Je maakt van alles mee in Thailand (240)
(Wongsakorn Napaeng / Shutterstock.com)
In de serie verhaaltjes, die wij plaatsen over iets bijzonders, grappigs, merkwaardigs, ontroerends, vreemds of gewoons, dat lezers in Thailand hebben meegemaakt, vandaag: De ‘vakman’ komt langs….
De ‘vakman’ komt langs….
Het is inmiddels al een paar jaar geleden dat het volgende gebeurde. Mijn vrouw hoorde een raar geluid uit een elektrische aftakdoos in het gangetje naast het huis en door haar angst van alles wat elektrisch is moest er gelijk actie worden ondernomen.
Ik wilde meteen in actie komen om het probleem te tackelen, ik was niet voor niks gediplomeerd installateur en de laatste 22 jaar werkzaam als storingsmonteurs bij de NS, maar daar werd meteen een streep doorgetrokken door de baas in huis.
Als Farang mag je hier niet werken en bovendien had de dorpselektricien haar verteld dat de Thaise stroom anders is dan de Europese en wie ben ik om daaraan te twijfelen? Er werd gelijk contact opgenomen met Mon, de expert op het gebied van stroom die zelfs de installatie in de plaatselijke tempel voor zijn rekening had genomen (dat die nog niet is afgebrand mag een wonder heten).
Mon had het erg druk maar had vanavond nog wel een gaatje om even langs te komen. Iets na zessen stond hij dan eindelijk voor de deur, na een korte inspectie vanaf de grond en een inspectie van de Farang stond hij mij toe om hem te assisteren en mocht ik de aluminium trap gaan halen.
De tas met “gereedschap“ werd geopend en gewapend met een schroevendraaier en een tangetje versiert met een paar elastiekjes die na ik later hoorde dienst moesten doen als isolatie en met 100% zekerheid de NEN 3140 keuring niet hadden doorstaan klom hij de trap op om de doos te openen.
Het deksel werd verwijderd en zijn nieuwe assistent mocht die in ontvangst nemen. Nu ging het gebeuren, het tangetje ging de doos met bedrading met alle kleuren van de regenboog in. Wat dat betreft had hij gelijk, de Thaise stroom is niet hetzelfde als de Europese, van kleurcodering hebben ze hier nog nooit gehoord.
Na zo’n 5 seconden lag Mon onderaan de trap, flink geschrokken van de stroomstoot en om gezichtsverlies te voorkomen verklaarde hij dat het probleem was opgelost, de assistent kreeg zelfs toestemming om het deksel weer op de doos te bevestigen.
Mon was tevreden met de gage van 2 biertjes en als er problemen waren moesten we maar weer bellen.
Een week later toen de vrouw was winkelen heb ik de slechte verbinding maar zelf hersteld en er niets meer van gezegd, Mon komt af en toe wel eens langs om een biertje te drinken, een gouden vent maar een vakman? Nou nee!
Ingezonden door GeertP
Bekend gegeven voor ons.
Vaak kent de familie wel iemand die ooit een stopcontact met succes aangesloten heeft en die men graag een paar honderd baht wil toeschuiven.
De meeste in de dorpjes hebben er nooit een opleiding voor gehad en hebben van zien een doe het zelf ,tegen beloning ,status aangenomen.
het beste is toch altijd om een firma in te huren, natuurlijk tot ergenis van een familie lid , die graag iets bijverdiend zou hebben.
De zoon van mijn vrouw , doet voor het dorp , vaak de electriciteits werkjes.
Tenminste wanneer er een dag is dat hij nuchter is.
Draadjes worden vaak gewoon aan elkaar gedraaid zonder gebruik van kroon steentjes en isolatie band is vaak de oude binnenband van een fiets.
Het zijn de charmes van Isaan en wellicht ook voor andere plekken in Thailand.
Ons huis had een ‘groepenkast’ bestaande uit een ‘hoofdschakelaar’ en een ‘smeltveiligheid’ gebouwd op een houten plankje. De aan/uit was een hendel met bakelieten knop (anders kreeg je een opsodemieter…) en de smeltveiligheid was een soort scheermesje, flinterdun, die kostte een hele baht en die kon je kopen in de lokale technische winkel. Voor de veiligheid zat er een plastic kap overheen.
