Je maakt van alles mee in Thailand (192)
Alhoewel de Thai niet echt veel verschilt van de gemiddelde Belg of Nederlander maak je in Thailand toch soms iets mee wat je in Belgie of Nederland niet zo gauw zal meemaken. Daar gaat deze reeks verhalen over. Vandaag een eerder geplaatst verhaal van Hans Pronk.
Vakantiegangers zijn natuurlijk welkom in Thailand en zo zullen de meeste farangs dat ook wel als zodanig aanvoelen. Maar de farang die permanent in Thailand verblijft, is die welkom en belangrijker nog, voelt hij zich welkom? Ik kan natuurlijk – na 6 jaar verblijf in Thailand – alleen voor mijzelf spreken en dat met wat voorbeelden illustreren.
Onlangs was ik met mijn vrouw in het ziekenhuis voor een controle. Mijn vrouw had geen vaste afspraak, er was alleen een dag geprikt. De behandelende arts was toen wij aankwamen op ronde en we moesten dus even wachten. Even later kwam er een farang met zijn vrouw/vriendin die zich ook bij de receptie meldde. Niet lang daarna kwam de arts terug van zijn ronde. Tot mijn verbazing mocht de farang als eerste bij de arts komen. Zouden farangs bij de betreffende arts een voorkeursbehandeling krijgen terwijl hij niet ouder leek dan mijn vrouw en er in het betreffende ziekenhuis geen verschillende tarieven gehanteerd worden voor farangs en Thai? Dit leek duidelijk een geval van positieve discriminatie.
Zelf denk ik in Thailand ook wel eens positieve discriminatie meegemaakt te hebben. Zo krijg ik op de plaatselijke markt soms wat meer dan waar ik voor betaal of word ik met voorrang geholpen. Gelukkig komt dat niet al te vaak voor. En soms overkomt het mij dat ik bij een wissel tijdens een voetbalwedstrijd applaus krijg dat andere spelers niet krijgen terwijl ik echt niet de sterren van de hemel speel. Ook op de fiets word ik relatief vaak vriendelijk bejegend door jong en oud terwijl die eer wielrenners uit de stad – vergelijkbaar uitgedost als ik – volgens mij niet krijgen.
Verder krijgen bij Songkran mijn vrouw en ik geparfumeerd water over onze handen gegoten en soms worden onze voeten er zelfs mee gewassen. Enkele ondeugden gaan wel zo ver dat ze wat water in onze nek gieten onder het uitroepen van happy Songkran maar daar houdt het verder mee op. Een nat pak heb ik hier in de Isaan nog nooit opgelopen.
Goedkoop of gratis
In Thailand zijn niet alleen veel zaken erg goedkoop maar soms zelfs gratis. Zo kwam ik er tot mijn verrassing achter dat deelname via een voetbalteam aan een volwaardige voetbalcompetitie gratis was: het team zorgde voor een uit- en thuistenue, voor trainingsballen en voor drinken tijdens de wedstrijden en trainingen en de voetbalorganisatie zorgde voor de velden, veldverlichting, een arbitraal kwartet, een fotograaf, wedstrijdballen, ballenmeisjes en een ambulance met drie broeders. Zelf hoefde ik alleen voetbalschoenen aan te schaffen. Maar ook gebruik van een atletiekbaan of een basketbalveldje van de plaatselijke school is gratis. De 90-dagenmelding? Ook gratis. Mijn roze pasje uitgegeven door de Thaise overheid om mij te kunnen identificeren: gratis, mijn gele boekje, het bewijs van mijn woonadres: gratis, de stempel van de kamnan op mijn bewijs-van-in-leven-zijn: gratis, de stempel van Social Security Office: gratis.
Voor mijn Thaise rijbewijs moest ik wel betalen maar niet meer dan de Thai zelf betaalt, erg weinig dus. Onroerendgoedbelasting? Ik betaal nog geen 100 baht per jaar.
