Je maakt van alles mee in Thailand (166)
Bij de tempel, 3x om de tempel en het strooien van de munten
Alhoewel de Thai niet echt veel verschilt van de gemiddelde Belg of Nederlander maak je in Thailand toch soms iets mee wat je in belgie of Nederland niet zo gauw zal meemaken. Daar gaat deze reeks verhalen over. Vandaag een nieuw verhaal van Jan Ruigrok.
Tijd van het jaar, monnik worden
Traditioneel is januari tot in februari de tijd dat jongemannen een tijd gaan doorbrengen in de tempel. Dit is een belangrijke gebeurtenis in het leven van een jonge man (20+) naar het volwassen worden. Ik heb een aantal van deze feesten mee mogen maken bij familie. De laatste keer reden we hiervoor naar het platteland van Khorat, 250 km verderop. Hierbij een verslag van zo’n feest. Ik moet zeggen dat ik niet alle betekenissen van de rituelen ken.
De voorbereidingen beginnen natuurlijk al een dag van tevoren waarbij vooral de vrouwen aan het “werk” zijn met gezamenlijk koken. De MooSap wordt gemaakt. Varkensvlees met de hand fijnhakken. De pick-up wordt versierd.
De mannen zetten de partytenten op, zorgen voor de stoelen en tafels. Om na noeste arbeid een alcoholische versnapering te nuttigen. Meestal is de fles Lao Kao al eerder op. De muziekinstallatie wordt geïnstalleerd en alvast uitgeprobeerd.
De dag zelf begint vroeg. De muziek gaat aan, de genodigden verzamelen zich. Het eten en drinken kan beginnen. Bij ons in het dorp is er 1 monnik die aan huis komt om het geheel te begeleiden.
Ouderen worden geëerd
De ouderen hebben op deze dag een speciale rol in het geheel. De jongeman wordt door de ouderen apart genomen. De ouderen worden geëerd door de jongeman en vraagt vergiffenis voor de zorgen en problemen die hij vroeger heeft veroorzaakt.
Attributen worden opgehaald bij de Wat die later nog nodig zijn.
Dan is het tijd voor het ritueel waar alle genodigden aan mogen deelnemen. De jongeman wordt buiten op een stoel geplaatst met alleen een lendendoek of korte broek. Iedereen mag plukjes haar afknippen. Dit moeten 3 plukjes zijn, het belangrijke getal binnen het Boeddhisme. Tijdens het knippen spreek je een gelukwens uit. Mocht je dit zelf ooit mogen doen, knip dan kleine plukjes. Anders hebben andere niets meer te knippen. Tijdens het knippen je slippers uit doen.
Als iedereen heeft geknipt worden de resterende haren afgeschoren door een familielid. Ook worden de wenkbrauwen en overig gezichtshaar afgeschoren.
Haar knippen
En dan een vermakelijk gezicht voor de omstanders minder voor de jongen. De jongen wordt gewassen met koud water. En als er grappenmakers zijn wordt er ook nog wat ijs bij gedaan. En januari is al een koude maand en aan het eind zit de arme jongen te klappertanden.
Snel het huis in om warm te worden en traditionele kleding aandoen met een mooie witte hoofddoek. Dan wordt het tijd dat de jongeman naar de Wat wordt gebracht. Hij neemt plaats achterop in een versierde pick up samen met zijn ouders en grootouders. In een feestelijke stoet begeleid door een mobiele geluidsinstallatie of band gaat het door het dorp richting de tempel.
De stoet is inmiddels in feeststemming door het nuttigen van de nodige alcoholische versnaperingen. Bij de Wat aangekomen lopen we 3 keer om een aparte tempel. Daarbij wordt er met versierde muntjes gegooid voor het goede geluk. De deuren van de tempel staan inmiddels open en alles staat klaar voor de welkomst ceremonie door de monniken.
