeer mezelf teek- en bloedzuigervrij te houden. En de ademhaling onder niveau blaasbalg.
Na een uur of wat stelt Cheud voor even halt te houden en wat te drinken. Geen slecht idee, want ik ben niet echt fris meer. Het helling op, helling af in de bedompte hitte en de struikelwortels kost me veel meer moeite dan ik had gedacht. Het gaat bijna op werk lijken. Een doodzonde als je in het dagelijks leven ambtenaar bent.
Terwijl ik gulzig het lauwe water drink, en mijn ooit stoer omgeknoopte bandana gebruik als dweil, opent de gids zijn rugzak.
Het grootste deel van de inhoud bestaat, naast enkele in plastic verpakte donuts uit het kampwinkeltje, uit twintig volle fotomapjes. Waarin vele kiekjes uit zijn lange loopbaan met door hem gegidste personen.
Trots toont hij me zijn favoriet.
Die ene waarop hij poseert met zanger Bird Thongchai.
Over deze blogger
-
Lieven Kattestaart (1963) woont samen met vrouw Oy op het mooie Goeree-Overflakkee.
Is werkzaam als havenmeester en bezoekt sinds 1993 het verre Thailand, waar hij in 98' Oy leerde kennen en haar overhaalde de zon vaarwel te zeggen en zich in dit kille moeras achter de dijken te vestigen.
Tegenwoordig de vakantieweken meestal doorbrengend in het Isaanse optrekje van schoonmoeder, afgewisseld met wat strandhangen in Pattaya, of klem zitten in bus of trein om andere en onbekende Thaise streken te bezoeken.
Zich voornemend na pensionering samen met Oy in Thailand te gaan wonen, en beiden kunnen nauwelijks wachten tot het zover is.
Hobby's: zodra er zich een inspiratie-vonkje aandient, doch meestal gekweld door schrijversblok, het toetsenbord beroeren teneinde het mooie Thailandblog van een nieuw stukje te voorzien, het beoefenen van lichamelijke bezigheid door middel van joggen (uiteraard met mate) online schaken, en het af en toe drinken van een prima Single Malt en daarbij wegdampen van een sigaar van Cubaanse origine.
Lees hier de laatste artikelen
Leven in Thailand1 januari 2025Je maakt van alles mee in Thailand (243)
Leven in Thailand30 december 2024Je maakt van alles mee in Thailand (242)
Cultuur10 december 2024Rooksignalen van oompje Mango
Cultuur22 november 2024Tropenkolder
Mooi verhaal.
De oude generaties Thai , die opgegroeid zijn in de natuur en alle planten en dieren kennen is zo goed als verdwenen in thailand.
Mijn vrouw van 78 is opgegroeid in de natuur in Isaan weet de generatie van 50 en jonger altijd te veraasen met haar kennis en vaardigheden in de natuur.
Medicijnen en kosmetica waren niet voorhanden, dus planten werden gebruikt.
Vaak pikt ze nog insecten op , die dan aan aandachtige luisteraars getoond worden.
Toch was ik wel even verrast toen ze met haar blote handen uit slang uit een hol in de grond trok.
Spinnen , tarantulas, gekko’s , tokkae hebben blijkbaar geen geheimen voor haar.
Boeiend en leerzaam.
Hij ziet er een beetje uit als een Vietcong soldaat uit vervlogen tijden zo’n tunnel kruiper wees maar blij dat die je niet in een groot gat achtergelaten heeft met van die bamboe stokjes.
Mooi verhaal, Top.
Heb je voor mij meer info waar je hebt gecampeerd etc?
Beste Bas,
dit kampeerverhaal dateert al van wat jaren geleden.
Wij stonden toen met ons tentje ( kun je ter plekke huren ) op de Lam Ta Khong camping-ground. Verderop is nog de Pah Kluay Mai Campingground. Op Google Maps te vinden. ( Beiden met de auto te bereiken via de enige weg Khao Yai in, maar rustig rijden want er steekt van alles over. Van apen tot olifanten.) Met de trein vanaf station Pak Chong dacht ik, vandaar Song Thaew of taxi nemen Khao Yai in, als je geen auto tot je beschikking hebt.
Gewoon grasveld midden in het bos met zeer basic toiletten en douches. Verwacht er geen luxe. Kunt zelf je potje koken indien gewenst, er is ook een kleine cafetaria. Ik zou zeggen, gooi de auto vol met eten en drank en je kunt jezelf bedruipen. Kleine bbq-potten zijn ook te huur, incl. kolen. Entreeprijs toen 400 baht voor farang, dacht 40 voor Thai.
Enkele korte loop-routes, bv vanaf Kluay Mai naar de Haew Suwat waterval zijn goed te lopen ( ong 2,5 km ) zonder gids. Vooral s’ ochtends vroeg een aanrader. Neem flink wat Autan of andere anti-insectenspul mee!! In de natte tijd zijn bloedzuigers alom tegenwoordig op en langs de paden.
Maar als je echt het woud in wil, huur een gids, ( Engelssprekend bij voorkeur ) bij het bezoekerscentrum Khao Yai beslaat zo’n beetje de provincie Utrecht, dus verdwalen is een optie.
Mocht je alcohol mee willen nemen, alle Nationale Parken zijn drooggelegd en er is niks te koop op drankgebied. Maar laat je hierdoor niet afschrikken. Doen de Thais ook niet, maar hou wel de flessen een beetje uit beeld dan is er niks aan de hand.
O’ ja, met Boeddhistische feestdagen of sommige ‘speciale’ weekenden kan het er gigantisch druk zijn, ( heb er ooit verhaal 213 op TB aan gewijd ), dus kom gewoon doordeweeks en je hebt een prima tijd.
Vriendelijke groet, Lieven.
Wat een boeiend en leuk geschreven verhaal. Bedankt voor het delen van deze ervaring. Ik heb ervan genoten