Verder krijg ik – net als de Thai – korting bij Thai Smile op binnenlandse vluchten omdat ik 60-plusser ben. Een dergelijke korting schijn je ook bij het openbaar vervoer in Bangkok te kunnen krijgen. Belangrijker nog is dat je evenveel inkomstenbelasting betaalt als een Thai: erg weinig dus in vergelijking met Nederland. Maar ook de BTW is erg laag en wordt zelfs niet altijd in rekening gebracht. Elektriciteit en benzinekosten ongeveer de helft van wat je in Nederland betaalt vanwege de lage belasting en de afwezigheid van een massale hoeveelheid toeslagen zoals in Nederland gebruikelijk. Op kookgas zit zelfs subsidie. Door die lage belastingen en de afwezigheid van veel regelgeving vraagt mijn kapster slechts 50 baht voor een knipbeurt en kan daar zelfs nog redelijk van leven. Van een Nederlandse vriend die als kok werkt heb ik geleerd dat restaurants in Nederland als vuistregel 200% extra in rekening brengen voor alles wat ze aankopen. In Thailand – althans bij de eenvoudige restaurants – is dat naar schatting slechts 20%.
Isaan
Ik zou wel een heel ondankbare hond zijn als ik mij niet welkom zou voelen in Thailand. Ik besef echter wel dat sommige farangs andere ervaringen zullen hebben. Zo ontkom je in sommige delen van Thailand er niet aan dat je natgespoten wordt tijdens Songkran. En in die gebieden is het ook niet meer erg gebruikelijk dat je handen besprenkeld worden onder het uitspreken van gelukwensen. Dat overkomt je trouwens alleen als je een vrouw op leeftijd hebt want voor mij komen ze natuurlijk niet speciaal: ik lift alleen mee met mijn vrouw. Verder zijn farangs in gebieden waar veel farangs komen mogelijk minder populair dan bijvoorbeeld hier in de Isaan. Dat komt omdat er altijd wel toeristen zijn die zich niet gedragen. Wat in die gebieden ook een rol kan spelen is dat de Thai ziet dat de meeste farangs erg makkelijk geld uitgeven en dat wekt afgunst op en werkt weer corruptie in de hand zoals agenten die geld vragen in plaats van boetes te innen. Zoiets heb ik hier in de Isaan nog nooit meegemaakt zoals ik ook nog nooit iets van corruptie heb gemerkt bij Immigration of andere overheidsinstellingen.
Songkran
Ook kan je de pech hebben een partner in Thailand te treffen die erop uit is om je financieel uit te kleden. Dat zal niet vaak voorkomen maar zulke verhalen doen je soms wel wat minder welkom voelen. Maar in sommige gevallen kan het natuurlijk ook aan jezelf liggen dat je je niet welkom voelt. Om terug te gaan naar het voorbeeld van het ziekenhuisbezoek: mijn vrouw werd niet boos toen iemand anders voorrang kreeg. Zo gaat het ook in het verkeer: De Thai trekt vrij traag op – althans in de Isaan – als het verkeerslicht op groen springt. Mijn vrouw doet dat wel en kruist dan voorlangs het tegemoetkomende verkeer als ze rechtsaf slaat. Nog nooit is er getoeterd of is er een middelvinger opgestoken. Het is in Thailand gewoon een kwestie van geven en nemen, erg plezierig. Sommige Nederlanders hebben echter een overontwikkeld rechtvaardigheidsgevoel en worden boos. Tja, in dat geval kan je beter maar weer naar Nederland teruggaan.
Is klagen terecht?
Wat heeft de farang dan wel te klagen en is dat terecht? De dure ziektekostenverzekeringen zijn een doorn in het oog van velen. Maar kan je het de ziektekostenverzekeringen kwalijk nemen dat ze een kostendekkende premie in rekening brengen? Nee natuurlijk. Als er per se geklaagd moet worden, dan moet dat in Nederland gebeuren waar de Nederlander in zijn jonge jaren een hoge premie heeft betaald uit verplichte solidariteit met de oudere verzekeringsnemer. Eigenlijk zouden de Nederlandse verzekeringsmaatschappijen nu we geen gebruik van die verzekering meer mogen maken ons elk jaar geld moeten geven ter compensatie van de hoge premies die we nu hebben. Dat zal echter niet gaan gebeuren. Thailand valt in ieder geval niets te verwijten.
Een ander punt waar over gemopperd wordt is het eigendomsrecht van grond. Een recht dat de farang – op de Amerikaan na – onthouden wordt. De Thaise overheid heeft er echter zeer verstandig aan gedaan om deze wet in te voeren. Kijk maar naar Afrika, waar goede landbouwgrond voor een prikje massaal wordt opgekocht door Chinezen. Dat is gelukkig in Thailand niet mogelijk. Sommige farangs worden wel de dupe hiervan maar door te huren of andere constructies zijn ongelukken gelukkig te voorkomen.
