Je maakt van alles mee in Thailand (180)

Bij korte of lange autotochten in Thailand kun je zo, maar voor allerlei verrassingen komen te staan. Eric Van Franeker, van wie we al eerder verhalen hebben opgenomen in onze serie Je maakt van alles mee in Thailand, schreef weer een gezellig lezend verhaal over een autotocht van Chaiyaphum naar Phuket. Hij en zijn vriendin hadden een ook wel heel bijzondere ontmoeting tijdens de reis. Hieronder het verhaal, dat wij met zijn toestemming hebben overgenomen van de Facebookpagina van Thailand Community.

Van Chaiyaphum naar Phuket en terug

Een tijdje terugging ik met mijn vriendin van ons huis in Chaiyaphum met de auto op reis naar Phuket, een flinke tocht van zo’n 1400 km. Heerlijk, want we houden allebei enorm van reizen met de auto. Nadat we waren gezegend met aarde en bloemen, door moeders en bij de tempel naast ons huis, vertrokken we eerst naar Saraburi om langs tante’s mooie huis te gaan, voor de gezelligheid en de lekkere hapjes. Daarna vervolgden we onze weg richting Bangkok, waar we 1 nacht in het mooie LeBua hotel verbleven en genoten van het prachtige uitzicht vanaf het dakterras en het balkon.

De volgende dag vertrokken we richting het zuiden, we verlieten het drukke Bangkok en de industriële zones, we reden een prachtige route via onder andere de provincies Samut Songkram en Prachuap Khiri Khan, we stopten regelmatig om van het uitzicht en de lokale eetstalletjes te genieten en reden gestaag door tot het echt laat begon te worden. We waren inmiddels ter hoogte van de provincie Chumphon en ik stopte de auto om even op google maps te kijken of er een accommodatie in de buurt was.

Ik vond een groot gebouw direct aan de kust en mijn vriendin wist er via internet een telefoonnummer bij te vinden. Ik belde het nummer en kreeg na lang wachten een Thaise dame aan de lijn die klonk alsof ze net wakker was, niet vreemd gezien het al rond middernacht was. Ze vroeg of ik voor ‘khun Peter’ belde, en ze zei dat hij ‘sliep’ oftewel ‘non lab’. Ervan uitgaande dat Peter de manager moest zijn zei ik dat we er met ongeveer een uur, ofwel ‘nung chauwmong’, zouden zijn. De dame zei zoiets als ‘ik zie jullie later wel’, en ze hing vervolgens op, duidelijk om weer verder te kunnen gaan slapen.

Wij waren weer helemaal wakker en enthousiast omdat we wat hadden gevonden en we waren erg benieuwd naar de accommodatie. Na een uurtje rijden kwamen we bij een soort privéweg met daarlangs prachtig verlichte bomen, planten en ook vele soorten bloemen in alle kleuren. Het indrukwekkende oprijpad was zeer lang en kwam uit bij een groot luxe gebouw met een groot zwembad en het lag direct aan het strand. We parkeerde de auto, pakten onze koffers en liepen over de sjieke witte kiezels richting het zeer fraai verlichte gebouw. Mijn vriendin wees met een blij gezicht naar het grote zwembad, maar zei daarna met een streng gezicht dat we maar één nacht zouden blijven als het mogelijk ‘heel duur’ zou zijn, ofwel ‘pheng mák’. De entree van het gebouw was nog mooier verlicht met gekleurde grondlampen en we liepen door naar de dichte deur, deze openden we en we liepen naar binnen. Ondanks de buitenverlichting en de grondlampen die op het huis schenen was het binnen aardedonker en ook was het muisstil. Ik bedacht me, dat waarschijnlijk iedereen sliep en herinnerde me de woorden van de Thaise dame aan de telefoon: ‘Ik zie jullie morgen wel’. Inmiddels waren onze ogen gewend aan het donker en zagen we hoe mooi en sjiek het binnen was, prachtige decoraties op het plafond en veel kunst. Twee enorme boogtrappen leidden naar de volgende verdieping en tussen de grote boogtrappen door zagen we het verlichte blauwe water van het zwembad en daarachter de zee met daarop het weerspiegelende maanlicht.