Dat zat me niet lekker en nadat we het huis hadden gekocht heb ik broerlief, die in NL zijn hele leven als stroomtechneut had gewerkt bij een bedrijf in Beverwijk, gevraagd een groepenkast te bouwen met NL spullen en NL kwaliteit. Goeie zekeringen en eerste klas aardlekschakelaars, alles NEN gecertificeerd en dubbel uitgevoerd, en die heb ik er zelf tussen gezet met als hoofdschakelaar een ‘made in Thailand’ hoofdschakelaar. Juist! Alleen dat ding ging daarna nog kapot…..
De bedrading heb ik zelf veranderd en was belabberd. Net wat Khun Moo zegt, draden aan elkaar geknoopt met plakband, niet eens isolatietape, om niet te vragen naar kroonstenen of lasdoppen en -dozen.
‘Aarde’ heb ik ook zelf aangelegd in de drie vuilwaterputten die wij hebben. Koperen pennen van 3 m lengte diep in de smurrie en in de ondergrond, een 6 kwadraat verbindingsader, een 4 kwadraat naar binnen naar NL geaarde stopcontacten en binnen 2,5 kwadraat kabels naar de apparaten zoals de elektrische ‘geysers’ en de keukenmachines. Broerlief kwam langs om te testen en te meten en was tevreden: het was naar NL normen uitgevoerd.
Maar de Thaise mensen? Zelfs de lokale ‘naai chaang’, meneer de ingenieur, knoopt nog steeds kabels en aders aan elkaar en zekert het af met plakband. Dat er geen doden vallen door stroom verbaast me ieder jaar weer. Maar daar zal Boeddha een stokje voor steken, denken de mensen hier. Dan denk ik, wees maar blij met Boeddha…..
Het is toch om woest van te worden dat “wij” als farang niets schijnen te mogen doen wat dergelijke klussen betreft? Zelf van huis uit elektricien, zoals de auteur schrijft, maar van vrouwlief moet de plaatselijke knuppel erbij komen.
Meest laat ik zulke zaken maar over mijn kant gaan. Maar soms voel ik me gekleineerd in zulke gevallen.
Alles ligt open en bloot! Door mijn vader die electrisch ingenieur is heb ik er redelijk verstand van bloed gevaarlijk gewoon
Vroeger werd er in Nederland gezegd: “Het is Gods wil.”
Die tijd is in Thailand nog niet voorbij.
Overigens ligt onze onze lat voor gevaarlijk nogal laag, want als de electra echt zo gevaarlijk was, zouden de doden in de dorpen zich opstapelen.
Dat heeft mij er een paar jaar terug overigens niet van weerhouden mijn electra thuis zelf maar aan te passen met zekeringkastjes, kabelgoten, verdeeldozen en lasdoppen – en een paar stopcontacten uit Nederland, voor de wat grotere stroomverbruikers als waterkoker en magnetron.
Ik had niet genoeg stopcontacten om ze overal te plaatsen, maar de Thaise stopcontacten zitten op plaatsen waar alleen maar tijdelijk stroom nodig is, zoals voor een stofzuiger, of voor een klein schemerlampje.
Er vallen in Thailand wel ieder jaar een hoeveelheid doden door elektrocutie.
Toen ik hier, jaren geleden, de extensie: Europese keuken, terras, berging, bijbouwde was mijn voorwaarde: aan de elektra en de sanitaire voorzieningen komt niemand, behalve ikzelf, met zijn pollen aan, dat doe ik zelf. Ik had meer dan genoeg gezien in de rest van het huis wat door ‘Thaise deskundigen’ was geinstalleerd.
Ik heb hier in ons huis verschillende tegelwerken uitgevoerd. Als proffesioneel word ik gek als ik op de Thaise afwerking moet blijven zien. In je eigen woonst mag je trouwens zelf werken uitvoeren.