Je maakt van alles mee in Thailand (144)
In Thailand gaan zaken soms anders dan dat wij in België en Nederland gewend zijn. Dat zorgt nogal eens voor leuke anekdotes en grappige verhalen, waarover onze lezers vertellen.
Vandaag een waarschuwing van Sjaak S over de vele medicijnen die Thaise artsen voorschrijven.
Wees voorzichtig in Thailand met medicijnen. Mijn vrouw voelde zich ziek, had buikpijn en liet zich “behandelen” in een lokaal ziekenhuis in Pranburi en kreeg de volgende medicijnen voorgeschreven:
- Norflaxine -> een middel voor de urinewegen!
- Lorazepam -> een middel om angst te verminderen.
- Omeprazol -> een middel tegen maagzweren met veel bijwerkingen, o.a. opgezwollen lippen
- Domperidon -> tegen misselijkheid en braken.
- Minera R.O. -> een middel tegen dehydratie
- en ten slotte paracetamol -> een pijnkiller.
Alles wat ze had was buikpijn, die nu bijna over is, maar alle middelen hadden bijwerkingen. Het is te gek voor woorden. Ze krijgt geen behandeling maar een hele apotheek aan medicijnen die (ik ben een leek) ik van mijn leven niet zou nemen, tenzij ik anders zou sterven.
De artsen maken haar bang, wat niet nodig is.
Ja Thailand is leuk, maar pas op met dit medicijnen. Nu ligt mijn lieve Aom in bed, is doodsbang en haar lip is opgezwollen alsof ze een klap gekregen heeft!
Het is nu 11:00 uur de volgende ochtend. We reden in alle vroegte naar dat ziekenhuis omdat mijn vrouw met de desbetreffende arts wilde praten. Hij was er niet. Een andere arts zei dat die combinatie (én nog eens een medicijn van de buurtkliniek) dodelijk had kunnen zijn. Ze kreeg nog een injectie om de werking te verzachten en we waren zeker nog een uur in het ziekenhuis, waar zij dan op bed lag om de injectie te laten inwerken.
Ik heb zelden zulke angst gehad!… gelukkig gaat het haar beter.
Nota bene heb ik gistermiddag iets verkeerds gegeten en kan al bijna 24 uur niet eten. Ik ben zelf ook kapot. Dan op hetzelfde ogenblik wordt hier volop het huis verbouwd…
Ik zeg altijd tegen mijn vrouw, dat alles samen komt. Hoe heet dat? Een ongeluk komt zelden alleen…
Maar het gaat ons weer beter. Gelukkig! Ik kan je wel zeggen, als je je liefste zo ziet lijden, en je beseft dat zij het enige is waar je op deze wereld nog zin hebt om voor te leven, dan gaat wat door je heen.
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Lees hier de laatste artikelen
Eilanden23 november 2024Koh Kood transformeert tot luxe ecotoerismebestemming
Nieuws uit Thailand23 november 2024Thailand wil koploper worden in digitale investeringen met ambitieuze plannen
Nieuws uit Thailand22 november 2024Al zes toeristen overleden door vergiftigde alcohol in Laos
Eten en drinken22 november 2024Thai Street Food in Bangkok (video)
Ze schrijven niet alleen graag voor, maar ze weten ook niets over bijwerkingen en de wederzijdse invloed van medicijnen.
Het is verstandig om zelf de bijsluiter op internet te bekijken, aangezien je die meestal niet bij de medicijnen krijgt.
Deze website geeft erg veel informatie over bijwerkingen en wisselwerkingen tussen medicijnen:
https://www.drugs.com/drug_interactions.html
Oei met die laatste zin zet u mij aan het denken. Dat een vrouw het enige is waar u nog voor wilt leven dat baart mij zorgen. Ik hoop dat u daar iets aan kunt of wilt doen, want dat lijkt mij toch precair. Dat het nodige aan medicijnen zonder verdere uitleg door huisartsen wordt voorgeschreven is niets nieuws onder de zon in Thailand. Ook verbaal gaat het er vaak niet best aan toe. Ik was gebeten of gestoken door onbekend gebleven ongedierte (daar zijn er nogal wat van in Thailand) en mijn ellenboog was gezwollen en dat ging maar niet weg. Na twee weken ging Ik naar de huisarts en die begon gelijk een injectienaald erin te steken en vocht er uit te halen. Waterachtige substantie wat ik heb begrepen (geen verder onderzoek) en pleister erop en drietal medicijnen. Twee dagen later had ik een ballon onder mijn ellenoog hangen van heb ik jou daar. Pijn werd erger en ik weer terug. Zat een andere dokter op de plek en die was ietwat geschrokken van wat hij zag en ik moest de plek warm houden en verband erom en kreeg een zwaardere medicijnenkuur voor een week (afmaken) en hopelijk is het dan weg. Andere overgebleven pillen weggooien en ik ga het vervolg meemaken. Dit alles is wat mij betreft een vrij gebruikelijke gang van zaken en door een ieder mee te maken.
