Je maakt van alles mee in Thailand (166)

Bij de tempel, 3x om de tempel en het strooien van de munten

Alhoewel de Thai niet echt veel verschilt van de gemiddelde Belg of Nederlander maak je in Thailand toch soms iets mee wat je in belgie of Nederland niet zo gauw zal meemaken. Daar gaat deze reeks verhalen over. Vandaag een nieuw verhaal van Jan Ruigrok.

Tijd van het jaar, monnik worden

Traditioneel is januari tot in februari de tijd dat jongemannen een tijd gaan doorbrengen in de tempel. Dit is een belangrijke gebeurtenis in het leven van een jonge man (20+) naar het volwassen worden. Ik heb een aantal van deze feesten mee mogen maken bij familie. De laatste keer reden we hiervoor naar het platteland van Khorat, 250 km verderop. Hierbij een verslag van zo’n feest. Ik moet zeggen dat ik niet alle betekenissen van de rituelen ken.

De voorbereidingen beginnen natuurlijk al een dag van tevoren waarbij vooral de vrouwen aan het “werk” zijn met gezamenlijk koken. De MooSap wordt gemaakt. Varkensvlees met de hand fijnhakken. De pick-up wordt versierd.

De mannen zetten de partytenten op, zorgen voor de stoelen en tafels. Om na noeste arbeid een alcoholische versnapering te nuttigen. Meestal is de fles Lao Kao al eerder op. De muziekinstallatie wordt geïnstalleerd en alvast uitgeprobeerd.

De dag zelf begint vroeg. De muziek gaat aan, de genodigden verzamelen zich. Het eten en drinken kan beginnen. Bij ons in het dorp is er 1 monnik die aan huis komt om het geheel te begeleiden.

Ouderen worden geëerd

De ouderen hebben op deze dag een speciale rol in het geheel. De jongeman wordt door de ouderen apart genomen. De ouderen worden geëerd door de jongeman en vraagt vergiffenis voor de zorgen en problemen die hij vroeger heeft veroorzaakt.

Attributen worden opgehaald bij de Wat die later nog nodig zijn.

Dan is het tijd voor het ritueel waar alle genodigden aan mogen deelnemen. De jongeman wordt buiten op een stoel geplaatst met alleen een lendendoek of korte broek. Iedereen mag plukjes haar afknippen. Dit moeten 3 plukjes zijn, het belangrijke getal binnen het Boeddhisme. Tijdens het knippen spreek je een gelukwens uit. Mocht je dit zelf ooit mogen doen, knip dan kleine plukjes. Anders hebben andere niets meer te knippen. Tijdens het knippen je slippers uit doen.

Als iedereen heeft geknipt worden de resterende haren afgeschoren door een familielid. Ook worden de wenkbrauwen en overig gezichtshaar afgeschoren.

Haar knippen

En dan een vermakelijk gezicht voor de omstanders minder voor de jongen. De jongen wordt gewassen met koud water. En als er grappenmakers zijn wordt er ook nog wat ijs bij gedaan. En januari is al een koude maand en aan het eind zit de arme jongen te klappertanden.

Snel het huis in om warm te worden en traditionele kleding aandoen met een mooie witte hoofddoek. Dan wordt het tijd dat de jongeman naar de Wat wordt gebracht. Hij neemt plaats achterop in een versierde pick up samen met zijn ouders en grootouders. In een feestelijke stoet begeleid door een mobiele geluidsinstallatie of band gaat het door het dorp richting de tempel.

De stoet is inmiddels in feeststemming door het nuttigen van de nodige alcoholische versnaperingen. Bij de Wat aangekomen lopen we 3 keer om een aparte tempel. Daarbij wordt er met versierde muntjes gegooid voor het goede geluk. De deuren van de tempel staan inmiddels open en alles staat klaar voor de welkomst ceremonie door de monniken.

De jongeman zegt een gebed voor de tempel. Daarna wordt hij de tempel binnengedragen waarbij de bovenkant van de deur moet worden aangetikt. Dit gaat soms wat moeilijk gezien de staat van degenen die hem moeten optillen. Eenmaal binnen begint een dienst van monniken waarbij een aantal ouderen aanwezig zijn. De overige feestvierders gaan terug om de laatste restjes op te eten en drinken.

Deze dag gingen er zelfs 3 jongens naar de Wat

De volgende morgenvroeg is er een dienst aan huis van de jongeman waarbij hij als monnik in functie. Bij deze dienst zijn meestal alleen de familie en buren aanwezig.

Deze tijd in de Wat is om de leer van Boeddha onderwezen te krijgen en een punt naar volwassenheid.

Wat ik altijd had begrepen was dat de jongens voor minimaal 3 maanden en als mogelijk langer verbleven. Laatst viel het me op dat er eigenlijk niet zoveel jongens bij de Wat rondliepen terwijl er afgelopen weken toch zeker 6 ingetreden waren. Navraag bij mijn zwager leverde een enigszins teleurstellend antwoord op. De duur van verblijf is afhankelijk van de situatie. Of hij al werkt of gezin heeft. Dus ik zeg; de 3 maanden toch? Nee hoor, kan ook een week of 10 dagen zijn. Dus ik zeg; eigenlijk is het dan alleen voor de show en niet echt om iets te leren. Het verklaart wel waarom bij andere gelegenheden als overlijdens men vaak niet precies weet wat, hoe en wanneer iets moet gebeuren.

Rond hun 10^e jaar gaan de jongens ook al voor een korte tijd (ik denk 1 of 2 dagen) naar de Wat.