Je maakt van alles mee in Thailand (230)

In de serie verhaaltjes, die wij plaatsen over iets bijzonders, grappigs, merkwaardigs, ontroerends, vreemds of gewoons, dat lezers in Thailand hebben meegemaakt, vandaag: Thaise Kassa-Kolder

KILLE KOOPZEGELS

Deze week door mij op de kassa-band van een Nederlandse supermarkt gelegd: vijf paar damespanty’s, en een spuitbus slagroom. De al wat oudere caissière kijkt er naar, en geeft me tijdens het scannen van deze kleine collectie ‘De Blik’. Die het midden houdt tussen ‘viezerik’, en ‘wat moet ie daar in vredesnaam mee?’ Haar vraag of ik misschien koopzegels wilde was vervolgens dermate kil dat er beslist gevaar bestond op ijspegelvorming aan haar afkeurende neus.

Eenmaal buiten vroeg ik me af hoe ze me bekeken had als mijn verdere boodschappen uit ontharingscrème en een fikse winterpeen hadden bestaan. Waarschijnlijk had er in dat geval een bezorgde winkelmanager klaargestaan bij de uitgang. Mij vriendelijk doch dringend verzoekend om persoonsgegevens en sluitende motivatie voor dergelijke aanstootgevende aankopen.

Vrees niet, lieve kassa-dame. De nylons waren bestemd voor mijn slecht ter been zijnde moeder. Die dit jaar 93 hoopt te worden. En ze is dol op een toef slagroom op haar glaasje advocaat.

Wat dit alles met Thailand te maken heeft, zult u zeggen? Wel, álles. Dit voorval deed me namelijk beseffen dat ik stante pede naar Thailand dien af te reizen. Want ik moet nog iets doen.
Bij een héél andere kassa-dame.

LENZENSAP

Het Thaise geboortedorpje van mijn vrouw Oy is een pittoresk doch middeleeuws aandoend gehucht. Dat slechts een honderdtal inwoners, wat simpele eetstalletjes met noodlijdende eigenaars, en de onvermijdelijke glinsterende tempel herbergt.

Voor meer serieuze aankopen dient men dan ook af te reizen naar een verderop gelegen stadje. Per auto, brommer of trekschuit, al naar gelang de grootte van geldbuidel.

Eens, tijdens zo’n boodschappen-expeditie, betrad ik de grootste winkel aldaar. Een combinatie van groothandel en kleine supermarkt. Pal achter de kassa ontwaarde ik flacons met contactlens-vloeistof. En zowaar ook nog eens mijn merk. Bijna door de voorraad heen zijnde wees ik daarom fluks en verheugd de Thaise jongedame achter de toonbank op de gewenste goederen.

ONGEMAKKELIJK

En vroeg haar in mijn beste school-Engels om een fles vloeistof. De uiterst fraai geboetseerde jongedame, (kruising tussen Pocahontas en een dagelijks in ezelinnemelk badende Egyptische prinses), bleek zich van mijn aanwezigheid echter niet bewust. Door hardnekkig de andere kant op te blijven kijken, waar blijkbaar iets veel interessanters gaande was dan een buitenlandse bleekscheet die lenzensap wilde.

Dus probeerde ik het nogmaals en stak mijn Nederlandse wijsvinger uit naar de flessen die daar zo lonkend op de plank stonden. En vroeg weer, iets luider ditmaal, om een exemplaar. Waarop zij het schone gelaat nog verder zijwaarts wendde en mij slechts een blik op haar glanzende ravenzwarte haren gunde. Ik begreep het niet.

Was daar verderop zojuist haar Thaise prins op de witte buffel tussen de balen kleefrijst geland? Was er die dag een wet in werking getreden die alle gesprekken met buitenlanders verbood? Trok ze haar prachtige Thaise neusje op vanwege een stuitend gebrek aan farang-hygiëne? Maar nee, juist die morgen mijn jaarlijkse duik in de tobbe met sunlight-zeep genomen, dus dat kon het ook niet zijn.

Maar geen reactie van schoonheid.
Ik bestond simpelweg niet. Zo voelde het tenminste.

De situatie werd wat ongemakkelijk. Alsof iemand bij een receptie zijn glas rode wijn over de witte jurk van de gastvrouw heeft gemikt. En die iemand was ik.
De patstelling werd tenslotte verbroken door de komst van een collega van de nekverdraaiende jongedame. Die een fles van de zo felbegeerde chemicaliën van de plank nam, mijn bahtjes accepteerde en me vriendelijk ‘Sawatdee Kha’ wenste bij het buitengaan.
Zij wel.

RAADSEL

Mij buiten het pand achterlatend met het gevoel lepra onder de leden te hebben. Had ik Miss World beledigd zonder het in de gaten te hebben? Engelse werkwoorden verhaspeld en haar tot in het diepst van de Thaise ziel geraakt? Oneerbare voorstellen gedaan in een vreemde taal? Wat kon het zijn?

Vrouw Oy moest lachen toen ik het haar later vertelde, en had wel een idee hoe het kwam. Het meisje had beslist wel begrepen wat ik wilde, maar sprak waarschijnlijk geen woord Engels. En uit pure verlegenheid mij te woord te moeten staan, met de mogelijkheid daarbij het mooie gezicht te verliezen, had ze het hoofd afgewend. En net gedaan of ik niet bestond. Mij straal negeren was op dat moment de beste oplossing voor haar taalprobleem. En het had gewerkt.

TERUG NAAR SCHOONHEID

Ziet u, dáárom moet ik terug naar Thailand.
Naar die winkel. Naar mijn prachtige verlegen kassa-prinses.

Om dan vijf paar panty’s en een spuitbus slagroom op haar toonbank te leggen. Want als schoonheid dan niet wil praten kan ze me toch minstens ‘De Blik’ geven. Die is namelijk in alle talen hetzelfde.

Ingezonden door Lieven Kattestaart