Je maakt van alles mee in Thailand (143)

In Thailand gaan zaken soms anders dan dat wij in België en Nederland gewend zijn. Dat zorgt nogal eens voor leuke anekdotes en grappige verhalen, waarover onze lezers vertellen.

Vandaag een in 2018 eerder geplaatst verhaal van Klaasje, die samen met zijn partner Nui een huis opknapt en denkt dat als de renovatie is voltooid het hele project is afgesloten. Fout, want een nieuw huis moet grondig ingewijd worden. Zie hieronder zijn verhaal.

Een nieuw huis en dan?

Een tijdje geleden hebben we besloten om het huis van Nui in Ubon op te knappen. Na verloop van tijd ontaardde dat in vrijwel nieuwbouw. Maar midden januari was het zover.

Chang Ae en Chang Loei met hun team klaarden de klus in vier maanden. Op een ochtend kregen we de sleutels en beide Changs reden vol gas het terrein af, misschien bang dat we nog allerlei last minute wensen zouden opperen.

Maar goed, de tuin was een chaos en het huis prima. Dan denk je als westerling: hup, meubels erin en klaar is Kees. Maar zo gaat dat niet hier. De geesten moeten gunstig worden gestemd, en dat gaat in twee etappes. Eerst een kleine ceremonie om überhaupt in het huis te mogen slapen en later in het jaar een grote plechtigheid, waarbij de volledige ploeg tempelmonniken zal aantreden (en mee eten natuurlijk) en ook het halve dorp aanwezig zal zijn.

Thai zijn erg flexibel

Alles gebeurt in overleg met de monniken en er wordt bepaald dat de kleine ceremonie op 24 januari om precies 3.09 pm moet plaatsvinden, de meest gunstige datum en tijd. Na de ceremonie wordt de omwonenden een maaltijd voorgeschoteld.

Nui en vier zussen maken het eten in de ochtend klaar, maar de planning is wat krap uitgevallen. Er moesten tien soepkippen geslacht, geplukt en uitgebeend, vis gestoomd in bananenbladeren enzovoort. Dus die 3.09 wordt niet gehaald. Nu is in Thailand het eten belangrijker dan al het andere op de wereld, dus zonder problemen wordt de ceremonie opgeschoven van de meest gunstige tijd naar 4 pm. De Thai zijn erg flexibel.

De leiding van het geheel berust bij de dorpssjamaan, een graatmagere man van in de zeventig, geholpen door een oom van Nui, de vroegere Pia Baan (een soort dorpsoudste) van het dorp.

Eerst wordt er drie keer in processie om het huis gelopen, voorop de oom. Hij draagt een grote paraplu, die wij cadeau kregen bij de bouwmarkt. Dus met een groot logo erop. Hij heeft ook een grote houten knuppel over de schouder waaraan een zak rijst bungelt en een tas met allerlei attributen, die later in de plechtigheid van pas komen.

Na drie rondgangen wordt het huis betreden

Na de oom komt de sjamaan, prevelend en een soort wierook dragend. Daarna de gasten, zo’n dertig, meest vrouwen van ver over de 50. Alhoewel het altijd lastig is de leeftijd van oudere Thaise vrouwen te schatten.

Na drie rondgangen wordt het huis betreden, maar niet nadat de vloer ritueel is gereinigd met een bezem, gemaakt van de takken van een struik uit de tuin. Met de sjamaan gaan we het huis in en in de kamer opent hij de zak met spullen en haalt er een hamer uit. Dan rommelt hij uitvoerig en ritueel in die zak en prevelt van allerlei, tenslotte komt er een soort lottoballetje uit, zonder cijfers.

Hij tikt met de hamer op een paar plaatsen tegen de muur om de juiste plek te vinden voor de houten knuppel die de oom droeg bij de rondgang. Die knuppel met een zak rijst eraan wordt tegen de muur geplaatst en moet drie dagen op die plek blijven staan. Het balletje wordt op de grond gelegd, naast de knuppel.

Dan gaan we zitten op de rieten matten in de kamer en worden er koorden om de polsen van de eigenaren gebonden. Elk touwtje wordt uitgebreid toegesproken door de sjamaan, hij blaast er ook even op. Iedere gast doet een koordje dus we hadden tenslotte een arm vol touw. Het was best een hele klus.

Als afsluiting van de ceremonie gebaarde de sjamaan dat het raam geopend moest worden. Hij tovert opnieuw een lottoballetje uit de zak en gooit dat naar buiten. Althans, dat was de bedoeling, maar de sjamaan was oud en het raam ver, dus de poging mislukte. Mij is niet duidelijk geworden welke gevolgen deze mislukking zal hebben voor de bewoners van het pand, ongetwijfeld zullen we deze misser ernstig bezuren.

Het eten duurde en duurde maar

Na al die plechtigheden was het eten geblazen, en dat duurde en duurde. Het was erg gezellig, ook al verstond ik er geen jota van. Maar bij een aantal betelnoot (krijg je van die rode lippen van) kauwende dames viel ik kennelijk in de smaak, want ik ontving wai na wai. Maar eindelijk begon het opbreken, de gasten verdeelden het overgebleven voedsel in plastic zakken om later thuis manlief te vertroetelen. En wij, wij kregen als dank voor het aangenaam verpozen……

Ik ben nu al benieuwd hoe die grote ceremonie later dit jaar gaat verlopen. Dit was in elk geval voor mij een verrassende opwarmer.

Over deze blogger

Redactie

Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.

Lees hier de laatste artikelen

Oudere postings van deze blogger

• Eilanden23 november 2024Koh Kood transformeert tot luxe ecotoerismebestemming
• Nieuws uit Thailand23 november 2024Thailand wil koploper worden in digitale investeringen met ambitieuze plannen
• Nieuws uit Thailand22 november 2024Al zes toeristen overleden door vergiftigde alcohol in Laos
• Eten en drinken22 november 2024Thai Street Food in Bangkok (video)