En die dure baht dan? Dat is in de eerste plaats iets waar de ECB schuldig aan is. Mocht je de Thaise overheid dat verwijten, dan verwijt je ze eigenlijk dat ze een goed economisch beleid voeren. En bovendien, de Amerikanen verdenken de Thai er zelfs van dat ze de baht kunstmatig laag houden.
Wat is er nog meer? De regeling natuurlijk dat de farang aan voorwaarden moet voldoen om hier te mogen wonen. Terecht natuurlijk dat er voorwaarden gesteld worden, we zijn hier tenslotte niet op uitnodiging van de Thaise overheid. Eigenlijk zijn we gewoon maar ongenode gasten. Bovendien, zo onmenselijk zijn die voorwaarden nu ook weer niet. Helaas zijn er wel schrijnende gevallen o.a. door de steeds verder wegzwakkende euro.
De farang betaalt bijna altijd evenveel als de Thai, maar voor toegang tot de nationale parken moet hij echter meer betalen (maar nog steeds weinig in vergelijking met Nederland). De Thaise overheid heeft bewust gekozen voor een laag tarief voor de Thai zodat elke Thai zo’n park kan bezoeken. Dat tarief is niet kostendekkend en om die parken toch open te houden moet de farang meer betalen. De toerist kan dat zien als toeristenbelasting en de farang die hier woont moet het maar betalen uit de besparing die hij heeft op de inkomstenbelasting. Want het is natuurlijk een beetje raar om te verwachten als je geen of weinig belasting betaalt dat je toch tegen een gereduceerd tarief naar binnen mag. Ik hoop daarmee de irritatie daarover bij veel farangs een beetje weggenomen te hebben.
Iets anders is dat sommige restaurants een aparte (duurdere) menukaart hanteren voor de farang. Ik heb dat echter in 43 jaar nog nooit meegemaakt dus het zal wel een uitzondering zijn. Aannemers e.d. willen farangs ook wel eens een hogere offerte uitbrengen dan gebruikelijk. Ik neem echter dat dat zoiets niet speciaal gericht is op de farang maar op alle klanten waarvan gedacht wordt dat ze geld genoeg hebben. Het zou mij niet verbazen als zoiets ook in Nederland gebeurt.
Je naaste financieel steunen
Wat natuurlijk ook vermeld moet worden is dat de lage belastingdruk automatisch de morele plicht met zich meebrengt om je naaste in Thailand financieel te steunen indien nodig want de Thaise overheid kan met die lage belastingopbrengsten natuurlijk geen grote sociale verplichtingen op zich nemen. In Nederland was dat vroeger ook zo al nam de kerk een deel van die morele verplichting op zich. Hier doen de monniken ook wel goed werk wat dat betreft maar het meeste komt toch neer op de gewone Thai. Zo ken ik iemand die een goed betaalde baan bij de overheid heeft en ook een financiële bijdrage levert in de studiekosten van zijn neven en nichten. En het blijft meestal niet beperkt tot familieleden. Toen onlangs een echtpaar bij ons in de buurt bij een verkeersongeluk om het leven kwam werden de kinderen bij de grootouders ondergebracht maar werd er ook een inzamelingsactie gehouden.
De meeste farangs komen die morele plicht natuurlijk wel na door voor hun gade en soms voor ook de familieleden van die gade te zorgen. En als je het geld ervoor hebt – rekening houdend natuurlijk met onverwachte uitgaven die je zelf kan krijgen – is het een goed idee om ook mensen buiten de familiekring als het nodig is te helpen. Meestal zal dat een vraag zijn om een lening – en niet elke verzoek hoeft vanzelfsprekend gehonoreerd te worden – waarbij je natuurlijk geen rente gaat vragen. Want een reëel rentepercentage weerspiegelt ook de risico’s op wanbetaling en zou dus hoog zijn. En je gaat natuurlijk geen hoge rente vragen aan iemand die al in financiële problemen zit. Bovendien, ook in Thailand is uitlenen van geld aan regels gebonden en als je geen rente vraagt en geen contract opstelt loop je naar ik aanneem geen risico. Gewoon wat mondelinge afspraken maken over terugbetalen en niet moeilijk doen over het niet nakomen van die afspraken. Je moet natuurlijk wel wat mensenkennis hebben of liever nog je partner om te voorkomen dat er misbruik gemaakt wordt van je bereidheid om geld uit te lenen. Soms krijg ik ongevraagd toch nog onderpand zoals een gouden ketting of eigendomspapieren van onroerend goed.