De jongeman zegt een gebed voor de tempel. Daarna wordt hij de tempel binnengedragen waarbij de bovenkant van de deur moet worden aangetikt. Dit gaat soms wat moeilijk gezien de staat van degenen die hem moeten optillen. Eenmaal binnen begint een dienst van monniken waarbij een aantal ouderen aanwezig zijn. De overige feestvierders gaan terug om de laatste restjes op te eten en drinken.
Deze dag gingen er zelfs 3 jongens naar de Wat
De volgende morgenvroeg is er een dienst aan huis van de jongeman waarbij hij als monnik in functie. Bij deze dienst zijn meestal alleen de familie en buren aanwezig.
Deze tijd in de Wat is om de leer van Boeddha onderwezen te krijgen en een punt naar volwassenheid.
Wat ik altijd had begrepen was dat de jongens voor minimaal 3 maanden en als mogelijk langer verbleven. Laatst viel het me op dat er eigenlijk niet zoveel jongens bij de Wat rondliepen terwijl er afgelopen weken toch zeker 6 ingetreden waren. Navraag bij mijn zwager leverde een enigszins teleurstellend antwoord op. De duur van verblijf is afhankelijk van de situatie. Of hij al werkt of gezin heeft. Dus ik zeg; de 3 maanden toch? Nee hoor, kan ook een week of 10 dagen zijn. Dus ik zeg; eigenlijk is het dan alleen voor de show en niet echt om iets te leren. Het verklaart wel waarom bij andere gelegenheden als overlijdens men vaak niet precies weet wat, hoe en wanneer iets moet gebeuren.
Rond hun 10e jaar gaan de jongens ook al voor een korte tijd (ik denk 1 of 2 dagen) naar de Wat.
Heb het zelf 6 weken gedaan in een bostempel op het platte land, toch een hoop geleerd.
kun je er wat meer over vertellen? Moet voor een farang toch iets bijzonders zijn. En hoe gaat het aanmelden ?
Ik begreep altijd dat de periode van de jongen als monnik geluk moet brengen aan de familie. Hoe meer jongens dit doen en hoe langer hun periode, hoe meer geluk voor de familie.
Je vertelde dat er muntjes gegooid werden. Ik dacht dat er snoep gegooid werd. Of misschien beide. Het is alweer even geleden dat ik bij zo’n ceremonie was. De kinderen hadden het er in ieder geval druk mee.
Ik heb een aantal jaren als reisleider gewerkt in Thailand.
Een van mijn oudere Thaise gidsen wist het gebruik, dat Thaise jongens een (meestal korte) periode zich laten inwijden tot monnik , als volgt te omschrijven : ‘ Wij beschouwen dit als het terug betalen voor de moeder melk. ‘ Hierdoor doen zij merit maken voor het volgende leven van de ouders.
Wel kijk, dit ritueel sluit perfect aan bij een topic eerder in de week (Hervorming van het monnikendom).
Waarom zeg ik dat? De inwijding tot monnik verandert de persoon in kwestie niet. Het is een ritueel enkel voor de schone schijn in het dorp. Brengt dit geluk aan de familie? Voor de goedgelovigen waarschijnlijk wel maar in de praktijk verandert er niets. Het kost enkel maar geld.
Ik herinner me dezelfde inwijding van mijn schoonbroer enkele jaren terug. Heel veel show, een pak volk op de been en een maandje minder last van hem want eenmaal opgesloten tussen de andere monniken kon hij geen kattekwaad meer uithalen. Maar schoonmama was zo fier als een gieter, HAAR enige zoon als monnik, precies alsof hij heilig verklaard werd!
Tijdens zijn verblijf in de tempel had ik de eer om hem samen met de familie eens te mogen bezoeken. Een karrevracht aan geschenken mee en weerom een pak rituelen. Ik herinner me nog dat mijn echtgenote me zei dat we hem op geen enkel ogenblik mochten aanraken. Man man man …
Eenmaal hij terug vrijgelaten was begon alle miserie weer opnieuw. Elke dag zuipen en iedereen lastig vallen. En tot op heden is er nog niets veranderd. De ‘zuivering’ heeft blijkbaar niet gewerkt …