Je maakt van alles mee in Thailand (188)

Alhoewel de Thai niet echt veel verschilt van de gemiddelde Belg of Nederlander maak je in Thailand toch soms iets mee wat je in Belgie of Nederland niet zo gauw zal meemaken. Daar gaat deze reeks verhalen over. Vandaag een eerder geplaatst verhaal Bram Siam. 

‘At your service’

Op het Thailandblog wordt veel geschreven over de leuke kanten van Thailand en ook, maar gelukkig minder vaak, over de niet zo plezierige kanten van het land. Een leuke kant die niet zo vaak specifiek benoemd wordt is de service die we in dit land in overvloed mogen ondervinden.

In Nederland hoor je mensen vaak in interviews zeggen dat ze gemotiveerd worden door het feit dat ze iets kunnen betekenen voor anderen, ofwel dat ze blij zijn dat ze het verschil kunnen maken. Mooie kreten, maar in de praktijk is service daar steeds verder te zoeken. Alles wordt geregeld via internet, bankkantoren sluiten en kleine middenstanders verdwijnen. Je hebt dan ook in het dagelijks leven steeds minder contact met je medemens en moet alles zelf regelen en dan heb je ook nog vaak met wachttijden te maken.

In Thailand is dat gelukkig anders. Iedere dag ondervind je hier dat je diensten afneemt waar mensen bij betrokken zijn. Veel mensen vaak. En dat die mensen er genoegen in lijken te scheppen je te helpen en het je naar de zin te maken. Natuurlijk heeft dit te maken met de lage lonen en het grote aanbod aan arbeidskrachten Echter in Nederland zijn talloze mensen, die iets in de samenleving zouden kunnen betekenen, maar die thuis aan het zitten zijn met een uitkering, terwijl alle processen geautomatiseerd en efficiënter gemaakt worden. Hierdoor wordt de samenleving steeds onpersoonlijker en zakelijker.

Zo maar een paar voorbeelden in Thailand van de laatste dagen:

– Met mijn vriendin ging ik begin van de middag in Pattaya Klaang naar de zaak waar ze ooit een laptop gekocht had. Ze had problemen met het aansluiten van een tweede scherm. Door de receptie werden we meteen doorverwezen naar de reparatieafdeling en daar ging men onmiddellijk aan de slag. Het probleem was echter niet zomaar op te lossen, dus zouden we over een uurtje terugkomen. Dan maar op soi Bhuakoaw even haar nagels laten lakken, een service die al gauw een uurtje in beslag nam en zo’n Bht 300 kostte. Na een uur terug bij de repairshop. Het probleem was opgelost. Er waren een paar nieuwe drivers geïnstalleerd. Kosten Bht 180. Weer terug naar huis en aan het eind van dezelfde middag kon er naar een tweede scherm gekeken worden.

– Gisteren kocht ik een apparaatje om mijn eigen bloeddruk op te kunnen meten bij Fascino. Bij binnenkomst stonden al drie dames klaar om de klanten op te vangen. Eén daarvan begeleidde mij naar de kast waar dergelijke apparaten uitgestald waren. Ze gaf me wat adviezen. Ik koos een apparaat uit. Dat werd vervolgens uit de doos gehaald. Door haar van batterijen voorzien, volledig ingesteld en er werd meteen ter plaatse een meting van mijn bloeddruk gedaan (die overigens zeer gunstig uitviel, mede vanwege deze relaxte ervaring natuurlijk). De dame begeleide me tot aan de deur en nam keurig afscheid.

– Vanmorgen moest ik mijn verouderde bankpasje omwisselen bij UOB. Dat is geen eenvoudige zaak, waar veel papierwerk en tenminste 7 handtekeningen aan te pas komen. Dat gaat in Nederland vele malen efficiënter, zonder tussenkomst van een bankkantoor. Niettemin was de service weer uitstekend. Al met al kwamen er drie medewerkers aan te pas, die de benodigde formulieren vrijwel volledig voor me invulden aan de hand van mijn paspoortgegevens en mijn informatie. Ik kreeg een kop koffie aangeboden en er werd een geanimeerd gesprek gevoerd om de tijd te doden. Toen het nieuwe pasje geactiveerd was liep een medewerkster met me mee naar de geldautomaat om te checken of alles naar behoren werkte en ze nam ook weer netjes afscheid.

(David Bokuchava / Shutterstock.com)

Dit zijn maar een paar voorbeelden van de service die je overal tegenkomt in Thailand, waarvan we ons soms te weinig realiseren hoe leuk dat is. Hetzelfde gebeurt als je een lekke band hebt met je motorbike. Ook dan ben je meteen aan de beurt en zijn de kosten onbegrijpelijk laag. Als je boodschappen doet is het ondenkbaar dat je die zelf in zou moeten pakken. Als je bij de tandarts komt is het niet vreemd wanneer een lieftallige assistente je hand vasthoudt, als je met de autobenzine tankt worden je ruiten gewassen en krijg je soms een fles water en bij de kapper worden niet alleen je haren geknipt, maar ook het haar van je oren zorgvuldig verwijderd en zelfs je neushaar wordt bijgeknipt en niet te vergeten je wenkbrauwen. Als je één kopietje van je paspoort nodig hebt dan kan dat toch, voor pakweg vijf baht en als je bij 7-Eleven één pleister wil kopen, geen probleem. Heb je je maaltijd maar half op en wil je de rest later opeten, ook goed. Hij wordt gewoon weer even opgewarmd.

Wat het meest opvallend is, is dat degenen die de service verlenen er net zoveel plezier in lijken te hebben als degene die het ontvangt. Er zullen ongetwijfeld mensen zijn die het afdoen met een onzinnige onderdanige houding van de dienstverleners. Ik heb er voornamelijk positieve gevoelens bij. Service en vriendelijkheid zijn hier de smeerolie van de samenleving. Of dat zo blijft is de vraag. Ook hier zie je processen veranderen en ook hier, of juist hier, zie je het personeel in een restaurant vaak meer interesse tonen in hun mobieltje dan in hun klanten. Zo lang het duurt geniet ik er echter van.

Misschien hebben meer lezers bijzondere ervaringen op dit gebied. Ik lees het graag.