Zou ik elke Nederlander of Belg aanraden om in Thailand te gaan wonen? Nee, zeker niet. Als je het naar je zin hebt in Nederland is het beter om daar te blijven en als je het er niet naar je zin hebt zal je in Thailand ook niet aarden. Alleen als je een goede reden hebt om hier naar toe te gaan zou ik zeggen: wees welkom in Thailand!
Een perfecte uitleg Hans, ik probeer zoveel mogelijk de klagers te mijden.
Als er dingen zijn die je niet aanstaan wat heel goed mogelijk is dan heb je als farang de unieke mogelijkheid om je koffer te pakken en met je paspoort in de hand een ander plekje op deze bol te zoeken, er zijn miljarden mensen die die mogelijkheid niet hebben.
Je leven riskeren door met een rubber bootje een gevaarlijke oversteek te wagen doe je niet omdat je wat meer moet betalen in een nationaal park.
We weten niet half hoe goed we het hebben, klagen met gezonde benen zou strafbaar moeten zijn.
Mooi en duidelijk geschreven,bedankt daarvoor!!
Mooi beschreven met een positieve blik op alle zaken. Zeker ook de laatste alinea kan ik me in vinden. Het geluk vind je in jezelf.
Met de aantekening dat ook Amerikanen geen Thaise grond in eigendom mogen bezitten. Een onuitroeibaar broodje-aap-verhaal.
Laatst was mijn vrouw vergeten de electriciteit te betalen, dus ging ik naar het plaatselijke electriciteitsbedrijf om contant te betalen. Het was druk. Slechts 1 stoel vrij in 4 rijen. Ik neem plaats tussen 2 thaien. Echter toen er een Andre stoel vrij kwam vertrok mijn linker buurvrouw onmiddellijk naar de vrijgekomen stoel. En even later gebeurde dat met mijn rechter buurman. Dat is mij in het immigratiekantoor ook wel eens overkomen. Ik voel het wel een beetje als discriminatie, maar stoor me er absoluut niet aan. Ter verduidelijking : ik zie er niet afzichtelijk uit, ga netjes gekleed en heb geen luchtje om me heen hangen.
Dit is geen discriminatie maar respect, deze mensen menen dat u meer ruimte toekomt dan gewoon tussen hen in.
Geweldig deze positieve benadering Hans. Als het niet bevalt vertrek dan uit dit heerlijke land. Niemand verplicht je om te blijven.
Sorry verkeerd vinkje geplaatst. Ik ben het ten delen met u eens. Positief denken is van belang, zeker, maar de realiteit niet onder ogen willen zien is van een andere orde. Een vertrek uit dit land ligt voor velen niet zo simpel als u aangeeft. Daar liggen vele beweegredenen aan ten grondslag. Je geliefde, kinderen, je investeringen en ga zo maar door. Wat meer begrip zou geen kwaad kunnen wat mij betreft.
Proficiat met je fijne leventje.
Geniet er van . En oordeel niet over anderen
Iedere situatie is anders
Wat mij stoort is hun oneerlijkheid .
Je vind het overal .
In relaties en bij de overheid .
De herrie en de ongecontroleerde vervuiling
Beste Hans, ik begin toch te geloven dat de Isaan een aparte wereld is. Klagen hoeft voor mij niet, maar de werkelijkheid beter voorstellen als ze werkelijk is, moet ook niet.
Ik kan ook maar alleen voor mijzelf praten en na 7 jaren continue verblijf alhier mijn ervaringen.
Ook ik ben bekend met de ziekenhuizen en hoe er wordt omgegaan met de patiënten. Ondanks pensioenleeftijd ben ik nog altijd gevrijwaard van medicijnen te slikken en is mijn jaarlijkse keuring nog altijd top. Toegegeven dat ik gezond leef en dat scheelt een hoop.