Ik was waarschijnlijk iets dramatisch in mijn uitdrukking. Toen ik vanochtend bij haar zat ging dat gevoel wel door me heen. Natuurlijk als je gekalmeerd bent, komt het nuchtere verstand ook naar boven…maar laten we het erbij houden, dat het voor mij heel zwaar zou zijn om haar te verliezen…
Goed te horen dat de soep niet zo heet gegeten wordt als wordt opgediend. U raakte mij echt hiermee en ik weet dat er best de nodige mensen onder ons zijn, waarbij dit echt speelt en dat zou niemand graag moeten horen. Ook ik heb het beste voor met de mensheid in zijn algemeenheid en met u. Heb het goed met uw vrouw en nog vele jaren.
En wat zou Sjaak daar dan aan kunnen of willen doen volgens U ? Bovendien gaat het daar toch helemaal niet over. Hij verwoordt hier heel goed zijn gevoelens en dat vind ik alleen maar te waarderen. Ik wens Sjaak alle goeds toe.
Groet, Karel.
een schandalige behandeling Sjaak.
Ik wens jullie allebei beterschap.
4 jaar geleden is het nu, dat mijn lief ook ‘n verzameling pillen kreeg te slikken.
Ik was zelf op m’n halfjaarlijks zomerreces in Nederland.
Kreeg in onze dagelijkse videochat dat het beroerd met haar was.
Heb meteen ‘n vlucht geboekt en de aanblik van haar was schrijnend. Heb haar medicamenten bekeken en op internet eea opgezocht; er zat ‘n medicijn bij dat in Amerika met klem uit de handel was genomen én ook niet meer mocht worden voorgeschreven. Het was ‘n antibraakmiddel.
Dus het voedsel dat eruit wil, werd tegengehouden, zodat het mi ( ben géén arts) aan het “rotten” was in d’r lijfje.
Naar ubonRak-hospitaal: gewicht 38,5 kilo.
MRI-scan laten uitvoeren en inderdaad: slokdarm, maag én dunne darm geïnfecteerd.
Voorzichtig “schoon” dieet/voedsel. Na ‘n dikke week zat ze op 42 kg.
Peer was blij.
Nu, 4 jr later, weegt ze 52 kg !!
Maarrrrrrr dat ligt hoofdzakelijk aan ons goeie leven.
Artsen zijn hier nogal kwistig met het uitdelen van medicijnen dat klopt. Echter heb ik ook weet van mensen die hier al uitstekend zijn geholpen en behandeld en dan ging het niet over wat buikpijn dan wel over beroertes hartaanvallen en behandeling van zware kwetsuren na ongeval.
Er zijn ook wel heel beroerde verhalen uit de medische wereld in het westen…..Ook daar is het niet altijd perfect.
Nee, dat mag voor mij heel duidelijk zijn.
Ivm hoge bloeddruk naar doc, check en ook te hoog cholesterol.
Het medicijn hiervoor zijn statines. Ging van ene klacht naar andere klacht.
En voornamelijk een gigantische hoofdpijn, zoals een migraine.
Dat was na een half jaar slikken.
Dus denk je niet in eerste instantie aan de medicijnen.
Dat zei doc ook in eerste instantie, dat ik migraine had ontwikkeld.
Uiteindelijk, veel later, viel bij mij het kwartje dat het aan de medicijnen kon liggen.
Dan toch zelf experimenteren met de medicijnen hoge bloeddruk en statines.
Bij niet meer innemen statines zakte hoofdpijn.
Ok terug naar doc, die er ook nog niet eens aan gedacht had,
verwijskaart en van specialist andere statines, aangezien doc alleen
een standaard statine mag voorschrijven. Geen enkele statine leverde positief succes op.
Wellicht voor cholesterol?
Lezen op internet over statines, het is een GIF.
Werkend wellicht voor cholesterol, echter het breekt je lichaam af.
Veel mensen met veel lichamelijke problemen met dit “medicijn”. Tv programma radar 2008.
