Je maakt van alles mee in Thailand (193)

(nonzy / Shutterstock.com)

Alhoewel de Thai niet echt veel verschilt van de gemiddelde Belg of Nederlander maak je in Thailand toch soms iets mee wat je in Belgie of Nederland niet zo gauw zal meemaken. Daar gaat deze reeks verhalen over. Vandaag een eerder geplaatst verhaal van Frank. 

Zo af en toe, bij mij om de drie weken, moet ik er weer aan geloven en moet mijn krullenbol worden ingekort. Nu is het op mijn 65+ leeftijd meer bol dan krul maar toch…

In Thailand hoef je nooit lang op zoek naar een kapper want als er zich een gevestigd heeft bij jou in de straat dan zijn er binnen een half jaar nog drie bijgekomen. Dat geldt voor alle middenstandsbedrijven: Zo van: wat hij/zij kan ik ook. Dus keus genoeg.

Bij mij aan de overkant in Pattaya is er ook zo’n klein zaakje met een goedlachse Thai. Je ziet veel farang voorbij sluipen en stiekem om de hoek van de deur kijken want: wel griezelig zo’n Thaise kapper. Maar ach als ze jou dan zien zitten geldt: ‘als er één schaap over de drempel is….’en ze komen schoorvoetend binnen. Het zal niemand verbazen dat de eerste vraag is: Wat kost het? Nou in mijn geval 150 bath.

Met een kam die enige tanden mist, wordt eerst mijn haar gekamd als waardig afscheid en daarna gaat de schaar erin. Het knarsen van het ding herinnert mij aan oud tuingereedschap en af en toe een venijnige pluk aan mijn haar als hij even blokkeert. Eerlijk is eerlijk, hij heeft hem wel eerst schoon gemaakt met een doekje dat de Romeinen waarschijnlijk al hebben gebruikt om hun zwaarden na gebruik af te vegen.

Let wel, ik ga hier niet zitten afgeven op de Thaise kapper want het mooiste komt nog. Het zaakje hief zichzelf op nadat diverse familie leden, ooms, neven enz. zich op onschuldige slachtoffers hadden uitgeleefd.

Nu heb ik veel ervaring met kappers want mijn opa had ook een herenkapperszaak. Dat was zo omstreeks 1950. Dan liet de plaatselijke middenstand zich ’s morgens nog scheren. Een grote ronde tafel voor de wachtenden en iedereen rookte. Er hing zelfs een attribuut aan de muur waar je je pijp aan kon ophangen als je aan de beurt was. Met de spreuk erop: ‘Een tevreden rooker is geen onruststoker’. Nog een 2e spreuk: ‘Wie niet als vriend hier binnen huppelt, wordt er 1-2-3 weer uitgeknuppeld’. De familie zat bij het verzet en buitenlandse talen waren nou niet het sterkste punt van onze oosterburen.

Maar goed om verder te gaan in Thailand: Nieuwe zaak aan de overkant, airco, blits interieur en goede kapper. Wie hier de kapper is, begrijp ik nooit. Er hangen altijd zo’n 3 tot 4 Thaise dames rond die op toerbeurt knippen, pedicuren en het haar aanvegen. Tot volle tevredenheid alles geregeld tot nu toe (inmiddels 6 jaar).

Kom ik daar vorige week: Kijken alle schatjes mij aan zo van: wat kom jij hier nu doen? Lijkt mij duidelijk ik wijs op mijn hoofd en voeten en maak knippende bewegingen.

“Sorry Sir, No kapper.” Volgende dag om 11:00 uur terugkomen was het advies. De volgende dag: “Sorry Sir, no kapper. Next week.”

Maar… Wat doen die drie Thaise medewerksters daar dan allemaal? Bovendien is één van de drie (een ladyboy) degene die mij vorige keer geholpen heeft.

Dat is nou Thaise hiërarchie. Als de baas/kapper er niet is, moet men zich beperken tot nagels knippen. Als ik mijn ladyboy daarop aanspreek, zegt zij/hij: “Can not….” Maar ik sputter tegen: “Ik wil alleen met de tondeuse nr. 2!” (dat is het nummer van het opzetkammetje). “Oh…”, zegt de ladyboy, “I can!“

Tevreden ga ik in de stoel zitten en wordt geholpen. Relaxt worden alle haartjes, wenkbrauwen en oren nog eens extra bijgewerkt. Zelfs de inspectie van mijn Thaise vrouw verloopt tot volle tevredenheid.

Inmiddels zitten twee farangs op hun beurt te wachten waarop mijn ladyboy steeds vrolijk lacht en zegt: ”I do only number two.”

Lachen… This is Thailand!