Aangezien het al zo laat was en we niemand wilde wekken besloten we naar ‘onze’ kamer te gaan, maar we wisten niet waar onze kamer überhaupt was. Het meest aannemelijk leek mij dat het boven moest zijn. We namen ieder onze eigen trap en deden een wedstrijdje. Er waren meerdere deuren en de deuren waren niet voorzien van een nummer. Ik duwde een deur open en zag een bed en en-suite badkamer. Het zag er zeer comfortabel uit en we zette onze spullen in de kamer neer. Ik deed de deur dicht en het viel me op dat er kennelijk geen sleutel of kaart nodig was. De kamer was heel groot en sjiek ingericht en had een groot balkon met panoramisch uitzicht over de zee, in de badkamer was een groot bad dat mijn vriendin direct vol liet lopen. Ze was enorm enthousiast, want er waren wel 20 verschillende soorten zeep en wel 20 soorten shampoo. Allemaal luxe merken en in grote flessen. Ook was er een grote tv met dvd-speler en een enorme kast met allemaal films. We zaten gezellig op het balkon en genoten van de lekkere hapjes die we onderweg gekocht hadden en later gingen we in bad, keken wat tv en rond 03.30 uur gingen we heerlijk slapen.

Rond 9.30 uur werd ik even wakker en zag dat mijn vriendin aan de deur stond te luisteren en ze zei, dat een kind op zijn kop kreeg van een vader. Ik vroeg of hij werd geslagen en deed net of ik uit bed wou springen, ze lachte en schudde haar hoofd. Rond 10.30 uur kwam ik uit bed. We hadden geen haast, dus we gingen heerlijk op het balkon zitten en later uitgebreid douchen en aankleden. Zo rond het middaguur waren we klaar om naar beneden te gaan, we waren benieuwd te zien hoe alles er met daglicht uit zou zien en zin om de boel te gaan verkennen. Mijn vriendin zei nogmaals, dat het vreemd was, dat we geen slot op de deur hadden en we liepen de prachtige boogtrap af naar wat ik gister als lobby had ingebeeld.

Het stond er vol met kinderspeelgoed en er renden wat kinderen heen en weer. We waren bijna onderaan de trap en toen verscheen er een man van rond de 45, in korte broek en ontbloot bovenlijf, met een grote gouden zonnebril en een mooie witte fedora hoed, die lachend zei; ‘Well hello! It’s my mystery guests!?!’, met een onmiskenbaar Amerikaans accent. Terwijl wij de situatie nog steeds niet helemaal begrepen vervolgde hij en zei; ‘Welcome to my home!’ I hope my daughter’s room was comfortable enough for you? Ik besefte, dat we niet in een hotel waren, maar bij iemand in zijn huis! En dat het gebouw dat ik op google maps had gevonden dus geen hotel was maar de privéwoning van deze meneer. Ik zei; ‘Hello Peter, I think there is a little misunderstanding.’  Hij keek verbaasd en vroeg hoe ik zijn naam wist en hoe ’the hell’ het eigenlijk kwam dat er twee wildvreemde mensen in zijn huis stonden?!? Ik vertelde hem, dat ik ’s nachts gebeld had, en hij had inderdaad eerder in de ochtend van dezelfde dame gehoord, dat er vandaag vrienden zouden komen, alhoewel ze niet kon vertellen wie. Ik verontschuldigde me voor ons beiden en vertelde, dat we heerlijk geslapen hadden en dat we ook van het bad, het balkon en de films hadden genoten. Het bleek, dat er een guesthouse naast de villa stond voor gasten en de dame, die ik de dag ervoor aan de lijn had, dacht, dat we bekende gasten waren, omdat ik zei, dat ik voor Peter belde.