Ik heb het weg gegooid en ben kurkuma gaan nemen, zou kunnen helpen.
Bloed onderzoek op gegeven moment bij specialist, lager cholesterol.
Ik vertelde over stoppen en kurkuma, waarop hij resoluut antwoordde “werkt niet”
Kurkuma wordt in begin van darmkanaal opgenomen en dat kan niet ivm capsule.
Ik wees hem op resultaat en opperde, “placebo effect?”
Misschien wel zei hij minder resoluut.
Ok ik wist dit dus nu, dus zou placebo effect geen werking meer hebben.
Bij een later volgend bloed onderzoek was cholesterol nog steeds lager dan het ooit was.
Kurkuma nog steeds innemende.
Cholesterol eens begonnen met 9 en uiteindelijk terug naar 3, onder 2 zou het best zijn.
Kurkuma of mijn eigen lichaam? Neem het nog steeds en mix het nu ook met eten, los.
1 ding is zeker, NOOIT meer statines.
Medicijnen! Hou je lichaam in de gaten en stop bij vreemde verschijnselen.
Je kan overigens ook allergisch zijn voor medicijnen.
Waarom zouden we überhaupt het cholestorol naar beneden willen hebben?
We hebben het hard nodig! Onze hersenen bestaan voor 20% uit chlestorol.
Maar de heren doctoren vertellen ons van ‘slecht’ en ‘goed’ cholestorol.
En wij maar braaf ‘ja’ knikken en pillen slikken.
De doctoren en fabrikanten vullen de zakken.
Er is een verband tussen een te hoog cholesterol (LDL) en aderverkalking.
Kwam onlangs op Facebook een video tegen waarin iemand vertelde dat Alzheimer pas is gekomen nadat statines op de markt kwamen, “want tgv het verlagen van cholesterol zouden de hersenen Alzheimer gaan ontwikkelen, want cholesterol is voeding voor de grijze stof in de hersenen”.
Dit is ridicule onzin, immers:
1. Ene meneeer Alzheimer beschreef Alzheimer al een eeuw geleden. Statines zijn minder dan 40 jaar op de markt.
2. Statines verlagen een te hoog cholesterol-gehalte, Een normaal cholesterolgehalte is voldoende voor je hersenen.
Verder: ik heb mijn cholesterol aanzienlijk kunnen verlagen met gezonde voeding. (Dr wilde dat ik statines nam, mijn broer (die nu af en toe een andere soort krijgt mbv injectie, die geen bijwerkngen heeft voor hem) kreeg hiervan bijwerkingen, dus ik bedankte ervoor.)
Nou, Peter, je haalt nogal uit naar statines! En dat anoniem en zonder te zeggen welke statine er gebruikt is, welke hoeveelheid en welke frequentie. Je zult wel arts zijn, of chemisch deskundig?
Heb je wel eens gehoord van ‘ergens allergisch voor zijn’? Dat zou bij jou zomaar kunnen.
Ik gebruik, op voorschrift en onder controle van mijn huisarts, wel een statine (symvastatine), 20 mg/d en dat al jaren. Ik leef nog dus het is geen gif wat jij met grote letters schrijft, en gesloopt ben ik ook nog niet. Ben gezond 75 en mijn cholesterolcijfertjes zijn nu normaal.
Ik denk dat je geschrokken bent van wat je is overkomen maar om nu zulke woorden te gebruiken? Ik denk dat je er allergisch voor bent: voor het spul of voor de ingenomen hoeveelheid. Maar als jij baat hebt bij wat anders: prima. Ik ga door met wat bij mij helpt.
De verschillende statines hebben ook verschillende bijwerkingen, die ook weer anders kunnen uitvallen bij verschillende gebruikers. Ik ben nu aan de derde, de eerste twee gaven vervelende bijwerkingen maar nu is e.e.a. stabiel.
Twee weken geleden had ons (wees)kindje van anderhalf een snotneusje. Ik vond het wat overdreven, maar mijn vrouw ging er direct mee naar een kliniek. Daar kreeg ze een berg pillen mee. Terug in onze condo kreeg het kleintje tegen heug en meug wat pillen toegediend.
’s Avonds begon ze te spugen en dat bleef de hele nacht doorgaan. Wel vijftien keer. Mijn vrouw bracht haar midden in de nacht, een beetje in paniek, naar het hospitaal en daar kreeg ze twee soorten nieuwe pillen mee: tegen het spugen en tegen het snotneusje. Terug in de condo bleken het spugen en het snotneusje al over te zijn.