Ik heb één keer het ziekenhuis bezocht in Pattaya nadat ik door ongedierte in mijn elleboog was gestoken of gebeten en de boel daar flink ging zwellen. De huisarts maakte er door onkunde nog meer van, waardoor alleen een operatie in het ziekenhuis nog uitkomst kon bieden. Ik dacht goed verzekerd te zijn voor 2 miljoen op jaarbasis per ziektegeval. Daarvan zijn 140.000 baht volledig gedekt en bij hoge bedragen dien ikzelf 10% in te brengen. Daar heb ikzelf voor gekozen. De simpele operatie die nog geen half uur in beslag zou moeten nemen pakte anders uit. Gedoe tussen de verzekering, ziekenhuis en mijzelf was wat zich openbaarde. Koehandel zou ik het willen omschrijven. Ik had zelf al een bedrag afgesproken met het ziekenhuis en achter mijn rug om ging er een andere gepeperde rekening naar mijn verzekering. De voorgestelde en afgesproken 140.000 baht werden 190.000 baht en mijn verzekering betaalde maar 122.000 baht uit. Ik moet er niet aan denken als ik echt het ziekenhuis in moet voor de zwaardere gevallen . Dan wordt het zeker honderdduizenden bahts bijleggen met dit soort toestanden.
Na de operatie moest ik twee weken wachten voordat de hechtingen er uit konden en ik had daarvoor een afspraak in het Jomtien ziekenhuis. Ik dacht dat de handeling ook viel onder de procedure maar dat was niet zo want die moest ik zelf betalen. Ik heb geen outpatiënt optie.
Er was een heel theaterstukje opgevoerd voor mij in een aparte kamer en bed en de dokter kwam zelf om de hechtingen er uit te halen. Kostte wel 1500 baht en ik had het bij mijn huisarts voor 150 baht kunnen laten doen door een van de zusters.
Ja ik begrijp die voorkeursbehandelingen wel.
De songkraan situatie in Pattaya is een waterbende en droog blijven is maar voor weinigen weggelegd. Binnen blijven helpt zeker, maar voor vijf dagen toch wel te veel van het goede. De vele gewonden en doden in het absurde feestgedruis daar spreken we maar niet over. Wat de mens elkaar aandoet is hierbij goed zichtbaar. Maar ja is cultuur zullen sommigen zeggen.
Goedkoop of gratis.
Voor mij was de Thaise rose vreemdelingen ID kaart met gele huisboekje niet gratis maar het kostte 2400 baht. Tevens verwachtte men van mij voor een voorrangspositie, zodat ik niet de hele dag moest wachten bij de amphur, nog eens 300 baht.
Op sportief gebied is er genoeg te doen en daar kom ik positief ingestelde mensen tegen met wie het goed vertoeven is. Sportschoenen kunnen via Lazada besteld worden en hoeven niet meer dan 1000 of 2000 baht te kosten. Daar hoort u mij niet over klagen. Voor de marathonruns zijn de bedragen verschillend . De Thai dus ook de miljonairs betaalt zo tussen de 500 a 800 baht en de buitenlanders een paar honderd bahts meer of soms hetzelfde. Alleen bij sommige runs zoals de Bangsaen 21 runs is het verschil groter en betalen de buitenlanders wel 1700 of 1800 baht om mee te mogen rennen.
De 90 dagen melding is een lachertje en totaal overbodig, want het dient nergens voor. Daar vang je geen criminelen mee. Men heeft wel wat anders te doen op dat kantoor dat dit soort van papieren onzin. Als we daar ook voor moeten betalen zou echt absurd zijn. Overigens heb ik wel een keer moeten betalen, toen ik mij verrekend had en een week te laat kwam. 2000 baht weggegooid geld.
Bepaalde zaken zijn in Thailand voordeliger dat is juist maar er zijn er ook bij die weer duurder zijn.
Een knipbeurt voor 50 baht kan je hier wel vergeten. Bedragen tussen de 80 en 150 baht zijn hier aan de orde. Maar ja is niet duur in vergelijk met Nederland natuurlijk.
Bij de meeste eenvoudige restaurantjes is het eten niet duur dat klopt, maar ik heb ook wel eens in het Hilton hotel restaurant gegeten en dan komen er wel behoorlijke bedragen in zicht kan ik u melden.
Ook mijn handen en voeten zijn wel eens samen met mijn vrouw besprenkeld geworden. Ook was dit mede door de verdiensten van mijn vrouw. Maar zelf heb ik de nodige vrije tijd gespendeerd met het rijden en begeleiden van kinderen naar de plaatselijke zwembaden omdat de ouders geen tijd hadden. Nu de relatie tussen de neef van mijn vrouw en zijn vriendin uit is gegaan zie je van die kant niemand meer en word je na 10 jaren genegeerd in het voorbij gaan. Hoe heet dat ook al weer, stank voor dank. Niets werelds is mij vreemd denk ik dan maar.
