Je maakt van alles mee in Thailand (238)

(Smarta / Shutterstock.com)

In de serie verhaaltjes, die wij plaatsen over iets bijzonders, grappigs, merkwaardigs, ontroerends, vreemds of gewoons, dat lezers in Thailand hebben meegemaakt, vandaag: Cultuursnuiven

Cultuursnuiven

Jaren geleden.

Zojuist per taxi afgehaald van vliegveld Don Mueang, door mijn toenmalige Thaise vriendin. Voor de tweede keer in dit heerlijke land neergestreken laat ik, licht euforisch op de achterbank gezeten, de vakantie op me afkomen. Blikje ijskoud bier in de hand, vriendin naast me en vele weken zon, zee en bruisend Pattaya in het vooruitzicht. Wie doet me wat.

Nou, de plaatselijke hermandad misschien?

Want kort voor we Pattaya bereiken worden we aangehouden voor een verkeerscontrole.
Vriendin goochelt meteen mijn blikje Singha weg, en maant me tevens met een vinger op de lippen me nergens mee te bemoeien.
Alsof ik, met mijn anderhalve lettergreep aan Thaise taal onder de knie, een discussie met de lokale verkeerspolitie zou beginnen.

De chauffeur opent het raampje aan passagierszijde. Waarop een dikke agent, gewapend met klein heupkanon en grote spiegelende zonnebril, zich half naar binnen perst. En papieren vraagt. Om die papieren meteen weer te vergeten zodra hij het bleekneusje op de achterbank in de gaten krijgt.

Een worstige vinger mijn kant op priemend, snauwt hij de chauffeur iets toe, en graait dan diens wisselgeld van de de middenconsole.
Vriendin knijpt mijn arm blauw, bang dat ik een domme opmerking ga plaatsen die de volvette diender zou kunnen irriteren. Normaal gesproken geen enkel probleem, maar nu even niet. Ik zou namelijk niet weten wat te zeggen, en zeker niet hóé.

Einde oefening. Diender exit met de poen en wij hervatten onze reis naar het schone Pattaya. Ietsje minder euforisch.

Want mijn kennis van de Thaise taal kon toentertijd met gemak op de zijkant van een bierviltje, maar zelfs ik had geen tolk nodig om het zinnetje ‘ verreken het maar met de farang, die heeft toch geld zat ‘ te verstaan. Ik vergoedde even later onze chauffeur zijn gestolen bahts, en besloot mijn vakantiestemming niet te laten bederven door de foute vetklep. Maar in plaats daarvan dankbaar te zijn voor deze korte ontmoeting op mijn eerste vakantiedag.

Want de graaiende diender bleek namelijk niet alleen een geroutineerde jathannes, maar daarbij ook nog eens een ras-onderwijzer.

Ga maar na. Slechts één gesnauwd zinnetje in een voor mij volkomen vreemde taal volstond al om mij perfect te laten begrijpen wat hij bedoelde. Dat had ik in al mijn voorgaande schooljaren nimmer ervaren.

En ten tweede kon ook mijn dure Thaise reisgids bij het oud papier. Aangezien ik nu, door één meesterlijke graai, kennis had genomen van de plaatselijke normen en waarden.

Kortom, petje af.

Ingezonden door Lieven Kattestaart