Inmiddels was zijn Thaise vrouw er ook bijgekomen en na een enorme lachbui over deze situatie vroegen ze of we trek hadden. Ze gaven ons heerlijke hapjes en verse fruitsappen. We zaten gezellig te praten en het klikte tussen ons vieren. Later vroeg Peter of we wat langer bij ze wilden blijven, om te ontspannen en de buurt een beetje verkennen voordat we door naar het zuiden zouden reizen. We kregen ook een toer door hun prachtige villa en over het landgoed. En we genoten van het heerlijke zwembad met uitzicht op het ongerepte strand en de zee. We aten het lekkerste vlees, fruit en vis van de lokale markten. We verkenden de buurt en gingen ook nog een dagje naar de stad Chumphon.

Uiteindelijk zijn we 3 dagen gebleven en toen ik begon over betalen wilde hij daar niets van horen en we mochten alleen weg als we beloofden om op de terugweg weer langs te komen. We vervolgden onze reis naar het zuiden en reden een prachtige route langs de zuidoostkust om vervolgens door te steken naar het groene Ranong dichtbij de zuidwestkust, en toen verder door richting het zuiden, naar Phuket, waar we heel laat in de nacht arriveerden.

Het verhaal van Phuket is een heel verhaal en avontuur op zich, dus dat is voor een andere keer. Na totaal een dag of 10 op Phuket vertrokken we weer. Op de terugweg deden we weer rustig aan, deels via binnenwegen. In Ranong vonden we midden in het regenwoud een resort met de passende naam ‘The Hidden Resort’, een prachtige plek in harmonie met de natuur. We hadden een leuk eigen huisje voorzien van alle gemakken. De dame, die ons naar het huisje bracht, vertelde, dat het in dit gebeid bijna altijd regent en dat wij enorm veel geluk hadden aangezien het droog was en zonnig. We verkenden de prachtige natuur en bezochten één van de hoogste watervallen van Thailand. We bezochten lokale markten en restaurantjes om het eten van deze regio te ontdekken. We hebben in de tijd dat we in de Ranong provincie waren geen druppel regen gezien en toen we vertrokken zei de vrouw bij de balie weer, dat we echte geluksvogels waren. Het was een prachtige regio waar we zeker nog eens terug willen komen om het uitgebreider te verkennen.

We vertrokken van The Hidden Resort en reden op ons gemak en genietend van het prachtige uitzicht richting Chumphon om weer naar de heerlijke villa van onze vrienden te gaan. Daar was het weer echt gezellig en we hebben ook weer voortreffelijk gegeten. Dit keer verbleven we wel in het guesthouse, wat nog sjieker was dan de kamer. Ook had ik tijdens ons eerste bezoek gekeken van welk merken drank hij hield en gaven hem de door ons gekochte flessen toen we weer niets mocht betalen voor het verblijf. Twee dagen later zijn we weer doorgereden naar Bangkok waar we een nacht verbleven bij een goede vriendin in Silom en de volgende dag weer via tante in Saraburi gereden en toen door naar huis in Chaiyaphum.

Iedereen was blij, want we hadden allerlei leuke souvenirs en kleine cadeautjes mee, maar vooral erg blij, omdat we diverse heerlijke lokale hapjes meegenomen hadden en lokale kruiden, speciale (vis)sauzen, divers gedroogd eten, en nog veel meer. Allemaal verzameld door mijn vriendin, tijdens de hele reis, gekocht op kleine marktjes overdag en ‘s nachts bij kleine stalletjes langs onze gehele route. Het halve dorp genoot ervan mee, iedereen kwam langs en mijn vriendin vertelde dan steeds vol trots de details, de ingrediënten en de herkomst bij alle etenswaren. Iedereen genoot zichtbaar en ze weten nu welke smaken er zoal te proeven zijn in het zuiden.