Het gedrag van anderen en toeristen daar heb ik geen invloed op en het zal zeker een rol spelen hoe daar mee omgegaan wordt.
Bij mijn eerste aanvraag voor een retirement extention in Thailand bij immigratie te Jomtien kreeg ik hulp van het kantoortje naast het politiebureau. Daar kreeg ik al de diverse opties te horen en ook het feit dat als ik niet voldoende geld kon aantonen, men mij wel kon helpen aan de extentie door corruptie en fraude. Ik kon voor 25.000 baht dit als nog voor elkaar krijgen. Ik heb een goed pensioen en had dit niet nodig, maar het was mij duidelijk dat het politiemanagement van deze constructie op de hoogte was en er aan verdiende.
Het verkeer en zijn deelnemers daar zijn ook veel voorbeelden van te zien geweest. Al die heethoofden in het verkeer, die een ander het licht niet in de ogen gunnen, staat toch wel in tegenspraak met wat u als voorbeeld aangeeft. Voorbeelden te over op het nieuws. Hoe vaak mijn vrouw mij wel niet gewaarschuwd heeft mij nergens mee te bemoeien, is voor mij niet meer te tellen. Een keer in Bangkok toen een politieagent het nodig vond een motorbikebestuurder met vrouwelijke passagier achterop in het voorbijrijden toen deze niet wilde stoppen de bike onderuit te trappen, waardoor men ten val kwam en waarbij de vrouwelijke bijrijdster (natuurlijk zonder helm) diverse keren met haar hoofd op de grond beukte met als gevolg, stuiptrekkingen en bloed uit oren en neus. Ik kon die agent wel wat aandoen,maar mijn vrouw liet mij niet de auto uitgaan. Misschien achteraf wel beter want je recht halen of krijgen is niet hetzelfde als in Nederland. Als buitenlander sta je altijd een stap achter. Angst is wat er zeker heerst onder de bevolking.
Over de ziektekostenverzekering en de situatie in Thailand kan wel een boek geschreven worden en die zal niet positief uitvallen voorspel ik u. Dat is een theaterstuk die zijn weerga niet kent, maar ja we zullen het er mee moeten doen. Niet ziek worden is mijn advies, maar onmiskenbaar krijgen we daar allemaal mee te maken.
Het eigendomsrecht van grond is zeker niet iets positiefs en uw motivatie slaat nergens op. Zo’n groot land en lang niet iedereen wil hier wonen. Er zijn veel Chinezen die hier wel hebben gekocht en d e miljonairs kunnen overal kopen dat weet u toch ook. Kijk ook eens naar die nep bedrijfjes waarmede men zich eigendommen kan verschaffen. In Nederland kan een ieder grond kopen en zo’n klein landje zou volgens uw mening al lang uitverkocht zijn . Niets is minder waar. Nee het is discriminatie van buitenlanders, niet meer en niet minder.
Dat gedoe met koerswisselingen is zeker iets wat vaak negatief doorwerkt en waardoor sommige mensen in de problemen komen. Negatieve invloeden worden veroorzaakt door diverse zaken zoals u al aangeeft en de rijke Thai zijn daar zeker een deel van. Geld is alleen maar met geld bezig en gaat over lijken indien nodig.
De voorwaarden voor verblijf in Thailand zijn ook aan vernieuwingen toe. Deze doen geen recht aan personen in kwestie en zeker de invloeden van de koerwissel zouden anders moeten worden opgelost. Zo’n vast bedrag is onzinnig. Kijk eens naar het re-entry visum, slaat toch nergens op en dient alleen maar de schatkist te spekken. Zoals u schrijft, wij zijn ongenode gasten, dat zullen we blijven en dat onderschrijf ik volledig.
Je naaste familie ondersteunen dat doen mijn vrouw en ik al jaren. Dat kan je doen als je in de slappe was zit of iets overhebt aan het einde van de maand. Nu ik dit schrijf durf ik niet eens meer op te tellen om hoeveel geld dit voor ons al niet is gegaan. Ik heb dit al geblokt, maar er kan nooit genoeg zijn kan ik u delen, want zoveel armoede en slechte regelingen ook voor de Thai zorgen hier wel voor.