Het ergste is dat sommige mensen zonder na te vragen wat ze hun kinderen geven, ze in feite vergiften.
In Nederland zijn bijsluiters verplicht, in Thailand moet je helaas zelf maar uit zien te vogelen wat de meegegeven medicijnen al dan niet doen, wat de bijwerkingen zijn en welke combinaties schadelijk kunnen zijn.
Mijn Thaise vrouw en haar vriendinnen klagen regelmatig dat de artsen hier in Nederland altijd zo weinig voorschrijven bij bepaalde klachten, ik zeg dan vaak gekscherend dat je in Thailand een boodschappenkarretje mee moet nemen voor alle medicatie als je bij een arts op bezoek geweest bent. Je zou haast denken dat ze provisie krijgen op ieder medicijn dat ze voorschrijven.
In Thailand kun je maar hopen dat ze je met tandpijn niet naar een gynaecoloog sturen. Hier is alles mogelijk.
De voorgeschreven medicijnen zal ik nooit innemen vooraleer ik internet geraadpleegd heb.
Als je met acute problemen in het ziekenhuis wordt opgenomen, heb je helaas niet altijd zicht op wat de artsen in je lichaam toedienen.
“In Thailand kun je maar hopen dat ze je met tandpijn niet naar een gynaecoloog sturen. Hier is alles mogelijk.”
Haha, ik zie het al voor me 🙂 🙂 🙂
Tandarts tegen zijn patiënt: ‘Meneer, kunt ge uw benen wat meer open doen a.u.b.?’
Ergens begrijp ik de verwarring. Als dokter zou je soms twijfelen met al die verschillende geslachten de dag van vandaag. Voor elke letter van het alfabet heb je nu een andere genderidentiteit. En als kers op de taart heb je nog de non-binairen, dan is de verwarring compleet. En in Thailand lopen er vele verschillende soorten rond.
‘In Thailand kun je maar hopen dat ze je met tandpijn niet naar een gynaecoloog sturen. Hier is alles mogelijk.’
🙂 Hilarisch dit …
Wetende dat de opleiding in de Thaise universiteiten niet van hetzelfde niveau is dan dat van bij ons, dan zouden de Thaise dokters zich wel eens kunnen vergissen.
Trouwens, een mond en een vagina zijn bijna hetzelfde. Beiden hebben lippen en kunnen bijten 🙂
Ik weet dat velen van ons dat al doen maar toch nogmaals het advies: Vraag de arts of het medicijn bij de apotheek buiten het ziekenhuis te koop is en dan de naam van het medicijn op een briefje te schrijven . Kijk thuis op bv apotheel.nl ( of tik de naam van het medicijn in)waar het voor is ,kijk naar de bijwerkingen en als je dan weet wat je nodig hebt ga je naar de apotheek buiten het ziekenhuis. (* ook vaak goedkoper!)
Paracetamol stoppen ze er bijna altijd bij!!! ( 10Bath voor een strip bij apotheek!)
Op de website van de NHS en Clevelandclinic (beide engelstalig) is heel veel informatie te vinden over medicijnen.
Cleveland clinic vertelt je zelfs hoe je bloed wordt afgenomen bij de dokter.
Als ik hoofdpijn heb of een lichte verkoudheid heb, adviseert Thaise vriendin altijd: ga naar de dokter of neem medicijnen. Mijn reaqctie is steevast: gaat na een goede nachtrust wel over.
Vroeger zei onze huisarts een keer tegen mijn ouders: “Ik zie jullie alleen als jullie echt iets ernstigs hebben”.
Overigens moet ik zeggen dat mijn tandarts hier in Thailand heel erg goed is, beaamd door een aantal vriend alhier.
Oorzaak en Gevolg. De Thais zien de kwaliteit van hun arts lineair verbonden met het aantal medicijnen, dat hij/zij voorschrijft. En dan in commerciële ziekenhuizen…
Dus, gewoon verstandig praten met die arts, want vaak een deel van de opleiding in een Westers ziekenhuis gehad: zorg, dat je voorlichting krijg over de voorgeschreven medicijnen en overleg daarover. Geef ook nog eens aan, dat JIJ exact het omgekeerde denkt: hoe minder hoe beter. IK kreeg in Bumrungrad ooit eens 3 pillen mee, “voor het geval, ik onderweg de piloot wilde dwingen een noodlanding te maken bij het dichtstbijzijnde ziekenhuis”. Vooral de laatste opmerking: “en eigenlijk wil ik al die drie pillen t.z.t. terug hebben”.
Verstand erbij houden dus.