Je maakt van alles mee in Thailand (186)

Alhoewel de Thai niet echt veel verschilt van de gemiddelde Belg of Nederlander maak je in Thailand toch soms iets mee wat je in Belgie of Nederland niet zo gauw zal meemaken. Daar gaat deze reeks verhalen over. Vandaag een eerder geplaatst verhaal van Monique Rijnsdorp.

Over slenterende Thai en gevaarlijke brommers

Wat is dat toch, de Thai en het landen op bestemming? Zodra de wielen de grond raken en het stoelriemen vast lampje nog brandt is de Thai niet meer te houden, worden de mobiele telefoontjes aangezet, de riemen los gemaakt en op de grens van het toelaatbare staat men op om de bagage uit de bakken te halen. Enig duwen en trekken daarbij niet schuwend terwijl de Thai over het algemeen rustig en bescheiden is.

Ik verbaas mij er iedere keer over en heb dan de neiging om de menigte tot kalmte te manen door mijn bagage net iets langzamer uit de bakken te halen of net iets langzamer naar buiten te lopen.

Thai slentert

De Thai en slenteren. Het klinkt tegenstrijdig maar zo gehaast als de Thai is als zij het vliegtuig uit willen, zo kalm zijn ze in het normale voetgangersverkeer. Het zal mijn westerse mentaliteit wel zijn maar als ik ergens te voet heen ga dan loop ik en ik bedoel dan loop ik stevig door. De Thai slentert, ik probeer ze vaak te passeren want ik krijg de kriegels van slenteren (tenzij het om winkelen gaat of een wandeling in een park).

Op zich is passeren niet heel moeilijk ware het niet dat de straten in Bangkok over het algemeen alleen geschikt zijn voor het lopen in een rijtje achter elkaar in plaats van naast elkaar lopen. Dus slenter ik vaak maar mee en soms als het echt bloedheet is, komt dat mij dan ook wel weer goed uit!

Rijden op een brommer is aan mij niet besteed

Voor het eerst op de brommer in Bangkok. Ik vind het gevaarlijk en eng, het rijden op een brommer is aan mij niet besteed, ook niet achterop en zeker niet in Bangkok. Ik heb het altijd al eng gevonden en toen mijn man in Bangkok werd aangereden, achterop een brommer, was de bevestiging compleet, brommers zijn gevaarlijk! Maar toch, toch, ik heb het gedaan. Ik was van plan de BTS te nemen en daarna nog een stukje te lopen.

Zoals zo vaak als ik boodschappen haal, koop ik altijd weer te veel en sjouw mij een breuk aan de te zware boodschappen in plastic tasjes die in mijn vingers en/of handen snijden (afhankelijk van hoe vaak ik de plastic zakjes verschuif om het bloed weer te laten doorstromen). Deze keer was ik het beu, het was warm, druk, het verkeer stond weer eens vast en het bloed wilde niet meer naar mijn vingers stromen.

Thaise dames zitten op een brommer in een amazonezit, ik had al voor mezelf bedacht dat ik dat beter niet kon doen. De meeste Thaise dames hebben tienermeisjes benen en kunnen hun benen dan ook netjes zijwaarts tegen de brommer aanklemmen, achter het been van de chauffeur.

Mijn benen daarentegen zijn (ietsjes) langer en zouden in amazonezit een stukje verder uitsteken dan de benen van de chauffeur. Daar chauffeurs in Bangkok kris kras door al het verkeer heen scheuren met een millimeter afstand tussen auto, bus, taxi’s en hun benen lag mijn besluit vast: ik ga zitten in de ‘saaie’ achterop stand met mijn benen veilig achter die van de chauffeur. Of het nog steeds eng was? Jazeker, een tweede keer zal er niet snel in zitten.

De verontschuldigde blik van een Thai

Plots besloot het geluid van mijn mobiele telefoontje niet meer te werken of althans niet meer naar behoren. In MBK zijn er veel kraampjes te vinden met mensen die daar wel een oplossing voor weten te vinden en ook niet onbelangrijk voor weinig geld. Ik vond een vriendelijke (dus betrouwbare) Thai en legde hem mijn probleem voor.

Uiteraard geen enkel probleem over een half uurtje ophalen, een nieuwe speaker, kosten 400 baht. (Eigenlijk 500 baht maar ik kreeg er nog 100 van af en had het idee dat 350 ook wel was gelukt, maar hij was zo vriendelijk.)

Na een half uur terug om mijn mobieltje op te halen. Meneer was bezig met een nieuwe klant maar gaf mij tussendoor mijn mobieltje terug, onderwijl blij kijkend en vriendelijk lachend. Terwijl ik mijn geluid testte, ging hij weer verder met zijn nieuwe klanten.

Helaas, helaas, het geluid was ietsjes beter maar nog steeds niet optimaal. Verontschuldigend keek de man mij aan en beweerde dat er toch echt een nieuw speakertje in zat. Aangezien het in MBK nogal herrie is en de man zo verontschuldigend keek (daarbij schalks zijn nieuwe klanten in de gaten houdend of zij maar niets van mijn verhaal mee zouden krijgen en misschien daarom zouden afhaken) ging ik tegen beter weten in aan mijzelf twijfelen. Misschien is het geluid wel goed als ik thuis ben.

Enfin u begrijpt het al, het geluid is zeker niet optimaal en ik denk dat de brave man het mobieltje even uit elkaar heeft gehaald, even wat opgepoetst en gedacht heeft: hij doet het in ieder geval iets beter. Of een verkoper er in Nederland bij mij ermee had weggekomen? Hoogst waarschijnlijk niet. In ieder geval is de Thai een kampioen in het vriendelijk, blij en verontschuldigend kijken, zodat je eerder geneigd ben om hem of haar dan maar dingen te vergeven die eigenlijk niet helemaal juist zijn.

Maar misschien, heel misschien ga ik er toch wel mee terug……..