Nee rijk worden in Thailand zit er voor ons niet in, als ik er al mee bezig zou zijn, wat gelukkig niet zo is.
Ik had een goede reden om naar Thailand te gaan na pensionering en dat is mijn vrouw die mij voor is gegaan en niet langer in Nederland wilde blijven na meer dan 20 jaren .Zij wil nu niet meer naar Nederland terug. Dat is wat het voor mij moeilijk maakt weer terug te gaan naar Nederland alleen.
Mijn raad aan een ieder is bezint eer ge begint en laat u niet verblinden door mooie plaatjes en prachtige stranden, want alles went en ergernissen ontstaan en blijven hangen. Kijk eens naar het zwerfvuil als voorbeeld en alle rotzooi die zichtbaar aanwezig is. Ik kan nergens meer rijden zonder dit te zien in de steden. Het is als een allergie dat je opbouwt. Het platteland is een andere zaak daar is dit een stuk minder, dus misschien toch maar verkassen, zoals zo velen na jaren, het boerenland op.
Jacques, je moet verkassen naar het platteland, je moet verkassen naar je THUISland, dan zijn we meteen van al dat gezeur vanaf. Wat moet jij een ongelukkige mens zijn!
Dimitri, er zijn mensen die nergens kunnen (of willen?) wennen zelfs al behang je ze met bladgoud vanaf hun geboorte. Voor die mensen is het gras in de tuin van de buren altijd groener en sappiger!
Ik wijt deze houding aan de niet goede voorbereiding op emigratie of tewerkstelling naar/in Thailand. Helaas is daar geen cursus voor; je moet dat zelf doen en ruim van geest en acceptatievermogen zijn. Maar dat heeft niet iedereen en dan krijg je bromberen…
Ik noem dat geen ongelukkige mens maar wel een mens met het hart op de juiste plek. Alleen mensen die rekening houden met anderen in dit geval zijn vrouw komen al eens terecht in situaties waar ze zelf niet helemaal achter staan. Niet iedereen is een narcist of egoïst.
Zoals altijd zal de waarheid wel in het midden liggen. Is het verhaal van Hans misschien wel erg positief; het verhaal van Jacques vind ik veel te negatief.
Fijne bijdrage, Louis! Erg nuttig voor mijn toekomstplannen.
Ik ben geen klager, dat laat ik aan de Nederlanders. Dat ge positief bent dat is jouw zaak. Ik heb geleerd de roze bril af te zetten en te zien en denken wat ik denk.Niet alles is positief, ga eens tussen de gewone burgers wonen dan zal je leren dat je hier goedkoop kan leven omdat de doorsnee thai hier onder de armoedegrens overleven.
Goed verhaal!
Alleen de afsluiter snap ik niet. Als je naar je zin hebt in Nederland, dan verkas je idd. niet naar Thailand of welk land dan ook.
Maar dat je niet zou kunnen aarden in Thailand als je niet naar je zin hebt in Nederland?
Dat mag mij eens uitleggen. Want dan zit je als het ware gevangen in Nederland (en onderwijl niet weg zou kunnen gaan)…
Klagers hebben ook vaak gelijk, ik luister er graag naar.
Thai leven niet systeemmatig zoals de westerlingen maar nemen vaak de makkelijkste weg.
Als er dan iemand dan met de hand in de snoepjes pot zit kan dit emotioneel of financieel behoorlijk pijn doen.
Ik lees graag Thailandblog want verstrekt veel informatie. Ook de ervaringen met het land, de mensen en hun cultuur geven veel weer hoe men Thailand beleeft. Maar waarom net doen alsof Thailand je-van-het is? De politieke situatie in Thailand levert mensen veel onvrijheid op, economische gaat het niet goed en velen lijden onder de ontstane armoe. Maatschappelijk kent Thailand geen hulpbronnen en als de tempels er niet zouden zijn geweest zouden velen honger lijden. Op een tekst als deze komt toch meteen een tegenreactie als die van @Jacques van 15u47. Hij heeft voortdurend en bij uitstek een bijzondere kijk op Thailand: hij maakte de verkeerde keus, meldde hij ooit. Idealiseren heeft geen zin want zet je toch enkel op het verkeerde been, maar altijd maar zurig en zeurderig je leefsituatie beoordelen maakt je ziek. Blijf kritisch en zakelijk. Lijkt me het beste en een goed compromis.